Tomasz Adamek

polski pięściarz

Tomasz Adamek (ur. 1 grudnia 1976 w Żywcu) – polski pięściarz, były zawodowy mistrz świata organizacji International Boxing Federation (IBF) i International Boxing Organization (IBO) w wadze junior ciężkiej oraz World Boxing Council (WBC) w wadze półciężkiej, medalista mistrzostw Europy amatorów, międzynarodowy mistrz Polski. Pokonał 3 zawodników o tytuł mistrza świata wagi juniorciężkiej i 2 zawodników o tytuł mistrza świata wagi półciężkiej[1]. Zdobywca 2. miejsca w 2005 i 4. w 2006 w plebiscycie na najlepszego sportowca Polski. Założyciel klubu sportowego KS Cios-Adamek w Gilowicach.

Tomasz Adamek
Ilustracja
Tomasz Adamek z mistrzowskim pasem International Boxing Federation
Pseudonim

Góral

Data i miejsce urodzenia

1 grudnia 1976
Żywiec

Obywatelstwo

polskie,
amerykańskie

Wzrost

188 cm

Masa ciała

102,75 kg

Styl walki

praworęczny

Debiut

1999

Kategoria wagowa

ciężka

Klub

MB Promotions

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

w ringu – 59
w oktagonie –3

Zwycięstwa

w ringu – 53
w oktagonie – 3

Przez nokauty

w ringu – 31
w oktagonie – 1

Porażki

w ringu – 6 (3 KO)
w oktagonie – 0

Dorobek medalowy
Mistrzostwa Europy
brąz Mińsk 1998 waga półciężka
  1. Bilans walk aktualny na 31 sierpnia 2024.
Strona internetowa

Jest pierwszym Polakiem, który zdobył „Muhammad Ali Giant Athlete Award”, nagrodę imienia Muhammada Alego za wybitne osiągnięcia sportowe i postawę poza ringiem, a także The Ring championship belt – pas mistrzowski magazynu „The Ring[2]. W rankingu BoxRec Adamek jest drugim największym polskim zawodnikiem wszech czasów, pound for pound, tylko za Dariuszem Michalczewskim[3]. Jest jedynym Polakiem, którego BoxRec umieścił w pierwszej dziesiątce najlepszych bokserów wagi ciężkiej pod koniec roku; zajął piąte miejsce w 2010, siódme miejsce w 2011 i dziesiąte miejsce w 2012[4].

Kariera amatorska

edytuj

Boksem zainteresował się w czwartej klasie szkoły podstawowej. W wieku dwunastu lat rozpoczął treningi w sekcji bokserskiej klubu Góral Żywiec. Pierwszymi jego trenerami byli Stefan Gawron i Stanisław Orlicki, którzy wychowali m.in. takich bokserów jak Wiesław Małyszko czy bracia Mizia.

W 1992 przeszedł do GKS Jastrzębie, gdzie trenował pod kierunkiem Kazimierza Rochalskiego. Później trafił do Concordii Knurów, szkolony przez Zbigniewa Kickę (pierwszego polskiego medalistę mistrzostw świata).

Po osiągnięciu pierwszych sukcesów na ringu został powołany do kadry, gdzie indywidualne treningi prowadził z nim Janusz Gortat (dwukrotny medalista olimpijski w wadze półciężkiej). Pierwszy tytuł mistrza Polski seniorów zdobył w 1995 – w wadze średniej, mając niespełna 19 lat. W 1996 wywalczył ponownie mistrzostwo Polski w wadze średniej, a w 1997 – wicemistrzostwo w wadze półciężkiej.

W 1997 uczestniczył w mistrzostwach świata w Budapeszcie (odpadł w 1/8 finału turnieju wagi średniej)[5]. W 1998 jako jedyny z Polaków stanął na podium mistrzostw Europy w Mińsku, zdobywając brązowy medal – w wadze półciężkiej. W półfinale turnieju przegrał z mistrzem świata, Rosjaninem Aleksandrem Lebziakiem (późniejszym szkoleniowcem „Sbornej”).

W boksie amatorskim stoczył 120 walk, z czego 108 wygrał[6].

Kariera zawodowa

edytuj

Waga półciężka

edytuj

W 2000 zrezygnował z przygotowań do igrzysk w Sydney i zdecydował o przejściu na zawodowstwo. Podpisał profesjonalny kontrakt z grupą Andrzeja GmitrukaBoxing Europe, a jego pierwszym promotorem został Brytyjczyk cypryjskiego pochodzenia – Panos Eliades, prowadzący wcześniej m.in. Lennoxa Lewisa.

Swoje pierwsze zawodowe walki stoczył w Anglii w 1999, kolejno w Manchesterze i Londynie[7]. W debiucie jego rywalem był Israel Khumalo z RPA. Adamek wygrał pewnie, przez nokaut w pierwszej rundzie.

Pierwszym trudnym przeciwnikiem okazał się Sycylijczyk z belgijskim paszportem – Rudi Lupo, z którym Polak rozegrał zwycięski pojedynek w 2001 o tytuł interkontynentalny mało znanej organizacji IBC. Była to pierwsza potyczka, której nie udało mu się zakończyć przed czasem (wcześniejszych dziesięciu rywali znokautował). W 2002 promotorem Adamka został Norweg Steffen Tangstad (szef firmy Modern Sports And Events, były mistrz Europy zawodowców wagi ciężkiej). 18 października tego samego roku Adamek wywalczył w Kozienicach tytuł międzynarodowego mistrza Polski, pokonując na punkty Amerykanina Clarka Laverne.

4 października 2003, po zwycięstwie z Amerykaninem Edem Daltonem (nokaut w drugiej rundzie), zdobył mistrzostwo interkontynentalne federacji IBF, a 17 kwietnia 2004 dzięki zwycięstwu z Rosjaninem Gabraiłem Gabraiłowem (nokaut w piątej rundzie) również mistrzostwo interkontynentalne WBO.

We wrześniu 2004 podpisał kontrakt z promotorem Donem Kingiem i wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Rozpoczął treningi w chicagowskim „Windy City Gym” u boku Gołoty, pod okiem trenera Sama Colonny. W listopadzie dostał propozycję walki o wakujący po Antonio Tarverze pas mistrzowski WBC (Tarver został go pozbawiony, gdyż zamiast obowiązkowej obrony z pierwszym pretendentem WBC Paulem Briggsem, wybrał walkę z Glenem Johnsonem – mistrzem IBF).

