Andrzej Kijowski (krytyk)

	Andrzej Kijowski
	Andrzej Kijowski
	; Dom Aktora w Skolimowie, 1973, fot. A.T.Kijowski
Data i miejsce urodzenia	29 listopada 1928 ; Kraków
Data i miejsce śmierci	29 czerwca 1985 ; Warszawa
Zawód	pisarz, scenarzysta
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach
	Strona internetowa

Andrzej Kijowski (ur. 29 listopada 1928 w Krakowie, zm. 29 czerwca 1985 w Warszawie) – polski krytyk literacki, eseista, prozaik i scenarzysta. Mąż Kazimiery Kijowskiej i ojciec Andrzeja Tadeusza Kijowskiego. Absolwent II Liceum Ogólnokształcącego im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie i Uniwersytetu Jagiellońskiego. Czołowy przedstawiciel tzw. krakowskiej szkoły krytyki literackiej.

Nagrobek Andrzeja Kijowskiego na warszawskich Powązkach. Projekt: prof. Jerzy Jarnuszkiewicz

ŻyciorysEdytuj

Felietonista m.in. „Przeglądu Kulturalnego” i „Tygodnika Powszechnego”. Wieloletni redaktor „Twórczości”, gdzie publikował słynne Kroniki Dedala. W 1953 podpisał rezolucję ZLP w sprawie procesu krakowskiego. W latach 1967–1968 kierownik literacki Teatru Dramatycznego m.st. Warszawy. Usunięty po wydarzeniach marcowych. Autor rezolucji pisarzy polskich przeciwko cenzurze przyjętej 29 lutego 1968 po zdjęciu dejmkowskich Dziadów.

Jeden z twórców Polskiego Porozumienia Niepodległościowego. Sygnatariusz Listu 15 i Memoriału 101. Członek-założyciel, wykładowca i członek rady programowej Towarzystwa Kursów Naukowych. Uczestnik Kongresu Kultury Polskiej w 1981^[1] W sezonie 1981 dyrektor Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Złożył rezygnację w związku z wprowadzeniem stanu wojennego, w lutym 1982 r. po opuszczeniu Jaworza, gdzie był internowany.

Zmarł na czerniaka^[2]. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera 163-1-8)^[3].

Od 1985 przyznawana jest w dziedzinie literatury Nagroda im. Andrzeja Kijowskiego.

6 marca 2008 Prezydent RP Lech Kaczyński przyznał Andrzejowi Kijowskiemu pośmiertnie Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.

TwórczośćEdytuj

Zbiory krytyczneEdytuj

Różowe i czarne (1957) felietony
Miniatury Krytyczne (1961) felietony
Sezon w Paryżu (1962) esej
Arcydzieło nieznane (1964) felietony
Maria Dąbrowska 1964, studium monograficzne o pisarce
Listopadowy wieczór (1971), tom traktujący o dekadzie przedpowstaniowej – o czasach bezpośrednio poprzedzających wybuch powstania listopadowego.
Szósta dekada (1972) felietony
Niedrukowane (1977), II wyd.(1978) – teksty polityczne
Podróż na najdalszy Zachód (1982) esej
O dobrym Naczelniku i niezłomnym Rycerzu (1984) esej

Zbiory krytyczne opublikowane po śmierciEdytuj

Ethos społeczny literatury polskiej (1985) teksty polityczne
Tropy (1986) eseje religijne
Gdybym był królem (1988) felietony
Bolesne Prowokacje (1989) eseje polityczne
Granice Literatury. T.I–II (1990) pisma wybrane
Rachunek naszych słabości (1994) eseje polityczne
Dziennik t. I. 1955–1969 (1998)
Dziennik t. II 1970–1977 (1998)
Dziennik t. III 1978–1985 (1999)
Rytuały oglądania (2005) felietony teatralne

OpowiadaniaEdytuj

Diabeł, Anioł i Chłop (1955) opowiadania
Pięć opowiadań (1957) opowiadania
Oskarżony (1959) opowiadanie
Pseudonimy (1964) opowiadania
Dyrygent i inne opowiadania (1983) opowiadania

PowieściEdytuj

Dziecko przez ptaka przyniesione (1968) powieść poetycka
Grenadier-król (1972) powieść poetycka

Scenariusze filmoweEdytuj

1966 – Szyfry, scenariusz (reż. Wojciech Jerzy Has)
1972 – Wesele, scenariusz (reż. Andrzej Wajda)
1977 – Pasja, scenariusz (reż. Stanisław Różewicz)
1979 – Dyrygent, scenariusz (reż. Andrzej Wajda)
1981 – Z dalekiego kraju, scenariusz (reż. Krzysztof Zanussi)
1983 – Mgła, autor pierwowzoru Mgła (reż. Adam Kuczyński)
1988 – Dotknięci, autor pierwowzoru Oskarżony (reż. Wiesław Saniewski)

Dedal (pseudonim)Edytuj

Pseudonim literacki używany przez Andrzeja Kijowskiego w latach 1968–1984. Jego przyjęcie łączyło się z objęciem pisarza zapisem cenzury na publikowanie pod nazwiskiem w związku z jego zaangażowaniem w działalność opozycyjną.

