Andriej Grieczko

radziecki marszałek (1903-1976)

Andriej Antonowicz Grieczko (Greczko) (ros. Андрей Антонович Гречко, ur. 4 listopada?/17 listopada 1903 we wsi Gołodajewka, zm. 26 kwietnia 1976 w Moskwie) – radziecki dowódca, marszałek Związku Radzieckiego (1955), naczelny dowódca Wojsk Lądowych Armii Radzieckiej, naczelny dowódca Zjednoczonych Sił Zbrojnych Państw Stron Układu Warszawskiego (1960–1967), minister obrony ZSRR (1967–1976), członek Komitetu Centralnego KPZR, członek Biura Politycznego KC KPZR, deputowany do Rady Najwyższej ZSRR 2., 3., 4., 5., 6., 7., 8. i 9. kadencji, dwukrotny Bohater Związku Radzieckiego (1958, 1973) i Bohater Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej (1969).

Andriej Grieczko
Андрей Антонович Гречко
Ilustracja
marsz. Andriej Grieczko
marszałek Związku Radzieckiego marszałek Związku Radzieckiego
Data i miejsce urodzenia

17 października 1903
Gołodajewka, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

26 kwietnia 1976
Moskwa, Rosyjska FSRR

Przebieg służby
Lata służby

1919–1976

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Armia Radziecka

Stanowiska

dowódca: 1 Gwardyjskiej Armii, Grupy Wojsk Radzieckich w Niemczech, Kijowskiego OW, naczelny d-ca Wojsk Lądowych RKKA i Zjednoczonych Sił Zbrojnych Państw Stron Układu Warszawskiego, Minister Obrony ZSRR

Główne wojny i bitwy

wojna domowa w Rosji;
II wojna światowa:

powstanie czerwcowe
operacja Dunaj

podpis
Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego Bohater Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Suworowa I klasy (ZSRR) Order Suworowa I klasy (ZSRR) Order Suworowa II klasy (ZSRR) Order Kutuzowa I klasy (ZSRR) Order Kutuzowa I klasy (ZSRR) Order Bohdana Chmielnickiego I klasy Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III klasy (ZSRR) Medal „Za obronę Kaukazu” Medal „Za zdobycie Berlina” Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Order Klementa Gottwalda Krzyż Wielki Orderu Virtuti Militari Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski Order Krzyża Grunwaldu II klasy
Andriej Grieczko
Data i miejsce urodzenia

17 października 1903
Gołodajewka

Data i miejsce śmierci

26 kwietnia 1976
Moskwa

Minister obrony ZSRR
Okres

od 12 kwietnia 1967
do 26 kwietnia 1976

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego

Poprzednik

Rodion Malinowski

Następca

Dmitrij Ustinow

Życiorys edytuj

Urodził się 17 października 1903 we wsi Gołodajewka (obecnie wieś Kujbyszewo w obwodzie rostowskim), w rodzinie chłopskiej. Do Armii Czerwonej wstąpił w 1919, uczestniczył w wojnie domowej w składzie 11 dywizji kawalerii I Armii Konnej Budionnego. Czerwonoarmista (szeregowiec) – do września 1921, następnie dowódca plutonu – do kwietnia 1930, dowódca szwadronu – do kwietnia 1932. Następnie pełnił służbę na stanowiskach sztabowych – do maja 1938, dowodził pułkiem kawalerii – do października 1938, był szefem sztabu specjalnej dywizji kawalerii w Białoruskim Okręgu Wojskowym – do ataku Niemiec na ZSRR. Brał udział w agresji ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 w składzie Frontu Białoruskiego. Ukończył Oficerską Szkołę Kawalerii w 1926, Akademię Wojskową im. Michaiła Frunzego w 1936 i Akademię Sztabu Generalnego w 1941.

Od 1941 dowodził 34 Dywizją Kawalerii, od stycznia 1942 – 5 Korpusem Kawalerii na Froncie Południowym. Od stycznia do sierpnia 1942 dowódca 12 Armii, która broniła Donbasu i północnego Kaukazu, od września do grudnia 1942 dowodził 47 i 18 Armiami na kierunku noworosyjskim. Od stycznia do listopada 1943 dowódca 56 Armii, która wyzwoliła północny Kaukaz. Od listopada 1943 zastępca dowódcy, a od grudnia 1943 dowódca 1 Armii Gwardii biorącej udział w wypieranie wojsk Osi z Ukrainy, Czechosłowacji i Polski.

