Wikipedia

Wikiprojekt:Igrzyska olimpijskie/Dopracowywanie artykułów/Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2010

< Wikiprojekt:Igrzyska olimpijskie‎ | Dopracowywanie artykułów
XXI Zimowe Igrzyska Olimpijskie
Ilustracja
Ilanaaq, logo igrzysk
IO 2006

IO 2014

Stolica igrzysk

Vancouver
 Kanada

Liczba ekip

82

Liczba sportowców

2632

Liczba konkurencji

86 konkurencji w 15 dyscyplinach

Otwarcie

12 lutego 2010

Oficjalne otwarcie

Gubernator generalny Kanady Michaëlle Jean

Zamknięcie

28 lutego 2010

Przysięga olimpijska

Hayley Wickenheiser (sportowcy)
Michel Verrault
(sędziowie)

Znicz olimpijski

Catriona Le May Doan, Steve Nash, Nancy Greene, Wayne Gretzky

Stadion

BC Place Stadium

Multimedia w Wikimedia Commons

XXI Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się w kanadyjskim mieście Vancouver w dniach 12-28 lutego 2010 roku. Zawody, oprócz Vancouver, odbyły się również w Whistler oraz w Richmond.

Były to trzecie igrzyska olimpijskie, które odbyły się w Kanadzie. W 1976 roku organizatorem letnich igrzysk olimpijskich był Montreal, a w 1988 roku zimowe igrzyska olimpijskie organizowało Calgary. Równocześnie były to szóste zimowe igrzyska olimpijskie, które odbyły się w Ameryce Północnej. Ostatni raz przed igrzyskami w Vancouver takie wydarzenie w tej części świata odbyło się w 2002 roku, kiedy to organizatorem zimowych igrzysk olimpijskich było Salt Lake City.

Miasto zostało wybrane gospodarzem igrzysk, dzięki zwycięstwu w głosowaniu na organizację igrzysk podczas 115. sesji Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego w Pradze 2 lipca 2003 roku.

Koszty zorganizowania Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 2010 roku przekroczyły 6 miliardów dolarów[1], podczas gdy koszty planowane w 2004 roku były ponad trzykrotnie niższe i wynosiły miliard 354 miliony dolarów[2].

Wybór gospodarza edytuj

Do organizacji zimowych igrzysk olimpijskich w 2010 roku kandydowało osiem miast: Andora, Berno, Harbin, Jaca, Pjongczang, Salzburg, Sarajewo oraz Vancouver[3]. W lipcu 2002 roku Międzynarodowy Komitet Olimpijski wybrał z tego grona cztery miasta (Berno, P'yŏngch'ang, Salzburg i Vancouver), które zostały oficjalnymi kandydatami do organizacji igrzysk. Kilka miesięcy przed finałowym głosowaniem z grona oficjalnych kandydatów wycofało się Berno[4].

Wyniki głosowania na gospodarza Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010
Miasto Państwo Runda 1 Runda 2
Vancouver   Kanada 40 56
Pjongczang   Korea Południowa 51 53
Salzburg   Austria 16 -

Ostatecznie gospodarza wyłoniono 2 lipca 2003 roku, podczas 115. sesji Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego w Pradze. W pierwszej turze głosowania, z liczbą 51 głosów, zwyciężyło południowokoreańskie P'yŏngch'ang. Do drugiej tury zakwalifikowało się także kanadyjskie Vancouver (40 głosów). Z rywalizacji odpadł natomiast austriacki Salzburg, który otrzymał 16 głosów. W drugiej, ostatniej turze, przy stosunku głosów 56:53, zwycięzcą zostało Vancouver, które pokonało P'yŏngch'ang[5].

Rozgrywane dyscypliny edytuj

Uczestnicy zimowych igrzysk w Vancouver w 2010 roku rywalizowali w 86 konkurencjach w 15 dyscyplinach sportowych. Po raz pierwszy w historii na igrzyskach rozegrano konkurencje skicrossu kobiet i mężczyzn[6]. Były to jedyne konkurencje debiutujące na igrzyskach, gdyż Międzynarodowy Komitet Olimpijski nie zgodził się na włączenie do programu zawodów skoków narciarskich kobiet, jazdy drużynowej w narciarstwie alpejskim, zawodów indywidualnych w curlingu i sztafety saneczkarskiej[7].

