Grant Connell

tenisista kanadyjski

Grant Connell (ur. 17 listopada 1965 w Reginie) – kanadyjski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, lider rankingu deblowego, olimpijczyk.

Grant Connell
Państwo

 Kanada

Data i miejsce urodzenia

17 listopada 1965
Regina

Wzrost

185 cm

Gra

leworęczna

Status profesjonalny

1986

Zakończenie kariery

1997

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

67 (17 czerwca 1991)

Australian Open

3R (1991)

Roland Garros

1R (1990–1992)

Wimbledon

3R (1994)

US Open

2R (1988)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

22

Najwyżej w rankingu

1 (15 listopada 1993)

Australian Open

F (1990)

Roland Garros

SF (1991, 1994)

Wimbledon

F (1993, 1994, 1996)

US Open

SF (1995)

Kariera tenisowa

edytuj

W czasie studiów występował w amerykańskich rozgrywkach uczelnianych w barwach Texas A&M University, w 1985 roku doszedł do ćwierćfinału indywidualnych mistrzostw akademickich USA, przegrywając ze Szwedem Mikaelem Pernforsem. W 1986 roku rozpoczął karierę zawodową. Sukcesy odnosił głównie jako deblista, ale i w grze pojedynczej osiągał dobre wyniki. W czerwcu 1991 roku klasyfikowany na 67. miejscu na świecie w zestawieniu singlistów. W singlu trzykrotnie dochodził do półfinałów turniejów rangi ATP World Tour (Chicago i Singapur 1991, Auckland 1992). Był w 1/16 finału Australian Open 1991 roku oraz na Wimbledonu 1994. W 1991 roku w I rundzie Wimbledonu stoczył pięciosetowy pojedynek z Andre Agassim (wówczas nr 5. rankingu ATP), z którym prowadził 2:1 w setach (trzeciego seta wygrał w tie-breaku, serwując asa z drugiego podania), by ostatecznie przegrać. Tuż przed Wimbledonem 1991 w londyńskim Queen’s Clubie, również na kortach trawiastych, doszedł do ćwierćfinału pokonując m.in. trzeciego w rankingu światowym Ivana Lendla.

Jako deblista triumfował w 22 imprezach kategorii ATP World Tour, w dalszych 26 był w finałach. Najskuteczniejsze pary tworzył z Glennem Michibatą, Patrickiem Galbraithem i Byronem Blackiem. Z każdym z tych partnerów dochodził do finałów wielkoszlemowych, ale nie udało mu się odnieść końcowego zwycięstwa. W listopadzie 1993 roku znalazł się na czele rankingu światowego gry podwójnej. W 1995 roku razem z Galbraithem wygrał deblowy turniej Tennis Masters Cup, mimo dwóch porażek w rundzie spotkań grupowych. Uczestniczył w tej imprezie kilkakrotnie.

W latach 1987–1997 występował w reprezentacji Kanady w Pucharze Davisa. Także w zespole narodowym był głównie deblistą, ale dokładał także punkty w grze pojedynczej. Przyczynił się do pierwszego w historii awansu Kanady do grupy światowej Pucharu Davisa w 1990 roku, kiedy w barażu z Holandią pokonał Paula Haarhuisa, Marka Koevermansa i dodatkowo zdobył punkt deblowy wspólnie z Michibatą. W I rundzie rozgrywek w 1992 roku pokonał Szweda Magnusa Gustafssona, ale ostatecznie nie wystarczyło to do zwycięstwa reprezentacji (która następnie po barażu z Austrią spadła do niższej klasy rozgrywek). Łączny bilans jego występów w Pucharze Davisa to 23 zwycięstwa i 9 porażek.

Connell bronił barw narodowych także na igrzyskach olimpijskich. W Seulu (1988) roku w singlu doszedł do II rundy (pokonał Australijczyka Johna Fitzgeralda, przegrał z Hiszpanem Javierem Sánchezem), w deblu w parze z Michibatą odpadli z rywalizacji w I rundzie. W Atlancie (1996) przegrał w II rundzie debla z Brytyjczykami Timem Henmanem i Neilem Broadem (w parze z Danielem Nestorem).

Karierę zawodniczą zakończył w 1997 roku. Zarobił na kortach niespełna 3 miliony dolarów amerykańskich. W latach 2001–2004 pełnił funkcję kapitana reprezentacji Kanady w Pucharze Davisa, w 2003 roku poprowadził zespół do ponownego awansu do grupy światowej.

