Wikipedia

Tomasz Pilch

polski skoczek narciarski

Tomasz Pilch (ur. 20 października 2000 w Cieszynie[1]) – polski skoczek narciarski, reprezentant klubu WSS Wisła. Medalista mistrzostw kraju.

Tomasz Pilch
Data i miejsce urodzenia

20 października 2000
Cieszyn

Klub

WSS Wisła

Wzrost

170 cm[1]

Reprezentacja

 Polska

Debiut w PŚ

4 stycznia 2018 w Innsbrucku (42. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

28 stycznia 2018 w Zakopanem (30. miejsce)

Jest siostrzeńcem Adama Małysza[2].

Przebieg kariery edytuj

29 sierpnia 2015 w Szczyrku zadebiutował w FIS Cup. Pierwsze punkty cyklu zdobył dzień później po zajęciu 27. pozycji[3]. Znalazł się w składzie kadry młodzieżowej reprezentacji Polski na sezon 2016/2017[4]. We wrześniu 2016 zadebiutował w Letnim Pucharze Kontynentalnym, zajmując miejsca w czwartej i piątej dziesiątce. Na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2017 zajął 25. miejsce indywidualnie i 5. w drużynie. W marcu 2017 zadebiutował w zimowej edycji Pucharu Kontynentalnego, nie zdobywając punktów[5].

Nie startował na początku sezonu letniego 2017 z powodu kontuzji mięśnia czworogłowego uda[6]. W otwierającym sezon 2017/2018 Pucharu Kontynentalnego konkursie w Whistler odniósł zwycięstwo. Były to równocześnie pierwsze punkty Pilcha w zawodach tej rangi. W kolejnych rozgrywanych w grudniu 2017 zawodach cyklu jeszcze dwukrotnie stawał na podium: był 1. w Ruce i 2. w Engelbergu. 4 stycznia 2018 zadebiutował w konkursie indywidualnym Pucharu Świata, zajmując 42. miejsce w zawodach w Innsbrucku. 28 stycznia 2018 zdobył pierwszy punkt cyklu, kończąc na 30. pozycji konkurs w Zakopanem. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2018 zajął 4. miejsce w konkursie indywidualnym, 5. w drużynie męskiej i 8. w konkursie mieszanym[7].

W lipcu 2018 w Wiśle zajął 17. miejsce w swoim debiucie w Letnim Grand Prix. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2019 zajął 53. miejsce indywidualnie, 6. w drużynie męskiej i 9. w mieszanej[8]. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2020 zajął 9. pozycję indywidualnie oraz w drużynie męskiej, a także 7. w zespole mieszanym[9]. W ramach Letniego Grand Prix 2020 zajął 4. i 7. miejsce w zawodach w Wiśle. W sezonie zimowym 2020/2021 zdobył 1 punkt Pucharu Świata, zajmując 30. miejsce w pierwszym konkursie w Niżnym Tagile, a w Pucharze Kontynentalnym raz zwyciężył i raz był trzeci[10]. W sezonie zimowym 2021/2022 nie zdobył żadnych punktów Pucharu Świata ani Pucharu Kontynentalnego[11].

Zajął 2. oraz 3. miejsce w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego 2022 w Lake Placid. W sezonie zimowym 2022/2023 naprzemiennie startował w Pucharze Świata i Pucharze Kontynentalnym. W najwyższej rangi cyklu dwukrotnie zdobył punkty – w inaugurujących sezon zawodach w Wiśle był 23., a w słabo obsadzonym konkursie w Râșnovie w lutym 2023 zajął 12. pozycję. W Pucharze Kontynentalnym 2022/2023 dwa razy stanął na podium, w styczniu 2023 zajmując 2. miejsce w Sapporo oraz 3. w Eisenerz[12].

Zdobywał medale mistrzostw Polski. Indywidualnie w grudniu 2020 zwyciężył w jednoseryjnym konkursie[13], a latem 2021 zajął 3. miejsce[14]. W konkursach drużynowych na letnich mistrzostwach kraju zdobył złoty medal w 2021[15] i 2023[16] oraz srebrny w 2016[17], 2019[18] i 2022[19].