W latach 1945–1953 dowódca Kijowskiego Okręgu Wojskowego, a od 12 maja 1953 do 1957 naczelny dowódca Grupy Wojsk Radzieckich w Niemczech. Od 12 listopada 1957 I zastępca ministra obrony ZSRR i naczelny dowódca Wojsk Lądowych RKKA, od 7 kwietnia 1960 I zastępca ministra obrony do spraw ogólnych, a od lipca 1960 do 1967 I zastępca ministra obrony i jednocześnie naczelny dowódca Zjednoczonych Sił Zbrojnych Państw Stron Układu Warszawskiego. Od 12 kwietnia 1967 minister obrony ZSRR.

Od 1928 Członek WKP(b), od 1961 członek Komitetu Centralnego KPZR, od 1973 członek Biura Politycznego KC KPZR, deputowany do Rady Najwyższej ZSRR od 2. do 9. kadencji.

Za zasługi w wyzwalaniu ziem polskich spod okupacji niemieckiej marszałek ZSRR Andriej Grieczko został w 1946 odznaczony Krzyżem Grunwaldu II klasy, a w 50. rocznicę powstania Sił Zbrojnych ZSRR Rada Państwa PRL nadała mu Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski. Order został mu wręczony 22 lutego 1968 w Moskwie przez Przewodniczącego Rady Państwa Marszałka Polski Mariana Spychalskiego. 12 października 1972 Rada Państwa nadała mu Krzyż Wielki Orderu Virtuti Militari „za wielki osobisty wkład w wyzwolenie Polski”[1]. Order został wręczony marszałkowi rok później w czasie jego wizyty w Warszawie.

W czasie pobytu w Polsce, marszałek Grieczko 6 lutego 1961 roku otrzymał dyplom honorowego obywatela miasta Bielsko-Biała, z tego powodu, że dowodzone przez niego wojska w 1945 roku wyzwoliły miasto spod okupacji niemieckiej[2]. W 25. rocznicę „wyzwolenia ziemi krakowskiej” w dowód uznania i wdzięczności za „wyzwolenie miast i wsi województwa krakowskiego spod jarzma faszystowskiego”, otrzymał Złotą Odznakę „Za Zasługi dla Ziemi Krakowskiej”.[potrzebny przypis]

Autor kilku tomów wspomnień z okresu służby wojskowej, m.in. „Bitwa o Kaukaz” (1972), „Wyzwolenie Kijowa” (1973), „Przez Karpaty” (1976).

Pochowany na Cmentarzu przy Murze Kremlowskim na Placu Czerwonym w Moskwie. W jego pogrzebie wzięła udział m.in. delegacja polska pod przewodnictwem Ministra Obrony Narodowej gen. armii Wojciecha Jaruzelskiego.

Awanse edytuj

Odznaczenia i wyróżnienia edytuj

Radzieckie

Czechosłowackie

Polskie

Przypisy edytuj

  1. Trybuna Ludu, nr 285 z 13 października 1972
  2. Plikus (kier.) 1968 ↓, s. 255.
  3. „za wybitne zasługi przy wyzwoleniu Polski spod okupacji niemieckiej” M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 210

Bibliografia edytuj

  • Mikołaj Plikus (kier.): 50 lat Armii Radzieckiej. Mała kronika. Warszawa: 1968.
  • Bolesław Potyrała, Hieronim Szczegóła, Czerwoni marszałkowie. Elita Armii Radzieckiej 1935–1991, Zielona Góra: Wyd. WSP im. Tadeusza Kotarbińskiego, 1997, ISBN 83-86832-23-1, OCLC 835148265.
  • Bolesław Potyrała, Władysław Szlufik, Who is who? Trzygwiazdkowi generałowie i admirałowie radzieckich sił zbrojnych z lat 1940–1991, Częstochowa: WSP, 2001, ISBN 83-7098-662-5, OCLC 831020923.
  • Mała Encyklopedia Wojskowa, t. I, Wyd. MON, Warszawa 1971
  • Encyklopedia II wojny światowej, Wyd. MON, Warszawa 1975
  • (ros.) W. Jegorszyn – Feldmarszałkowie i marszałkowie, Moskwa 2000
  • (ros.) K. Zalesskij – Imperium Stalina. Biograficzny słownik encyklopedyczny, Moskwa 2000
  • (ros.) Radziecka Encyklopedia Wojskowa, t. II, Moskwa
  • (ros.) Wielka Encyklopedia Radziecka, t. 7, ss. 318–319, Moskwa 1969–1978
  • (ros.) Wojskowy słownik encyklopedyczny, Moskwa 1986
  • Андрей Антонович Гречко – Герои страны (ros.)
  • Андрей Антонович Гречко – Проект ХРОНОС (ros.)
  • Wyżsi dowódcy Związku Radzieckiego. b2386828.msk.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-01)]. (ros.).