Walka z Briggsem – zdobycie mistrzostwa świata WBC

edytuj

Sędzia ringowy
Timothy Adams Punktacja sędziowska
John Keane: 117-113
John McCarthy: 115-113
Nobuaki Uratani: 114-114

21 maja 2005 zmierzył się z Australijczykiem Paulem Briggsem o pas mistrza świata WBC. Wchodzącego do hali United Center w Chicago Polaka przywitało ponad 20 tys. osób oraz setki biało-czerwonych flag (po raz pierwszy przy dźwiękach utworu Funky Polaka – „Pamiętaj”). Przystąpił do potyczki z niezaleczonym pękniętym nosem (cztery tygodnie przed walką złamał go na sparingu, przez co w znacznym stopniu zakłócony został tok przygotowań). Po 12 rundach walki, stosunkiem głosów dwa do remisu, sędziowie uznali za zwycięzcę polskiego pięściarza. Tym samym Adamek jako pierwszy Polak w historii wywalczył mistrzostwo świata federacji WBC w kategorii półciężkiej. Zwycięstwo przypłacił ponownym złamaniem nosa (w 2. rundzie).

Walka z Ulrichem w obronie mistrzostwa świata WBC

edytuj

Na początku lipca 2005 ustalono, że pierwszą walkę w obronie tytułu stoczy w Niemczech, a jego przeciwnikiem będzie pierwszy w rankingu WBC pretendent, Niemiec Thomas Ulrich. Obóz Adamka, choć niechętnie (obawiał się faworyzowania przez sędziów zawodnika gospodarzy), zgodził się ostatecznie na walkę w Niemczech, ale pod warunkiem, że WBC wyznaczy do punktowania sędziów z USA.

Sędzia ringowy
Ian John Lewis   Sędziowie punktowi
Guido Cavalleri  
Dick Flaherty  
Anek Hongtongkkam  

16 października 2005 w Düsseldorfie Adamek pokonał Ulricha, nokautując go prawym sierpowym w 1. minucie i 57. sekundzie 6. rundy. Niemiec po tym ciosie próbował wstać i kontynuować walkę, jednak sędzia ringowy wyliczył go i zakończył pojedynek. Do momentu nokautu Adamek prowadził na punkty (po pięciu rundach miał trzypunktową przewagę 49:46). 9 marca 2006 wystąpił z pozwem w sądzie federalnym na Manhattanie przeciwko Don King Productions (domagał się 400 tys. dolarów odszkodowania), zarzucając swojemu promotorowi, że nie wywiązuje się z kontraktu (zorganizował przez półtora roku tylko dwie walki, a powinien co najmniej cztery). We wrześniu 2006 wycofał pozew i przystał na ugodę.

W sierpniu 2006 zaczął trenować z Buddym McGirtem, ponieważ jego dotychczasowy trener, Andrzej Gmitruk, musiał poddać się operacji serca.

Rewanż z Briggsem – druga obrona mistrzostwa świata WBC

edytuj

Wyprowadzone ciosy[8]
Adamek: 986; Briggs: 756
Celne ciosy
Adamek: 272; Briggs: 248
Trafione lewe proste
Adamek: 92; Briggs: 72
Trafione silne ciosy
Adamek: 180; Briggs: 176

Sędzia ringowy
Timothy Adams Punktacja sędziowska
Ray Hawkins: 115:111
Ken Morita: 114:112
Mauro DiFiore: 113:113

7 października 2006, podczas gali w Allstate Arena w Chicago (w obecności ok. 15 tys. widzów, w tym połowa Polaków), ponownie zmierzył się z Paulem Briggsem. Był to rewanż za pojedynek sprzed niemal półtora roku, w którym Adamek zdobył pas WBC. Już w pierwszej rundzie po lewym sierpowym Briggsa, Polak upadł i był liczony. Pod koniec rundy osiągnął jednak przewagę i zadawał więcej ciosów. Kolejne rundy należały do Polaka, jednak sytuacja odwróciła się w piątej i szóstej rundzie – popełnił błąd, jakim była zbyt nisko opuszczona lewa ręka, narażając się w ten sposób na silne uderzenia pretendenta. Doznał też kontuzji nosa. W ósmym starciu serią mocnych ciosów na głowę oszołomił Australijczyka, jednak ten przetrwał napór. W dziewiątej rundzie dostał ostrzeżenie za drugi cios poniżej pasa. Jednak telewizyjna powtórka pokazała, że przynajmniej pierwszy z nich, po którym upadł Australijczyk, był prawidłowy. Sędzia powinien był liczyć Briggsa. Decydujące okazały się dwie ostatnie rundy, w których Polak przejął inicjatywę; był świeższy, pozostawiając po sobie lepsze wrażenie. W dwunastym starciu wyprowadził aż 119 ciosów, z których 33 były celne. Sędziowie, stosunkiem głosów dwa do remisu, uznali za zwycięzcę polskiego pięściarza[9]. Za pokonanie Briggsa Adamek zarobił 300 tys. dolarów[10].

Jestem bardzo szczęśliwy. Długa, roczna przerwa w ringowych startach dała o sobie znać. To był powód, że nie boksowałem zbyt dobrze – przyznał zaraz po pojedynku Adamek[11]. Jednak obserwatorom walka się podobała. José Sulaimán, szef WBC wyznał: To była moja walka życia, a Jim Lampley, wieloletni komentator boksu dla HBO stwierdził: Adamek – Briggs I i II to najlepsze 24 rundy, jakie widziałem w ostatnich dwóch latach[12].

Walka z Dawsonem – utrata mistrzostwa świata WBC

edytuj

Sędzia ringowy
Jorge Alonso Punktacja sędziowska
Anek Hongtongkam: 110-116
Alejandro Rochin: 109-117
Peter Trematerra 108-118

3 lutego 2007, podczas gali w Silver Spurs Arena w Kissimmee na Florydzie, Adamek stracił tytuł mistrza świata WBC w wadze półciężkiej. Polski pięściarz przegrał bowiem z Chadem Dawsonem na punkty – 110:116, 109:117, 108:118. Od pierwszej rundy Polak był wolniejszy od rywala. Dawson okazał się najszybszym bokserem, z jakim kiedykolwiek rywalizowałem. Przegrałem z nim zasłużenie. Szybkość odegrała w tej walce decydującą rolę[13] – powiedział Adamek, który poniósł tym samym pierwszą porażkę w karierze. Wydawało się, że Polak może odwrócić losy walki w 10. rundzie, gdy prawym prostym rzucił Dawsona na deski. – Złapał mnie dobrym, błyskawicznym ciosem – przyznał później Amerykanin. Dawson jednak przetrwał trudne chwile, klinczował i nie dał sobie odebrać zwycięstwa.