Finały w turniejach ATP World Tour

edytuj

Gra podwójna (22–26)

edytuj
Legenda
Wielki Szlem (0–4)
Igrzyska olimpijskie (0–0)
Tennis Masters Cup (1–0)
ATP Masters Series (3–3)
ATP International Series Gold (8–6)
ATP International Series (10–13)
Wygrane według nawierzchni
Twarda (13–15)
Ceglana (2–1)
Trawiasta (1–4)
Dywanowa (6–6)
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy w finale Wynik finału
Finalista 1. 29 marca 1987 Nancy Dywanowa (hala)   Larry Scott   Ramesh Krishnan
  Claudio Mezzadri
4:6, 4:6
Zwycięzca 1. 21 sierpnia 1988 Livingston Twarda   Glenn Michibata   Marc Flur
  Sammy Giammalva
2:6, 6:4, 7:5
Finalista 2. 9 października 1988 Brisbane Twarda (hala)   Glenn Michibata   Eric Jelen
  Carl-Uwe Steeb
4:6, 1:6
Finalista 3. 28 stycznia 1990 Australian Open, Melbourne Twarda   Glenn Michibata   Pieter Aldrich
  Danie Visser
4:6, 6:4, 1:6, 4:6
Finalista 4. 25 lutego 1990 Filadelfia Dywanowa (hala)   Glenn Michibata   Rick Leach
  Jim Pugh
6:3, 4:6, 2:6
Zwycięzca 2. 22 kwietnia 1990 Seul Twarda   Glenn Michibata   Jason Stoltenberg
  Todd Woodbridge
7:6, 6:4
Zwycięzca 3. 22 lipca 1990 Waszyngton (1) Twarda   Glenn Michibata   Jorge Lozano
  Todd Witsken
6:3, 6:7, 6:2
Finalista 5. 19 sierpnia 1990 Indianapolis Twarda   Glenn Michibata   Scott Davis
  David Pate
6:3, 4:6, 2:6
Finalista 6. 13 stycznia 1991 Aucklad Twarda   Glenn Michibata   Sergio Casal
  Emilio Sánchez
6:4, 3:6, 4:6
Finalista 7. 3 marca 1991 Chicago Dywanowa (hala)   Glenn Michibata   Scott Davis
  David Pate
4:6, 7:5, 6:7
Zwycięzca 4. 28 kwietnia 1991 Singapur Twarda   Glenn Michibata   Stefan Kruger
  Christo Van Rensburg
6:4, 5:7, 7:6
Finalista 8. 16 czerwca 1991 Londyn Trawiasta   Glenn Michibata   Todd Woodbridge
  Mark Woodforde
4:6, 6:7
Finalista 9. 28 lipca 1991 Montreal Twarda   Glenn Michibata   Patrick Galbraith
  Todd Witsken
4:6, 6:3, 1:6
Finalista 10. 11 sierpnia 1991 Cincinnati Twarda   Glenn Michibata   Ken Flach
  Robert Seguso
7:6, 4:6, 5:7
Finalista 11. 12 stycznia 1992 Auckland Twarda   Glenn Michibata   Wayne Ferreira
  Jim Grabb
4:6, 3:6
Finalista 12. 5 kwietnia 1992 Singapur Twarda   Glenn Michibata   Todd Woodbridge
  Mark Woodforde
7:6, 2:6, 4:6
Finalista 13. 23 sierpnia 1992 Indianapolis Twarda   Glenn Michibata   Jim Grabb
  Richey Reneberg
6:7, 2:6
Zwycięzca 5. 17 stycznia 1993 Auckland (1) Twarda   Patrick Galbraith   Alex Antonitsch
  Aleksandr Wołkow
6:3, 7:6
Finalista 14. 7 lutego 1993 Dubaj Twarda   Patrick Galbraith   John Fitzgerald
  Anders Järryd
2:6, 1:6
Finalista 15. 9 maja 1993 Hamburg Ceglana   Patrick Galbraith   Paul Haarhuis
  Mark Koevermans
4:6, 7:6, 6:7
Finalista 16. 4 lipca 1993 Wimbledon, Londyn Trawiasta   Patrick Galbraith   Todd Woodbridge
  Mark Woodforde
6:7, 3:6, 6:7
Finalista 17. 25 lipca 1993 Waszyngton Twarda   Patrick Galbraith   Byron Black
  Rick Leach
4:6, 5:7
Finalista 18. 8 sierpnia 1993 Los Angeles Twarda   Scott Davis   Wayne Ferreira
