Strzała-2
.jpg)
9K32 Strieła-2 (Strzała-2) (ros. 9К32 Стрела-2, kod NATO SA-7A Grail) – radziecki ręczny przeciwlotniczy pocisk rakietowy klasy "ziemia-powietrze" i "woda-powietrze", używany w wojskach Układu Warszawskiego od roku 1968. Radzieckie oznaczenie wojskowe zestawu według GRAU to 9K32, a samego pocisku – 9M32. Nazwa Strieła-2 funkcjonuje też w angielskiej transkrypcji Strela-2, a w Polsce była przyjęta na uzbrojenie i produkowana pod przetłumaczoną nazwą Strzała-2.
Strieła-2MEdytuj
Strieła-2M (kod NATO SA-7B radzieckie oznaczenie pocisku 9M32M) to wprowadzona do użytku w roku 1972 zmodernizowana wersja pocisku Strieła-2.
Rakieta ta została przyjęta na wyposażenie Wojsk Lądowych i Marynarki Wojennej. Była produkowana na licencji w Zakładach Metalowych MESKO w Skarżysku-Kamiennej.
Marynarka Wojenna RP używa morskiej odmiany tego pocisku (kod NATO SA-N-5) między innymi na dozorowcu ORP Kaszub, kutrach rakietowych typu Osa (projekt 205), okrętach rakietowych typu Orkan (projekt 660) i typu 1241RE, trałowcach bazowych projektu 206F oraz okrętach transportowo-minowych proj. 767 typu Lublin[1]. W wersji morskiej używana jest na poczwórnych obrotowych wyrzutniach produkcji radzieckiej MTU-4US, polskiej Fasta-4M lub NRD FAM-14[1]. Są stosowane także w polskim zestawie rakietowo-artyleryjskim ZU-23-2MR Wróbel II[1].
Debiut bojowy Strieły miał miejsce podczas starć granicznych egipsko-izraelskich w latach 1969-1970, kiedy Egipcjanie wystrzelili 99 nowo dostarczonych pocisków, uszkadzając lub zestrzeliwując 36 samolotów. Były one następnie masowo używane na Bliskim Wschodzie przez państwa arabskie. Podczas wojny wietnamskiej w latach 1972-1975 siły komunistyczne wystrzeliły 589 pocisków, uszkadzając lub niszcząc 204 amerykańskie lub południowowietnamskie samoloty lub śmigłowce[2].
Do wad pocisku należy mało skuteczna głowica samonaprowadzająca, umożliwiająca praktyczne jedynie użycie przeciw celom oddalającym się[1] oraz mały ładunek bojowy, nie gwarantujący zniszczenia celu.
Od 1995 roku Wojska Lądowe rozpoczęły wprowadzanie na wyposażenie PPZR Grom, które do 2018 roku całkowicie zastąpiły zestawy Strzała-2M[3].
Dane techniczneEdytuj
- pułap minimalny: 50 metrów
- pułap maksymalny: 2300 m[1]
- zasięg minimalny: 800 m[1]
- zasięg maksymalny: 2800 m (z przedniej półsfery) / 4200 m (z tylnej półsfery)[1]
- długość rakiety: 1440 mm
- średnica rakiety: 72 mm
- masa startowa rakiety: 9,8 kg
- masa głowicy: 1,15 kg[1]
- masa materiału wybuchowego w głowicy: 0,37 kg[1]
- masa startowa rakiety: 9,8 kg
- prędkość startowa: 25 m/s
- prędkość marszowa lotu: 500 m/s
- maksymalna prędkość celu: 550 km/h (z przedniej półsfery) / 950 km/h (z tylnej półsfery)[1]
- kąt widzenia głowicy: 1,5°[1]
- kąt przeszukiwania głowicy: ±40°[1]
UżytkownicyEdytuj
Aktualni użytkownicy
Afganistan
Albania
Algieria
Angola
Armenia
Benin
Bośnia i Hercegowina
Botswana
Bułgaria
Burkina Faso
Chiny
Czarnogóra
Czechy
Dżibuti
Egipt
Etiopia
Gruzja
Ghana
Gwinea
Gwinea Bissau
Gujana
Honduras- Hamas
Indonezja
Indie
Iran - Zastępowane przez Misagh-2.