30 kwietnia 2007 szwajcarska grupa promotorska 12ROUNDS odkupiła wszystkie prawa promotorskie dotyczące Tomasza Adamka od Dona Kinga. Współwłaścicielem 12ROUNDS był biznesmen Bogusław Bagsik. Pierwszym trenerem Adamka ponownie został Andrzej Gmitruk – dyrektor sportowy 12ROUNDS, a drugim trenerem Ireneusz Przywara.

Waga junior ciężka

edytuj

Walka z Pinedą – zdobycie mistrzostwa świata IBO

edytuj
 
Tomasz Adamek kontra Luis Pineda, 9 czerwca 2007

9 czerwca 2007, podczas gali w katowickim Spodku Adamek pokonał w 7. rundzie przez techniczny nokaut Panamczyka Luisa Pinedę i zdobył tytuł mistrza świata federacji IBO w kategorii juniorciężkiej.

Polak od początku pojedynku miał zdecydowaną przewagę. Zadawał dużo celnych ciosów, kombinacje różnych uderzeń. Szczególnie z lewymi prostymi Adamka Pineda zupełnie sobie nie radził.

W siódmej rundzie Panamczyk przyjął kolejną serię ciosów, na którą nie odpowiedział własną akcją i sędzia przerwał walkę.

Walka eliminacyjna z Bellem

edytuj

19 kwietnia 2008, podczas gali bokserskiej w Katowicach Adamek pokonał w siódmej rundzie przez techniczny nokaut Jamajczyka O’Neila Bella, byłego mistrza świata WBA i WBC. Tuż po zakończeniu siódmej rundy trenerzy Bella zdecydowali się poddać walkę. Czarnoskóry pięściarz oznajmił swoim trenerom, że nie ma żadnych argumentów, aby pokonać Polaka[14]. Już w pierwszej rundzie Jamajczyk był liczony po mocnym ciosie Adamka. W kolejnych rundach Polak kontrolował przebieg walki.

Walka z Bellem była pojedynkiem eliminacyjnym, dającym zwycięzcy prawo przystąpienia do konfrontacji ze Steve’em Cunninghamem, mistrzem świata wagi juniorciężkiej federacji IBF.

Walka z Cunninghamem – zdobycie mistrzostwa świata IBF

edytuj
 
Adamek po wygranej walce z Cunninghamem, 2009 r.

Sędzia ringowy
Earl Morton Punktacja sędziowska
Clark Sammartino: 112:114
Shafeeq Rashada: 115:112
John Stewart: 116:110

Wyprowadzone ciosy[15]
Adamek: 480; Cunningham: 690
Celne ciosy
Adamek: 186; Cunningham: 205

11 grudnia 2008 w hali Prudential Center w Newark Adamek pokonał Steve’a Cunninghama w walce o tytuł mistrza świata IBF w wadze juniorciężkiej. Cunningham trzy razy lądował na deskach (w drugiej, czwartej i ósmej rundzie), lecz za każdym razem się podnosił. Pojedynek trwał na pełnym dystansie 12 rund. Sędziowie punktowali: 112-114, 116-110, 115-112 na korzyść Polaka.

Przełomowa była czwarta runda. Cunningham zadał w niej 21 ciosów z rzędu, ale Adamek przezwyciężył kryzys i doprowadził do nokdaunu rywala. Była to druga porażka w karierze Cunninghama. W 2006 jego pogromcą był inny Polak – Krzysztof Włodarczyk.

Walka z Banksem w obronie mistrzostwa świata IBF

edytuj

Sędzia ringowy
Eddie Cotton Sędziowie punktowi
Lynne Carter
Benoit Roussel
Steve Weisfeld

27 lutego 2009 w hali Prudential Center w Newark, w obecności ponad 12 tys. widzów (w tym około 8 tys. Polaków), Adamek wygrał walkę w pierwszej obronie tytułu mistrza świata IBF z Amerykaninem Johnathonem Banksem, nokautując go w ósmej rundzie. Najpierw po prawym prostym w szczękę Banks przewrócił się i był liczony. Natychmiast po wznowieniu walki Adamek rzucił się na wciąż oszołomionego rywala i zadał serię uderzeń, po której Banks po raz drugi osunął się na matę ringu. Sędzia Eddie Cotton przerwał pojedynek i ogłosił techniczny nokaut.

Polski pięściarz oprócz obrony pasa IBF, wywalczył tytuł mniej znaczącej federacji IBO[16].

Waga ciężka

edytuj

18 października 2009 Adamek oficjalnie zrzekł się mistrzowskiego tytułu IBF, aby przejść do wyższej kategorii wagowej i walczyć przeciwko Andrzejowi Gołocie o interkontynentalny pas IBF w wadze ciężkiej. 24 października w Łodzi Adamek pokonał rywala przez techniczny nokaut w 5. rundzie (wcześniej Gołota był dwukrotnie liczony). Walka była najchętniej oglądanym wydarzeniem sportowym w Polsce w 2009. Zgromadziła przed telewizorami 8,2 mln widzów[17][18].

7 lutego 2010 w Prudential Center Adamek odniósł zwycięstwo po wyrównanej walce z Jasonem Estradą. Pokonał go na punkty (115:113, 116:112, 118:110), broniąc pas IBF Intercontinental. Dzięki tej wygranej w marcu został sklasyfikowany w oficjalnym rankingu IBF na 6. miejscu na świecie w kategorii ciężkiej.