Państwa biorące udział w XXI Zimowych Igrzyskach Olimpijskich edytuj

  Osobny artykuł: Państwa uczestniczące w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010.
 
Państwa uczestniczące w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010

Na XXI Zimowych Igrzyskach Olimpijskich wystartowała, największa w historii zimowych igrzysk olimpijskich, liczba 82. reprezentacji narodowych[8]. Najliczniej reprezentowanym kontynentem była Europa (42 kraje), a najmniej Oceania (2 państwa). Na zimowych igrzyskach zadebiutowali przedstawiciele Czarnogóry, Ghany, Kajmanów, Kolumbii, Pakistanu i Peru. Najliczniej reprezentowanymi państwami były Stany Zjednoczone (216 zawodników i zawodniczek), Kanada (206) i Rosja (187). W porównaniu z poprzednimi Igrzyskami, w Vancouver zabrakło przedstawicieli Kenii, Kostaryki, Luksemburga, Madagaskaru, Tajlandii, Wysp Dziewiczych Stanów Zjednoczonych oraz Wenezueli.

Symbole igrzysk edytuj

edytuj

Oficjalne logo Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Vancouver nosi nazwę Ilanaaq, co w języku Inuitów oznacza przyjaciela. Logo oparte jest na Inuksuku - rzeźbie Inuitów. Przedstawia bryły w kształtach i kolorach mających nawiązywać do poszczególnych regionów Kanady. Niebieski i zielony kolor mają symbolizować regiony przybrzeżne, wyspy i kanadyjskie lasy, czerwony kolor oznacza klonowy liść, a pomarańczowy symbolizuje wschody słońca[9]. Odsłonięcie loga miało miejsce w kwietniu 2005 roku, a jego projektantami była dwójka kanadyjskich artystów - Elena Rivera MacGregor i Gonzalo Alatorre[10].

Maskotka edytuj

  Osobny artykuł: Maskotki Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010.

Maskotki igrzysk zostały zademonstrowane 27 listopada 2007 roku. Przedstawiają istoty, jakie według wierzeń pierwotnych mieszkańców Kanady zasiedlały ich ziemie. Oficjalne maskotki zimowych igrzysk i igrzysk paraolimpijskich to Miga, Quatchi oraz Sumi[11]. Z kolei świstak Mukmuk jest maskotką nieoficjalną, towarzyszącą pozostałej trójce[12].

Kalendarz edytuj

W poniższym kalendarzu zaprezentowano dni, w których rozdane zostały medale w danej konkurencji (żółty kolor), rozegrane zostały eliminacje (niebieski kolor), rozegrana zostały gala łyżwiarzy figurowych (jasnożółty), ceremonia otwarcia (zielony) i zamknięcia igrzysk (czerwony)[13].

Luty 2010 12
P		 13
S		 14
N		 15
P		 16
W		 17
Ś		 18
C		 19
P		 20
S		 21
N		 22
P		 23
W		 24
Ś		 25
C		 26
P		 27
S		 28
N		 Złote medale
Biathlon ● ● ●● ●● ●● ● ● 10
Biegi narciarskie ●● ●● ● ● ●● ● ● ● ● 12
Bobsleje ● ● ● 3
Curling ● ● 2
Hokej na lodzie ● ● 2
Kombinacja norweska ● ● ● 3
Łyżwiarstwo figurowe ● ● ● ● 4
Łyżwiarstwo szybkie ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ●● 12
Narciarstwo alpejskie ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● 10
Narciarstwo dowolne ● ● ● ● ● ● 6
Saneczkarstwo ● ● ● 3
Short track ● ● ●● ● ●●● 8
Skeleton ●● 2
Skoki narciarskie ● ● ● 3
Snowboarding ● ● ● ● ● ● 6
Złote medale 6 6 5 6 7 5 4 6 6 4 4 6 5 7 7 2 86
Ceremonie ● ●
Luty 12
P		 13
S		 14
N		 15
P		 16
W		 17
Ś		 18
C		 19
P		 20
S		 21
N		 22
P		 23
W		 24
Ś		 25
C		 26
P		 27
S		 28
N
 ●  Ceremonia Otwarcia     Rozgrywane dyscypliny  ●  Finały     gala  ●  Ceremonia Zamknięcia

