Grant Connell
Grant Connell (ur. 17 listopada 1965 w Reginie) – kanadyjski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, lider rankingu deblowego, olimpijczyk.
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
17 listopada 1965 |
| Wzrost |
185 cm |
| Gra |
leworęczna |
| Status profesjonalny |
1986 |
| Zakończenie kariery |
1997 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
0 |
| Najwyżej w rankingu |
67 (17 czerwca 1991) |
| Australian Open |
3R (1991) |
| Roland Garros |
1R (1990–1992) |
| Wimbledon |
3R (1994) |
| US Open |
2R (1988) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
22 |
| Najwyżej w rankingu |
1 (15 listopada 1993) |
| Australian Open |
F (1990) |
| Roland Garros |
SF (1991, 1994) |
| Wimbledon |
F (1993, 1994, 1996) |
| US Open |
SF (1995) |
Kariera tenisowa edytuj
W czasie studiów występował w amerykańskich rozgrywkach uczelnianych w barwach Texas A&M University, w 1985 roku doszedł do ćwierćfinału indywidualnych mistrzostw akademickich USA, przegrywając ze Szwedem Mikaelem Pernforsem. W 1986 roku rozpoczął karierę zawodową. Sukcesy odnosił głównie jako deblista, ale i w grze pojedynczej osiągał dobre wyniki. W czerwcu 1991 roku klasyfikowany na 67. miejscu na świecie w zestawieniu singlistów. W singlu trzykrotnie dochodził do półfinałów turniejów rangi ATP World Tour (Chicago i Singapur 1991, Auckland 1992). Był w 1/16 finału Australian Open 1991 roku oraz na Wimbledonu 1994. W 1991 roku w I rundzie Wimbledonu stoczył pięciosetowy pojedynek z Andre Agassim (wówczas nr 5. rankingu ATP), z którym prowadził 2:1 w setach (trzeciego seta wygrał w tie-breaku, serwując asa z drugiego podania), by ostatecznie przegrać. Tuż przed Wimbledonem 1991 w londyńskim Queen’s Clubie, również na kortach trawiastych, doszedł do ćwierćfinału pokonując m.in. trzeciego w rankingu światowym Ivana Lendla.
Jako deblista triumfował w 22 imprezach kategorii ATP World Tour, w dalszych 26 był w finałach. Najskuteczniejsze pary tworzył z Glennem Michibatą, Patrickiem Galbraithem i Byronem Blackiem. Z każdym z tych partnerów dochodził do finałów wielkoszlemowych, ale nie udało mu się odnieść końcowego zwycięstwa. W listopadzie 1993 roku znalazł się na czele rankingu światowego gry podwójnej. W 1995 roku razem z Galbraithem wygrał deblowy turniej Tennis Masters Cup, mimo dwóch porażek w rundzie spotkań grupowych. Uczestniczył w tej imprezie kilkakrotnie.
W latach 1987–1997 występował w reprezentacji Kanady w Pucharze Davisa. Także w zespole narodowym był głównie deblistą, ale dokładał także punkty w grze pojedynczej. Przyczynił się do pierwszego w historii awansu Kanady do grupy światowej Pucharu Davisa w 1990 roku, kiedy w barażu z Holandią pokonał Paula Haarhuisa, Marka Koevermansa i dodatkowo zdobył punkt deblowy wspólnie z Michibatą. W I rundzie rozgrywek w 1992 roku pokonał Szweda Magnusa Gustafssona, ale ostatecznie nie wystarczyło to do zwycięstwa reprezentacji (która następnie po barażu z Austrią spadła do niższej klasy rozgrywek). Łączny bilans jego występów w Pucharze Davisa to 23 zwycięstwa i 9 porażek.
Connell bronił barw narodowych także na igrzyskach olimpijskich. W Seulu (1988) roku w singlu doszedł do II rundy (pokonał Australijczyka Johna Fitzgeralda, przegrał z Hiszpanem Javierem Sánchezem), w deblu w parze z Michibatą odpadli z rywalizacji w I rundzie. W Atlancie (1996) przegrał w II rundzie debla z Brytyjczykami Timem Henmanem i Neilem Broadem (w parze z Danielem Nestorem).
Karierę zawodniczą zakończył w 1997 roku. Zarobił na kortach niespełna 3 miliony dolarów amerykańskich. W latach 2001–2004 pełnił funkcję kapitana reprezentacji Kanady w Pucharze Davisa, w 2003 roku poprowadził zespół do ponownego awansu do grupy światowej.