24 kwietnia 2010 w Ontario zmierzył się z Chrisem Arreolą. Odniósł zwycięstwo stosunkiem dwa do remisu (114:114, 117:111, 115:113), górując nad rywalem wyszkoleniem technicznym, dynamiką i szybkością. Obronił przy tym pas IBF International i zdobył pas mistrza NABO. Była to pierwsza walka Adamka, w której prowadzili go Roger Bloodworth i Ronnie Shields, zastępujący Andrzeja Gmitruka, który z powodów zdrowotnych musiał zrezygnować z prowadzenia polskiego boksera. Dzięki tej wygranej, 25 kwietnia Adamek został sklasyfikowany przez fachowy serwis BoxRec na miejscu 4. (za Wołodymyrem i Witalijem Kłyczką oraz Davidem Haye’em), a przez magazyn „The Ring” na 5. (za braćmi Kłyczkami, Haye’em i Aleksandrem Powietkinem) w wadze ciężkiej na świecie.

21 sierpnia 2010 w Newark pokonał zdecydowanie na punkty Michaela Granta w obronie pasów IBF International i NABO. Sędziowie zdecydowali jednogłośnie o zwycięstwie Adamka (117:111, 118:110, 118:111). Niecałe cztery miesiące później Polak znokautował w 5. rundzie Vincenta Maddalone.

W styczniu 2011 Adamek podpisał kontrakt na walkę o mistrzostwo świata WBO i IBF z Wołodymyrem Kłyczką (planowaną na wrzesień 2011 w Polsce)[19], a także na wcześniejszy pojedynek z Kevinem McBride’em[20] – którego 9 kwietnia pokonał na punkty (120:107, 119:108, 119:108).

Walka z Kłyczką o mistrzostwo świata WBC

edytuj
 
Kłyczko i Adamek po podpisaniu kontraktu na pojedynek o mistrzostwo świata, 24 maja 2011

Ostatecznie przeciwnikiem Adamka w walce o mistrzostwo świata został jednak starszy z braci Kłyczków, Witalij, gdyż Wołodymyr podjął decyzję o zmierzeniu się w unifikacyjnej walce z Davidem Haye’em. Stawką pojedynku Adamka z Witalijem było należące do Ukraińca mistrzostwo świata WBC[21]. W kwietniu manager Kłyczków zdecydował, że walka odbędzie się 10 września 2011 na Stadionie Miejskim we Wrocławiu[22]. Tym samym uświetniła ona oddanie nowo wybudowanego obiektu do użytku.

Pojedynek miał jednostronny przebieg. Dysponujący znaczną przewagą warunków fizycznych Kłyczko (wzrost 201 cm, zasięg 201 cm, waga 110 kg) wypunktowywał Polaka (wzrost 187 cm, zasięg 191 cm, waga 98 kg) ciosami prostymi, wyraźnie wygrywając każdą rundę (w 6. Adamek był liczony). Polak ograniczał się jedynie do pojedynczych, z reguły nieskutecznych akcji. W końcu, w 10. rundzie sędzia zdecydował się przerwać walkę ze względu na całkowitą dominację Ukraińca, który w rezultacie po raz 9. z rzędu obronił tytuł[23].

Walki po przegranej z Witalijem Kłyczką

edytuj

24 marca 2012 Adamek stoczył kolejny pojedynek[24]. Tym razem wygrał jednogłośnie z Nagym Aguilerą[25]. Sędziowie punktowali: 99:90, 100:90, 100:90. Było to 45. zwycięstwo Górala na zawodowym ringu przy 2 porażkach.

16 czerwca 2012 w 12-rundowej walce zwyciężył jednogłośnie na punkty (116-112, 116-112, 119-109) z Amerykaninem Edwardem Chambersem. Walka odbyła się w Prudential Center w Newark. Stawką pojedynku był pas IBF North America[26][27].

8 września 2012 Adamek po emocjonującym pojedynku z Travisem Walkerem, w którym w 2. rundzie obaj pięściarze byli liczeni przez sędziego, wygrał przez techniczny nokaut w 5. rundzie. Była to pierwsza obrona pasa IBF North America przez Tomasza Adamka[28].

22 grudnia 2012 Adamek po wyrównanej walce zwyciężył niejednogłośnie na punkty (115-113, 116-112 i 113-115 dla Amerykanina) Steve’a Cunninghama, broniąc drugi raz pas IBF North America oraz zdobywając prawo walki w oficjalnym eliminatorze do tytułu mistrza świata IBF z Kubratem Pulewem. Wynik walki został uznany za kontrowersyjny. Po zakończonym pojedynku Michael Buffer błędnie ogłosił werdykt remisowy, by po chwili skorygować punktację pierwszego sędziego ze 115:115 na 115:113 dla Adamka[29][30][31].

3 sierpnia 2013 Adamek po 10-rundowym pojedynku, który nie przysporzył mu problemu pokonał jednogłośnie na punkty Dominicka Guinna. Polski zawodnik od początku przeważał szybkością, przygotowaniem i lewymi prostymi. Sędziowie punktowali ten pojedynek (98-92, 99-91, 99-91)[32]. Dla Tomasza Adamka pojedynek z Amerykaninem był pierwszym od czasu grudniowego starcia ze Steve’em Cunninghamem.

15 marca 2014 na gali w Bethlehem, Adamek przegrał jednogłośnie na punkty (110:117, 111:117, 112:116) z Ukraińcem Wiaczesławem Hłazkowem[33].

8 listopada 2014 na gali Polsat Boxing Night III w Krakowie, Adamek przegrał jednogłośnie na punkty (92:98 94:96 94:96) z Arturem Szpilką[34].

26 września 2015 w Łodzi pokonał przed czasem Przemysława Saletę (44-8, 22 KO). Saleta w przerwie przed 6. rundą poddał się z powodu kontuzji barku[35].

2 kwietnia 2016 na gali Polsat Boxing Night V w Krakowie przegrał przez TKO w 10. rundzie z Erikiem Moliną (25-3, 19 KO). Po walce Adamek ogłosił zakończenie sportowej kariery[36].

24 czerwca 2017 na gali Polsat Boxing Night VII pokonał jednogłośnie na punkty reprezentanta Nowej Zelandii Solomona Haumono (24-3-2, 21 KO). 18 listopada w Częstochowie pokonał jednogłośnie na punkty 97:93, 96:94 i 96:94 Kameruńczyka Freda Kassiego (18-7-1, 10 KO)[37].

21 kwietnia 2018 na gali Polsat Boxing Night: Noc Zemsty w Częstochowie wygrał przez TKO w 7. rundzie z Amerykaninem Joeyem Abellem[38].