Obiekty olimpijskie edytuj

Obiekty sportowe
 
Rogers Arena
 
Cypress Mountain Resort
 
Pacific Coliseum
 
Richmond Olympic Oval
 
UBC Winter Sports Centre
 
Vancouver Olympic Centre
 
Whistler Creekside
 
Whistler Olympic Park
 
Whistler Sliding Centre

Obiekty sportowe edytuj

Obiekt Położenie Rozgrywane dyscypliny Pojemność Żródło
Canada Hockey Place Vancouver Hokej na lodzie 18,630 [14]
Cypress Mountain Resort Wschodnie Vancouver Narciarstwo dowolne, snowboarding 8,000 [15]
Pacific Coliseum Vancouver Łyżwiarstwo figurowe, short track 14,239 [16]
Richmond Olympic Oval Richmond Łyżwiarstwo szybkie 8,000 [17]
UBC Thunderbird Arena University Endowment Lands Hokej na lodzie 7,200 [18]
Vancouver Olympic Centre Vancouver Curling 6,000 [19]
Whistler Creekside Whistler Narciarstwo alpejskie 7,600 [20]
Whistler Olympic Park Whistler Biathlon, biegi narciarskie, kombinacja norweska, skoki narciarskie 6,000 [21]
Whistler Sliding Centre Whistler Bobsleje, saneczkarstwo, skeleton 12,000 [22]

Pozostałe obiekty edytuj

Pozostałe obiekty
 
BC Place Stadium
 
Vancouver Convention Centre
 
Wioska olimpijska i paraolimpijska w Vancouver
 
Wioska olimpijska i paraolimpijska w Whistler
Obiekt Położenie Przeznaczenie Źródło
BC Place Stadium Vancouver Ceremonie otwarcia i zamknięcia igrzysk [23]
Vancouver Convention Centre Vancouver Centrum mediów [24]
Wioska olimpijska i paraolimpijska w Vancouver Vancouver Wioska olimpijska [25]
Whistler Media Centre Whistler Centrum mediów [26]
Wioska olimpijska i paraolimpijska w Whistler Whistler Wioska olimpijska [27]
Whistler Olympic Celebration Plaza Whistler Ceremonie i prezentacje medalistów [28]

Sztafeta olimpijska edytuj

Sztafeta olimpijska
 
Przekazanie ognia olimpijskiego
 
Znicz olimpijski
 
Znicz olimpijski podczas ceremonii otwarcia Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010
  Osobny artykuł: Sztafeta olimpijska w 2010 roku.

Ogień olimpijski został rozpalony 22 października 2009 roku[29]. Zgodnie z tradycją, rozniecenia ognia dokonała kobieta w szacie kapłanki Hery, w którą wcieliła się grecka aktorka Maria Nafpliotou. Po tej ceremonii pochodnię przejął pierwszy członek sztafety olimpijskiej - grecki narciarz alpejski Vassilis Dimitriadis[30]. 29 października z lotniska Ateny został przetransportowany do Kanady. 30 października w mieście Victoria rozpoczął swoją podróż po kraju[31]. Ogień olimpijski w ciągu 106. dni przemierzył około 45 000 kilometrów po wszystkich prowincjach Kanady[30], pojawiając się m.in. w kandyjskim parlamencie[32]. Pochodnia olimpijska była prowadzona przez około 12 000 osób[33]. Sztafeta olimpijska dotarła do Vancouver 11 lutego 2010 roku[34]. Dzień później, w hali BC Place Stadium, zapalono znicz olimpijski[35]. Organizatorzy igrzysk zdecydowali się na zapalenie dwóch zniczy podczas ceremonii otwarcia igrzysk. Pierwszy z nich był ustawiony w samym centrum hali, a drugi na zewnątrz[36]. Zapalenia znicza wewnątrz hali dokonali: koszykarz Steve Nash, narciarka alpejska Nancy Greene oraz panczenistka Catriona Le May Doan[37]. Zapalenia drugiego, zewnętrznego znicza dokonał hokeista Wayne Gretzky[38].

