Emilian Kamiński
Emilian Kazimierz Kamiński (ur. 10 lipca 1952 w Warszawie) – aktor i reżyser teatralny, filmowy, musicalowy i dubbingowy, wokalista i pisarz. Założyciel Fundacji Atut i Teatru Kamienica. Brat Doroty Kamińskiej.
| ||
.jpg) Foto: Paweł Matyka | ||
| Imię i nazwisko | Emilian Kazimierz Kamiński | |
| Data i miejsce urodzenia | 10 lipca 1952 Warszawa | |
| Zawód | aktor, reżyser, wokalista i pisarz | |
| Współmałżonek | Justyna Sieńczyłło | |
| Lata aktywności | od 1976 | |
| Zespół artystyczny | ||
| Teatr Kamienica | ||
| Odznaczenia | ||
   
| ||
Spis treści
ŻyciorysEdytuj
Zaraz po ukończeniu warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w 1975 roku zadebiutował w pierwszym spektaklu Teatru na Woli Pierwszy dzień wolności Kruczkowskiego w reż. Tadeusza Łomnickiego[1]. Jednym z jego największych osiągnięć była rola w spektaklu prozy Edwarda Stachury Się w małej salce Teatru Na Rozdrożu w Warszawie.
Zadebiutował na dużym ekranie w filmie Jana Łomnickiego Akcja pod Arsenałem (1977) jako jeden z młodziutkich uczestników ruchu oporu. Dużą, ciekawszą kreację niestałego w uczuciach Roberta zagrał w obrazie Tango ptaka (1980). Sympatię widzów przyniosła mu postać Jerzego, pełnego fantazji, zakochanego malarza w kinowej i telewizyjnej ekranizacji powieści Kornela Makuszyńskiego Szaleństwa panny Ewy (1985).
W latach 1977–1983 związany był z Teatrem Narodowym, gdzie grał w sztukach reżyserowanych przez Adama Hanuszkiewicza: Mąż i żona (1977) Aleksandra Fredry, Sen srebrny Salomei (1977-78) Juliusza Słowackiego, Dziady (1978-79) Adama Mickiewicza, Treny (1979) Jana Kochanowskiego, Bracia Karamazow (1979-80) Fiodora Dostojewskiego, ... i Dekameron (1980) Giovanniego Boccaccio, Samuel Zborowski (1981) Juliusza Słowackiego, Śpiewnik domowy (1982-83) Stanisława Moniuszki i Komedia pasterska (1982-83) Jana Andrzeja Morsztyna.
W latach 1983–2000 związał się z Teatrem Ateneum, gdzie zadebiutował jako reżyser przedstawieniem o szaleństwie dyskotekowej muzyki Słodkie Miasto (1983), był współtwórcą wraz z Wojciechem Młynarskim spektaklu Brel (1985). Widzowie teatralni oglądali go m.in. w głośnych inscenizacjach Adama Hanuszkiewicza: Cyd (1985) Morsztyna i Pierre’a Corneille, Maria i Woyzeck (1985-86) według Georga Büchnera.
Występował także w teatrach warszawskich: Komedia (1989, 2002), Rozmaitości (1990), Powszechnym im. Zygmunta Hübnera, gdzie odniósł sukces jako Janosik-Swój w przedstawieniu Ernesta Brylla Na szkle malowane (1993) w reżyserii Krystyny Jandy oraz zagrał w swojej autorskiej sztuce Romans (1996) w reżyserii Roberta Glińskiego, Muzycznym 'Roma' (1999), Studio Buffo jako pan Capuleti w musicalu Janusza Józefowicza Romeo i Julia (2004) oraz Rampa na Targówku (2006). Od roku 1997 powrócił na stałe do Teatru Narodowego.