6 października 2018 na gali w Chicago przegrał przez techniczny nokaut w drugiej rundzie z Jarrellem Millerem (22-0-1, 19 KO)[39].

Walki w oktagonie

edytuj

We wrześniu 2023 ogłoszono, że Adamek podpisał kontrakt na dwie walki z federacją Fame MMA, organizującą gale typu freak show fight[40]. Dwa miesiące później ogłoszono także, że 24 lutego 2024 stoczy pojedynek w oktagonie z Mamedem Chalidowem na specjalnej gali XTB KSW Epic w Gliwicach[41]. Zwyciężył przez kontuzję ręki rywala po trzeciej rundzie[42].

W następnej walce w oktagonie skrzyżował rękawice z Patrykiem Bandurskim[43]. Do szermierki na pięści doszło na gali Fame 21: Pretendent, która odbyła się 18 maja 2024, także w Gliwicach[44]. Zwyciężył jednogłośną decyzją sędziowską[45]. W trakcie walki posłał rywala na deski czterokrotnie[46].

31 sierpnia 2024 podczas wydarzenia Fame 22: Ultimate, które miało miejsce na warszawskim Stadionie PGE Narodowym, rękawice skrzyżował z internetowym celebrytą, mającym przeszłość w boksie olimpijskim, Kasjuszem Życińskim[47]. Góral jednogłośnie zwyciężył po czterech rundach[48].

Pozycje w rankingach

edytuj

W październiku 2006 zajmował 3. miejsce w światowym rankingu Fightnews[49] w wadze półciężkiej (za Fabrice’em Tiozzo i Zsoltem Erdeiem), 4. pozycję w rankingu BoxRec[50], oraz 2. miejsce w rankingu europejskim[51] (za Clintonem Woodsem). Najwyższe pozycje Adamka na listach pretendentów federacji bokserskich to 1. miejsce na liście WBO (sierpień 2010), 4. w WBC (październik 2004-kwiecień 2005, od maja 2005 mistrz świata), 6. w WBA (październik-grudzień 2004) i 6. w IBF (listopad-grudzień 2004).

Lista walk

edytuj

Boks w oktagonie

edytuj
Wynik Bilans Przeciwnik (bilans przed walką) Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Wygrana 3-0   Kasjusz Życiński (6-3) Decyzja (jednogłośna) 4 3:00 Fame 22: Ultimate 31.08.2024   Warszawa Limit umowny -99 kg. Main Event.
Wygrana 2-0   Patryk Bandurski (2-0) Decyzja (jednogłośna) 3 3:00 Fame 21: Pretendent 18.05.2024   Gliwice Waga ciężka. Main Event.
Wygrana 1-0   Mamed Chalidow (0-0) TKO (kontuzja ręki) 3/6 3:00 XTB KSW Epic: Khalidov vs. Adamek 24.02.2024   Gliwice Limit umowny -99 kg. Main Event.

