Camille Saint-Saëns

kompozytor francuski

Charles Camille Saint-Saëns (wym. [ʃaʁl kamij sɛ̃sɑ̃s]) (ur. 9 października 1835 w Paryżu, zm. 16 grudnia 1921 w Algierze) – francuski kompozytor, wirtuoz fortepianu i organów, a także dyrygent własnych utworów. Innowacyjnie stosował złożoną instrumentację. Tworzył w duchu romantyzmu.

Camille Saint-Saëns
Ilustracja
Imię i nazwisko Charles Camille Saint-Saëns
Data i miejsce urodzenia 9 października 1835
Paryż
Pochodzenie francuskie
Data i miejsce śmierci 16 grudnia 1921
Algier
Instrumenty fortepian, organy
Gatunki muzyka poważna, muzyka romantyczna
Zawód kompozytor, pianista, organista, dyrygent
Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Wielki Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Order „Pour le Mérite” za Naukę i Sztukę Komandor Orderu Królewskiego Wiktoriańskiego (CVO)
Multimedia w Wikimedia Commons

ŻyciorysEdytuj

Urodził się w Paryżu i był uznawany za cudowne dziecko, ponieważ w wieku 2 lat zaczął czytać, pisać i pobierał lekcje muzyki. Pierwszy koncert dał w wieku 5 lat, a pierwszą symfonię napisał, mając 16 lat. Studiował w Konserwatorium Paryskim.

W latach 1853-1857 piastował stanowisko organisty w kościele św. Mederyka, a w 1858-1877 – w kościele św. Magdaleny w Paryżu. Zrezygnował z pracy kościelnego organisty ze względu na złe traktowanie przez duchowieństwo, niskie wynagrodzenie oraz ograniczenia czasowe, stojące na przeszkodzie rozwijaniu międzynarodowej kariery koncertowej. Po roku 1877 skupił się na koncertowaniu i kompozycji. Był współzałożycielem Société Nationale de Musique (Narodowe Towarzystwo Muzyczne), a także wszechstronnym, utrzymującym intensywne kontakty z wieloma muzykami (Richard Wagner, Ferenc Liszt, Hector Berlioz, Georges Bizet) człowiekiem.

Sam siebie określał mianem eklektyka, jednak eklektyzm ten w jego kompozycjach, korzystających z dorobku innych twórców, zaowocował własnym stylem, brzmiącym szczególnie wyraziście w III Symfonii. Do tradycyjnego instrumentarium orkiestry dodał organy i fortepian, co sprawia, że symfonia ta ma niepowtarzalny charakter.

W uznaniu wpływu twórczości kompozytora na rozwój francuskiej muzyki symfonicznej w roku 1881 został przyznano mu honorowe członkostwo Académie des Beaux Arts.

Oprócz muzyki zajmowały Saint-Saënsa astronomia, archeologia, biologia ale i poezja (2 tomiki lirycznej osobistej poezji Rimes familières). Był także nauczycielem muzyki. Kompozytor wiele podróżował. W 1877 zawitał do Warszawy. W trakcie jednej z podróży zmarł.

OdznaczeniaEdytuj

Wybrane utworyEdytuj

Koncerty instrumentalne i utwory o charakterze koncertującymEdytuj

Koncerty fortepianoweEdytuj

  • I Koncert fortepianowy D-dur op. 17 (1858)
  • II Koncert fortepianowy g-moll op. 22 (1868)
  • III Koncert fortepianowy Es-dur op. 29 (1869)
  • IV Koncert fortepianowy c-moll op. 44 (1877)
  • V Koncert fortepianowy F-dur "Egipski" op. 103 (1896)

Koncerty skrzypcoweEdytuj

  • I Koncert skrzypcowy A-dur op. 20 (1859) – utwór dedykowany Pablowi Sarasatemu
  • Introdukcja i rondo capriccioso a-moll na skrzypce i orkiestrę op. 28 (1863) – utwór dedykowany Pablowi Sarasatemu
  • III Koncert skrzypcowy h-moll op. 61 (1880) – utwór dedykowany Pablowi Sarasatemu
  • Havanaise na skrzypce i orkiestrę op. 83 (1887)

Koncerty wiolonczeloweEdytuj

  • I Koncert wiolonczelowy a-moll op. 33 (1872)
  • II Koncert wiolonczelowy d-moll op. 119 (1902)

Inne koncertyEdytuj

  • Morceau de concert op. 154 na harfę i orkiestrę (1918, wyd. 1919)

Poematy symfoniczneEdytuj

  • Kołowrotek Omfalii (Le Rouet d'Omphale) op. 31 (1869)
  • Phaéton op. 39 (1873)
  • Taniec szkieletów (Danse macabre) op. 40 (1874, premiera 24 stycznia 1875)

Dzieła sceniczneEdytuj

Pozostałe utwory orkiestroweEdytuj

  • III Symfonia c-moll "Organowa" op. 78 (1886)

Utwory kameralneEdytuj

  • Sonata na skrzypce i fortepian op. 75 (1885)
  • Karnawał zwierząt (Le Carnaval des animaux) (1886) – utwór określony przez kompozytora jako fantazja zoologiczna, cykl czternastu miniatur, z których każda wykonywana jest przez inny skład wykonawców
  • Sonata na skrzypce i fortepian op. 102 (1896)
  • Fantaisie op. 124 na skrzypce i harfę (1907)
  • Sonata na obój i fortepian op. 166 (1921)
  • Sonata na klarnet i fortepian op. 167 (1921)
  • Sonata na fagot i fortepian op. 168 (1921)

InneEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Charles Camille Saint Saens (LH/2442/36). Archives nationales. Site de Paris (www2.culture.gouv.fr)
  2. ↑ Charles Camille Saint-Saëns (niem.). Orden Pour le Mérite für Wissenschaften und Künste. [dostęp 2020-01-18].
  3. ↑ John Michael Cooper: Historical Dictionary of Romantic Music. Lanham: Scarecrow Press, 2013, s. 532. ISBN 978-0-8108-7230-1.

BibliografiaEdytuj

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Camille_Saint-Saëns&oldid=61040546”