Wikipedia

Wikiprojekt:Skoki narciarskie/Dopracowywanie artykułów/Turniej Nordycki

< Wikiprojekt:Skoki narciarskie‎ | Dopracowywanie artykułów
       Turniej Nordycki
Rozgrywany od 1997
Najwięcej zwycięstw
w Turnieju Nordyckim 		Polska Adam Małysz
3 razy
Najwięcej zwycięstw
w konkursach Turnieju Nordyckiego 		Polska Adam Małysz
10 razy
Najwięcej razy
na podium Turnieju Nordyckiego 		Polska Adam Małysz
4 razy
Najwięcej razy na podium
w konkursach Turnieju Nordyckiego 		Polska Adam Małysz
15 razy
Miejsca rozgrywania konkursów Finlandia Lahti
Finlandia Kuopio
Szwecja Falun
Norwegia Oslo
Norwegia Trondheim
Norwegia Lillehammer

Turniej Nordycki, zwany także Turniejem Skandynawskim (Nordic Tournament) jest turniejem w skokach narciarskich, rozgrywanym od 1997 roku na wzór Turnieju Czterech Skoczni.

Cykl ten rozgrywany jest w pierwszej połowie marca każdego roku. Konkursy zaliczane do Turnieju Nordyckiego odbywają się na obiektach na terenie Skandynawii. Najczęściej odbywają się one w Finlandii i Norwegii, rzadziej w Szwecji. Zwycięzcą Turnieju Skandynawskiego, podobnie jak w Turnieju Czterech Skoczni zostaje skoczek, który zdobył największą liczbę punktów za skoki we wszystkich konkursach.

Pierwszym i jak dotychczas jedynym zawodnikiem, który trzykrotnie zwyciężał w Turnieju Nordyckim jest Adam Małysz, który uczynił to w 2001, 2003 i 2007 roku.

Historia

edytuj

Pierwsza edycja Turnieju Skandynawskiego odbyła się w 1997 roku. Rozegrane zostały cztery konkursy, które jednocześnie były zaliczane do klasyfikacji Pucharu Świata. Pierwszy z konkursów odbył się 9 marca 1997 roku w Lahti, a zwycięzcą okazał się Andreas Widhölzl. Najlepszym zawodnikiem drugich zawodów, 12 marca w Kuopio był Kazuyoshi Funaki. Trzeci z konkursów odbył się 13 marca w Falun, a zwycięzcą został Primož Peterka. Ostatni z konkursów rozegrany został w stolicy Norwegii, Oslo. Zwyciężył Funaki, który z przewagą 28 punktów nad drugim, Kristianem Brendenem, triumfował także w całym Turnieju Nordyckim[1].

W drugiej edycji Turnieju Skandynawskiego, w marcu 1998 roku zwycięzcą został Andreas Widhölzl. Trzy spośród konkursów wygrał Primož Peterka (8 marca w Lahti, 11 marca w Falun i 15 marca w Oslo), jednak w czwartym spośród konkursów (13 marca w Trondheim) zajął 44. miejsce i w efekcie zajął dziesiąte miejsce w końcowej klasyfikacji TN[2].

W 1999 roku rozegrano trzy konkursy Turnieju Skandynawskiego. Pierwszy z nich odbył się 6 marca na średniej skoczni w Lahti. Zwyciężył Kazuyoshi Funaki. 11 marca w Falun triumfował Martin Schmitt, a 14 marca w Oslo - Noriaki Kasai, który zwyciężył w całym Turnieju Skandynawskim[3].

O zwycięstwie w końcowej klasyfikacji Turnieju Nordyckiego 2000 decydowała ilość zdobytych punktów Pucharu Świata podczas czterech konkursów, a nie tak, jak dotychczas - liczba punktów zdobytych za same skoki. Pierwsze zawody odbyły się 4 marca na średniej skoczni w Lahti. Wygrał je Janne Ahonen przed Svenem Hannawaldem i Lasse Ottesenem. Nazajutrz na skoczni dużej triumfował Martin Schmitt, drugi był Janne Ahonen, a trzeci Andreas Goldberger. 10 marca na skoczni w norweskim Trondheim zwycięstwo odniósł Hannawald przed Ville Kantee i Ahonenem. Identyczna sytuacja miał miejsce w ostatnim z konkursów, 12 marca w Oslo. Dzięki temu zwycięstwo w Turnieju Skandynawskim odniósł Sven Hannawald, który o 30 punktów wyprzedził drugiego zawodnika - Janne Ahonena[4].