Boks zawodowy na ringu

edytuj
Wynik Bilans Przeciwnik (bilans przed walką) Rozstrzygnięcie Runda, czas Data Miejsce Uwagi
Przegrana 53-6   Jarrell Miller (21-0-1) KO 2 (12), 0:51 06.10.2018   Chicago
Wygrana 53-5   Joey Abell (34-9) TKO 7 (10), 2:33 21.04.2018   Częstochowa Zachował międzynarodowe mistrzostwo Polski w wadze ciężkiej.
Wygrana 52-5   Fred Kassi (18-6-1) UD 10 18.11.2017   Częstochowa Zdobył międzynarodowe mistrzostwo Polski w wadze ciężkiej.
Wygrana 51-5   Solomon Haumono (24-3-2) UD 10 24.06.2017   Gdańsk/Sopot
Przegrana 50-5   Éric Molina (24-3-0) TKO 10 (12), 3:00 02.04.2016   Kraków Walka mistrzostwo interkontynentalne IBF w wadze ciężkiej.
Wygrana 50-4   Przemysław Saleta (44-7) TKO 5 (10), 3:00 26.09.2015   Łódź
Przegrana 49-4   Artur Szpilka (16-1) UD[i] 10 08.11.2014   Kraków Walka o pas międzynarodowego mistrza Polski i IBF w wadze ciężkiej.
Przegrana 49-3   Wiaczesław Hłazkow (16-0-1) UD[i] 12 15.03.2014   Bethlehem Stracił mistrzostwo IIBF North American w wadze ciężkiej.
Wygrana 49-2   Dominick Guinn (34-9-1) UD[ii] 10 03.08.2013   Uncasville
Wygrana 48-2   Steve Cunningham (25-4) SD[iii] 12 22.12.2012   Bethlehem Obronił pas IBF North America w wadze ciężkiej.
Wygrana 47-2   Travis Walker (39-7-1) TKO[iv]  5 (12), 1:08 08.09.2012   Newark Obronił pas IBF North America w wadze ciężkiej.
Wygrana 46-2   Eddie Chambers (36-2) UD 12 17.06.2012   Newark Zdobył pas IBF North America w wadze ciężkiej.
Wygrana 45-2   Nagy Aguilera (17-6) UD 10 24.03.2012   Nowy Jork
Przegrana 44-2   Witalij Kłyczko (42-2) TKO 10 (12), 2:20 10.09.2011   Wrocław Walka o mistrzostwo świata WBC.
Wygrana 44-1   Kevin McBride UD 12 09.04.2011   Newark Obronił pasy IBF International w wadze ciężkiej i NABO w wadze ciężkiej.
Wygrana 43-1   Vincent Maddalone TKO 5 (12), 2:17 09.12.2010   Newark Obronił pasy IBF International w wadze ciężkiej i NABO w wadze ciężkiej.
Wygrana 42-1   Michael Grant UD 12 21.08.2010   Newark Obronił pasy IBF International w wadze ciężkiej i NABO w wadze ciężkiej.
Wygrana 41-1   Chris Arreola MD[v] 12 24.04.2010   Ontario Obronił pas IBF International w wadze ciężkiej i zdobył pas NABO w wadze ciężkiej.
Wygrana 40-1   Jason Estrada UD 12 07.02.2010   Newark Obronił pas IBF International w wadze ciężkiej.
Wygrana 39-1   Andrzej Gołota TKO 5 (12), 1:20 24.10.2009   Łódź Zdobył pas IBF International w wadze ciężkiej.
Wygrana 38-1   Bobby Gunn RTD 4 (12), 3:00 11.07.2009   Newark Obronił mistrzostwa świata IBF i The Ring w wadze junior ciężkiej.
Wygrana 37-1   Johnathon Banks TKO 8 (12), 1:30 27.02.2009   Newark Obronił mistrzostwa świata IBF i The Ring w wadze junior ciężkiej.
Wygrana 36-1   Steve Cunningham SD 12 11.12.2008   Newark Zdobył mistrzostwa świata IBF i The Ring w wadze junior ciężkiej.
Wygrana 35-1   Gary Gomez RTD 7 (10), 0:01 11.07.2008   Chicago
Wygrana 34-1   O’Neil Bell TKO 8 (12) 19.04.2008   Katowice
Wygrana 33-1   Josip Jalušić UD 8 29.12.2007   Bielefeld
Wygrana 32-1   Luis Andres Pineda KO 7 (12) 09.06.2007   Katowice Zdobył mistrzostwo świata IBO w wadze junior ciężkiej.
Przegrana 31-1   Chad Dawson UD 12 03.02.2007   Kissimmee Stracił mistrzostwo świata WBC w wadze półciężkiej.
Wygrana 31-0   Paul Briggs MD 12 07.10.2006   Chicago Obronił mistrzostwo świata WBC w wadze półciężkiej.
Wygrana 30-0   Thomas Ulrich KO 6 (12), 1:57 15.10.2005   Düsseldorf Obronił mistrzostwo świata WBC w wadze półciężkiej.
Wygrana 29-0   Paul Briggs MD 12 21.05.2005   Chicago Zdobył mistrzostwo świata WBC w wadze półciężkiej.
Wygrana 28-0   Ismail Abdoul PTS[vi] 8 10.09.2004   Warszawa
Wygrana 27-0   Dżabraił Dżabraiłow KO[vii] 5 (12), 0:43 17.04.2004   Maarianhamina Zdobył mistrzostwo interkontynentalne WBO w wadze półciężkiej.
Wygrana 26-0   Olivier Beard TKO 3 (10) 20.12.2003   Bielsko-Biała
Wygrana 25-0   Ed Dalton KO 2 (12), 2:14 04.10.2003   Maarianhamina Zdobył mistrzostwo interkontynentalne IBF w wadze półciężkiej.
Wygrana 24-0   Roberto Coelho UD 8 30.08.2003   Monachium
Wygrana 23-0   Zoltán Béres UD 6 06.04.2003   Benidorm
Wygrana 22-0   Andrei Kiarsten TKO 2 (6) 15.02.2003   Helsinki
Wygrana 21-0   Warużan Dawtjan TKO 4 (6), 3:00 14.12.2002   Newcastle upon Tyne
Wygrana 20-0   Laverne Clark TKO 3 (12) 18.10.2002   Kozienice Zdobył międzynarodowe mistrzostwo Polski w wadze półciężkiej.
Wygrana 19-0   Mihai Iftode PTS 8 27.07.2002   Kołobrzeg
Wygrana 18-0   Siergiej Karaniewicz PTS 10 24.05.2002   Płońsk Zdobył tytuł CISBB w wadze półciężkiej.
Wygrana 17-0   Willie McDonald TKO 3 (6) 06.04.2002   Łódź
Wygrana 16-0   Denis Sołomka TKO 5 (6) 23.02.2002   Włocławek
Wygrana 15-0   Rusłan Gładkich UD 6 29.12.2001   Konin
Wygrana 14-0   Zdravko Kostic PTS 10 10.11.2001   Włocławek
Wygrana 13-0   Timofiej Makłakow TKO 3 (10) 11.08.2001   Jaworzno
Wygrana 12-0   Ion Voica KO 1 (6) 18.05.2001   Warszawa
Wygrana 11-0   Rudi Lupo UD 10 02.03.2001   Warszawa Zdobył mistrzostwo interkontynentalne IBC w wadze półciężkiej.
Wygrana 10-0   Nino Cirilo TKO 3 (8) 03.11.2000   Nowy Dwór
Wygrana 9-0   Stanislav Schreiber TKO 3 (10) 14.10.2000   Dębica
Wygrana 8-0   Glenn Odem TKO 4 (6) 10.06.2000   Elbląg
Wygrana 7-0   Terry Ford TKO 3 (6) 25.03.2000   Białystok
Wygrana 6-0   Mark Lee Dawson TKO 3 (6) 21.02.2000   Londyn
Wygrana 5-0   Melvin Wynn TKO 3 (6) 10.12.1999   Warszawa
Wygrana 4-0   Kevin Whaley-El TKO 4 (6) 22.10.1999   Warszawa
Wygrana 3-0   Miłko Stoikow TKO 3 (6) 26.06.1999   Wrocław
Wygrana 2-0   Smokey Enison TKO 2 (4), 2:50 29.04.1999   Londyn
Wygrana 1-0   Israel Khumalo TKO 1 (4), 2:15 13.03.1999   Manchester Debiut w zawodowym boksie.
  1. a b UD – jednogłośna decyzja
  2. UD – jednogłośna decyzja
  3. SD – niejednogłośna decyzja
  4. TKO – techniczny nokaut
  5. MD – decyzja większości
  6. PTS – walka zakończona na punkty
  7. KO – nokaut

Wyróżnienia

edytuj

4 stycznia 2006 Adamek został uznany przez organizację World Boxing Council za Bokserskie Odkrycie Roku 2005. Oficjalne ogłoszenie wyników i wręczenie nagród nastąpiło podczas corocznego kongresu WBC, który w dniach 28-31 stycznia odbył się w meksykańskim kurorcie Cancún. Tomasz to sensacja roku, wspaniały, wielki bokser – ocenił José Sulaimán, prezydent WBC, wręczając Polakowi nagrodę[52].

7 stycznia 2006, podczas uroczystej gali w Sali Kongresowej Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie odebrał statuetkę za zajęcie drugiego miejsca w 71. edycji plebiscytu Przeglądu Sportowego na najlepszego sportowca Polski w 2005.

6 stycznia 2007 ogłoszono jego czwarte miejsce w 72. edycji plebiscytu Przeglądu Sportowego na najlepszego sportowca Polski w 2006.

