Jeļena Ostapenko
Jeļena Ostapenko (ukr. Олена Євгенівна Остапенко – Ołena Jewheniwna Ostapenko), znana także jako Aļona Ostapenko[1] (ur. 8 czerwca 1997 w Rydze) – łotewska tenisistka ukraińskiego pochodzenia, triumfatorka French Open 2017 w grze pojedynczej, finalistka Australian Open 2024 w grze podwójnej i Wimbledonu 2019 w mikście.
_(48199115066).jpg)
| |||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
8 czerwca 1997 | ||||||||||||||||||
| Wzrost |
177 cm | ||||||||||||||||||
| Gra |
praworęczna, oburęczny bekhend | ||||||||||||||||||
| Status profesjonalny |
23 kwietnia 2012 | ||||||||||||||||||
| Zakończenie kariery |
aktywna | ||||||||||||||||||
| Trener |
Stanislav Khmarsky | ||||||||||||||||||
| Gra pojedyncza | |||||||||||||||||||
| Wygrane turnieje |
8 WTA, 7 ITF | ||||||||||||||||||
| Najwyżej w rankingu |
5 (19 marca 2018) | ||||||||||||||||||
| Australian Open |
QF (2023) | ||||||||||||||||||
| Roland Garros |
W (2017) | ||||||||||||||||||
| Wimbledon |
SF (2018) | ||||||||||||||||||
| US Open |
QF (2023) | ||||||||||||||||||
| Gra podwójna | |||||||||||||||||||
| Wygrane turnieje |
7 WTA, 8 ITF | ||||||||||||||||||
| Najwyżej w rankingu |
7 (12 września 2022) | ||||||||||||||||||
| Australian Open |
F (2024) | ||||||||||||||||||
| Roland Garros |
SF (2022) | ||||||||||||||||||
| Wimbledon |
SF (2022) | ||||||||||||||||||
| US Open |
QF (2019) | ||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Kariera tenisowa edytuj
2012–2014 edytuj
W zawodach rangi ITF w Tallinnie w roku 2012 po raz pierwszy przeszła przez kwalifikacje i wygrała jeden mecz w turnieju głównym.
Jeszcze w tym samym sezonie zdobyła pierwszy tytuł (w Sztokholmie).
Dwa lata później wygrała juniorski Wimbledon w grze pojedynczej oraz została brązową medalistką Igrzysk Olimpijskich Młodzieży w Nankinie.
9 września 2014 zadebiutowała w głównej drabince turnieju WTA podczas Tashkent Open 2014, odpadając w drugiej rundzie. W tym samym roku wygrała trzy singlowe i dwa deblowe turnieje rangi ITF.
2015 edytuj
Na przełomie czerwca i lipca wystąpiła w wielkoszlemowym Wimbledonie. W meczu pierwszej rundy pokonała Carlę Suárez Navarro 6:2, 6:0. Przegrała z Francuzką Mladenovic. Odpadła na tym samym etapie w ostatnim wielkoszlemowym turnieju sezonu US Open, ulegając Sarze Errani w trzech setach. Dotarła również do finału rozgrywek w Québecu, w finale przegrywając z Anniką Beck 2:6, 2:6. Awans do finału sprawił, że Ostapenko zadebiutowała w czołowej setce rankingu. Ostatecznie zakończyła sezon plasując się na 79 miejscu. W tym sezonie w rozgrywkach rangi ITF zwyciężyła w jednym singlowym i w dwóch deblowych turniejach.
2016 edytuj
W lutym po raz pierwszy w karierze awansowała do finału turnieju rangi WTA Premier 5 w Dosze. W finale lepsza od Łotyszki okazała się Carla Suárez Navarro, triumfując 1:6, 6:4, 6:4. Tak dobry wynik sprawił, że Ostapenko zadebiutowała w czołowej 50 rankingu WTA. Kolejne sukcesy odniosła w katowickim Spodku, gdzie doszła do półfinału turnieju rangi WTA International – Katowice Open. Przegrała z Włoszką Camilą Giorgi 4:6, 3:6.
W maju wystąpiła w Madrycie podczas Mutua Madrid Open. Zaliczyła udany występ, docierając do trzeciej rundy, gdzie z turnieju wyeliminowała ją późniejsza triumfatorka French Open – Garbine Muguruza.