Klasyfikacja medalowa edytuj

Medale
 
Srebrny medal Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010
 
Brązowy medal Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010
  Osobny artykuł: Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010.

Zawodnicy reprezentujący 26 krajów zdobyli przynajmniej jeden medal, z czego 19 reprezentacji zdobyło przynajmniej jedno złoto[39]. Tym samym 56 spośród reprezentacji, które przyjechały na igrzyska, nie zdobyło żadnego medalu[40]. Po raz pierwszy Kanada, z dorobkiem 14 złotych, 7 srebrnych i 5 brązowych medali, ukończyła igrzyska na pierwszym miejscu w klasyfikacji medalowej, ustanawiając tym samym nowy rekord w liczbie wywalczonych złotych krążków na jednych zimowych igrzyskach[41]. Z kolei reprezentacja Stanów Zjednoczonych, która łącznie zdobyła 37 medali, ustanowiła nowy rekord w liczbie wywalczonych medali na jednych zimowych igrzyskach[41]. Po raz pierwszy w historii złote medale zimowych igrzysk olimpijskich zdobyły reprezentacje Białorusi[42] i Słowacji[43].

Klasyfikacja medalowa dziesięciu najlepszych państw na Igrzyskach w Vancouver. Miejsca są uszeregowane względem koloru medalu.

Klasyfikacja medalowa
Lp. Państwo  
złoto 		 
srebro 		 
brąz 		 
razem
1   Kanada 14 7 5 26
2   Niemcy 10 13 7 30
3   Stany Zjednoczone 9 15 13 37
4   Norwegia 9 8 6 23
5   Korea Południowa 6 6 2 14
6   Szwajcaria 6 0 3 9
7   Chiny 5 2 4 11
7   Szwecja 5 2 4 11
9   Austria 4 6 6 16
10   Holandia 4 1 3 8


Lista multimedalistów edytuj

Multimedaliści ZIO 2010
 
Marit Bjørgen
 
Wang Meng (w środku)
 
Petter Northug
 
Emil Hegle Svendsen
 
Magdalena Neuner
 
Martina Sáblíková
 
Marcus Hellner
 
Charles Hamelin
 
Stephanie Beckert
 
Aksel Lund Svindal
 
Bode Miller
 
Justyna Kowalczyk
 
Johan Olsson
  Osobny artykuł: Lista medalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010.

Norweska biegaczka narciarska Marit Bjørgen zdobyła pięć medali (3 złote, 1 srebrny i 1 brązowy), najwięcej spośród wszystkich sportowców[44]. Tuż za nią w indywidualnej tabeli medalowej znajduje się chińska panczenistka, specjalizująca się w short tracku – Wang Meng, która wywalczyła trzy złote medale[45]. Trzecie miejsce w indywidualnej klasyfikacji zajął norweski biegacz narciarski - Petter Northug, który zdobył 2 złote, 1 srebrny i 1 brązowy medal[46].

Lista przedstawia zawodników, którzy zdobyli przynajmniej dwa medale, w tym minimum jeden złoty.

Zawodnik Narodowość Dyscyplina Złoto Srebro Brąz Razem
Marit Bjørgen   Norwegia Biegi narciarskie 3 1 1 5
Wang Meng   Chiny Short track 3 0 0 3
Petter Northug   Norwegia Biegi narciarskie 2 1 1 4
Lee Jung-Su   Korea Południowa Short track 2 1 0 3
Emil Hegle Svendsen   Norwegia Biathlon 2 1 0 3
Magdalena Neuner   Niemcy Biathlon 2 1 0 3
Martina Sáblíková   Czechy Łyżwiarstwo szybkie 2 0 1 3
Maria Riesch   Niemcy Narciarstwo alpejskie 2 0 0 2
Marcus Hellner   Szwecja Biegi narciarskie 2 0 0 2
Simon Ammann   Szwajcaria Skoki narciarskie 2 0 0 2
Charles Hamelin   Kanada Short track 2 0 0 2
Zhou Yang   Chiny Short track 2 0 0 2
Stephanie Beckert   Niemcy Łyżwiarstwo szybkie 1 2 0 3
Aksel Lund Svindal   Norwegia Narciarstwo alpejskie 1 1 1 3
Bode Miller   Stany Zjednoczone Narciarstwo alpejskie 1 1 1 3
Justyna Kowalczyk   Polska Biegi narciarskie 1 1 1 3
Johan Olsson   Szwecja Biegi narciarskie 1 0 2 3
Gregor Schlierenzauer   Austria Skoki narciarskie 1 0 2 3

