Subrahmanyan Chandrasekhar

indyjsko-amerykański fizyk, noblista

Subrahmanyan Chandrasekhar[1] (tam. சுப்பிரமணியன் சந்திரசேகர், hindi सुब्रह्मण्यन् चंद्रशेखर; ur. 19 października 1910 w Lahaurze, zm. 21 sierpnia 1995 w Chicago) – indyjsko-amerykański fizyk, noblista[2][3].

Subrahmanyan Chandrasekhar
Ilustracja
Państwo działania

Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

19 października 1910
Lahaur, Indie Brytyjskie, Wielka Brytania

Data i miejsce śmierci

21 sierpnia 1995
Chicago, Stany Zjednoczone

Doktor nauk ścisłych
Specjalność: astrofizyka
Alma Mater

Uniwersytet w Madrasie,
Uniwersytet w Cambridge

Doktorat

1933
Uniwersytet w Cambridge

Profesor
Uczelnia

Uniwersytet Chicagowski

Okres zatrudn.

1937–1985

"
Odznaczenia
Narodowy Medal Nauki (USA) Order Padma Vibhushan (Indie)
Nagrody

Nagroda Nobla w dziedzinie fizyki
Medal Copleya

Przez większość życia wykładał na Uniwersytecie Chicagowskim. Otrzymał wiele międzynarodowych nagród naukowych, w tym Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki w 1983 roku wraz z Williamem Fowlerem. W latach 1952–1971 był redaktorem naczelnym czasopisma naukowego „The Astrophysical Journal”.

Życiorys

edytuj
 
Podpis Subrahmanyana Chandrasekhara

Pochodzenie i kariera

edytuj

Subrahmanyan Chandrasekhar urodził się 19 października 1910 roku w tamilskiej rodzinie w Lahaurze, wówczas leżącym w Indiach Brytyjskich, obecnie zaś znajdującym się w Pakistanie[4][5]. Był pierwszym synem i zarazem trzecim dzieckiem (miał sześć sióstr i trzech braci) Chandrasekhary Subrahmanyi Ayyara, oficera w Rządowej Służbie Indyjskiego Departamentu Audytów i Rachunków oraz Sitalakshmi „Sity” Balakrishnan, którą cechowały wysokie osiągnięcia intelektualne – miała na koncie m.in. przetłumaczenie na język tamilski Domu lalki Henrika Ibsena[5][4].

Do 12. roku życia był edukowany w domu przez rodziców oraz na prywatnych lekcjach[4][5]. W 1918 roku rodzina przeprowadziła się do Madrasu, gdzie ojciec Chandrasekhara został przeniesiony w ramach obowiązków zawodowych[5]. W Madrasie Chandrasekhar w latach 1922–1925 uczęszczał do Hindu High School, a następnie, w latach 1925–1930 zdobył wyższe wykształcenie w Presidency College na tamtejszym uniwersytecie, na którym uzyskał ponadto stopień Bachelor of Science z fizyki[5][3]. W lipcu 1930 roku otrzymał od rządu Indii Brytyjskich stypendium na studia podyplomowe na Uniwersytecie w Cambridge w Anglii[5]. W Cambridge Chandrasekhar został studentem naukowym pod kierunkiem profesora Ralpha Fowlera[5][2]. W 1931 roku pojechał do Getyngi w Niemczech, gdzie został zaproszony do pomagania przez lato w pracy fizykowi Maxowi Bornowi[6]. Za radą profesora Paula Diraca trzeci rok swoich studiów podyplomowych spędził w pracy na Instytucie Fizyki Teoretycznej w Kopenhadze[5][6]. Latem 1933 roku Chandrasekhar uzyskał stopień doktora na Uniwersytecie w Cambridge[5]. W październiku tego roku został wybrany jako stypendysta naukowy do Trinity College na lata 1933–1937 – w przyjęciu go na Trinity College miał swój udział Ralph Fowler[2][5].

Na początku 1936 roku Chandrasekhar na zaproszenie Harlowa Shapleya odbył krótką wizytę na Uniwersytecie Harvarda w Stanach Zjednoczonych. Wówczas otrzymał od Ottona Struvego i Roberta Maynarda Hutchinsa propozycję objęcia posady pracownika badawczego na Uniwersytecie Chicagowskim[5]. W styczniu 1937 roku Chandrasekhar przeprowadził się do Stanów Zjednoczonych i zatrudnił się na uczelni w Chicago[2][5]. W 1942 roku został profesorem nadzwyczajnym na Uniwersytecie Chicagowskim, zaś dwa lata później uzyskał tam stanowisko profesora zwyczajnego[2].

Podczas II wojny światowej prowadził badania dla Armii Stanów Zjednoczonych, pracując w Balistycznych Laboratoriach Badawczych ośrodka Aberdeen Proving Ground w Maryland[4][2]. Został także zaproszony do udziału w Projekcie Manhattan, jednak z powodu opóźnień w przetwarzaniu jego poświadczenia bezpieczeństwa ostatecznie nie dołączył do tej inicjatywy[4].