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Indywidualnie edytuj

2017   Park City – 25. miejsce
2018   Kandersteg – 4. miejsce
2019   Lahti – 53. miejsce
2020   Oberwiesenthal – 9. miejsce

Drużynowo edytuj

2017   Park City – 5. miejsce[a]
2018   Kandersteg – 5. miejsce[b], 8. miejsce (drużyna mieszana)[c]
2019   Lahti – 6. miejsce[d], 9. miejsce (drużyna mieszana)[e]
2020   Oberwiesenthal – 9. miejsce[f], 7. miejsce (drużyna mieszana)[g]

Starty T. Pilcha na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
25. 1 lutego 2017   Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 indywid. 91,5 m 89,5 m 231,7 pkt 31,5 pkt Viktor Polášek
5. 3 lutego 2017   Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 druż.[a] 91,0 m 88,5 m 866,4 pkt (219,8 pkt) 65,9 pkt Słowenia
4. 1 lutego 2018   Kandersteg Nordic Arena K-95 HS-106 indywid. 100,5 m 93,0 m 266,9 pkt 24,5 pkt Marius Lindvik
5. 3 lutego 2018   Kandersteg Nordic Arena K-95 HS-106 druż.[b] 98,0 m 99,5 m 997,0 pkt (266,2 pkt) 71,5 pkt Niemcy
8. 4 lutego 2018   Kandersteg Nordic Arena K-95 HS-106 druż. mix.[c] 97,5 m 98,0 m 615,6 pkt (223,4 pkt) 253,7 pkt Norwegia
53. 24 stycznia 2019   Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 indywid. 80,5 m — 82,1 pkt 170,0 pkt Thomas Aasen Markeng
6. 26 stycznia 2019   Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 druż.[d] 89,0 m 86,5 m 882,3 pkt (229,0 pkt) 97,4 pkt Niemcy
9. 28 stycznia 2019   Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 druż. mix.[e] 86,5 m — 434,0 pkt (108,1 pkt) 550,4 pkt Rosja
9. 5 marca 2020   Oberwiesenthal Fichtelbergschanzen K-95 HS-105 indywid. 102,5 m 90,0 m 211,4 pkt 26,9 pkt Peter Resinger
9. 7 marca 2020   Oberwiesenthal Fichtelbergschanzen K-95 HS-105 druż.[f] 102,0 m — 309,9 pkt (118,0 pkt) 590,4 pkt Słowenia
7. 8 marca 2020   Oberwiesenthal Fichtelbergschanzen K-95 HS-105 druż. mix.[g] 98,5 m 99,5 m 879,9 pkt (256,8 pkt) 143,4 pkt Austria

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[20]
2017/2018 73.
2020/2021 76.
2022/2023 50.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2017/2018
                                            punkty
- - - - - - - - - 42 34 - 30 - - - - - - - - - 1
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
q - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2019/2020
                                                      punkty
q - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2020/2021
                                                  punkty
43 - - 30 42 - - - - - - - - - - - - 43 37 40 - - - - - 1
Sezon 2021/2022
                                                        punkty
- - - - 41 - - - - - - - - - 42 q q - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2022/2023
                                                                punkty
23 q 44 45 49 50 q q - - - - - - - - - - - - 41 50 12 - - - - - - 49 - - 30
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon
2022/2023 		             
- - - - 5 - -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

(Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)
 -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[20]
2017/2018 55.

Letnie Grand Prix edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[21]
2018 63.
2020 4.
2022 72.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP edytuj

stan po zakończeniu LGP 2022

2018
                  punkty
17 - - dq - - - - - 14
2019
                punkty
45 49 - - - - - - 0
2020
    punkty
4 7 86
2021
                punkty
36 - - - - - - - 0
2022
            punkty
24 - - - - - 7
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[22]
2017/2018 7.
2018/2019 93.
2019/2020 63.
2020/2021 12.
2022/2023 16.
2023/2024 96.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie edytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 9 grudnia 2017   Whistler Whistler Olympic Park K-95 HS-104 102,5 m 101,0 m 267,7 pkt
2. 16 grudnia 2017   Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 131,5 m 143,5 m 298,3 pkt
3. 21 lutego 2021   Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 115,5 m 111,0 m 272,2 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie edytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 9 grudnia 2017   Whistler Whistler Olympic Park K-95 HS-104 102,5 m 101,0 m 267,7 pkt 1. —
2. 16 grudnia 2017   Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 131,5 m 143,5 m 298,3 pkt 1. —
3. 28 grudnia 2017   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 129,5 m 137,5 m 269,1 pkt 2. 7,2 pkt Ulrich Wohlgenannt
4. 21 lutego 2021   Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 115,5 m 111,0 m 272,2 pkt 1. —
5. 28 marca 2021   Czajkowskij Snieżynka K-125 HS-140 130,0 m 134,0 m 234,1 pkt 3. 12,7 pkt Stefan Hula
6. 15 stycznia 2023   Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 127,5 m 127,5 m 220,9 pkt 2. 17,6 pkt Joacim Ødegård Bjøreng
7. 22 stycznia 2023   Eisenerz Erzbergschanzen K-98 HS-109 104,0 m 102,0 m 248,4 pkt 3. 8,7 pkt Ulrich Wohlgenannt