W 1993 roku na XXVII Festiwalu Teatrów Jednego Aktora w Toruniu odebrał nagrodę jury oraz nagrodę publiczności za monodram Kontrabasista według Patricka Süskinda. W 2002 roku na II Krajowym Festiwalu Teatru PR i TV „Dwa Teatry” w Sopocie zdobył wróżnienie dla autorskiego słuchowiska Romans, a w 2004 roku na XLIII Rzeszowskich Spotkaniach Teatralnych otrzymał II miejsce w plebiscycie publiczności na najlepszą rolę męską Spotkań – za rolę Kempa w przedstawieniu Czuwanie Morrisa Panycha. W 2005 roku został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[2], a w 2007 roku odebrał Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[3]. Wybudował prywatną scenę Teatr Kamienica przy al. Solidarności 93 (nieopodal stacji metra Ratusz), gdzie od 27 kwietnia 2009 roku wystawia sztuki.
Postanowieniem Prezydenta RP z dnia 4 grudnia 2007 za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za zaangażowanie w walkę o wolność słowa i wolne media, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[4]. Uroczystość dekoracji odbyła się 10 grudnia 2007 w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego[5]. 5 czerwca 2014 za wybitne zasługi w pracy twórczej i działalności artystycznej, za osiągnięcia w promowaniu polskiej kultury został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[6][7].
Z wykształcenia jest technikiem ekonomistą. Ukończył Technikum Ekonomiczne nr 8 w Warszawie przy ul. Joliot-Curie 13, niedaleko Polskiego Radia.
FilmografiaEdytuj
Filmy/Seriale TVEdytuj
- 1977: Akcja pod Arsenałem – „Jur”
- 1978: Wesela nie będzie – Grzegorz
- 1978: Zaległy urlop – członek pracowni Marii
- 1978: Ślad na ziemi – Marcin Kortycki, syn dyrektora
- 1978: Bestia – Franek
- 1978: Biały mazur – Szymon Diksztajn
- 1979: Deklinacja
- 1980: Tango ptaka – Robert
- 1980: Bez miłości – chłopak Marianny
- 1982: Niech cię odleci mara – Romuś
- 1983: Szaleństwa panny Ewy – Jerzy Zawidzki
- 1984: Trzy stopy nad ziemią – Górnik Henio, zięć zymana
- 1984: Ceremonia pogrzebowa – Jancarz
- 1984: Szaleństwa panny Ewy – malarz Jerzy Zawidzki
- 1985: Tanie pieniądze – „Wrangler”
- 1986: Tango z kaszlem – Feliks
- 1988: Rodzina Kanderów – Heniek, kolega Jurka (odc. 1 i 6)
- 1988: Pan Kleks w kosmosie –
- dyrektor Kudłacz,
- kierownik Gładysz
- 1988: I skrzypce przestały grać – Śpiewak cygański na wigilii
- 1990: Maria Curie – Śpiewak w kabarecie
- 1990: Urodziny Kaja – Kelner
- 1991: Przeklęta Ameryka
- 1994–1995: Fitness Club – Rysio
- 1994: Żabi skok – Schizol
- 1996: Matka swojej matki – przyjaciel Ewy
- 1997–2006, od 2019: Klan – Tomasz Jakubowski, mąż Bogny
- 2001: Boże skrawki – oficer niemiecki Franz
- 2002: Kariera Nikosia Dyzmy – przewodniczący Trędowaty
- 2004–2006: Bulionerzy – prokurator – adwokat Jan Grzegorczyk
- od 2004: M jak miłość – Wojciech Marszałek, ojciec Madzi
- 2005: Tak miało być – Tadzik, wuj Ewy, Misi i Jędrka
- 2006: Szatan z siódmej klasy – doktor Cisowski
- 2006: Szatan z siódmej klasy – doktor Cisowski
- 2007: U Pana Boga w ogródku – Bocian
- 2007: U Pana Boga w ogródku – Bocian
