Kariera Nikosia Dyzmy
Kariera Nikosia Dyzmy – polski komediowy film fabularny z roku 2002 w reżyserii Jacka Bromskiego[2].
| ||
| Gatunek | komedia | |
| Rok produkcji | 2002 | |
| Data premiery | 15 marca 2002 | |
| Kraj produkcji |  Polska
| |
| Język | polski | |
| Czas trwania | 108 minut | |
| Reżyseria | Jacek Bromski | |
| Scenariusz | Tomasz Kępski | |
| Główne role | Cezary Pazura, Anna Przybylska, Andrzej Grabowski, Krzysztof Globisz, Ewa Kasprzyk | |
| Muzyka | Kuba Sienkiewicz i Elektryczne Gitary, Henri Seroka | |
| Zdjęcia | Arkadiusz Tomiak | |
| Scenografia | Bogdan Solle, Jarosław Żebrowski | |
| Kostiumy | Małgorzata Braszka | |
| Montaż | Krzysztof Szpetmański | |
| Produkcja | Michał Balcerzak | |
| Wytwórnia | KASA Balcerzak | |
| Dystrybucja | Vision | |
Spis treści
O filmieEdytuj
Jego bohater, Nikodem Dyzma, jest wzorowany na książce Kariera Nikodema Dyzmy (1932) Tadeusza Dołęgi-Mostowicza (zekranizowanej w 1956 jako Nikodem Dyzma)[2]. Jest to współczesna interpretacja powieści.
Plenery: Pabianice (cmentarz ewangelicki), Łódź (pałac Izraela Poznańskiego przy ul. Ogrodowej, siedziba „Polonii” przy al. Mickiewicza – filmowy gabinet biznesmena Kilińskiego, rektorat PWSFTviT – filmowy gabinet senator Walewskiej, rektorat Akademii Medycznej – filmowy gabinet ministra Jaszuńskiego, hipermarket M1, park Poniatowskiego, ul. Maratońska, ul. Wólczańska przy szpitalu Pirogowa), Leśmierz (cukrownia), Wola Błędowa (pole golfowe), Warszawa, Gdynia (port).
FabułaEdytuj
Film opowiada o życiu Nikosia Dyzmy (Cezary Pazura) – zwykłego grabarza, rudego pechowca, ale utalentowanego mówcy funeralnego - którego smutne życie całkiem przypadkowo ulega zmianie. Okazja trafia się sama, za sprawą podwędzonego zaproszenia na koktajl dyplomatyczny. Zastawione stoły i cała masa zimnej wódki... tutaj Nikoś czuje się jak ryba w wodzie. Do czasu.
Oblany wybornym trunkiem przez nieuważnego i nieokrzesanego gościa, zdenerwowany i podpity Nikoś obrzuca bufona przekleństwami. Ten drobny epizod okazuje się punktem zwrotnym w karierze mistrza ceremonii pogrzebowej. Wieść, że tajemniczy nieznajomy publicznie naubliżał znienawidzonemu wicepremierowi Terkowskiemu (Lew Rywin), elektryzuje zgromadzoną na bankiecie śmietankę polityczną, a przed Nikosiem otwierają się drzwi do niesamowitej kariery. Od razu o względy Nikosia zaczynają zabiegać Roman Kiliński (Andrzej Grabowski), król zagęszczacza spożywczego i temperamentna pani senator z senackiej Komisji Skarbu Anna Walewska (Ewa Kasprzyk). Dyzma porzuca pracę na cmentarzu i opuszcza swoich nie wylewających za kołnierz kolegów Niemrawego (Tomasz Sapryk) i Władeczka (Andrzej Zaborski). Kim jest Nikodem Dyzma? Doktorem ekonomii, szarą eminencją w elitach władzy, utalentowanym biznesmenem? Mit, że Nikoś załatwi wszystko, rozchodzi się lotem błyskawicy. Balansując między sypialniami wpływowych kobiet, gabinetami dyrektorów spółek i salonami polityków, Dyzma - za sprawą przypadku czy może instynktu - uczy się, jak wielką wagę może mieć z pozoru nieistotna, mimochodem rzucona informacja. Świat biznesmenów z kilkoma klasami szkoły podstawowej, odgrzewających mity podziemia polityków i ich znudzonych młodych żon, pożądliwie wyciąga ręce w kierunku nowego bohatera współczesności. Już wkrótce o Nikosia upomni się ulica - tylko Dyzma, mówiący tym samym językiem, co oni, potrafi uspokoić wzburzonych rolników i "wejść między ludzi". Były grabarz, głoszący, że dobre tylko to, co polskie, błyskawicznie pnie się w rankingach najpopularniejszych polityków. Nic więc dziwnego, że w sytuacji załamania narodowej gospodarki Nikoś, ulubieniec ludu i elity, staje się postacią ze wszech miar pożądaną przez skorumpowany i bezradny rząd.
ObsadaEdytuj
- Cezary Pazura – Nikoś Dyzma, którego pierwowzorem jest postać Nikodema Dyzmy
- Anna Przybylska – ministrowa Jadzia Jaszuńska
- Ewa Kasprzyk – senator Anna Walewska
- Andrzej Grabowski – Roman Kiliński, przedsiębiorca
- Krzysztof Globisz – Jan Maria Jaszuński, minister rolnictwa
- Olgierd Łukaszewicz – premier
- Lew Rywin – wicepremier Maciej Terkowski
- Włodzimierz Press – Gradkowski, polityk koalicyjny
- Mikołaj Grabowski – Graczyk, szef Głównego Urzędu Ceł
- Krzysztof Pieczyński – Jerzy Kropiel, szef służb specjalnych
- Łukasz Lewandowski – Klemens Poraziński, asystent Nikosia
- Andrzej Zaborski – Jan Władeczek, grabarz
- Tomasz Sapryk – Niemrawy, grabarz
- Jan Jurewicz – kierownik zakładu pogrzebowego
- Katarzyna Figura – pielęgniarka w lecznicy rządowej
- Danuta Rinn – Frania, gosposia Nikosia
- Krzysztof Kowalewski – major Borewicz, oficer b. Służby Bezpieczeństwa
- Marek Cichucki – Kazio, kierowca Nikosia
- Dariusz Juzyszyn – Mieczysław, Brat Duży
- Andrzej Pieczyński – Stanisław, Brat Mały
- Katarzyna Paskuda – Madzia Terkowska, żona wicepremiera Macieja Terkowskiego
- Aleksandra Kisio – żona ministra gospodarki
- Ignacy Lewandowski – senator
- Emilian Kamiński – przewodniczący Sławomir Trędowaty
- Piotr Adamczyk – lektor języka angielskiego
- Natalia Walarowska – dziennikarka
- Kamil Durczok – dziennikarz, prowadzący program Ring wolny
- Magdalena Michalak – dziennikarka
- Aleksander Bednarz – urzędnik decydujący o zwolnieniu z podatku VAT
- Cezary Kosiński – instruktor nauki jazdy
- Ryszard Chlebuś – gość na przyjęciu
- Marek Kasprzyk – goryl z BOR-u
PrzypisyEdytuj
- ↑ Gdynia żyje 33. FPFF. gdynia.pl. [dostęp 9 lutego 2010].
- ↑ a b Justyna Kobus: Kariera Nikosia Dyzmy. Wprost 9/2002 (1005). [dostęp 9 lutego 2010].
Linki zewnętrzneEdytuj
- Kariera Nikosia Dyzmy w bazie filmpolski.pl
- Kariera Nikosia Dyzmy w bazie IMDb (ang.)
- Kariera Nikosia Dyzmy w bazie Filmweb