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Sezon 2016/2017
                                                            punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 42 50 - - 0
Sezon 2017/2018
                                                        punkty
1 7 1 7 5 2 - - 4 5 - - - - - - - - - 31 16 41 16 22 20 25 24 13 575
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
59 31 44 41 27 40 48 54 - - - - - - - - - - - - - - - - 15 32 - - 20
Sezon 2019/2020
                                          punkty
46 58 46 - 39 42 48 37 41 45 47 53 - - - - 19 17 14 - - 44
Sezon 2020/2021
                                      punkty
8 20 16 11 23 15 32 - - - - - - 5 1 21 21 8 3 363
Sezon 2021/2022
                                                    punkty
- - 40 44 45 33 - - - - - - - - - - - - - 46 38 - - 44 - - 0
Sezon 2022/2023
                                                  punkty
- - - - - - - - 16 2 12 17 3 - - - - 9 8 13 23 15 13 12 7 374
Sezon 2023/2024
                                                      punkty
46 40 dq 38 33 32 46 50 - - - - - - - - - - - - - dq 47 - - 43 28 3
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[22]
2018 15.
2019 103.
2020 13.
2021 61.
2022 12.
2023 55.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 7 października 2022   Lake Placid MacKenzie Intervale K-90 HS-100 94,0 m 93,0 m 249,3 pkt 2. 7,7 pkt Michael Hayböck
2. 9 października 2022   Lake Placid MacKenzie Intervale K-115 HS-128 124,0 m 126,5 m 284,2 pkt 3. 21,7 pkt Michael Hayböck

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego edytuj

stan po zakończeniu LPK 2023

2016
                            punkty
- - - - - - - - - - 49 37 - - 0
2018
                          punkty
16 8 7 8 dq 28 14 25 31 20 19 37 44 165
2019
                                punkty
28 42 - - 22 43 49 31 48 40 - - - - 57 38 12
2020
    punkty
14 11 42
2021
                        punkty
- - 15 20 - - - - - - 23 dq 35
2022
                  punkty
- - 23 32 - - 2 15 3 164
2023
                  punkty
42 24 48 45 31 30 - - - 8
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Puchar Beskidów edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce
2018 31.

FIS Cup edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[23]
2015/2016 175.
2016/2017 55.
2017/2018 16.
2018/2019 51.
2019/2020 70.
2020/2021 35.
2021/2022 95.
2022/2023 36.
2023/2024 44.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 10 lutego 2018   Rastbüchl Baptist-Kitzlinger-Schanze K-74 HS-78 80,0 m 79,5 m 253,8 pkt
2. 11 lutego 2018   Rastbüchl Baptist-Kitzlinger-Schanze K-74 HS-78 76,0 m 79,5 m 242,5 pkt
3. 10 września 2022   Villach Villacher Alpenarena K-90 HS-98 100,5 m 93,0 m 236,9 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 10 lutego 2018   Rastbüchl Baptist-Kitzlinger-Schanze K-74 HS-78 80,0 m 79,5 m 253,8 pkt 1. –
2. 11 lutego 2018   Rastbüchl Baptist-Kitzlinger-Schanze K-74 HS-78 76,0 m 79,5 m 242,5 pkt 1. –
3. 10 września 2022   Villach Villacher Alpenarena K-90 HS-98 100,5 m 93,0 m 236,9 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Sezon 2015/2016
                                                punkty
- - - - 33 27 - - - - - - 25 31 - - - - - - - - 57 41 10
Sezon 2016/2017
                                        punkty
60 48 33 dq - - 18 41 9 44 23 11 27 39 71 50 - - - - 78
Sezon 2017/2018
                                          punkty
- - 41 38 20 31 - - 11 7 - - - - - - 1 1 - - - 271
Sezon 2018/2019
                                    punkty
- - - - - - - - - - 15 22 - - 27 16 13 20 75
Sezon 2019/2020
                                            punkty
- - - - - - - - - - - - - - 34 27 - - - - 9 8 65
Sezon 2020/2021
                            punkty
- - - - 5 7 - - - - - - - - 81
Sezon 2021/2022
                                              punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - 15 18 - - 29
Sezon 2022/2023
                                        punkty
- - - - - - - - 1 8 - - - - - - - - - - 132
Sezon 2023/2024
                                        punkty
6 6 - - - - - - - - - - - - - - - - 50 44 80
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Mistrzostwa Polski edytuj