Zwycięstwo w piątym Turnieju Skandynawskim odniósł pierwszy w historii reprezentant Polski - Adam Małysz. Ponadto jako pierwszy skoczek w historii wygrał wszystkie konkursy Turnieju Nordyckiego. Wygrał zarówno 7 marca w Falun, jak i 9 marca w Trondheim oraz 11 marca w Oslo. W Turnieju Skandynawskim 2001 Małysz zdobył 648,5 punktów, o 72,7 więcej od drugiego w klasyfikacji - Andreasa Goldbergera, a o 161,6 punktu więcej od trzeciego - Martina Schmitta[5].

W trakcie Turnieju Skandynawskiego w 2002 roku rozegrane zostały cztery konkursy. W pierwszym z nich, 1 marca w Lahti triumfował Martin Schmitt. Następne dwa konkursy - 13 marca w Falun oraz 15 marca w Trondheim wygrał Matti Hautamäki. W kończącym konkursie, 17 marca w Oslo najlepszy okazał się Simon Ammann. W Turnieju zwycięstwo odniósł Hautamäki przed Małyszem i Schmittem[6].

W 2003 roku rozegrano trzy konkursy Turnieju Skandynawskiego. Wszystkie z nich (9 marca w Oslo oraz 14-15 marca w Lahti) wygrał Adam Małysz. W efekcie zwyciężył także w samym Turnieju Nordyckim. Na drugiej pozycji sklasyfikowany został Matti Hautamäki, a na trzeciej Tami Kiuru[7].

W kolejnej edycji Turnieju Nordyckiego zwycięstwo odniósł Roar Ljøkelsøy przed Bjørnem Einarem Romørenem i Simonem Ammannem. We wszystkich spośród czterech konkursów zwyciężyli reprezentanci Norwegii. Pierwsze dwa z nich, tj. 7 marca w Lahti i 10 marca w Kuopio wygrał Romøren. 12 marca w Lillehammer i 14 marca w Oslo triumfował Ljøkelsøy[8].

W skład Turnieju Skandynawskiego w 2005 roku weszły cztery konkursy. Wszystkie cztery wygrał Matti Hautamäki, czyniąc to jako pierwszy zawodnik w historii skoków. Zwyciężył 6 marca w Lahti, 9 marca w Kuopio, 11 marca w Lillehammer oraz 13 marca w Oslo. W końcowej klasyfikacji Turnieju Nordyckiego zwyciężył z przewagą 47,6 punktu nad drugim Roarem Ljøkelsøyem i z przewagą 70,3 punktu nad trzecim Michaelem Uhrmannem[9].

Turniej Nordycki 2006 wygrał Thomas Morgenstern przed Andreasem Küttelem i Janne Happonenem. Pierwszy z konkursów odbył się 5 marca w Lahti, a zwyciężył Janne Happonen. Dwa dni później na skoczni w Kuopio triumfował Andreas Küttel. 10 marca w Lillehammer zwycięstwo odniósł Morgenstern, a ostatni konkurs, 12 marca w Oslo wygrał Adam Małysz[10].

W 2007 roku Adam Małysz jako pierwszy skoczek w historii wygrał trzeci Turniej Nordycki w karierze. Pierwsze trzy spośród konkursów (11 marca w Lahti, 13 marca w Kuopio, 17 marca w Oslo) wygrał. W ostatnim z konkursów, 18 marca w Oslo z powodu złych warunków atmosferycznych Małysz nie zakwalifikował się do finałowej serii. Zwycięzcą okazał się Simon Ammann. W końcowej klasyfikacji Małysz wyprzedził drugiego Andreasa Koflera o 2,1 punktu oraz trzeciego Ammanna o 25,3 punktu[11].

Triumfatorzy

edytuj

Zwycięzcy w klasyfikacji generalnej

edytuj
Miejsca rozgrywania konkursów 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce
1997 Lahti, Kuopio, Falun, Oslo   Kazuyoshi Funaki   Kristian Brenden   Andreas Widhölzl
1998 Lahti, Lahti, Falun, Trondheim, Oslo   Andreas Widhölzl   Sven Hannawald   Hiroya Saito
1999 Lahti, Trondheim, Falun, Oslo   Noriaki Kasai   Kazuyoshi Funaki   Sven Hannawald
2000 Lahti, Lahti, Trondheim, Oslo   Sven Hannawald   Janne Ahonen   Ville Kantee
2001 Falun, Trondheim, Oslo   Adam Małysz   Andreas Goldberger   Martin Schmitt
2002 Lahti, Falun, Trondheim, Oslo   Matti Hautamäki   Adam Małysz   Martin Schmitt
2003 Oslo, Lahti, Lahti   Adam Małysz   Matti Hautamäki   Tami Kiuru
2004 Lahti, Kuopio, Lillehammer, Oslo   Roar Ljøkelsøy   Bjørn Einar Romøren   Simon Ammann
2005 Lahti, Kuopio, Lillehammer, Oslo   Matti Hautamäki   Roar Ljøkelsøy   Michael Uhrmann
2006 Lahti, Kuopio, Lillehammer, Oslo   Thomas Morgenstern   Andreas Küttel   Janne Happonen
2007 Lahti, Kuopio, Lillehammer[12], Oslo   Adam Małysz   Andreas Kofler   Simon Ammann
2008 Lahti, Kuopio, Lillehammer, Oslo
–
–
–