Doszła również do dwóch ćwierćfinałów turniejów WTA w Birmingham i Florianópolis. Reprezentowała Łotwę na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Rio de Janeiro. Z turniejem pożegnała się w pierwszej rundzie, ulegając mistrzyni wielkoszlemowej Samancie Stosur 6:1, 3:6, 2:6.
2017 edytuj
Sezon rozpoczęła od półfinału turnieju w Auckland. Na Australian Open odpadła w trzeciej rundzie, przegrywając z Karolíną Plíškovą 6:4, 0:6, 8:10. W lutym wygrała turniej deblowy w Petersburgu w parze z Alicją Rosolską. W kwietniu natomiast triumfowała w Stuttgarcie razem z Raquel Atawo.
Sezon na kortach ziemnych rozpoczęła od finału WTA Premier w Charleston. W drodze do meczu o tytuł pokonała m.in. Caroline Wozniacki. Ostatecznie jednak uległa Rosjance Kasatkinie 3:6, 1:6. W turnieju rangi WTA International w Pradze doszła do półfinału, ponownie pokonując Wozniacki w rundzie drugiej. Na przełomie maja i czerwca nastąpił przełom w jej singlowej karierze. Dotarła do finału French Open pokonując kolejno: Chirico, złotą medalistkę olimpijską Puig, Curenko, Stosur, Wozniacki oraz Bacsinszky. W finale zwyciężyła z rozstawioną z numerem trzecim Simoną Halep 4:6, 6:4, 6:3. Została pierwszym nierozstawionym zdobywcą paryskiego tytułu od czasu Gustavo Kuertena.
Podczas Wimbledonu zaprezentowała się równie dobrze, osiągając ćwierćfinał. W czwartej rundzie była lepsza od Eliny Switoliny 6:3, 7:6(6). W spotkaniu o półfinał przegrała z późniejszą finalistką zawodów, Amerykanką Venus Williams.
Na US Open 2017 dotarła do trzeciej rundy, ulegając Darii Kasatkinie. W przedostatnim tygodniu września sięgnęła po drugi tytuł w karierze. W finale turnieju WTA International w Seulu była lepsza od Beatriz Haddad Mai wynikiem 6:7(5), 6:1, 6:4. Zaliczyła udany występ Wuhan oraz w Pekinie, osiągając dwa półfinały, w których poniosła porażkę kolejno z Ashleigh Barty i Simoną Halep. Sezon zwieńczyła awansem do WTA Finals w Singapurze. Nie udało jej się wyjść z grupy. Pokonała Karolíne Plíškovą i przegrała z Garbiñe Muguruzą oraz Venus Williams. Rok zakończyła na 7. pozycji rankingowej.
2018 edytuj
Ponownie doszła do trzeciej rundy Australian Open, odnosząc porażkę z Anett Kontaveit 3:6, 6:1, 3:6. Wygrała turniej deblowy w Dosze w parze Gabrielą Dabrowski. W marcu osiągnęła finał Miami Open, przegrywając z zeszłoroczną mistrzynią US Open, Sloane Stephens 6:7(5), 1:6. Dotarła do ćwierćfinałów w Petersburgu, Stuttgarcie, Rzymie oraz w Eastbourne. Do French Open przystąpiła jako obrończyni tytułu. Niespodziewanie musiała uznać wyższość Katerynie Baindl 5:7, 3:6 już w pierwszej rundzie.
W lipcu, awansowała do półfinału Wimbledonu, gdzie wynikiem 3:6, 3:6 uległa późniejszej mistrzyni turnieju Angelique Kerber. Końcówka sezonu nie należała do najbardziej udanych. Na US Open dotarła do trzeciej rundy, ulegając Marii Szarapowej. Również szybko pożegnała się z turniejami rozgrywanymi w Azji. Sezon zakończyła jako 22. rakieta świata.
2019 edytuj
Sezon zaczęła od trzech porażek z rzędu. Pierwsze zwycięstwo odnotowała w Petersburgu, wygrywając z Kristiną Mladenovic. Przez kilka miesięcy nie była w stanie wygrać przynajmniej dwóch meczów z rzędu. W kwietniu w turnieju rozgrywanym w Charleston dotarła do trzeciej rundy, ulegając Madison Keys 5:7, 2:6. W następnych turniejach na kortach ziemnych, zwyciężyła tylko jedno spotkanie z sześciu rozegranych. W pierwszym turnieju na trawie dotarła do ćwierćfinału w Birmingham, gdzie po niewykorzystaniu piłek meczowych musiała uznać wyższość Petrze Martić. W trzeciej rundzie turnieju w Eastbourne poddała mecz w drugim secie spotkania przeciwko Jekatierinie Aleksandrowej. Porażka w pierwszej rundzie Wimbledonu sprawiła, że Ostapenko spadła na odległą, 83. pozycję w rankingu WTA.