W lutym 2009 magazyn „The Ring” uznał Adamka za najlepszego pięściarza w wadze juniorciężkiej. „The Ring” to jeden z najbardziej prestiżowych periodyków o tematyce bokserskiej, który najlepszym zawodnikom w poszczególnych kategoriach wagowych przyznaje nagrody w postaci mistrzowskich pasów[53].

28 czerwca 2010 został nagrodzony „Muhammad Ali Award”, nagrodą przyznawaną za osiągnięcia sportowe, a także postawę w życiu codziennym. O przyznaniu nagrody decyduje sam Muhammad Ali. Adamek odebrał ją w Chicago z rąk córki Alego – Jamilah[54].

Polityka

edytuj

W wyborach do Europarlamentu w 2014 Adamek wystartował jako „jedynka” górnośląskiej listy[55] Solidarnej Polski[56]. Partii nie udało się przekroczyć wymaganego progu wyborczego.

Życie prywatne

edytuj

Dzieciństwo

edytuj

Tomasz Adamek jest synem Józefa Adamka i Anny Adamek, jednym z pięciorga rodzeństwa[57]. W 1978 Józef Adamek zginął w katastrofie autobusów pod Żywcem (był jednym z kierowców winnych jej spowodowania)[57]. Ciężar utrzymania i wychowania syna i czterech córek spoczął na matce; rodzina żyła w trudnych warunkach materialnych[57]. W 1988 Adamek zaczął trenować boks w klubie Góral Żywiec, pod okiem trenerów Stefana Gawrona i Stanisława Orlickiego[57].

Tomasz regularnie grał w piłkę nożną w Beskidzie Gilowice, wystawiany przez trenera w ataku lub bocznej pomocy. Najbardziej interesowały go jednak sporty walki. Od dziecka był też religijny i często uczestniczył w nabożeństwach jako ministrant.

Rodzina

edytuj

13 października 1996 zawarł związek małżeński z Dorotą. Ma dwie córki, Roksanę (ur. 1997) i Weronikę (ur. 2000). Początkowo mieszkał z żoną u teściów, później przeniósł się do nowo wybudowanego domu w Gilowicach. W 2008 przeniósł się wraz z rodziną do USA, zamieszkał w podnowojorskim Kearny w stanie New Jersey. Przyjął także amerykańskie obywatelstwo[58].

Wykształcenie

edytuj

Zdobył zawód mechanika sprzętu AGD oraz zdał maturę w Zespole Szkół Mechaniczno-Elektrycznych w Żywcu. Następnie skończył studia licencjackie w Beskidzkiej Wyższej Szkole Turystyki w Żywcu na kierunku administracja.

W październiku 2005 został przyjęty na Katolicki Uniwersytet Lubelski na magisterskie studia uzupełniające z administracji samorządowej. 21 października 2007 rzeczniczka uczelni poinformowała o skreśleniu Adamka z listy studentów z powodu braku płatności, niestawiania się na zajęciach oraz braku zaliczeń[59].

Adamek przyznaje się do dużej religijności. Jego charakterystyczne wypowiedzi to np.: Inni potrzebują psychologa, a mnie wystarczy Bóg. Jemu powierzam swoje kłopoty i nigdy się nie zawiodłem. Bez Niego byłbym nikim. lub Swoją siłę nie biorę z jedzenia, ale od Boga. Odmawiałem przed walką różaniec i Bóg mi pomógł, Jak Bóg da to... Po wygranej walce w maju 2005 udał się na pieszą pielgrzymkę z Jasnej Górki w Ślemieniu na Jasną Górę (ok. 150 km). 28 sierpnia 2013 bokser odwiedził redakcję Radia Maryja, Telewizji TRWAM oraz Wyższą Szkołę Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu[60]. O założycielu tych dzieł, ojcu Tadeusz Rydzyku CSsR, w swojej autobiografii pt. Fighter, napisał:

Gdyby w Polsce było kilku ojców Rydzyków, to ludzie nie musieliby emigrować za chlebem. To Anglicy, Niemcy i Francuzi przyjeżdżaliby do nas szukać pracy[61]