Najwięcej razy na podium w klasyfikacji generalnej

edytuj
Zawodnik
1 miejsca
2 miejsca
3 miejsca
1.   Adam Małysz 3 1 –
2.   Matti Hautamäki 2 1 –
3.   Sven Hannawald 1 1 1
4.   Kazuyoshi Funaki 1 1 –
  Roar Ljøkelsøy 1 1 –
6.   Andreas Widhölzl 1 – 1
7.   Thomas Morgenstern 1 – –
  Noriaki Kasai 1 – –
9.   Kristian Brenden – 1 –
  Janne Ahonen – 1 –
  Andreas Goldberger – 1 –
  Bjørn Einar Romøren – 1 –
  Andreas Küttel – 1 –
  Andreas Kofler – 1 –
15.   Martin Schmitt – – 2
  Simon Ammann – – 2
17.   Hiroya Saitō – – 1
  Ville Kantee – – 1
  Tami Kiuru – – 1
  Michael Uhrmann – – 1
  Janne Happonen – – 1

Najwięcej razy na podium w konkursach

edytuj
Zawodnik
1 miejsca
2 miejsca
3 miejsca
Razem
1.   Adam Małysz 10 2 3 15
2.   Matti Hautamäki 6 2 3 11
3.   Primož Peterka 4 – 1 5
4.   Martin Schmitt 3 3 2 8
5.   Kazuyoshi Funaki 3 – 2 5
6.   Roar Ljøkelsøy 2 5 – 7
7.   Bjørn Einar Romøren 2 3 1 6
8.   Sven Hannawald 2 2 4 8
9.   Simon Ammann 2 2 – 4
10.   Janne Ahonen 2 1 3 5
11.   Thomas Morgenstern 1 2 2 5
12.   Andreas Widhölzl 1 2 – 3
13.   Noriaki Kasai 1 1 – 2
  Andreas Küttel 1 1 – 2
15.   Masahiko Harada 1 – 2 3
16.   Janne Happonen 1 – – 1
17.   Andreas Kofler – 2 2 4
18.   Ville Kantee – 2 – 2
19.   Hiroya Saitō – 1 2 3
20.   Jani Soininen – 1 1 2
  Bruno Reuteler – 1 1 2
  Andreas Goldberger – 1 1 2
  Jakub Janda – 1 1 2
24.   Pasi Kytösaho – 1 – 1
  Nicolas Dessum – 1 – 1
  Dieter Thoma – 1 – 1
  Reinhard Schwarzenberger – 1 – 1
  Hideharu Miyahira – 1 – 1
  Stefan Horngacher – 1 – 1
  Florian Liegl – 1 – 1
  Sigurd Pettersen – 1 – 1
  Martin Koch – 1 – 1
33.   Kristian Brenden – – 2 2
  Michael Uhrmann – – 2 2
35.   Roberto Cecon – – 1 1
  Wolfgang Loitzl – – 1 1
  Igor Medved – – 1 1
  Robert Kranjec – – 1 1
  Tami Kiuru – – 1 1
  Alexander Herr – – 1 1
  Lars Bystøl – – 1 1
  Anders Bardal – – 1 1
  Lasse Ottesen – – 1 1

Zasady

edytuj

Konkursy Turnieju Nordyckiego zaliczane są do klasyfikacji Pucharu Świata w skokach narciarskich. W związku z tym zasady rozgrywania poszczególnych zawodów są identyczne. W trakcie kwalifikacji przed każdym z konkursów, wyłanianych jest 50 zawodników (40 za sprawą kwalifikacji + 10 najlepszych skoczków w klasyfikacji Pucharu Świata). Zawodnicy oddają skok w pierwszej serii. Najlepszych trzydziestu z nich startuje ponownie w serii drugiej i zdobywa punkty Pucharu Świata.

Do klasyfikacji Turnieju Nordyckiego, w przeciwieństwie do klasyfikacji Pucharu Świata, zalicza się punkty zdobyte w zawodach, tj. za odległość i styl skoku. Identyczna sytuacja ma miejsce podczas Turnieju Czterech Skoczni. W 2000 roku odstąpiono od tej reguły. Do klasyfikacji liczono bowiem punkty Pucharu Świata zdobyte podczas konkursów w krajach skandynawskich.

