Brwinów

miasto w województwie mazowieckim

Brwinów miasto w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie pruszkowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Brwinów, 25 km od centrum Warszawy. Miasto wchodzi w skład aglomeracji warszawskiej.

Brwinów
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Kościół św. Floriana w Brwinowie
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Powiat

pruszkowski

Gmina

Brwinów

Prawa miejskie

1 stycznia 1950

Burmistrz

Arkadiusz Kosiński

Powierzchnia

14,64[1] km²

Populacja (31.12.2023)
• liczba ludności
• gęstość


14 482[2]
986,5 os./km²

Strefa numeracyjna

+48 22

Kod pocztowy

05-840

Tablice rejestracyjne

WPR

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Brwinów”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Brwinów”
Położenie na mapie powiatu pruszkowskiego
Mapa konturowa powiatu pruszkowskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Brwinów”
Położenie na mapie gminy Brwinów
Mapa konturowa gminy Brwinów, w centrum znajduje się punkt z opisem „Brwinów”
Ziemia52°08′33″N 20°43′03″E/52,142500 20,717500
TERC (TERYT)

1421034

SIMC

0920284

Urząd miejski
ul. Grodziska 12
05-840 Brwinów
Strona internetowa
BIP

Według danych zebranych przez przedstawicieli Głównego Urzędu Statystycznego z 31 grudnia 2019 r. miasto liczyło 13 698 mieszkańców[3].

Lokalny ośrodek usługowy; drobny przemysł m.in. meblarski. Wydział Zootechniki Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie – w 2002 roku przeniesiony do Warszawy, zlikwidowany Zespół Szkół Agroekonomicznych[4].

Brwinów bierze udział w corocznym Festiwalu Otwartych Ogrodów[5]. Razem z Podkową Leśną oraz Milanówkiem miasto jest częścią Trójmiasta Ogrodów[6].

Położenie

edytuj

Do 1954 siedziba gminy Helenów, a w latach 1927–1949 także gminy Letnisko-Brwinów. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. warszawskiego. Brwinów znajduje się w obrębie Równiny Łowicko-Błońskiej.

Historia

edytuj
 
Rynek w Brwinowie przed 1906
 
Pomnik na rynku upamiętniający bitwę pod Brwinowem
 
Kwatera żołnierzy Legii Akademickiej poległych w Bitwie pod Brwinowem w 1939 - cmentarz w Brwinowie, fragment, zdjęcie z 14 grudnia 2023
 
Ratusz gminy Brwinów

Na terenach obecnego Brwinowa osadnictwo ludzkie istniało już ok. 8000 lat p.n.e. Natrafiono tutaj na ślady jednego z największych w ówczesnej Europie ośrodków hutnictwa opartego na znacznych zasobach rudy darniowej[potrzebny przypis].

Nazwa Brwinów znana jest od XV w. W 1406 roku występuje jako Brwinowo, w 1429 – jako Brwynowo. Według historyków u jej podstaw leży staropolskie birzwo – belka, tram, drzewo, gwarowe: berwina, kładka. Według etymologii opartej na miejscowej tradycji źródłosłów ten miałby się wywodzić od określenia „borowy nów”. Wspomniany rok 1406 to najdawniejsza znana data z dziejów Brwinowa. W akcie erekcyjnym ogłoszonym w tym właśnie roku biskup poznański wymienia między innymi wieś Brwinowo[potrzebny przypis].

W 1476 Stanisław, Mikołaj, Jan i Jakób, synowie Gerolda z Czarnowa w ziemi sochaczewskiej herbu Łada przyznali Łazarzowi z Brwinowa 100 kop groszy[7].

W drugiej połowie XVI wieku Brwinowo było wsią szlachecką, położoną w powiecie błońskim ziemi warszawskiej województwa mazowieckiego[8].

W XVIII i XIX w. krzyżowały się tutaj dwa szlaki: tzw. droga królewska prowadząca z Warszawy do Piotrkowa Trybunalskiego, miejsca sejmików szlacheckich oraz lokalny trakt ze stolicy do Grodziska.

14 czerwca 1845 przez Brwinów przejechał pierwszy pociąg Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. Rozwój kolei stał się punktem zwrotnym w historii Brwinowa zarówno pod względem gospodarczym, jak i społecznym. W latach poprzedzających wybuch I wojny światowej Brwinów liczył już ponad 2 tys. mieszkańców.