Zimowe mistrzostwa Polski seniorów edytuj

Stan po zakończeniu sezonu 2022/2023. Opracowano na podstawie[24].

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
DSQ 24 marca 2015 Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 indywid. DSQ
24. 22 marca 2016 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 indywid. 110,0 m 105,5 m 173,4 pkt 100,0 pkt Maciej Kot
7. 23 marca 2016 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 druż. 112,0 m 112,0 m 616,1 pkt (193,2 pkt) 346,5 pkt AZS Zakopane
12. 26 grudnia 2016 Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 indywid. 114,0 m 111,0 m 194,0 pkt 79,4 pkt Piotr Żyła
1.  22 grudnia 2020 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 indywid. 136,0 m – 156,3 pkt –
13. 22 grudnia 2022 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 indywid. 115,5 m 111,5 m 220,3 pkt 79,9 pkt Kamil Stoch

Letnie mistrzostwa Polski seniorów edytuj

Stan po zakończeniu sezonu letniego 2022. Opracowano na podstawie[24][25].

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
30. 11 października 2014 Szczyrk Skalite K-95 HS-106 indywid. 82,0 m 75,0 m 149,5 pkt 126,5 pkt Piotr Żyła
32. 18 lipca 2015 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 indywid. 81,0 m – 35,8 pkt 230,8 pkt Dawid Kubacki
15. 8 października 2016 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 indywid. 114,5 m 117,0 m 208,7 pkt 83,7 pkt Maciej Kot
2.  9 października 2016 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 druż. 129,0 m 122,5 m 946,4 pkt (246,2 pkt) 26,4 pkt AZS Zakopane
8. 27 października 2018 Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 indywid. 126,0 m 130,5 m 267,5 pkt 53,1 pkt Dawid Kubacki
2.  12 października 2019 Szczyrk Skalite K-95 HS-104 druż. 99,0 m – 476,2 pkt (122,2 pkt) 23,6 pkt AZS Zakopane
12. 12 października 2019 Szczyrk Skalite K-95 HS-104 indywid. 95,5 m 88,5 m 211,0 pkt 55,4 pkt Piotr Żyła
11. 17 października 2020 Szczyrk Skalite K-95 HS-104 indywid. 91,0 m 93,5 m 227,7 pkt 35,0 pkt Dawid Kubacki
3.  28 października 2021 Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 indywid. 98,0 m 106,5 m 268,2 pkt 11,0 pkt Piotr Żyła
1.  29 października 2021 Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 druż. 107,0 m 99,0 m 991,0 pkt (264,0 pkt) –
10. 18 października 2022 Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 indywid. 106,0 m 98,5 m 275,7 pkt 33,6 pkt Dawid Kubacki
2.  19 października 2022 Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 druż. 79,5 m 101,5 m 924,9 pkt (213,0 pkt) 22,2 pkt TS Wisła Zakopane
10. 21 października 2023 Szczyrk Skalite K-95 HS-104 indywid. 95,5 m 89,0 m 243,8 pkt 53,8 pkt Dawid Kubacki
1.  22 października 2023 Szczyrk Skalite K-95 HS-104 druż. 97,5 m 99,0 m 1137,5 pkt (262,7 pkt) –