Za zwycięstwo w Turnieju Nordyckim zawodnik otrzymuje dodatkowe premie pieniężne i nagrody rzeczowe, ufundowane przez organizatorów.

Obiekty

edytuj
Nazwa skoczni Miasto Punkt konstrukcyjny Wielkość skoczni Rekord skoczni
  Salpausselkä   Lahti K-116
K-90 		HS 130
HS 97 		135,5 m,   Andreas Widhölzl (2006)[13]
098,0 m,   Adam Małysz (2001)[14]
  Puijo   Kuopio K-120 HS 127 135,5 m,   Masahiko Harada (1998)[15]
  Lugnet   Falun K-115 HS 124 130,5 m,   Matti Hautamäki (2002)[16]
  Holmenkollen   Oslo K-115 HS 128 136,0 m,   Tommy Ingebrigtsen (2006)[17]
  Granåsen   Trondheim K-120 HS 131 138,5 m,   Adam Małysz (2001)[18]
  Lysgårdsbakken   Lillehammer K-123 HS 138 145,0 m,   Espen Rian (2006)[19]
edytuj

Logo Turnieju Nordyckiego zostało zaprojektowane przez Janne Ahonena. Przedstawia skocznię narciarską oraz napis NORDIC TOURNAMENT. Poza tym na środku loga znajduje się koło w barwach: czerwonej i niebieskiej, charakterystycznych dla Skandynawii[20].

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Turniej Skandynawski 1997, skokinarciarskie.pl, [1] (ostatni dostęp 11.01.2008)
  2. ↑ Turniej Skandynawski 1998, skokinarciarskie.pl, [2] (ostatni dostęp 11.01.2008)
  3. ↑ Turniej Skandynawski 1999, skokinarciarskie.pl, [3] (ostatni dostęp 11.01.2008)
  4. ↑ Turniej Skandynawski 2000, skokinarciarskie.pl, [4] (ostatni dostęp 11.01.2008)
  5. ↑ Turniej Skandynawski 2001, skokinarciarskie.pl, [5] (ostatni dostęp 11.01.2008)
  6. ↑ Turniej Skandynawski 2002, skokinarciarskie.pl, [6] (ostatni dostęp 11.01.2008)
  7. ↑ Turniej Skandynawski 2003, skokinarciarskie.pl, [7] (ostatni dostęp 11.01.2008)
  8. ↑ Turniej Skandynawski 2004, skokinarciarskie.pl, [8] (ostatni dostęp 11.01.2008)
  9. ↑ Turniej Skandynawski 2005, skokinarciarskie.pl, [9] (ostatni dostęp 11.01.2008)
  10. ↑ Turniej Skandynawski 2006, skokinarciarskie.pl, [10] (ostatni dostęp 11.01.2008)
  11. ↑ Turniej Skandynawski 2007, skokinarciarskie.pl, [11] (ostatni dostęp 11.01.2008)
  12. ↑ Konkurs został przeniesiony z Lillehammer do Oslo.
  13. ↑ Skoki Narciarskie: Lahti (Salpausselkä), skijumping.pl, [12] (ostatni dostęp 11.01.2008)
  14. ↑ Lahti (FIN), skispringen.com.rtl.de, [13] (ostatni dostęp 11.01.2008)
  15. ↑ Skoki Narciarskie: Kuopio (Puijo), skijumping.pl, [14] (ostatni dostęp 11.01.2008)
  16. ↑ Skoki Narciarskie: Falun (Lugnets), skijumping.pl, [15] (ostatni dostęp 11.01.2008)
  17. ↑ Skoki Narciarskie: Oslo (Holmenkollen), skijumping.pl, [16] (ostatni dostęp 11.01.2008)
  18. ↑ Skoki Narciarskie: Trondheim (Granåsen), skijumping.pl, [17] (ostatni dostęp 11.01.2008)
  19. ↑ Skoki Narciarskie: Lillehammer (Lysgaardsbakken), skijumping.pl, [18] (ostatni dostęp 11.01.2008)
  20. ↑ Flaga każdego z państw skandynawskich zawiera przynajmniej jeden z tych kolorów.

Bibliografia

edytuj
  • Nordic Tournament, nordictournament.com, [19] (ostatni dostęp 11.01.2008)
  • Skihopp, skijumping.no, [20] (ostatni dostęp 11.01.2008)
  • Skijumping.pl, skijumping.pl, [21] (ostatni dostęp 11.01.2008)
  • Skispringen.com, skispringen.com.rtl.de, [22] (ostatni dostęp 11.01.2008)
  • Skoki Narciarskie, skokinarciarskie.pl, [23] (ostatni dostęp 11.01.2008)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wikiprojekt:Skoki_narciarskie/Dopracowywanie_artykułów/Turniej_Nordycki&oldid=74043740”