Pseudonimem „Dedal” podpisywał przeglądy prasy i kroniki kulturalne publikowane na łamach miesięcznika „Twórczość”. Z czasem rubryka ta przekształciła się w osobny felieton Dedala, którym powszechnie rozpoznawany autor posługiwał się niezależnie od aktualnego nasilenia polityki tzw. „rozrzedzania” nazwisk dysydentów realizowanej przez GUKPPiW.

Powstałe w ten sposób teksty złożyły się na wydany w rok po śmierci krytyka – już pod nazwiskiem, ostatni autorski wybór felietonów Andrzeja Kijowskiego zatytułowany:

Kroniki Dedala. Szkice i kroniki (1986); (ISBN 83-07-01366-6; ISBN 978-83-07-01366-4)

Nagrody i orderyEdytuj

1958 Nagroda Merkuriusza Polskiego
1959 Nagroda Życia Literackiego
1964 Nagroda Radia Wolna Europa
1965 Nagroda Fundacji im. Kościelskich
1968 Nagroda Fundacji Alfreda Jurzykowskiego
1972 Nagroda im. Anny Godlewskiej
1973 Nagroda za scenariusz filmu „Wesele”, Lubuskie Lato Filmowe, Łagów
2008 Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie)

PrzypisyEdytuj

↑ Andrzej Tadeusz Kijowski: Grymas Seniora.
↑ Katarzyna Wiśniewska: Tak pięknie, że strach bierze.
↑ Andrzej Kijowski. cmentarze.um.warszawa.pl. [dostęp 2019-11-08].

BibliografiaEdytuj

Dariusz Skórczewski – Aby rozpoznać siebie – Rzecz o Andrzeju Kijowskim – krytyku literackim i publicyście, copyright by – Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin (1996)
Dorota Heck – Personalista w czasach kolektywizmu. O twórczości Andrzeja Kijowskiego, Wrocław: [Gajt]. (2002)
Wiesława Tomaszewska, Biografia literacka jako tekst otwarty (przykład kariery literackiej Andrzeja Kijowskiego), [w:] Kariera pisarza w PRL-u, red. Magdalena Budnik, Kamila Budrowska, Elżbieta Dąbrowicz, Katarzyna Kościewicz, t. IV: „Badania Filologiczne nad Cenzurą PRL”, Warszawa: Wydawnictwo Instytut Badań Literackich 2014.
Studia o Kijowskim – Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie:
- T.I: Wiesława Tomaszewska – Między ideą a rzeczywistością. Andrzeja Kijowskiego wizja literatury. (2002)
- T.II: Wiesława Tomaszewska – Andrzej Kijowski: biografia – bibliografia – recepcja. Studium dokumentacyjne (2005)
- T.III: Andrzej Kijowski i krytycy. Antologia tekstów, opracowanie: Wiesława Tomaszewska przy współpracy Kazimiery Kijowskiej i Tomasza Burka (2005)
- T.IV: Andrzeja Kijowskiego portret wielokrotny. Pamięci pisarza w dwudziestą rocznicę śmierci, wybór i opracowanie: Wiesława Tomaszewska przy współpracy Kazimiery Kijowskiej i Tomasza Burka (2008). Tom zawiera wywiady przeprowadzone z pisarzem w latach 1983-1984 publikowane w piśmiennictwie bezdebitowym, wiersze Tadeusza Nowaka i Bohdana Zadury poświęcone pamięci pisarza, wśród autorów szkiców są: ks. Janusz St. Pasierb, Artur Międzyrzecki, Tadeusz Mazowiecki, Jan Józef Lipski, Marcin Babraj OP, Jan Józef Szczepański, Włodzimierz Maciąg, Andrzej Sulikowski, Jacek Bocheński, Włodzimierz Odojewski, Anna Trzeciakowska, Rajmund Kalicki, Jan Andrzej Kłoczowski OP, Janusz Krasiński. W wydawnictwie zamieszczono też szkic pt. „Gruba teczka akt”: „Pisarz Andrzej Kijowski w dokumentach Służby Bezpieczeństwa PRL” – wybór trzynastu dokumentów pochodzących m.in. z archiwum Instytutu Pamięci Narodowej.
- T.V: Andrzej Kijowski i literaturoznawcy. Studia, red. Wiesława Tomaszewska i Teresa Winek (2007); zawiera prace: Andrzeja Sulikowskiego, Konrada Górskiego, Bernadetty Kuczery-Chachulskiej, Doroty Kielak, Jana Błońskiego, Macieja Urbanowskiego, Antoniny Lubaszewskiej, Doroty Heck, Agnieszki Tomasik, Wiesławy Tomaszewskiej.
- T.VI: W kręgu tematów i form literackich. Szkice o twórczości Andrzeja Kijowskiego, wstęp i red. W. Tomaszewska, Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego 2015.

Linki zewnętrzneEdytuj

[1] Andrzej Tadeusz Kijowski: Grymas Seniora.

[2] Katarzyna Wiśniewska: Tak pięknie, że strach bierze.

[3] Andrzej Kijowski. cmentarze.um.warszawa.pl. [dostęp 2019-11-08].

[1]

[2]

[3]