  Michael Stich
6:7, 6:7
Zwycięzca 6. 17 października 1993 Tokio (1) Dywanowa (hala)   Patrick Galbraith   Murphy Jensen
  Luke Jensen
6:3, 6:4
Zwycięzca 7. 14 listopada 1993 Antwerpia Dywanowa (hala)   Patrick Galbraith   Wayne Ferreira
  Javier Sánchez
6:3, 7:6
Finalista 19. 16 stycznia 1994 Auckland Twarda   Patrick Galbraith   Patrick McEnroe
  Jared Palmer
2:6, 6:4, 4:6
Finalista 20. 20 lutego 1994 Stuttgart Dywanowa (hala)   Patrick Galbraith   David Adams
  Andriej Olchowski
7:6, 4:6, 6:7
Zwycięzca 8. 6 marca 1994 Indian Wells Twarda   Patrick Galbraith   Byron Black
  Jonathan Stark
7:5, 6:3
Finalista 21. 3 lipca 1994 Wimbledon, Londyn Trawiasta   Patrick Galbraith   Todd Woodbridge
  Mark Woodforde
6:7(3), 3:6, 1:6
Zwycięzca 9. 24 lipca 1994 Waszyngton (2) Twarda   Patrick Galbraith   Jonas Björkman
  Jakob Hlasek
6:4, 4:6, 6:3
Zwycięzca 10. 21 sierpnia 1994 New Haven (1) Twarda   Patrick Galbraith   Jacco Eltingh
  Paul Haarhuis
6:4, 7:6
Zwycięzca 11. 16 października 1994 Tokio (2) Dywanowa (hala)   Patrick Galbraith   Byron Black
  Jonathan Stark
6:3, 3:6, 6:4
Finalista 22. 8 stycznia 1995 Adelaide Twarda   Byron Black   Jim Courier
  Patrick Rafter
6:7, 4:6
Zwycięzca 12. 15 stycznia 1995 Auckland (2) Twarda   Patrick Galbraith   Luis Lobo
  Javier Sánchez
6:4, 6:3
Zwycięzca 13. 12 lutego 1995 Dubaj (1) Twarda   Patrick Galbraith   Tomás Carbonell
  Francisco Roig
6:2, 4:6, 6:3
Zwycięzca 14. 26 lutego 1995 Stuttgart Dywanowa (hala)   Patrick Galbraith   Cyril Suk
  Daniel Vacek
6:2, 6:2
Zwycięzca 15. 23 kwietnia 1995 Bermudy Ceglana   Todd Martin   Brett Steven
  Jason Stoltenberg
7:6, 2:6, 7:5
Finalista 23. 8 października 1995 Kuala Lumpur Dywanowa (hala)   Patrick Galbraith   Patrick McEnroe
  Mark Philippoussis
5:7, 4:6
Zwycięzca 16. 5 listopada 1995 Paryż Dywanowa (hala)   Patrick Galbraith   Jim Grabb
  Todd Martin
6:2, 6:2
Finalista 24. 12 listopada 1995 Sztokholm Twarda (hala)   Patrick Galbraith   Jacco Eltingh
  Paul Haarhuis
6:3, 2:6, 6:7
Zwycięzca 17. 26 listopada 1995 World Doubles Championship, Eindhoven Dywanowa (hala)   Patrick Galbraith   Jacco Eltingh
  Paul Haarhuis
7:6, 7:6, 3:6, 7:6
Zwycięzca 18. 18 lutego 1996 Dubaj (2) Twarda   Byron Black   Karel Nováček
  Jiří Novák
6:0, 6:1
Finalista 25. 3 marca 1996 Filadelfia Dywanowa (hala)   Byron Black   Todd Woodbridge
  Mark Woodforde
6:7, 2:6
Zwycięzca 19. 19 maja 1996 Rzym Ceglana   Byron Black   Libor Pimek
  Byron Talbot
6:2, 6:3
Zwycięzca 20. 23 czerwca 1996 Halle Trawiasta   Byron Black   Jewgienij Kafielnikow
  Daniel Vacek
6:1, 7:5
Finalista 26. 7 lipca 1996 Wimbledon, Londyn Trawiasta   Byron Black   Todd Woodbridge
  Mark Woodforde
6:4, 1:6, 3:6, 2:6
Zwycięzca 21. 21 lipca 1996 Waszyngton (3) Twarda   Scott Davis   Doug Flach
  Chris Woodruff
7:6, 3:6, 6:3
Zwycięzca 22. 18 sierpnia 1996 New Haven (2) Twarda   Byron Black   Jonas Björkman
  Nicklas Kulti
6:4, 6:4

Bibliografia

edytuj