Ostapenko dotarła do dwóch finałów deblowych: w Jurmale w parze z Galiną Woskobojewą oraz w Pekinie z Dajaną Jastremśką.
Końcówka sezonu obfitowała w same sukcesy. Ostapenko dotarła do finału turnieju rangi WTA International w Linz, przegrywając z 3:6, 6:1, 2:6 z piętnastoletnią Coco Gauff. Zakończyła rok zwycięstwem w turnieju tej samej rangi w Luksemburgu. W finale pokonała Julię Görges 6:4, 6:1. Zwycięstwo przypieczętowało jej trzeci tytuł w karierze. Awansowała na 44. miejsce w rankingu, kończąc sezon w czołowej 50.
Historia występów wielkoszlemowych edytuj
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczej edytuj
| Turniej | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | 2024 | Tytuły | Z–P | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | 1R | 3R | 3R | 1R | 2R | 1R | 3R | QF | 3R | 0 / 9 | 13 – 9 | |||||||||||
| French Open | A | A | A | Q1 | 1R | W | 1R | 1R | 3R | 1R | 2R | 2R | 1 / 8 | 11 – 7 | ||||||||||||
| Wimbledon | A | A | A | 2R | 1R | QF | SF | 1R | NH | 3R | 4R | 2R | 0 / 8 | 16 – 8 | ||||||||||||
| US Open | A | A | A | 2R | 1R | 3R | 3R | 3R | A | A | 1R | QF | 0 / 7 | 11 – 7 | ||||||||||||
| Ranking na koniec roku | 892 | 672 | 308 | 79 | 43 | 7 | 22 | 44 | 44 | 28 | 18 | 13 | 1 / 32 | 51 – 31 | ||||||||||||
Występy w grze podwójnej edytuj
| Turniej | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | 2024 | Tytuły | Z–P | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | 1R | 1R | 1R | 2R | QF | 3R | 2R | 1R | F | 0 / 9 | 12 – 9 | ||||||||||||
| French Open | A | A | A | A | 1R | 1R | 1R | QF | 3R | 3R | SF | 2R | 0 / 8 | 11 – 8 | |||||||||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | 3R | 1R | 3R | 1R | NH | 2R | SF | 1R | 0 / 7 | 9 – 5 | |||||||||||||
| US Open | A | A | A | A | 2R | 1R | 1R | QF | A | A | 3R | 2R | 0 / 6 | 7 – 6 | |||||||||||||
| Ranking na koniec roku | 934 | 409 | 452 | 152 | 101 | 42 | 38 | 22 | 19 | 23 | 14 | 36 | 0 / 30 | 39 – 28 | |||||||||||||
Występy w grze mieszanej edytuj
| Turniej | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | 2024 | Tytuły | Z–P | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | A | 2R | 1R | A | QF | A | 0 / 3 | 3 – 2 | ||||||||||||
| French Open | A | A | A | A | A | 1R | 1R | A | NH | A | A | 1R | 0 / 3 | 0 – 3 | |||||||||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | SF | A | A | F | NH | A | QF | A | 0 / 3 | 11 – 3 | |||||||||||||
| US Open | A | A | A | A | 1R | 2R | A | A | NH | A | QF | A | 0 / 3 | 3 – 3 | |||||||||||||
| 0 / 12 | 17 – 11 | ||||||||||||||||||||||||||
Finały turniejów WTA edytuj
Gra pojedyncza 16 (8–8) edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 20 września 2015 | Québec | Dywanowa (hala) |  Annika Beck
|
2:6, 2:6 |
| Finalistka | 2. | 27 lutego 2016 | Doha | Twarda |  Carla Suárez Navarro
|
6:1, 4:6, 4:6 |
| Finalistka | 3. | 9 kwietnia 2017 | Charleston | Ceglana |  Darja Kasatkina
|
3:6, 1:6 |
| Zwyciężczyni | 1. | 10 czerwca 2017 | French Open | Ceglana |  Simona Halep
|
4:6, 6:4, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 2. | 24 września 2017 | Seul | Twarda |  Beatriz Haddad Maia