W 1927 Brwinów otrzymał status letniska. Powołany został lokalny samorząd i wybrany wójt. W 1929 Brwinów gościł prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego. Miejscowość rozwijała się, powstawały wille i pałacyki. Osiedlili się tutaj m.in. Jarosław Iwaszkiewicz, Zygmunt Bartkiewicz i Stefan Kiedrzyński.

W Brwinowie w okresie międzywojennym mieszkała duża społeczność żydowska – kilkadziesiąt rodzin zajmowało się handlem, prowadziło jatki, istniała także inteligencja żydowska; w Brwinowie funkcjonowała prywatna bóżnica. Nieliczne osoby przeżyły prześladowania Holokaustu[9].

We wrześniu 1939 roku rozegrała się pod Brwinowem bitwa 36 pułku piechoty Legii Akademickiej z wojskami niemieckimi, która opóźniła marsz hitlerowców na Warszawę.

Osobny artykuł: Bitwa pod Brwinowem.

13 września 1939 żandarmeria niemiecka rozstrzelała pięciu rolników z okolicznych wsi[10].

Przed ofensywą styczniową Armii Czerwonej która ruszyła 12 stycznia 1945, w Brwinowie stacjonował sztab niemieckiego XXXXVI Korpusu Pancernego[11]. Panowanie reżimu III Rzeszy w miejscowości i okolicy zakończyły 18 stycznia 1945 wojska 89 Korpusu Strzeleckiego Armii Czerwonej[12].

Prawa miejskie Brwinów uzyskał w 1950 roku[13].

1 stycznia 2021 Brwinów powiększył się o część terenów należących do sołectw Biskupice, Koszajec, Moszna i Parzniew, położonych między linią kolejową i autostradą A2[1].

Demografia

edytuj
  • Piramida wieku mieszkańców Brwinowa w 2014 roku[14]


 

Polityka

edytuj

Burmistrzowie:

  • 1990–1998 – Jan Witkowski
  • 1998–2002 – Maciej Nowicki
  • 2002–2010 – Andrzej Guzik
  • od 2010 – Arkadiusz Kosiński[15]

Transport

edytuj

Przez miasto przebiegają linie kolejowe nr 1 WarszawaKatowice i nr 447 Warszawa – Grodzisk Mazowiecki, a także drogi wojewódzkie: nr 720 (BłonieNadarzyn), nr 719 (Warszawa – Żyrardów) i autostrada A2.

Zabytki

edytuj
 
Kwatera żołnierzy września 1939 na cmentarzu
 
Pałac Wierusz-Kowalskich

Cechą charakterystyczną miasta Brwinowa jest zabudowa willowa i pałacowa pochodząca z przełomu XIX i XX w., oraz XX-lecia międzywojennego.

Niektóre z zabytków to[16]:

  • Willa „Chałupka” (1898) przy ul. Batorego, według projektu Oskara Sosnowskiego.
  • Willa „Janina” (1909–11) przy skrzyżowaniu ulic Leśnej i Słonecznej.
  • Dworek „Zagroda” (1905) przy ul. Grodziskiej. Dawniej mieszkał tu pisarz Zygmunt Bartkiewicz. Obecnie siedziba Towarzystwa Przyjaciół Brwinowa.
  • Dom rodziny Wernerów (1914) przy ul. Słonecznej. Znajduje się tu tablica upamiętniająca ukrycie radu przez prof. Wacława Wernera w czasie okupacji hitlerowskiej.
  • Dom „Pod Wiatrakiem” (1912) przy ul. Żwirowej, według projektu Oskara Sosnowskiego.
  • Pałacyk rodziny Tobołków (1927) przy wejściu do parku miejskiego. W latach 1939–1944 w domu tym mieściła się siedziba Gestapo.
  • Dom „Amerykanka” (1925) przy Rynku, obecnie mieszczą się w nim sklepy.
  • Zespół pałacowy rodziny Wierusz-Kowalskich (1909) przy ul. Dworskiej, obok parku miejskiego, według projektu Stanisława Grochowicza[17].
  • Budynek apteki (1911) przy ul. Grodziskiej.

Na cmentarzu w Brwinowie znajdują się m.in. groby Anny i Jarosława Iwaszkiewiczów, aktora Wacława Kowalskiego, archeologa-egiptologa Kazimierza Michałowskiego oraz historyka Jaremy Maciszewskiego.

Religia

edytuj

Do zabytków sakralnych należy kaplica na brwinowskim cmentarzu z połowy XIX wieku.