Jemen
Kambodża
Kosowo
Kuba
Kuwejt
Laos
Liban
Libia
Malezja
Mali
Mongolia[4]
Macedonia
Mauretania
Maroko
Mozambik
Nikaragua
Korea Północna
Pakistan
Peru
Polska - Wypierane z uzbrojenia przez PZR Grom.
Rumunia - wersja CA-94
Rosja
Sahara Zachodnia
Salwador[5]
Sierra Leone
Serbia
Słowacja
Somalia
Sudan
Sudan Południowy[6]
Syria
Tanzania
Ukraina
Wietnam
Zambia
Zimbabwe
Byli użytkownicy
- Afgańscy Mudżahedini
Afrykańska Partia Niepodległości Gwinei i Wysp Zielonego Przylądka
Argentyna - Wycofywane z aktywnej służby.
Armia Wyzwolenia Ludowego (PLA)
Białoruś - Wycofany z aktywnej służby. Armia Białoruska posiadała 29 wyrzutni.[7][8]
Chorwacja - Wycofane.
Cypr - Wycofane.- Czechosłowacja
Finlandia - Strzała-2M, oznaczona jako Ito-78. Wycofana.
Frelimo
Hezbollah
Irak - Część zrabowana po wojnie w Iraku w 2003 roku
Jugosławia
Jemen Południowy
NRD
Niemcy- Libańskie siły
Armia Wyzwolenia Kosowa
Palestyna- Prowizoryczna Irlandzka Armia Republikańska
- Rewolucyjna Armia Ludowa Zimbabwe
Słowenia - W rezerwie.
UNITA
Węgry - Wycofane.
ZSRR
.svg){kind=small}
AfganistanEdytuj
Podczas inwazji radzieckiej na Afganistan mudżahedini posiadali zakupione na czarnym rynku m.in. w Polsce Strzały-2. Pociski z tych sponsorowanych przez zachodnie kraje dostaw często się psuły oraz posiadały wady. ZSRR doskonale o tym wiedział, kontrolując sprzedaż i uszkadzając sprzęt. Dlatego też dostarczenie sprawnych rakiet jak Stingery było zaskoczeniem[9].
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b c d e f g h i j k l Jarosław Ciślak: Polska Marynarka Wojenna 1995: okręty, samoloty i śmigłowce, uzbrojenie, organizacja. Warszawa: Lampart & Bellona, 1995, seria: Ilustrowana Encyklopedia Techniki Wojskowej, 6. ISBN 83-86776-08-0. s.225, 228
- ↑ "Raport - Wojsko Technika Obronność" nr 05/2004
- ↑ Dwie dekady w NATO. Modernizacja techniczna Sił Zbrojnych RP [3] - Magnum-x, www.magnum-x.pl [dostęp 2019-10-22].
- ↑ Mongolian Army | Mongolian Soldiers training in Alaska with … | Flickr, www.flickr.com [dostęp 2017-11-26] (ang.).
- ↑ Defense & Security Intelligence & Analysis: IHS Jane's | IHS (ang.). Janes.com.
- ↑ Military Balance 2017
- ↑ Белоруссия полностью утилизировала ПЗРК "Стрела-2М" — ОРУЖИЕ РОССИИ, Информационное агентство (ang.). Arms-expo.ru.
- ↑ Belarus scraps obsolete portable air defense systems | World | RIA Novosti (ang.). En.rian.ru.
- ↑ "Drogi terroru(odc.1)" Planete, wyemitowany 1 czerwca 2012 roku