|
6:7(5), 6:1, 6:4 |
| Finalistka | 4. | 31 marca 2018 | Miami | Twarda |  Sloane Stephens
|
6:7(5), 1:6 |
| Finalistka | 5. | 13 października 2019 | Linz | Twarda (hala) | Coco Gauff
|
3:6, 6:1, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 3. | 20 października 2019 | Luksemburg | Twarda (hala) | Julia Görges
|
6:4, 6:1 |
| Zwyciężczyni | 4. | 26 czerwca 2021 | Eastbourne | Trawiasta |  Anett Kontaveit
|
6:3, 6:3 |
| Finalistka | 6. | 19 września 2021 | Luksemburg | Twarda (hala) |  Clara Tauson
|
3:6, 6:4, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 5. | 19 lutego 2022 | Dubaj | Twarda | Wieronika Kudiermietowa
|
6:0, 6:4 |
| Finalistka | 7. | 25 czerwca 2022 | Eastbourne | Trawiasta |  Petra Kvitová
|
3:6, 2:6 |
| Finalistka | 8. | 25 września 2022 | Seul | Twarda |  Jekatierina Aleksandrowa
|
6:7(4), 0:6 |
| Zwyciężczyni | 6. | 25 czerwca 2023 | Birmingham | Trawiasta | Barbora Krejčíková
|
7:6(8), 6:4 |
| Zwyciężczyni | 7. | 13 stycznia 2024 | Adelaide | Twarda | Darja Kasatkina
|
6:3, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 8. | 4 lutego 2024 | Linz | Twarda (hala) | Jekatierina Aleksandrowa
|
6:2, 6:3 |
Gra podwójna 15 (7–8) edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 5 lutego 2017 | Petersburg | Twarda (hala) |  Alicja Rosolska
|
 Darija Jurak Xenia Knoll
|
3:6, 6:2, 10–5 |
| Zwyciężczyni | 2. | 30 kwietnia 2017 | Stuttgart | Ceglana (hala) | Raquel Atawo
|
Abigail Spears Katarina Srebotnik
|
6:4, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 3. | 18 lutego 2018 | Doha | Twarda |  Gabriela Dabrowski
|
Andreja Klepač María José Martínez Sánchez
|
6:3, 6:3 |
| Finalistka | 1. | 28 lipca 2019 | Jurmała | Ceglana |  Galina Woskobojewa
|
Sharon Fichman Nina Stojanović
|
6:2, 6:7(1), 6–10 |
| Finalistka | 2. | 6 października 2019 | Pekin | Ceglana |  Dajana Jastremśka
|
Sofia Kenin Bethanie Mattek-Sands
|
3:6, 7:6(5), 7–10 |
| Finalistka | 3. | 28 lutego 2020 | Doha | Twarda | Gabriela Dabrowski
|
 Hsieh Su-wei Barbora Strýcová
|
2:6, 7:5, 2–10 |
| Finalistka | 4. | 5 marca 2021 | Doha | Twarda | Monica Niculescu
|
Nicole Melichar Demi Schuurs
|
2:6, 6:2, 8–10 |
| Zwyciężczyni | 4. | 23 października 2021 | Moskwa | Twarda | Kateřina Siniaková
|
Nadija Kiczenok Raluca Olaru
|
6:2, 4:6, 10–8 |
| Finalistka | 5. | 19 lutego 2022 | Dubaj | Twarda | Ludmyła Kiczenok
|
Wieronika Kudiermietowa Elise Mertens
|
1:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 5. | 19 czerwca 2022 | Birmingham | Trawiasta | Ludmyła Kiczenok
|
Elise Mertens Zhang Shuai
|
walkower |
| Finalistka | 6. | 25 czerwca 2022 | Eastbourne | Trawiasta | Ludmyła Kiczenok
|
Aleksandra Krunić Magda Linette
|
walkower |
| Zwyciężczyni | 6. | 20 sierpnia 2022 | Cincinnati | Twarda | Ludmyła Kiczenok
|
Nicole Melichar-Martinez Ellen Perez
|
7:6(5), 6:3 |
| Finalistka | 7. | 17 lutego 2023 | Doha | Twarda | Ludmyła Kiczenok
|
Coco Gauff Jessica Pegula
|
4:6, 6:2, 7–10 |
| Zwyciężczyni | 7. | 7 stycznia 2024 | Brisbane | Twarda | Ludmyła Kiczenok
|
Greet Minnen Heather Watson
|
7:5, 6:2 |
| Finalistka | 8. | 28 stycznia 2024 | Australian Open | Twarda | Ludmyła Kiczenok
|
Hsieh Su-wei Elise Mertens
|
1:6, 5:7 |
Gra mieszana 1 (0–1) edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 14 lipca 2019 | Wimbledon | Trawiasta |  Robert Lindstedt
|
Latisha Chan Ivan Dodig
|
2:6, 3:6 |
Występy w Turnieju Mistrzyń edytuj
W grze pojedynczej edytuj
| Rok | Rezultat | Przeciwniczka | Wynik |
| 2017 | Faza grupowa | Garbiñe Muguruza Venus Williams Karolína Plíšková |
3:6, 4:6 5:7, 7:6(3), 5:7 6:3, 6:1 |
W grze podwójnej edytuj
| Rok | Rezultat | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik |
| 2022 | Półfinał | Ludmyła Kiczenok |
Barbora Krejčíková Kateřina Siniaková |
6:7(5), 2:6 |
Występy w Turnieju WTA Elite Trophy edytuj
W grze pojedynczej edytuj
| Rok | Rezultat | Przeciwniczka | Wynik |
| 2018 | Wycofanie | zrezygnowała ze startu mimo kwalifikacji | |
| 2023 | Faza grupowa | Donna Vekić Zheng Qinwen |
4:6, 6:4, 6:1 4:6, 6:1, 2:6 |
Wygrane turnieje rangi ITF edytuj
| turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 75 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 50 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza edytuj
| Data | Turniej | ($) | Naw. | Finalistka | Wynik | |
| 1. | 29/11/2012 | Sztokholm
|
10 000 | twarda (hala) | Ellen Allgurin
|
6:1, 6:3 |
| 2. | 18/02/2013 | Helsingborg
|
10 000 | dywanowa (hala) | Ellen Allgurin
|
6:2, 7:6(3) |
| 3. | 11/11/2013 |  Helsinki
|
10 000 | twarda (hala) | Susanne Celik
|
7:5, 4:6, 7:5 |
| 4. | 07/04/2014 |  Pula
|
10 000 | ceglana |  Jade Suvrijn
|
7:6(4), 6:1 |
| 5. | 21/04/2014 | Pula
|
10 000 | ceglana | Yvonne Cavalle-Reimers
|
6:2, 7:5 |
| 6. | 28/04/2014 | Pula
|
10 000 | ceglana | Alice Balducci
|
4:6, 7:6(1), 6:3 |
| 7. | 23/02/2015 | Petersburg
|
50 000 | twarda (hala) | Patricia Maria Țig
|
3:6, 7:5, 6:2 |
Występy w igrzyskach olimpijskich edytuj
Gra pojedyncza edytuj
| Runda | Przeciwniczka | Wynik |
|---|---|---|
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo  Łotwa
| ||
| I runda | Australia: Samantha Stosur [13]
|
6:1, 3:6, 2:6 |
| Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo Łotwa
| ||
| I runda |  Rosyjski Komitet Olimpijski: Jelena Wiesnina
|
4:6, 7:6(2), 4:6 |
Gra podwójna edytuj
| Runda | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik |
|---|---|---|---|
| Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo Łotwa
| |||
| I runda | Anastasija Sevastova
|
Australia: Ellen Perez / Samantha Stosur
|
6:4, 1:6, 5–10 |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych edytuj
Gra pojedyncza (1) edytuj
| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
| Zwyciężczyni | 2014 | Wimbledon
|
Trawiasta |  Kristína Schmiedlová
|
2:6, 6:3, 6:0 |
Przypisy edytuj
- ↑ Aļona Ostapenko: “Neviens mani nav tā apmācījis. Tas vienkārši ir stils, kurā spēlēju”. Latvijas Avīze, 2017-06-12. [dostęp 2020-08-23]. (łot.).
Bibliografia edytuj
- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2024-02-22] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2024-02-22] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2024-02-22] (ang.).