Siarczan niklu(II)

związek chemiczny

Siarczan niklu(II), NiSO4nieorganiczny związek chemiczny, sól niklowa kwasu siarkowego. Jego forma siedmiowodna występuje naturalnie jako minerał morenozyt.

Siarczan niklu(II)
bezwodny sześciowodny
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

NiSO4

Masa molowa

154,76 g/mol

Wygląd

bezwodny: żółty lub żółtozielony[1][2]
sześciowodny: niebieski (α) lub szmaragdowozielony (β)[1][2]
siedmiowodny: zielony[1][2]

Minerały

morenozyt

Identyfikacja
Numer CAS

7786-81-4 (bezwodny)
14168-76-4 (jednowodny)
10101-97-0 (sześciowodny)
10101-98-1 (siedmiowodny)

PubChem

24586

DrugBank

DB14180

Podobne związki
Inne kationy

CoSO4, CuSO4

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Właściwości

edytuj

Bezwodny siarczan niklu występuje jako żółte regularne kryształy łatwo rozpuszczalne w wodzie. Heksahydrat występuje w dwóch formach – niebieskiej tetragonalnej α, która powyżej 53,3 °C przechodzi w zieloną jednoskośną formę β izomorficzną z sześciowodnym siarczanem magnezu. Współczynnik załamania wynosi 1,511. Heptahydrat tworzy zielone romboedryczne kryształy o współczynniku załamania 1,467. Formy uwodnione tracą całą wodę krystalizacyjną pod wpływem ogrzewania ponad 100 °C. Dobrze rozpuszczają się w wodzie i alkoholu[2].

W temperaturze 848 °C bezwodny siarczan niklu rozkłada się do tlenku niklu i tritlenku siarki[2]:

NiSO4 → NiO + SO3

Otrzymywanie

edytuj

Wielkoskalowo, siarczan niklu produkowany jest w wyniku reakcji przeprowadzanej w fazie gazowej pomiędzy tetrakarbonylkiem niklu, dwutlenkiem siarki i tlenem w temperaturze 100 °C[2]:

Ni(CO)4 + SO2 + O2NiSO4 + 4CO

Siarczan niklu otrzymuje się także poprzez reakcję niklu, tlenku niklu lub węglanu niklu z kwasem siarkowym:

Ni + H2SO4NiSO4 + H2
NiO + H2SO4NiSO4 + H2O
NiCO3 + H2SO4NiSO4 + CO2 + H2O

Dodanie do powstałego roztworu rozcieńczonego węglanu baru umożliwia usunięcie zanieczyszczeń[2].

Zastosowanie

edytuj

Siarczan niklu stosuje się głównie jako elektrolit do niklowania i w rafinacji elektrolitycznej. Jest także używany jako zaprawa farbiarska oraz do czernienia cynku i mosiądzu[2].

Otrzymuje się z niego szereg innych związków niklu. W roztworach wodnych powstają nierozpuszczalne sole niklu, np.

3Ni2+ + 2PO3−4Ni3(PO4)2
Ni2+ + 2CN
Ni(CN)2

W reakcjach siarczanu niklu z siarczanem amonu lub siarczanami metali alkalicznych powstają sole podwójne będące izomorficzne z odpowiednimi solami m.in. żelaza, kobaltu, magnezu i cynku[2].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h David R. Lide (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 4-78, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).
  2. a b c d e f g h i j k l m n o p q Pradyot Patnaik: Handbook of Inorganic Chemicals. McGraw-Hill, 2003, s. 621–622. ISBN 0-07-049439-8.
  3. a b c d e f Nickel sulfate, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank [online], Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 3890 [dostęp 2011-11-11] (niem. • ang.).
  4. a b Siarczan niklu(II), [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-04-07] (ang.).
  5. Siarczan niklu(II) (nr 656895) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2011-11-11]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  6. Siarczan niklu(II) (nr 656895) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2011-11-11]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)