Finały w turniejach ATP World Tour edytuj
Gra podwójna (22–26) edytuj
|
| |||||||||||||
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy w finale | Wynik finału |
| Finalista | 1. | 29 marca 1987 | Nancy | Dywanowa (hala) |  Larry Scott
|
 Ramesh Krishnan Claudio Mezzadri
|
4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 1. | 21 sierpnia 1988 | Livingston | Twarda |  Glenn Michibata
|
Marc Flur Sammy Giammalva
|
2:6, 6:4, 7:5 |
| Finalista | 2. | 9 października 1988 | Brisbane | Twarda (hala) | Glenn Michibata
|
 Eric Jelen Carl-Uwe Steeb
|
4:6, 1:6 |
| Finalista | 3. | 28 stycznia 1990 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Glenn Michibata
|
 Pieter Aldrich Danie Visser
|
4:6, 6:4, 1:6, 4:6 |
| Finalista | 4. | 25 lutego 1990 | Filadelfia | Dywanowa (hala) | Glenn Michibata
|
Rick Leach Jim Pugh
|
6:3, 4:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 2. | 22 kwietnia 1990 | Seul | Twarda | Glenn Michibata
|
 Jason Stoltenberg Todd Woodbridge
|
7:6, 6:4 |
| Zwycięzca | 3. | 22 lipca 1990 | Waszyngton (1) | Twarda | Glenn Michibata
|
 Jorge Lozano Todd Witsken
|
6:3, 6:7, 6:2 |
| Finalista | 5. | 19 sierpnia 1990 | Indianapolis | Twarda | Glenn Michibata
|
Scott Davis David Pate
|
6:3, 4:6, 2:6 |
| Finalista | 6. | 13 stycznia 1991 | Aucklad | Twarda | Glenn Michibata
|
 Sergio Casal Emilio Sánchez
|
6:4, 3:6, 4:6 |
| Finalista | 7. | 3 marca 1991 | Chicago | Dywanowa (hala) | Glenn Michibata
|
Scott Davis David Pate
|
4:6, 7:5, 6:7 |
| Zwycięzca | 4. | 28 kwietnia 1991 | Singapur | Twarda | Glenn Michibata
|
Stefan Kruger Christo Van Rensburg
|
6:4, 5:7, 7:6 |
| Finalista | 8. | 16 czerwca 1991 | Londyn | Trawiasta | Glenn Michibata
|
Todd Woodbridge Mark Woodforde
|
4:6, 6:7 |
| Finalista | 9. | 28 lipca 1991 | Montreal | Twarda | Glenn Michibata
|
Patrick Galbraith Todd Witsken
|
4:6, 6:3, 1:6 |
| Finalista | 10. | 11 sierpnia 1991 | Cincinnati | Twarda | Glenn Michibata
|
Ken Flach Robert Seguso
|
7:6, 4:6, 5:7 |
| Finalista | 11. | 12 stycznia 1992 | Auckland | Twarda | Glenn Michibata
|
Wayne Ferreira Jim Grabb
|
4:6, 3:6 |
| Finalista | 12. | 5 kwietnia 1992 | Singapur | Twarda | Glenn Michibata
|
Todd Woodbridge Mark Woodforde
|
7:6, 2:6, 4:6 |
| Finalista | 13. | 23 sierpnia 1992 | Indianapolis | Twarda | Glenn Michibata
|
Jim Grabb Richey Reneberg
|
6:7, 2:6 |
| Zwycięzca | 5. | 17 stycznia 1993 | Auckland (1) | Twarda | Patrick Galbraith
|
 Alex Antonitsch Aleksandr Wołkow
|
6:3, 7:6 |
| Finalista | 14. | 7 lutego 1993 | Dubaj | Twarda | Patrick Galbraith
|
John Fitzgerald Anders Järryd
|
2:6, 1:6 |
| Finalista | 15. | 9 maja 1993 | Hamburg | Ceglana | Patrick Galbraith
|
 Paul Haarhuis Mark Koevermans
|
4:6, 7:6, 6:7 |
| Finalista | 16. | 4 lipca 1993 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Patrick Galbraith
|
Todd Woodbridge Mark Woodforde
|
6:7, 3:6, 6:7 |
| Finalista | 17. | 25 lipca 1993 | Waszyngton | Twarda | Patrick Galbraith
|
 Byron Black Rick Leach
|
4:6, 5:7 |
| Finalista | 18. | 8 sierpnia 1993 | Los Angeles | Twarda | Scott Davis
|
Wayne Ferreira Michael Stich
|
6:7, 6:7 |
| Zwycięzca | 6. | 17 października 1993 | Tokio (1) | Dywanowa (hala) | Patrick Galbraith
|
Murphy Jensen Luke Jensen
|
6:3, 6:4 |
| Zwycięzca | 7. | 14 listopada 1993 | Antwerpia | Dywanowa (hala) | Patrick Galbraith
|
Wayne Ferreira Javier Sánchez
|
6:3, 7:6 |
| Finalista | 19. | 16 stycznia 1994 | Auckland | Twarda | Patrick Galbraith
|
Patrick McEnroe Jared Palmer
|
2:6, 6:4, 4:6 |
| Finalista | 20. | 20 lutego 1994 | Stuttgart | Dywanowa (hala) | Patrick Galbraith
|
David Adams Andriej Olchowski
|
7:6, 4:6, 6:7 |
| Zwycięzca | 8. | 6 marca 1994 | Indian Wells | Twarda | Patrick Galbraith
|
Byron Black Jonathan Stark
|
7:5, 6:3 |
| Finalista | 21. | 3 lipca 1994 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Patrick Galbraith
|
Todd Woodbridge Mark Woodforde
|
6:7(3), 3:6, 1:6 |
| Zwycięzca | 9. | 24 lipca 1994 | Waszyngton (2) | Twarda | Patrick Galbraith
|
Jonas Björkman Jakob Hlasek
|
6:4, 4:6, 6:3 |
| Zwycięzca | 10. | 21 sierpnia 1994 | New Haven (1) | Twarda | Patrick Galbraith
|
Jacco Eltingh Paul Haarhuis
|
6:4, 7:6 |
| Zwycięzca | 11. | 16 października 1994 | Tokio (2) | Dywanowa (hala) | Patrick Galbraith
|
Byron Black Jonathan Stark
|
6:3, 3:6, 6:4 |
| Finalista | 22. | 8 stycznia 1995 | Adelaide | Twarda | Byron Black
|
Jim Courier Patrick Rafter
|
6:7, 4:6 |
| Zwycięzca | 12. | 15 stycznia 1995 | Auckland (2) | Twarda | Patrick Galbraith
|
 Luis Lobo Javier Sánchez
|
6:4, 6:3 |
| Zwycięzca | 13. | 12 lutego 1995 | Dubaj (1) | Twarda | Patrick Galbraith
|
Tomás Carbonell Francisco Roig
|
6:2, 4:6, 6:3 |
| Zwycięzca | 14. | 26 lutego 1995 | Stuttgart | Dywanowa (hala) | Patrick Galbraith
|
 Cyril Suk Daniel Vacek
|
6:2, 6:2 |
| Zwycięzca | 15. | 23 kwietnia 1995 | Bermudy | Ceglana | Todd Martin
|
 Brett Steven Jason Stoltenberg
|
7:6, 2:6, 7:5 |
| Finalista | 23. | 8 października 1995 | Kuala Lumpur | Dywanowa (hala) | Patrick Galbraith
|
Patrick McEnroe Mark Philippoussis
|
5:7, 4:6 |
| Zwycięzca | 16. | 5 listopada 1995 | Paryż | Dywanowa (hala) | Patrick Galbraith
|
Jim Grabb Todd Martin
|
6:2, 6:2 |
| Finalista | 24. | 12 listopada 1995 | Sztokholm | Twarda (hala) | Patrick Galbraith
|
Jacco Eltingh Paul Haarhuis
|
6:3, 2:6, 6:7 |
| Zwycięzca | 17. | 26 listopada 1995 | World Doubles Championship, Eindhoven | Dywanowa (hala) | Patrick Galbraith
|
Jacco Eltingh Paul Haarhuis
|
7:6, 7:6, 3:6, 7:6 |
| Zwycięzca | 18. | 18 lutego 1996 | Dubaj (2) | Twarda | Byron Black
|
Karel Nováček Jiří Novák
|
6:0, 6:1 |
| Finalista | 25. | 3 marca 1996 | Filadelfia | Dywanowa (hala) | Byron Black
|
Todd Woodbridge Mark Woodforde
|
6:7, 2:6 |
| Zwycięzca | 19. | 19 maja 1996 | Rzym | Ceglana | Byron Black
|
 Libor Pimek Byron Talbot
|
6:2, 6:3 |
| Zwycięzca | 20. | 23 czerwca 1996 | Halle | Trawiasta | Byron Black
|
Jewgienij Kafielnikow Daniel Vacek
|
6:1, 7:5 |
| Finalista | 26. | 7 lipca 1996 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Byron Black
|
Todd Woodbridge Mark Woodforde
|
6:4, 1:6, 3:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 21. | 21 lipca 1996 | Waszyngton (3) | Twarda | Scott Davis
|
Doug Flach Chris Woodruff
|
7:6, 3:6, 6:3 |
| Zwycięzca | 22. | 18 sierpnia 1996 | New Haven (2) | Twarda | Byron Black
|
Jonas Björkman Nicklas Kulti
|
6:4, 6:4 |
Bibliografia edytuj
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-01-24] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-01-24] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-01-24] (ang.).
- Profil na stronie Sports-reference. sports-reference.com. [dostęp 2014-11-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 grudnia 2008)]. (ang.).