Kontrowersje edytuj

Śmierć Nodara Kumaritaszwiliego edytuj

 
Tablica upamiętniająca śmierć Nodara Kumaritaszwiliego w Whistler

12 lutego podczas treningów przed konkurencją saneczkarskich jedynek mężczyzn zmarł gruziński zawodnik Nodar Kumaritaszwili. Zawodnik przy prędkości ok. 140 km/h, na ostatnim zakręcie toru Whistler Sliding Centre, spadł z sanek, przekoziołkował przez barierkę i uderzył w niezabezpieczony stalowy filar będący cześcią konstrukcji zaplecza toru[47]. Mimo natychmiastowej reanimacji obrażenia były na tyle poważne, że 21-letni Gruzin zmarł[48]. Podczas ceremonii otwarcia śmierć Kumaritaszwiliego uczczono minutą ciszy i wciągnięciem flag: kanadyjskiej i olimpijskiej do połowy masztu[49]. Wypadek Gruzina nie był jedynym, jaki miał miejsce na torze w Whistler. Podczas dwóch dni treningów przed zawodami saneczkarskimi wywróciło się ponad 12 osób, w tym m.in. mistrz olimpijski z Turynu i późniejszy brązowy medalista zawodów w Whistler, Włoch Armin Zöggeler[50]. Poważny wypadek miała Rumunka Violeta Stramaturaru, która na kilka minut straciła przytomność[51]. Do szpitala trafił także australijski bobsleista Duncan Harvey[52]. Kontrowersje wzbudził fakt, że tor w Whistler jest najszybszym torem na świecie[47], a sami zawodnicy uważali, iż jest on niebezpieczny[53]. Mimo to organizatorzy Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010, komentując śmiertelny wypadek Gruzina, stwierdzili, że "nic nie wskazuje na to, że wypadek był spowodowany niedoskonałościami toru"[47], a jedyną zmianą, jakiej dokonali po śmierci Kumaritaszwiliego było skrócenie trasy męskich jedynek[54].

Doping edytuj

Podczas trwania Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010 przeprowadzono 2425 testów antydopingowych, a budżet programu antydopingowego osiągnął sumę 16,4 miliona dolarów kanadyjskich, z czego 8,9 miliona dolarów kanadyjskich przeznaczono na zaopatrzenie laboratorium w niezbędne sprzęty[55]. Próbki testów antydopingowych przeprowadzonych w Vancouver będą przechowywane przez osiem lat, by w każdej chwili można było powtórzyć test na obecność niedozwolonych środków[56]. Jedynym sportowcem, któremu udowodniono stosowanie dopingu, była Polka Kornelia Marek[57].

Skoki narciarskie kobiet edytuj

W styczniu 2008 organizatorzy igrzysk w Vancouver rozpoczęli starania nad wprowadzeniem konkursu skoków kobiet do kalendarza ZIO 2010. Od początku tych zmagań przeciwne stanowisko wyraził Międzynarodowy Komitet Olimpijski, który uznał, że konkurencja ta nie spełnia wymogów. Komitet poinformował, że aby skoki kobiet trafiły do programu igrzysk olimpijskich, najpierw dwukrotnie muszą zostać rozegrane zawody w tej dyscyplinie w ramach mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym, a także, że decyzja o włączeniu nowej konkurencji do kalendarza musi zapaść nie później niż na cztery lata przed rozpoczęciem igrzysk[58].

W marcu tego samego roku ostatecznie zapadła decyzja o niewprowadzeniu konkursu skoków kobiet do kalendarza igrzysk w Vancouver. Przewodniczący Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego, Jacques Rogge uargumentował tą decyzję niewielką liczbą zawodniczek, które uprawiają skoki narciarskie[59].

W maju 2008 grupa piętnastu skoczkiń, m.in. Anette Sagen, Daniela Iraschko, Lindsey Van i Katie Willis, pozwała organizatorów igrzysk do sądu z uwagi na to, że niewłączenie konkurencji kobiet do programu było naruszeniem praw równości płci[60]. W wyniku postępowania sądowego, z uwagi na zapis w kanadyjskiej konstytucji mówiący o tym, że kobiety mają te same prawa co mężczyźni, istniało także zagrożenie usunięciem konkursu mężczyzn z kalendarza igrzysk[61].

10 lipca 2009 kanadyjski sąd odrzucił pozew wytoczony organizatorom igrzysk. Lauri Ann Fenlon, sędzia Sądu Najwyższego prowincji Kolumbia Brytyjska oznajmiła, że wybór dyscyplin należy wyłącznie do Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego[62]. W tydzień po ogłoszeniu decyzji zawodniczki złożyły odwołanie[63], jednak w listopadzie 2009 Sąd Apelacyjny Kolumbii Brytyjskiej w Vancouver odrzucił wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, w wyniku czego do programu igrzysk nie został wprowadzony konkurs w skokach narciarskich kobiet[64].

Zobacz też edytuj

Uwagi edytuj

  1. ↑ Liczba w nawiasie oznacza ilość konkurencji rozegranych w poszczególnych sportach

Przypisy edytuj

  1. ↑ TN: Ogromne koszty organizacji igrzysk w Vancouver. onet.pl, 2010-03-01. [dostęp 2010-08-05]. (pol.).
  2. ↑ Bob Mackin: 2010 bid book an Etch-A-Sketch. thetyee.ca, 2009-06-02. [dostęp 2010-08-05]. (ang.).
  3. ↑ Candidature acceptance procedure XXI Olympic Winter Games in 2010. olympic.org, 2002-07-11. [dostęp 2010-08-05]. (ang.).
  4. ↑ Maciej Petruczenko, Lech Ufel: ZIO: Od Calgary do Vancouver. sports.pl, 2010-02-13. [dostęp 2010-08-05]. (pol.).
  5. ↑ ARCHIVE - 2010 Olympic Bid - Vancouver. gamesbids.com. [dostęp 2010-08-05]. (ang.).
  6. ↑ Debiut skicrossu na igrzyskach w Vancouver. sportowefakty.pl, 2009-02-11. [dostęp 2010-08-05]. (pol.).
  7. ↑ Ski-cross gets approval for 2010. bbc.co.uk, 2006-11-28. [dostęp 2010-08-05]. (ang.).
  8. ↑ Vancouver w liczbach. olimpijski.pl. [dostęp 2010-08-06]. (pol.).
  9. ↑ ZIO Vancouver 2010 >> Logo. [dostęp 2010-08-06]. (pol.).
  10. ↑ Vancouver 2010 Olympic Games Emblem. vancouver2010.com. [dostęp 2010-08-06]. (ang.).
  11. ↑ Vancouver 2010 mascots introduced to the world Miga, Quatchi and Sumi make their debut before hundreds of schoolchildren. vancouver2010.com, 2007-11-26. [dostęp 2010-08-06]. (ang.).
  12. ↑ 2010 Vancouver Olympics' mascots inspired by First Nations creatures. 27 listopada 2007. [dostęp 27 listopada 2007]. (ang.).
  13. ↑ Olympic Schedule, Results and Events : Vancouver 2010 Winter Olympics. vancouver2010.com. [dostęp 2010-08-06]. (ang.).
  14. ↑ Canada Hockey Place. vancouver2010.com. [dostęp 2010-09-18]. (ang.).
  15. ↑ Cypress Mountain. vancouver2010.com. [dostęp 2010-09-18]. (ang.).
  16. ↑ Pacific Coliseum. vancouver2010.com. [dostęp 2010-09-18]. (ang.).
  17. ↑ Richmond Olympic Oval. vancouver2010.com. [dostęp 2010-09-18]. (ang.).
  18. ↑ UBC Thunderbird Arena. vancouver2010.com. [dostęp 2010-09-18]. (ang.).
  19. ↑ Vancouver Olympic/Paralympic Centre. vancouver2010.com. [dostęp 2010-09-18]. (ang.).
  20. ↑ Whistler Creekside. vancouver2010.com. [dostęp 2010-09-18]. (ang.).
  21. ↑ Whistler Olympic/Paralympic Park. vancouver2010.com. [dostęp 2010-09-18]. (ang.).
  22. ↑ The Whistler Sliding Centre. vancouver2010.com. [dostęp 2010-09-18]. (ang.).
  23. ↑ BC Place. vancouver2010.com. [dostęp 2010-09-18]. (ang.).
  24. ↑ Main Media Centre. vancouver2010.com. [dostęp 2010-09-18]. (ang.).
  25. ↑ Olympic and Paralympic Village Vancouver. vancouver2010.com. [dostęp 2010-09-18]. (ang.).
  26. ↑ Whistler Media Centre. vancouver2010.com. [dostęp 2010-09-18]. (ang.).
  27. ↑ Whistler Olympic and Paralympic Village. vancouver2010.com. [dostęp 2010-09-18]. (ang.).
  28. ↑ Whistler Medals Plaza. vancouver2010.com. [dostęp 2010-09-18]. (ang.).
  29. ↑ Tylko 113 dni do igrzysk w Vancouver. radiozet.pl, 2009-10-20. [dostęp 2010-09-18]. (pol.).
  30. ↑ a b Zapłonął ogień olimpijski przed igrzyskami w Vancouver. newsweek.pl, 2009-10-20. [dostęp 2010-09-18]. (pol.).
  31. ↑ Vancouver 2010. Ogień olimpijski dotarł do Kanady. sport.pl, 2009-10-30. [dostęp 2010-09-18]. (pol.).
  32. ↑ Vancouver 2010. Sztafeta z ogniem olimpijskim w parlamencie. sport.pl, 2009-12-10. [dostęp 2010-09-18]. (pol.).
  33. ↑ Vancouver 2010 - zapłonął ogień olimpijski. sport.pl, 2009-10-22. [dostęp 2010-09-18]. (pol.).
  34. ↑ Vancouver set to shine during the 2010 Olympic Torch Relay. vancouver.ca. [dostęp 2010-09-18]. (ang.).
  35. ↑ Vancouver 2010. Zepsuty znicz olimpijski. sport.pl, 2010-02-13. [dostęp 2010-09-18]. (pol.).
  36. ↑ Znicz olimpijski zapłonął! A nawet dwa.... eurosport.pl, 2010-02-13. [dostęp 2010-09-18]. (pol.).
  37. ↑ XXI Zimowe Igrzyska Olimpijskie otwarte. radiozet.pl, 2010-02-13. [dostęp 2010-09-18]. (pol.).
  38. ↑ Wayne Gretzky zapalił znicz olimpijski. interia.pl, 2010-02-13. [dostęp 2010-09-18]. (pol.).
  39. ↑ Klasyfikacja medalowa igrzysk Vancouver 2010. sport.pl. [dostęp 2010-09-18]. (pol.).
  40. ↑ Klasyfikacja medalowa. wp.pl. [dostęp 2010-09-18]. (pol.).
  41. ↑ a b U.S. clinches medals mark; Canada ties gold record. washingtontimes.com, 2010-02-27. [dostęp 2010-09-18]. (ang.).
  42. ↑ Deborah Charles: UPDATE 3-Olympics-Freestyle-Grishin grabs first gold for Belarus. reuters.com, 2010-02-26. [dostęp 2010-09-18]. (ang.).
  43. ↑ Anastazia Kuzmina wins Slovakia first winter crown. theaustralian.com.au, 2010-02-14. [dostęp 2010-09-18]. (ang.).
  44. ↑ Bjoergen otwiera listę multimedalistów. eurosport.pl, 2010-02-28. [dostęp 2010-09-18]. (pol.).
  45. ↑ CHRISTOPHER CLAREY: Fighting Finish to the Comeback Olympics. nytimes.com, 2010-02-28. [dostęp 2010-09-18]. (ang.).
  46. ↑ Kowalczyk zarobiła więcej niż Bjoergen. sports.pl, 2010-03-02. [dostęp 2010-09-18]. (pol.).
  47. ↑ a b c Łukasz Cegliński: Vancouver 2010. Trzy teorie na temat śmierci saneczkarza. sport.pl, 2010-02-13. [dostęp 2010-09-18]. (pol.).
  48. ↑ Tragedia w Vancouver. Śmierć na treningu. eurosport.pl, 12 lutego 2010. [dostęp 12 lutego 2010]. (pol.).
  49. ↑ IO: Ceremonia otwarcia. polskieradio.pl, 2010-02-13. [dostęp 2010-09-18]. (pol.).
  50. ↑ Jakub Ciastoń, Robert Błoński: Vancouver 2010. Śmierć na torze w Whistler. sport.pl, 2010-02-12. [dostęp 2010-09-18]. (pol.).
  51. ↑ Nodar Kumaritaszwili nie żyje. Tragedia na treningu. polskieradio.pl, 2010-02-12. [dostęp 2010-09-18]. (pol.).
  52. ↑ Vancouver 2010: Australijski bobsleista trafił do szpitala po wypadku. sport.pl, 2010-02-18. [dostęp 2010-09-18]. (pol.).
  53. ↑ borzech: Vancouver 2010 - Rohbock: tor w Whistler jest za szybki. sport.pl, 2010-02-20. [dostęp 2010-09-18]. (pol.).
  54. ↑ borzech: Vancouver 2010. Saneczkarze pojadą na skróconej trasie. sport.pl, 2010-02-13. [dostęp 2010-09-18]. (pol.).
  55. ↑ Vancouver 2010. 2425 testów antydopingowych podczas igrzysk. sport.pl, 2009-10-22. [dostęp 2010-09-18]. (pol.).
  56. ↑ Doping w polskiej ekipie. rp.pl, 2010-03-10. [dostęp 2010-09-18]. (pol.).
  57. ↑ Kornelia Marek na dopingu w Vancouver. newsweek.pl, 2010-03-10. [dostęp 2010-09-18]. (pol.).
  58. ↑ Klaudia Feruś: Skoki Narciarskie: Panie poskaczą na ZIO w Vancouver?. skijumping.pl, 20 stycznia 2008. [dostęp 2010-08-13]. (pol.).
  59. ↑ Joanna Będzieszak: Skoki Narciarskie: Olimpiada nie dla kobiet.... skijumping.pl, 7 marca 2008. [dostęp 2010-08-13]. (pol.).
  60. ↑ Tadeusz Mieczyński: Skoki Narciarskie: Organizatorzy IO w Vancouver 2010 pozwani do sądu. skijumping.pl, 29 maja 2008. [dostęp 2010-08-13]. (pol.).
  61. ↑ Tadeusz Mieczyński: Skoki Narciarskie: IO w Vancouver: Wygrana kobiet będzie porażką panów?. skijumping.pl, 21 kwietnia 2009. [dostęp 2010-08-13]. (pol.).
  62. ↑ Tomasz Medyński: Skoki Narciarskie: Nie będzie skoków kobiet na IO w Vancouver. skijumping.pl, 11 lipca 2009. [dostęp 2010-08-13]. (pol.).
  63. ↑ Tomasz Medyński: Skoki Narciarskie: Igrzyska w Vancouver: skoczkinie składają odwołanie. skijumping.pl, 17 lipca 2009. [dostęp 2010-08-13]. (pol.).
  64. ↑ Alicja Bochenek: Skoki Narciarskie: Vancouver 2010: Skoki narciarskie tylko dla mężczyzn. skijumping.pl, 17 listopada 2009. [dostęp 2010-08-13]. (pol.).

Linki zewnętrzne edytuj

Igrzyska olimpijskie
Symbole
Dewiza
Flaga
Hymn
Maskotka
Order
Znicz
Letnie igrzyska olimpijskie
Zimowe igrzyska olimpijskie
Alternatywne

 

  1. ↑ Odbyły się w 2021

! Kategoria:2010 w sportach zimowych

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wikiprojekt:Igrzyska_olimpijskie/Dopracowywanie_artykułów/Zimowe_Igrzyska_Olimpijskie_2010&oldid=52288394”