W 1947 roku Subrahmanyan Chandrasekhar został Wybitnym Profesorem Astrofizyki Teoretycznej (ang. Distinguished Service Professor of Theoretical Astrophysics) na Uniwersytecie Chicagowskim[2]. Rok później dostał nagrodę Cambridge University Adams Prize[6]. W 1949 roku Amerykańskie Towarzystwo Astronomicze przyznało mu nagrodę Henry Norris Russell Lectureship[5]. Od 1952 do 1971 roku sprawował funkcję redaktora naczelnego czasopisma naukowego The Astrophysical Journal, przekształcając je z niewielkiego periodyku w czołowe, międzynarodowe czasopismo poświęcone astrofizyce[6]. W 1953 roku otrzymał Złoty Medal Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego, a ponadto uzyskał amerykańskie obywatelstwo[7][4][2]. W 1957 roku dostał Nagrodę Rumforda, przyznawaną przez Amerykańską Akademię Sztuk i Nauk[6]. W 1962 roku został nagrodzony przez Londyńskie Towarzystwo Królewskie Medalem Królewskim[3]. W 1966 roku został odznaczony amerykańskim Narodowym Medalem Nauki, zaś dwa lata później rząd Indii uhonorował go orderem Padma Vibhushan[8][9]. W 1971 roku został laureatem wręczanego przez amerykańską Narodową Akademię Nauk Medalu Henry’ego Drapera, z kolei trzy lata później przyznano mu nagrodę Dannie Heineman Prize for Mathematical Physics[6].

W 1983 roku wspólnie z Williamem Fowlerem otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki za sformułowanie powszechnie dziś akceptowanej teorii o późnych stadiach ewolucji masywnych gwiazd[10] (obliczenia wykonane w 1928 roku, na samym początku kariery naukowej)[5]. Obliczenia wykonał podczas podróży do Anglii na studia, do ówczesnego specjalisty od teorii względności, Arthura Eddingtona. Wykazał istnienie maksymalnej możliwej masy białego karła – „granicy Chandrasekhara”. Wnioski z obliczeń zostały wówczas odrzucone przez Eddingtona[2]. Po tym zajął się innymi problemami astronomii, m.in. ewolucją gromad gwiazd[2].

W 1984 roku otrzymał od Londyńskiego Towarzystwa Królewskiego Medal Copleya, zaś w następnym roku osiągnął status emeryta na Uniwersytecie Chicagowskim[3][2]. Z uczelnią tą był jednak związany aż do śmierci[2].

Życie prywatne

edytuj

Podczas ostatnich dwóch lat studiowania na Presidency College w Madrasie Subrahmanyan Chandrasekhar nawiązał bliższą relację z o rok młodszą od niego Lalithą Doraiswamy. We wrześniu 1936 roku wziął z nią ślub w Indiach[5].

Był bratankiem innego noblisty z dziedziny fizyki, Chandrasekhary Venkaty Ramana (1888-1970)[5].

Zmarł na zawał mięśnia sercowego 21 sierpnia 1995 roku w Chicago[6][2]. Jego żona przeżyła go o 18 lat[4].

Upamiętnienie

edytuj

Na cześć Subrahmanyana Chandrasekhara nazwano wystrzelony przez NASA w 1999 roku kosmiczny teleskop rentgenowski Chandra[5].

Przypisy

edytuj
  1. Chandrasekhar Subrahmanyan, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2020-10-19].
  2. a b c d e f g h i j k l m Subrahmanyan Chandrasekhar (1910–1995). physicsoftheuniverse.com. [dostęp 2020-10-19]. (ang.).
  3. a b c d S. Chandrasekhar, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2020-10-19] (ang.).
  4. a b c d e f g Express Web Desk: Who was S Chandrasekhar?. indianexpress.com, 2017-10-19. [dostęp 2020-10-19]. (ang.).
  5. a b c d e f g h i j k l m n o p q Subramanyan Chandrasekhar – Facts. [w:] The Nobel Prize in Physics 1983 > Subramanyan Chandrasekhar, William A. Fowler [on-line]. Nobel Media AB. [dostęp 2014-02-03]. (ang.)., autobiografia, Nobel Lecture, December 8, 1983, On Stars, Their Evolution and Their Stability.
  6. a b c d e f g The Doc: Subrahmanyan Chandrasekhar. famousscientists.org. [dostęp 2020-10-19]. (ang.).
  7. Winners of the Gold Medal of the Royal Astronomical Society. [w:] Awards, Medals and Prizes [on-line]. Royal Astronomical Society. [dostęp 2016-07-27]. (ang.).
  8. The President’s National Medal of Science: Recipient Search Results. [w:] Chandrasekhar, Subrahmanyan [on-line]. nsf.gov. [dostęp 2020-10-19]. (ang.).
  9. Aswin Sekhar: Subrahmanyan Chandrasekhar: A Man of Stellar Physics and Stellar Grace. [w:] The Sciences [on-line]. thewire.in, 2018-08-23. [dostęp 2020-10-19]. (ang.).
  10. Encyklopedia Britannica. Ziemia i Wszechświat. Poznań: Wydawnictwo KURPISZ Sp. z o.o., 2006, s. 32. ISBN 978-83-60563-25-0.

Linki zewnętrzne

edytuj