- 2007–2008: Doręczyciel – piosenkarz Bernard Rudacki
- 2009: U Pana Boga za miedzą – Bocian
- 2010: Prosta historia o miłości – ojciec Marty
- 2013: Sierpniowe niebo. 63 dni chwały – dyrektor
GościnnieEdytuj
- 1999: Policjanci – Adam Jobkiewicz, kierownik w ZUS-ie; mechanik Stacho Basiak, sobowtór Jobkiewicza (odc. 2)
- 1999: Miodowe lata – Malicki (odc. 26)
- 2000: Duża przerwa – Patryk (odc. 1)
- 2000: 13 posterunek 2 – „Ambasador” (odc. 36)
- 2002: Psie serce – Tenor (odc. 6)
- 2003: Na dobre i na złe – Małecki, ojciec Kasi (odc. 152)
- 2004: Rodzinka – Wiesiek Krupa (odc. 15)
- 2004: Pensjonat pod Różą – Zygmunt, mąż Eli (odc. 28)
- 2005–2006: Egzamin z życia – szef firmy komputerowej (odc. 17 i 23)
- 2006: Ale się kręci – wicepremier Stach Mrugała (odc. 7)
- 2008: Kryminalni – szef partii „Twoja Przyszłość” Łukasz Mader (odc. 96)
- 2012: Ranczo – ekspert (odc. 68)
DubbingEdytuj
- 1960–1966: Flintstonowie
- 1961–1962: Kot Tip-Top – Tip Top
- 1970: Krzyż i sztylet – Big Cat
- 1981–1983: Dookoła świata z Willym Foggiem
- 1983–1987: Fraglesy – wujek Matt z podróży
- 1985: Wuzzle – Bajer
- 1987: Rzeka kłamstwa – Bazyli, młody Cygan
- 1989: Janka – Właściciel kinematografu
- 1989: Mała Syrenka – Krab Sebastian
- 1990–1991: Muminki – Pan Poszukiwacz
- 1992–1994: Mała syrenka – Sebastian
- 1994: Król Lew – Pumba
- 1994: Asterix podbija Amerykę – Centurion
- 1995: Toy Story – Hamm
- 1995–1998: Timon i Pumba –
- Pumba,
- Bampu (odcinek 2a),
- Wujek Borys (odcinek 16a),
- Wieprz Cisco (odcinek 34a)
- 1997: Zorro – kapitan Montecero
- 1998: Magiczny miecz – Legenda Camelotu – Devon
- 1998: Król Lew II: Czas Simby – Pumba
- 1999: Planescape: Torment – Morte
- 1999: Toy Story 2 – Hamm
- 2000: Mała Syrenka 2: Powrót do morza – Krab Sebastian
- 2000: Cybernetyczny Świat
- 2001–2002: Cafe Myszka – Pumba; Sebastian
- 2004: Król Lew – Pumba
- 2004: Lucky Luke – Dyrektor banku
- 2004: Król Lew III: Hakuna matata – Pumba
- 2004: Parę osób, mały czas – Jacek
- 2008: Mała Syrenka: Dzieciństwo Ariel – Krab Sebastian
- 2010: Toy Story 3 – Hamm
RodzinaEdytuj
Jest bratem aktorki Doroty Kamińskiej. Z żoną Justyną Sieńczyłło mieszka w Józefowie pod Warszawą. Ma trójkę dzieci: Natalię (z pierwszego związku), Kajetana i Cypriana (z obecną żoną).
PrzypisyEdytuj
- ↑ Teatr Kamienica. Emilian Kamiński. Teatr Kamienica. [dostęp 2017-10-12].
- ↑ M.P. z 2005 r. nr 74, poz. 1019 – pkt 4.
- ↑ Medale Gloria Artis dla internowanych twórców. e-teatr.pl, 26 marca 2007. [dostęp 6 grudnia 2012].
- ↑ M.P. z 2008 r. nr 31, poz. 273 – pkt 38.
- ↑ Prezydent RP odznaczył bohaterów stanu wojennego oraz działaczy ruchu „Polsko-Czesko-Słowackiej Solidarności”. prezydent.pl, 10 grudnia 2007. [dostęp 6 grudnia 2012].
- ↑ M.P. z 2014 r. poz. 923.
- ↑ 59 odznaczonych za zasługi dla wolności. prezydent.pl, 5 czerwca 2014. [dostęp 5 czerwca 2014].
Linki zewnętrzneEdytuj
- Emilian Kamiński w bazie IMDb (ang.)
- Emilian Kamiński w bazie Filmweb
- Emilian Kamiński w bazie filmpolski.pl
- Emilian Kamiński w bazie e-teatr.pl
- Emilian Kamiński na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”