Uwagi edytuj

  1. ↑ a b Skład zespołu: Dominik Kastelik, Bartosz Czyż, Tomasz Pilch, Paweł Wąsek
  2. ↑ a b Skład zespołu: Bartosz Czyż, Kacper Juroszek, Paweł Wąsek, Tomasz Pilch
  3. ↑ a b Skład zespołu: Kinga Rajda, Paweł Wąsek, Joanna Kil, Tomasz Pilch
  4. ↑ a b Skład zespołu: Tomasz Pilch, Kacper Juroszek, Adam Niżnik, Paweł Wąsek
  5. ↑ a b Skład zespołu: Kinga Rajda, Tomasz Pilch, Kamila Karpiel, Paweł Wąsek
  6. ↑ a b Skład zespołu: Adam Niżnik, Mateusz Gruszka, Kacper Juroszek, Tomasz Pilch
  7. ↑ a b Skład zespołu: Kamila Karpiel, Adam Niżnik, Kinga Rajda, Tomasz Pilch

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Dominik Formela: Tomasz PILCH (Polska). skijumping.pl, 2017-05-11. [dostęp 2019-02-20].
  2. ↑ Tomasz Kalemba: Tomasz Pilch w polskiej kadrze. To siostrzeniec Adama Małysza. eurosport.onet.pl, 2016-04-29. [dostęp 2016-10-09].
  3. ↑ PILCH Tomasz - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-21]. (ang.).
  4. ↑ Tadeusz Mieczyński: Znamy kadry szkoleniowe polskich skoczków na sezon 2016/2017. skijumping.pl, 2016-04-28. [dostęp 2019-05-15].
  5. ↑ PILCH Tomasz - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-21]. (ang.).
  6. ↑ Dominik Formela: Skład Polski na inaugurację sezonu letniego w Villach, kontuzja Pilcha. skijumping.pl, 2017-06-26. [dostęp 2019-08-06].
  7. ↑ PILCH Tomasz - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-21]. (ang.).
  8. ↑ PILCH Tomasz - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-21]. (ang.).
  9. ↑ PILCH Tomasz - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-04-23]. (ang.).
  10. ↑ PILCH Tomasz - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-04-23]. (ang.).
  11. ↑ PILCH Tomasz - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-12]. (ang.).
  12. ↑ PILCH Tomasz - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-05-21]. (ang.).
  13. ↑ Adam Bucholz: MP w Wiśle: Tomasz Pilch mistrzem Polski, Stoch i Żyła poza dziesiątką. skijumping.pl, 2020-12-22. [dostęp 2021-04-23].
  14. ↑ Adam Bucholz: LMP w Zakopanem: Piotr Żyła ze złotym medalem. skijumping.pl, 2021-10-28. [dostęp 2022-04-12].
  15. ↑ Adam Bucholz: LMP w Zakopanem: Pewny triumf WSS Wisła, Murańka z rekordem Średniej Krokwi. skijumping.pl, 2021-10-29. [dostęp 2022-04-12].
  16. ↑ Adam Bucholz: LMP w Szczyrku: Wiślańskie Stowarzyszenie Sportowe wygrywa konkurs drużynowy. skijumping.pl, 2023-10-22. [dostęp 2024-04-21].
  17. ↑ Andrzej Mysiak: MP Wisła: AZS Zakopane z tytułem w drużynie. skokinarciarskie.pl, 2016-10-09. [dostęp 2021-01-16].
  18. ↑ Adam Bucholz: LMP w Szczyrku: AZS Zakopane z drużynowym złotem (listy startowe konkursów indywidualnych; relacja live). skijumping.pl, 2019-10-12. [dostęp 2020-04-23].
  19. ↑ Adam Bucholz: LMP w Zakopanem: TS Wisła Zakopane wygrywa konkurs drużynowy. skijumping.pl, 2022-10-19. [dostęp 2023-05-21].
  20. ↑ a b PILCH Tomasz - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-08]. (ang.).
  21. ↑ PILCH Tomasz - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-08]. (ang.).
  22. ↑ a b PILCH Tomasz - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-03-17]. (ang.).
  23. ↑ PILCH Tomasz - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-03-15]. (ang.).
  24. ↑ a b Mistrzostwa Polski. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2020-12-22].
  25. ↑ Wyniki Mistrzostw Polski z dnia 2020-10-17. skijumping.pl. [dostęp 2020-12-22].

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tomasz_Pilch&oldid=73564225”