Przypisy

edytuj
  1. Tomasz Adamek. [dostęp 2021-02-13]. (ang.).
  2. Adamek presented with RING belt. ringtv.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-26)]..
  3. BoxRec ratings: Poland, pound-for-pound, active and inactive, BoxRec [dostęp 2021-01-08].
  4. BoxRec's Annual Ratings: Heavyweight Annuals, BoxRec [dostęp 2021-02-09].
  5. 9.World Championships - Budapest, Hungary - October 18-26 1997. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2011-10-17]. (ang.).
  6. www.canalplus.pl / Tomasz Adamek. canalplus.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-11-23)]..
  7. www.boxrec.com / Tomasz Adamek.
  8. www.sportowefakty.pl / Adamek obronił tytuł mistrza świata WBC.
  9. www.wp.pl / prasa o triumfie Adamka.
  10. www.dziennik.pl / Za pokonanie Briggsa zarobił 300 tys. dolarów.
  11. sports.pl / Adamek pozostał mistrzem.
  12. www.gazeta.pl / Opinie po walce Adamek – Briggs.
  13. www.wp.pl / Adamek: najszybszy rywal w karierze.
  14. www.wp.pl / Adamek będzie walczył o mistrzowski pas.
  15. www.sportowefakty.pl / Cunningham tylko w statystykach lepszy od Adamka.
  16. www.sport.pl / Adamek obronił tytuł.
  17. Cios za cios, czyli jak Polacy pokochali boks. menstream.pl, 15 kwietnia 2011. [dostęp 2011-08-01].
  18. Rekordowa oglądalność KSW 12. mmarocks.pl, 14 grudnia 2009. [dostęp 2011-08-01].
  19. Przemysław Garczarczyk: Adamek podpisał kontrakt na walkę z Kliczką !! !. Ring Polska. [dostęp 2011-01-25].
  20. McBride najbliższym rywalem Adamka. boxer.org, 2011-01-28. [dostęp 2011-01-28].
  21. Boente: Adamek spotka się z Witalijem Kliczką – Sport – WP.PL.
  22. Radosław Leniarski: Boks. Wrocław pokonał na punkty Warszawę w walce o Adamka i Kliczkę. sport.pl, 2011-04-21. [dostęp 2011-04-21].
  23. Adamek - Kliczko. Tytuł nie dla Adamka. Techniczny nokaut w 10. rundzie.
  24. Telewizja Polska S.A, Adamek wyjawił nazwisko swojego następnego rywala [online], sport.tvp.pl, 17 lutego 2012 [dostęp 2024-03-17] (pol.).
  25. JAPA/PAP, Adamek wygrał na punkty z Aguilerą [online], Newsweek, 25 marca 2012 [dostęp 2024-03-17] (pol.).
  26. Adamek podpisał kontrakt na walkę z Chambersem. ringpolska.pl. [dostęp 2012-04-14].
  27. Tomasz Adamek vs. Eddie Chambers – Boxrec Boxing Encyclopaedia.
  28. Adamek wygrał po thrillerze. bokser.org. [dostęp 2012-09-08]. (pol.).
  29. Adamek wygrał w kontrowersyjnych okolicznościach. bokser.org. [dostęp 2012-12-23]. (pol.).
  30. Adamek wygrywa po kontrowersyjnym werdykcie. ringpolska.pl. [dostęp 2012-12-23]. (pol.).
  31. Adamek Defeats Cunningham, Scoring Mishap Too. boxingscene.com. [dostęp 2012-12-23]. (ang.).
  32. ŁR PAP, Tomasz Adamek pokonał na punkty Dominicka Guinna [online], Newsweek, 4 sierpnia 2013 [dostęp 2023-09-30] (pol.).
  33. Adamek przegrał jednogłośnie na punkty z Głazkowem. wp.pl. [dostęp 2014-03-16]. (pol.).
  34. Tomasz Adamek za przegraną walkę zarobił więcej od Artura Szpilki. sport.dziennik.pl, 9 listopada 2014. [dostęp 2015-03-17].
  35. ŁR PAP, Tomasz Adamek pokonał Przemysława Saletę. I zamierza dalej boksować [online], Newsweek, 27 września 2015 [dostęp 2023-09-30] (pol.).
  36. Wirtualna Polska Media, Koniec kariery Tomasza Adamka! #dziejesienazywo już o 18 [online], sportowefakty.wp.pl, 4 kwietnia 2016 [dostęp 2023-09-30] (pol.).
  37. Wirtualna Polska Media, Krew i gonitwa. Tomasz Adamek wypunktował Freda Kassiego [online], sportowefakty.wp.pl, 19 listopada 2017 [dostęp 2023-09-30] (pol.).
  38. Wirtualna Polska Media, PBN: Tomasz Adamek nokautuje Joeya Abella! Pokaz boksu "Górala" [online], sportowefakty.wp.pl, 22 kwietnia 2018 [dostęp 2023-09-30] (pol.).
  39. Boks. Tomasz Adamek znokautowany! Jarrell Miller dopadł go szybko [online], Sport.pl, 7 października 2018 [dostęp 2023-09-30] (pol.).
  40. Maciej Zimny, Szokujący kontrakt 46-letniej legendy boksu. Tomasz Adamek w organizacji FAME! | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 29 września 2023 [dostęp 2023-09-30] (pol.).
  41. Tomasz Adamek będzie walczył z Mamedem Khalidovem! Wielka walka w KSW staje się faktem. Jest oficjalne potwierdzenie [online], sport.se.pl [dostęp 2023-12-21] (pol.).
  42. Jakub Madej, Kontuzja ręki Mameda Khalidova! Tomasz Adamek wygrywa na gali KSW EPIC w starciu legend. [online], MMA Rocks, 24 lutego 2024 [dostęp 2024-02-24] (pol.).
  43. Arkadiusz Hnida, To się dzieje naprawdę! Adamek vs Bandura main eventem FAME MMA 21! [online], MMA PL, 11 marca 2024 [dostęp 2024-03-16] (pol.).
  44. Arkadiusz Hnida, To się dzieje naprawdę! Adamek vs Bandura main eventem FAME MMA 21! [online], MMA PL, 11 marca 2024 [dostęp 2024-03-16] (pol.).
  45. Mateusz Paczkowski, FAME MMA 21: Tomasz Adamek zdominował Bandurę w walce wieczoru! Nie wygrał jednak przed czasem [online], MMA PL, 18 maja 2024 [dostęp 2024-05-18] (pol.).
  46. Andreas Nicolaides, Wielkie emocje na gali FAME 21, Tomasz Adamek wciąż jest wielki! - Sport Radio ZET [online], sport.radiozet.pl, 18 maja 2024 [dostęp 2024-05-19] (pol.).
  47. Bartłomiej Zubkiewicz, Kasjusz „Don Kasjo” Życiński vs Tomasz „Góral” Adamek na FAME 22 [online], MMA Rocks, 8 lipca 2024 [dostęp 2024-07-12] (pol.).
  48. Mateusz Paczkowski, FAME MMA 22: Adamek bez problemów wygrał z Don Kasjo! Zabawa "Górala" z bezradnym Życińskim [online], MMA PL, 31 sierpnia 2024 [dostęp 2024-08-31] (pol.).
  49. Ranking Fightnews.
  50. Ranking BoxRec. boxrec.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-04-10)]..
  51. Ranking europejski BoxRec.
  52. s24.pl / Świat zachwycony Adamkiem.
  53. www.sports.pl / Adamek ma drugi mistrzowski pas.
  54. www.eurosport.pl / Muhammad Ali pod wrażeniem Adamka.
  55. Artykuł w Dzienniku Zachodnim
  56. Tomasz Adamek idzie do polityki
  57. a b c d Marcin Kołodziejczyk. Prawy i prosty. „Polityka”. 16 (2954), s. 20–22, 16 kwietnia 2014. Warszawa: Polityka sp. z o.o. ska. ISSN 0032-3500. 
  58. Tomasz Adamek prezydentem? Pięściarz rozwiał wątpliwości [online], sportowefakty.wp.pl [dostęp 2024-11-05] (pol.).
  59. Wyborcza.pl [online], lublin.wyborcza.pl [dostęp 2020-03-14].
  60. Tomasz Adamek: Będę modlił się do końca życia, bo chcę iść do nieba. RadioMaryja.pl, 2013-08-290.
  61. Tomasz Adamek, Fighter, Wydawnictwo Deadline 2014, s.161-162.

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj