Zbigniew Buczkowski

polski aktor

Zbigniew Buczkowski (ur. 20 marca 1951 w Warszawie) – polski aktor filmowy, estradowy, telewizyjny i teatralny, scenarzysta i reżyser.

Zbigniew Buczkowski
Ilustracja
Zbigniew Buczkowski (2012)
Data i miejsce urodzenia

20 marca 1951
Warszawa

Zawód

aktor

Współmałżonek

Jolanta Buczkowska

Lata aktywności

od 1972

Życiorys edytuj

Jest synem Zdzisławy i Mariana Buczkowskich, którzy pracowali w PLL LOT[1]. Jego ojciec był pilotem, który zginął w katastrofie lotniczej w listopadzie 1951. Ma dwóch braci, starszego o trzy lata Waldemara i młodszego o dwa lata Mariana[2]. Jego ciotką ze strony matki była Lucyna Szczepańska, a wujem – Feliks Szczepański[3]. Mieszkał obok wytwórni filmowej przy ulicy Chełmskiej, gdzie statystowała sąsiadka, z której pomocą w wieku 10 lat wystąpił pierwszy raz jako statysta w filmie[4][5]. W młodości przez trzy lata trenował boks w klubie Legia Warszawa[6].

W 1970 ukończył Technikum Mechaniczno-Elektryczne w Warszawie[7]. Dwa lata później zadebiutował epizodyczną rolą kelnera w filmie Janusza Kondratiuka Dziewczyny do wzięcia[8]. Zaważyło to na decyzji porzucenia wyuczonego zawodu, by poświęcić się aktorstwu. Grał niewielkie role w kolejnych filmach, a w 1977 pojawił się w głównej roli w filmie Tomasza Zygadło Rebus[8]. Zdawał do szkoły filmowej, jednak się nie dostał[9].

Na początku lat 80. zadebiutował w Teatrze Komedii w Warszawie rolą w sztuce Jonasza Kofty i Stefana Friedmanna Fachowcy, czyli po prostu robota w reżyserii Jerzego Gruzy. Od 17 grudnia 1983 występował w podwójnej roli – Naukowca i skrzypka Stasia – w sztuce Andrzeja Kondratiuka Koniec ery menelików w reżyserii Janusza Kondratiuka[10]. W 1986 zdał egzamin eksternistyczny[11]. Po prawie trzech latach zakończył współpracę z Komedią, chcąc skupić się na karierze filmowej[12].

Największą popularność przyniosły mu role w serialach telewizyjnych: Henryka Lermaszewskiego w Domu[13], Wiesława Graczyka w Graczykach i Zbyszka Pyciakowskiego w Świętej wojnie.

W 2011 nagrał album studyjny pt. Koło kina, na którym znalazły się kompozycje Andrzeja Rutkowskiego do słów Jacka Cygana i Marka Gaszyńskiego[14].

W październiku 2014 wydał autobiografię pt. Pisz pan książkę![15].

Życie prywatne edytuj

 
Buczkowski z żoną (2008)

Od 1981 żonaty z Jolantą[16]. Mają córkę Hannę (ur. 1982) i syna Michała (ur. 1984)[17]. Mieszka w Piasecznie[18].

7 października 2010 został prawomocnie skazany przez Sąd Okręgowy w Suwałkach na karę grzywny 6 tys. złotych za wyłudzenie zaświadczenia ukończenia kursu na prawo jazdy[19].

 
Buczkowski na otwarciu XXXV Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni (2010)
 
Buczkowski podczas XXXV Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni (2010)

Filmografia edytuj

Role gościnne
Produkcja filmowa

Wyróżnienia edytuj

 
Odcisk dłoni i podpis Zbigniewa Buczkowskiego w Alei Gwiazd w Międzyzdrojach
  • 2003 – odciśnięcie dłoni na Promenadzie Gwiazd podczas VIII Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach
  • 2004 – Kryształowy Granat dla najlepszego aktora komediowego w plebiscycie publiczności na VIII Festiwalu Filmów Komediowych w Lubomierzu
  • 2009 – Monidło nagroda dla najlepszego aktora niezawodowego wręczana podczas festiwalu Jana Himilsbacha w Mińsku Mazowieckim

Przypisy edytuj

  1. Buczkowski 2015 ↓, s. 38, 43.
  2. Buczkowski 2015 ↓, s. 18, 39.
  3. Buczkowski 2015 ↓, s. 152–153.
  4. Buczkowski 2015 ↓, s. 17.
  5. Tygodnik Życie na Gorąco nr 11, 13 marca 2014, s. 16–17.
  6. Buczkowski 2015 ↓, s. 87.
  7. Buczkowski 2015 ↓, s. 50.
  8. a b Buczkowski 2015 ↓, s. 20.
  9. Buczkowski 2015 ↓, s. 54.
  10. Informacje na temat spektaklu „Koniec ery menelików”. e-teatr.pl. [dostęp 2010-08-03].
  11. Buczkowski 2015 ↓, s. 60.
  12. Buczkowski 2015 ↓, s. 122–123.
  13. Buczkowski 2015 ↓, s. 185.
  14. Zbigniew Buczkowski – Koło Kina. tvp.info. [dostęp 2011-07-13].
  15. Pisz pan książkę!, empik.com.
  16. Buczkowski 2015 ↓, s. 74.
  17. Buczkowski 2015 ↓, s. 76.
  18. Buczkowski 2015 ↓, s. 7.
  19. Aktor Zbigniew B. prawomocnie skazany.. gazeta.pl, 2010-10-07.

Bibliografia edytuj