W Brwinowie ma siedzibę parafia św. Floriana. Przy rynku położony jest kościół parafialny św. Floriana, którego budowa rozpoczęła się w 1927, a który został konsekrowany 13 czerwca 1967 przez prymasa Stefana Wyszyńskiego. Powstał on na miejscu poprzedniego, drewnianego. Pierwsze wzmianki o parafii św. Floriana pochodzą z 1423 roku. Od 1993 Brwinów jest siedzibą dekanatu brwinowskiego[18]. Na terenie parafii znajduje się klasztor sióstr klarysek-kapucynek[19][20].

Gminy partnerskie

edytuj

Osoby związane z Brwinowem

edytuj

Od 2006 roku w Brwinowie przechowywane jest archiwum literackie pisarza, dziennikarza i reportera Lucjana Wolanowskiego (1920–2006)[26].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Strona gminy. Informacja o powiększeniu obszaru miasta [dostęp 2021-04-15].
  2. Brwinów w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-12-31], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  3. Wyniki badań bieżących – Baza Demografia – Główny Urząd Statystyczny [online], demografia.stat.gov.pl [dostęp 2020-09-14].
  4. Likwidacja szkół rolniczych » Pierwszy Portal Rolny. ppr.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-14)].
  5. Mateusz Makowski, Festiwal Otwarte Ogrody w gminie Brwinów [online], brwinow.pl [dostęp 2016-07-09].
  6. HOME [online], trojmiasto-ogrodow.eu [dostęp 2019-11-07].
  7. Adam Boniecki: Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich. (Cz. 1. T. 3. Warszawa: Warszawskie Towarzystwo Akcyjne S. Orgelbranda S[yn]ów), 1900, s. 317.
  8. Adolf Pawiński, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym. T. 5: Mazowsze, Warszawa 1895, s. 278, Mazowsze w drugiej połowie XVI wieku ; Cz.1, Mapa, plany, Warszawa 1973, k. 4.
  9. Historia – Społeczność żydowska przed 1989 – Brwinów – Wirtualny Sztetl [online], www.sztetl.org.pl [dostęp 2016-07-09].
  10. Józef Fajkowski, Jan Religa: Zbrodnie hitlerowskie na wsi polskiej 1939-1945. Warszawa: Wydawnictwo Książka i Wiedza, 1981, s. 474.
  11. Sobczak 1970 ↓, s. 133.
  12. Sobczak 1970 ↓, s. 301.
  13. Słowniczek krajoznawczy wraz z najważniejszymi informacjami praktycznymi. W: Marek Dąbrowski, Roman Kościński, Zbigniew Kozłowski, Zygmunt Malinowski, Wiesław Szczepanek: Trasy kolarskie wokół Warszawy. Warszawa: Zakład Wydawniczo-Propagandowy PTTK, 1981, s. 64.
  14. Brwinów w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-11], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  15. PKW. Wyniki w powiecie pruszkowskim. [dostęp 2010-12-06].
  16. Zabytki architektury Brwinowa. Brwinow.com. [dostęp 2009-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 sierpnia 2013)].
  17. Michał Larkowski, Pałac Wierusz-Kowalskich: marzenia się spełniają [online], brwinow.pl [dostęp 2016-07-09].
  18. Z dziejów brwinowskiej parafii. [dostęp 2014-08-12].
  19. Klasztor sióstr klarysek. www.klaryski-kapucynki.pl. [dostęp 2013-02-02].
  20. 10 lat od wypadku – świadectwo nawrócenia Radosława Pazury. www.youtube.com, 2013-01-24. [dostęp 2013-02-02].
  21. Uchwała nr 121-IV Rady Miejskiej w Brwinowie z dnia 11 września 2003 roku w sprawie nawiązania stosunków partnerskich gminy Brwinów z gminą Torre Cajetani. Rada Miejska w Brwinowie, 2003-09-11. [dostęp 2012-10-16].
  22. BIP – Urząd Miejski w Trzebiatowie [online], bip.umtrzebiatow.rekord.pl [dostęp 2019-10-04].
  23. Nomination Archive [online], NobelPrize.org [dostęp 2019-11-07] (ang.).
  24. Wyborcza.pl [online], wyborcza.pl [dostęp 2019-11-07].
  25. Józef Spytkowski: Kallenbach Józef Henryk. W: Polski Słownik Biograficzny. T. XI. Wrocław – Warszawa – Kraków: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1964–1965, s. 491–493.
  26. Archiwum Lucjana Wolanowskiego w Brwinowie. [dostęp 2010-04-21].

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj