Wikipedia

Dieter Thoma

niemiecki skoczek narciarski

Dieter Thoma (ur. 19 października 1969 w Hinterzarten) – niemiecki skoczek narciarski, trzykrotny medalista olimpijski, pięciokrotny medalista mistrzostw świata, dwukrotny medalista mistrzostw świata w lotach, trzykrotny medalista mistrzostw świata juniorów, zwycięzca 38. Turnieju Czterech Skoczni oraz zdobywca Pucharu KOP.

Dieter Thoma
Ilustracja
Dieter Thoma (2005)
Data i miejsce urodzenia

19 października 1969
Hinterzarten

Klub

SC Hinterzarten

Wzrost

178 cm

Debiut w PŚ

30 grudnia 1985 w Oberstdorfie (71. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

1 stycznia 1986 w Garmisch-Partenkirchen (11. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

12 grudnia 1987 w Lake Placid (2. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

3 grudnia 1988 w Thunder Bay

Rekord życiowy

211,0 m na Velikance w Planicy (23 marca 1997)[1][2][a]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy
Igrzyska olimpijskie
złoto Lillehammer 1994 druż.
srebro Nagano 1998 druż.
brąz Lillehammer 1994 normalna
Mistrzostwa świata
złoto Ramsau 1999 druż.
srebro Trondheim 1997 duża
srebro Thunder Bay 1995 druż.
brąz Val di Fiemme 1991 druż.
brąz Trondheim 1997 druż.
Mistrzostwa świata w lotach
złoto Vikersund 1990
brąz Oberstdorf 1998
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Lake Placid 1986 druż.
srebro Asiago 1987 druż.
brąz Asiago 1987 ind.
Inne nagrody
Puchar świata w skokach
2. miejsce
1996/1997
3. miejsce
1988/1989
3. miejsce
1990/1991
Turniej Czterech Skoczni
złoto 1. miejsce
1989/1990
brąz 3. miejsce
1990/1991
brąz 3. miejsce
1996/1997
Puchar KOP
złoto 1. miejsce
1989/1990
Multimedia w Wikimedia Commons

Kariera edytuj

Dieter Thoma pochodził z rodziny o tradycjach narciarskich. Jego dziadek, Albert, był instruktorem i trenerem, ojciec, Franz, biegaczem narciarskim, a wuj, Georg Thoma, był mistrzem olimpijskim i mistrzem świata w kombinacji norweskiej[3]. Thoma zaczął skakać w 1975, a w 1985 został powołany do reprezentacji.

W Pucharze Świata zadebiutował 30 grudnia 1985 w pierwszym konkursie 34. edycji Turnieju Czterech Skoczni w Oberstdorfie, zajmując 71. miejsce. Dwa dni później, podczas konkursu w Garmisch-Partenkirchen, zdobył swoje pierwsze punkty, zajmując 11. miejsce. 13 lutego 1986 osiągnął swój pierwszy sukces w karierze, wspólnie z kolegami zdobywając złoty medal w konkursie drużynowym na mistrzostwach świata juniorów w Lake Placid. W 1987 na mistrzostwach świata juniorów w Asiago zdobył dwa medale: srebrny drużynowo i brązowy indywidualnie - wyprzedzili go jedynie Ari-Pekka Nikkola oraz Mike Arnold. Tydzień później wziął udział w mistrzostwach świata w Oberstdorfie, zajmując 49. miejsce na normalnej skoczni, 20. na skoczni dużej i 6. w konkursie drużynowym.

Na początku sezonu 1987/1988, 12 grudnia 1987, wywalczył swoje pierwsze podium, zajmując drugie miejsce w Lake Placid. Siódme miejsce w Oberstdorfie, piąte w Ga-Pa i ósme w Innsbrucku dawały mu wysoką pozycję w klasyfikacji 36. Turnieju Czterech Skoczni. Jednak w ostatnim konkursie, 6 stycznia 1988 w Bischofshofen, Thoma zajął dopiero 96. miejsce, tracąc szanse na wysokie miejsce w TCS. Wystartował także w konkursie indywidualnym na normalnej skoczni podczas igrzysk olimpijskich w Calgary w 1988, zajmując 55. miejsce. Sezon 1988/1989 przyniósł mu pierwsze zwycięstwo w karierze. Odniósł je już w pierwszym konkursie, 3 grudnia 1988 w Thunder Bay. Później jeszcze trzykrotnie stawał na podium, co dało mu trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej PŚ. Był także czwarty w 37. Turnieju Czterech Skoczni. Na mistrzostwach świata w Lahti w 1989 był czternasty na normalnej skoczni, na dużej zajął 28. miejsce, a w konkursie drużynowym reprezentanci RFN z Thomą w składzie zajęli ósme miejsce.

Sezon 1989/1990 zakończył na czwartej pozycji w klasyfikacji generalnej. Wygrał w Oberstdorfie, był piąty w Garmisch-Partenkirchen, szósty w Innsbrucku i drugi w Bischofshofen, co dało mu zwycięstwo w klasyfikacji końcowej 38. edycji Turnieju Czterech Skoczni. Zwyciężył także na mistrzostwach świata w lotach w Vikersund w 1990, wyprzedzając Mattiego Nykänena i Jensa Weißfloga. Łącznie pięciokrotnie stawał na podium zawodów PŚ w tym sezonie, trzykrotnie zwyciężając i dwa razy zajmując drugie miejsce. Ponownie trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej zajął w sezonie 1990/1991. Trzeci był także 39. Turnieju Czterech Skoczni, choć w jego trakcie tylko raz stanął na podium (3. miejsce w Innsbrucku). Mistrzostwa świata w Val di Fiemme w 1991 przyniosły mu kolejny medal. W konkursie drużynowym wspólnie z Heiko Hungerem, André Kiesewetterem i Jensem Weißflogiem wywalczył brązowy medal. Indywidualnie zajął 21. miejsce na dużej oraz 35. miejsce na dużej skoczni.

W kolejnych sezonach Thoma prezentował słabszą formę. Trzecie miejsce w Murau, wywalczone 9 stycznia 1994, było jego pierwszym podium od zakończenia sezonu 1990/1991. W międzyczasie wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Albertville w 1992 i mistrzostwach świata w Falun w 1993, jednak na obu tych imprezach zajmował odległe miejsca. Miesiąc po zajęciu trzeciego miejsca w Murau Thoma wystartował na igrzyskach olimpijskich w Lillehammer. Po pierwszej serii olimpijskiego konkursu na normalnej skoczni zajmował siódme miejsce dzięki skokowi na 98,5 m i tracił 13 punktów do lidera – Espena Bredesena – oraz 7 punktów do zajmującego trzecie miejsce Noriakiego Kasai. Odległość 102,5 m uzyskana przez Niemca w drugiej kolejce pozwoliła mu awansować na trzecie miejsce, za Bredesenem i Lassem Ottesenem. W walce o brązowy medal Thoma pokonał swego rodaka, Jensa Weißfloga, o zaledwie pół punktu. W konkursie na dużej skoczni zajął piętnaste miejsce. W rywalizacji drużynowej wraz z Hansjörgiem Jäkle, Christofem Duffnerem i Weißflogiem zdobył złoty medal. W klasyfikacji generalnej sezonu 1993/1994 zajął 11. miejsce.

W sezonie 1994/1995 indywidualnie dwukrotnie stawał na trzecim stopniu zawodów Pucharu Świata. Te wyniki przełożyły się na odbywające się w marcu 1995 mistrzostwa świata w Thunder Bay, gdzie był dwunasty na normalnej skoczni, a na dużym obiekcie zajął 33. miejsce. Mimo to w konkursie drużynowym razem z Weißflogiem, Jäklem i Gerdem Siegmundem wywalczył srebrny medal. Złoty medal zdobyli Finowie, do których Niemcy stracili zaledwie 6,5 punktu.

Kolejne sukcesy przyszły w sezonie 1996/1997. Thoma wygrał pierwsze zawody tego sezonu – 30 listopada 1996 w Lillehammer. Wygrał także w Oberstdorfie i Bischofshofen, zaś w Ga-Pa był ósmy, a w Innsbrucku dziewiąty, co wystarczyło do zajęcia trzeciego miejsca w klasyfikacji końcowej 45. Turnieju Czterech Skoczni za Primožem Peterką i Andreasem Goldbergerem. Podczas mistrzostw świata w Trondheim w 1997 zdobył srebrny medal w konkursie indywidualnym na dużej skoczni – wyprzedził go tylko Masahiko Harada, natomiast trzecie miejsce z wyraźną stratą zajął Sylvain Freiholz. Na normalnej skoczni zajął 22. miejsce, jednak w konkursie drużynowym wraz z Jäklem, Duffnerem i Martinem Schmittem zdobył kolejny medal, tym razem brązowy. Łącznie w tym sezonie dziewięciokrotnie stawał na podium zawodów PŚ, czterokrotnie zwyciężał, cztery razy był drugi i raz trzeci, co dało mu drugie miejsce w klasyfikacji generalnej. W tym samym roku na zawodach w Planicy ustanowił swój rekord życiowy skokiem na 211 metrów. Skoczył jeszcze dalej, osiągając 213 metrów (więcej niż ówczesny rekord świata), ale skoku tego nie ustał.

Dobre wyniki uzyskiwał także w sezonie 1997/1998, który również zaczął się od zwycięstwa, będącego równocześnie ostatnim w jego karierze. W Turnieju Czterech Skoczni zajął tym razem szóste miejsce. Niedługo później wystartował na mistrzostwach świata w lotach w Oberstdorfie, gdzie zdobył brązowy medal. Lepsi okazali się tylko Kazuyoshi Funaki oraz Sven Hannawald. W lutym 1998 Thoma wystartował na igrzyskach w Nagano, zajmując 13. miejsce na normalnej skoczni i 12. na dużym obiekcie. W konkursie drużynowym Niemcy w składzie Hannawald, Schmitt, Jäkle i Thoma zdobyli srebrny medal. W klasyfikacji generalnej tego sezonu zajął ósme miejsce.

Mistrzostwa świata w Ramsau w 1999 były ostatnią dużą imprezą w jego karierze. W indywidualnych startach był ósmy na dużej skoczni i szesnasty na normalnym obiekcie. Ponadto razem z Hannawaldem, Duffnerem i Schmittem zdobył złoty medal w konkursie drużynowym; przewaga Niemców nad drugimi w konkursie Japończykami wyniosła zaledwie 1,9 punktu. Ostatni raz na podium zawodów Pucharu Świata stanął 23 stycznia 1999 w Sapporo, gdzie zajął trzecie miejsce. Ostatni oficjalny występ zaliczył 19 marca 1999 w Planicy, gdzie zajął 14. miejsce. W klasyfikacji końcowej swego ostatniego sezonu w Pucharze Świata zajął 10. miejsce.

Emerytura edytuj

Swój ostatni skok oddał na skoczni w Ga-Pa. 31 grudnia 1999, 4 sekundy przed północą, odepchnął się od belki startowej, wylądował już w nowym, 2000 roku[4].

Po zakończeniu kariery zajął się komentowaniem skoków. W latach 2000–2007 był ekspertem telewizji RTL, po czym rozpoczął pracę dla innej niemieckiej stacji, ARD. Oprócz tego były skoczek prowadzi firmę THOMA Sportevents. Prywatnie skoczek od 1995 do 2001 roku był mężem Manueli, którą poznał trzy lata wcześniej podczas konferencji prasowej. Z tego związku mają dwoje dzieci[3].

Osiągnięcia edytuj

Igrzyska olimpijskie edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
55. 14 lutego 1988   Calgary Skocznia normalna indywidualnie 154.1 pkt -75.0 pkt   Matti Nykänen
27. 9 lutego 1992   Albertville Skocznia normalna indywidualnie 189.4 pkt -33.4 pkt   Ernst Vettori
5. 14 lutego 1992   Albertville Skocznia duża drużynowo[b] 544.6 pkt -99.8 pkt   Finlandia
39. 16 lutego 1992   Albertville Skocznia duża indywidualnie 132.6 pkt -106.9 pkt   Toni Nieminen
15. 20 lutego 1994   Lillehammer Skocznia duża indywidualnie 192.7 pkt -81.8 pkt   Jens Weißflog
1.  22 lutego 1994   Lillehammer Skocznia duża drużynowo[c] 970.1 pkt - -
3.  25 lutego 1994   Lillehammer Skocznia normalna indywidualnie 260.5 pkt -21.5 pkt   Espen Bredesen
13. 11 lutego 1998   Nagano Skocznia normalna indywidualnie 208.4 pkt -26.0 pkt   Jani Soininen
12. 15 lutego 1998   Nagano Skocznia duża indywidualnie 235.6 pkt -36.7 pkt   Kazuyoshi Funaki
2.  16 lutego 1998   Nagano Skocznia duża drużynowo[d] 897.4 pkt -35.6 pkt   Japonia

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
20. 15 lutego 1987   Oberstdorf Skocznia duża indywidualnie 190.3 pkt -25.7 pkt   Andreas Felder
6. 17 lutego 1987   Oberstdorf Skocznia duża drużynowo[e] 575.3 pkt -58.8 pkt   Finlandia
49. 20 lutego 1987   Oberstdorf Skocznia normalna indywidualnie 179.6 pkt -44.8 pkt   Jiří Parma
28. 20 lutego 1989   Lahti Skocznia duża indywidualnie 157.0 pkt -61.5 pkt   Jari Puikkonen
8. 22 lutego 1989   Lahti Skocznia duża drużynowo[f] 546.0 pkt -99.0 pkt   Finlandia
14. 26 lutego 1989   Lahti Skocznia normalna indywidualnie 99.4 pkt -15.1 pkt   Jens Weißflog
21. 10 lutego 1991   Val di Fiemme Skocznia duża indywidualnie 169.9 pkt -47.6 pkt   Franci Petek
3.  14 lutego 1991   Val di Fiemme Skocznia duża drużynowo[g] 549.4 pkt -18.2 pkt   Austria
35. 16 lutego 1991   Val di Fiemme Skocznia normalna indywidualnie 171.6 pkt -51.3 pkt   Heinz Kuttin
20. 21 lutego 1993   Falun Skocznia duża indywidualnie 72.2 pkt -169.2 pkt   Espen Bredesen
11. 23 lutego 1993   Falun Skocznia duża drużynowo[h] 632.2 pkt -189.3 pkt   Norwegia
12. 12 marca 1995   Thunder Bay Skocznia normalna indywidualnie 213.0 pkt -53.0 pkt   Takanobu Okabe
2.  16 marca 1995   Thunder Bay Skocznia duża drużynowo[i] 882.5 pkt -6.5 pkt   Finlandia
33. 18 marca 1995   Thunder Bay Skocznia duża indywidualnie 120.0 pkt -152.6 pkt   Tommy Ingebrigtsen
22. 22 lutego 1997   Trondheim Skocznia normalna indywidualnie 233.0 pkt -30.5 pkt   Janne Ahonen
3.  27 lutego 1997   Trondheim Skocznia duża drużynowo[j] 845.6 pkt -109.7 pkt   Finlandia
2.  1 marca 1997   Trondheim Skocznia duża indywidualnie 245.0 pkt -7.1 pkt   Masahiko Harada
8. 21 lutego 1999   Ramsau Skocznia duża indywidualnie 237.6 pkt -25.8 pkt   Martin Schmitt
1.  23 lutego 1999   Ramsau Skocznia duża drużynowo[k] 988.9 pkt - -
16. 26 lutego 1999   Ramsau Skocznia normalna indywidualnie 221.0 pkt -34.0 pkt   Kazuyoshi Funaki

Mistrzostwa świata w lotach edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
1.  25 lutego 1990   Vikersund Loty indywidualnie 357.7 pkt - -
3.  25 stycznia 1998   Oberstdorf Loty indywidualnie 749.9 pkt -26.5 pkt   Kazuyoshi Funaki

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
1.  13 lutego 1986   Lake Placid Skocznia normalna drużynowo[l] ? - -
3.  2 lutego 1987   Asiago Skocznia normalna indywidualnie ? ?   Ari-Pekka Nikkola
2.  4 lutego 1987   Asiago Skocznia normalna drużynowo[m] ? ?   NRD

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Miejsca na podium chronologicznie edytuj

Nr Data Miejscowość Skocznia Nota Pozycja Strata Zwycięzca
1. 12 grudnia 1987   Lake Placid MacKenzie Intervale K-114 199.1 pkt 2. -14.0 pkt Pavel Ploc
2. 3 grudnia 1988   Thunder Bay Normal Thunder 221.6 pkt 1. - -
3. 4 grudnia 1988   Thunder Bay Big Thunder 230.5 pkt 3. -4.5 pkt Risto Laakkonen
4. 17 grudnia 1988   Sapporo Miyanomori 204.4 pkt 2. -15.3 pkt Matti Nykänen
5. 30 grudnia 1988   Oberstdorf Schattenbergschanze 219.5 pkt 1. - -
6. 3 grudnia 1989   Thunder Bay Big Thunder 224.0 pkt 1. - -
7. 28 grudnia 1989   Oberstdorf Schattenbergschanze 215.0 pkt 1. - -
8. 6 stycznia 1990   Bischofshofen Paul-Ausserleitner-Schanze 222.0 pkt 2. -5.0 pkt František Jež
9. 12 stycznia 1990   Harrachov Čerťák K-120 222.5 pkt 1. - -
10. 25 marca 1990   Planica Bloudkova Velikanka 221.0 pkt 2. -5.0 pkt Ari-Pekka Nikkola
11. 8 grudnia 1990   Thunder Bay Normal Thunder 216.4 pkt 2. -8.3 pkt Andreas Felder
12. 15 grudnia 1990   Sapporo Miyanomori 209.8 pkt 2. -5.0 pkt André Kiesewetter
13. 16 grudnia 1990   Sapporo Ōkurayama 201.8 pkt 1. - -
14. 4 stycznia 1991   Innsbruck Bergisel 210.8 pkt 3. -10.8 pkt Ari-Pekka Nikkola
15. 12 stycznia 1991   Oberhof Hans-Renner-Schanze 233.5 pkt 1. - -
16. 3 marca 1991   Lahti Salpausselkä K-114 211.3 pkt 3. -3.6 pkt Andreas Felder
17. 10 marca 1991   Falun Lugnet K-115 220.1 pkt 2. -4.3 pkt Mikael Martinsson
18. 24 marca 1991   Planica Velikanka 354.0 pkt 3. -1.0 pkt Ralf Gebstedt
19. 9 stycznia 1994   Murau Hans-Walland-Großschanze 208.4 pkt 3. -5.8 pkt Noriaki Kasai
20. 6 stycznia 1995   Bischofshofen Paul-Ausserleitner-Schanze 248.4 pkt 3. -12.9 pkt Andreas Goldberger
21. 8 stycznia 1995   Willingen Mühlenkopfschanze 228.3 pkt 3. -22.4 pkt Andreas Goldberger
22. 30 listopada 1996   Lillehammer Lysgårdsbakken K-120 263.3 pkt 1. - -
23. 1 grudnia 1996   Lillehammer Lysgårdsbakken K-120 261.8 pkt 3. -5.8 pkt Kristian Brenden
24. 29 grudnia 1996   Oberstdorf Schattenbergschanze 253.0 pkt 1. - -
25. 6 stycznia 1997   Bischofshofen Paul-Ausserleitner-Schanze 250.4 pkt 1. - -
26. 11 stycznia 1997   Engelberg Gross-Titlis-Schanze 247.3 pkt 2. -5.2 pkt Primož Peterka
27. 19 stycznia 1997   Sapporo Ōkurayama 263.3 pkt 1. - -
28. 1 lutego 1997   Willingen Mühlenkopfschanze 231.4 pkt 2. -6.3 pkt Martin Höllwarth
29. 2 lutego 1997   Willingen Mühlenkopfschanze 116.5 pkt 2. -5.5 pkt Hiroya Saitō
30. 13 marca 1997   Falun Lugnet K-115 188.3 pkt 2. -13.1 pkt Primož Peterka
31. 29 listopada 1997   Lillehammer Lysgårdsbakken K-120 247.9 pkt 1. - -
32. 30 listopada 1997   Lillehammer Lysgårdsbakken K-120 241.3 pkt 3. -6.7 pkt Jani Soininen
33. 8 grudnia 1997   Villach Villacher Alpenarena 244.0 pkt 2. -2.0 pkt Masahiko Harada
34. 12 grudnia 1997   Harrachov Čerťák K-90 244.0 pkt 2. -4.5 pkt Masahiko Harada
35. 25 stycznia 1998   Oberstdorf Heini-Klopfer-Skiflugschanze 394.5 pkt 2. -11.7 pkt Kazuyoshi Funaki
36. 23 stycznia 1999   Sapporo Ōkurayama 253.9 pkt 3. -8.0 pkt Martin Schmitt

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata edytuj

Do sezonu 1992/1993 obowiązywała inna punktacja za konkurs Pucharu Świata.

Sezon 1985/1986
                                                  punkty
- - - - - 71 11 - - - - - - - - - - - - - - - - - - 5
Sezon 1986/1987
                                            punkty
- - - - - 82 81 - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 1987/1988
                                        punkty
12 12 2 19 - - 7 5 8 96 - - - - - - - - - - 56
Sezon 1988/1989
                                        punkty
1 3 4 16 2 7 1 4 14 5 - - 6 4 - 21 11 - 45 7 167
Sezon 1989/1990
                                                  punkty
1 11 12 16 17 8 1 5 6 2 1 50 - 8 50 12 23 7 72 5 18 6 5 30 2 206
Sezon 1990/1991
                                            punkty
16 42 2 49 2 1 13 7 3 4 1 - - 25 3 15 2 13 - 8 3 6 201
Sezon 1991/1992
                                          punkty
22 16 - - 12 11 32 16 - - - - - 57 27 54 25 17 46 - - 10
Sezon 1992/1993
                                  punkty
- - 31 38 30 16 33 6 24 - - - - - - - - 10
Legenda (do sezonu 1992/93)
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15

 -  – zawodnik nie wystartował lub nie zakwalifikował się

Sezon 1993/1994
                                      punkty
- - - - - 7 12 17 13 3 - - 4 6 33 4 - 14 6 350
Sezon 1994/1995
                                          punkty
40 - 8 29 26 3 3 38 8 - - 17 49 25 27 30 - - - - 11 240
Sezon 1995/1996
                                                        punkty
33 31 41 22 18 - - 20 12 17 15 19 29 21 37 10 12 39 - - - - - 11 8 - 7 - 249
Sezon 1996/1997
                                                  punkty
1 3 4 9 48 6 1 8 9 1 2 4 27 1 4 2 2 - - - 7 2 4 6 14 1208
Sezon 1997/1998
                                                      punkty
1 3 5 2 2 5 5 22 8 7 4 7 43 5 6 2 6 9 30 18 8 32 29 31 21 37 20 921
Sezon 1998/1999
                                                          punkty
13 11 11 10 13 20 - - 10 17 10 15 14 16 10 18 3 5 4 7 - 9 - 13 14 34 14 - - 555
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 -  – zawodnik nie wystartował lub nie zakwalifikował się

Miejsca na podium edytuj

Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce razem
1987/1988 - 1 - 1
1988/1989 2 1 1 4
1989/1990 3 2 - 5
1990/1991 2 3 3 8
1991/1992 - - - -
1992/1993 - - - -
1993/1994 - - 1 1
1994/1995 - - 2 2
1995/1996 - - - -
1996/1997 4 4 1 9
1997/1998 1 3 1 5
1998/1999 - - 1 1
suma 12 14 10 36

Turniej Czterech Skoczni edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Turniej Nordycki (Skandynawski) edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Puchar Świata w lotach narciarskich edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Letnie Grand Prix edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP edytuj

W 1994 i 1995 roku sumowano punkty za wszystkie skoki (tak jak np. w TCS)

1994
      punkty
12 18 35 501.0
1996
          punkty
20 16 27 8 16 77
1997
          punkty
- 15 4 16 39 81
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 -  – zawodnik nie wystartował
lub nie zakwalifikował się

Uwagi edytuj

  1. ↑ W tym samym roku, również w Planicy Thoma skoczył 213 metrów, jednak nie ustał tego skoku.
  2. ↑ Skład drużyny: Heiko Hunger, Dieter Thoma, Christof Duffner, Jens Weißflog
  3. ↑ Skład drużyny: Hansjörg Jäkle, Christof Duffner, Dieter Thoma, Jens Weißflog
  4. ↑ Skład drużyny: Sven Hannawald, Martin Schmitt, Hansjörg Jäkle, Dieter Thoma
  5. ↑ Skład drużyny: Andreas Bauer, Dieter Thoma, Peter Rohwein, Thomas Klauser
  6. ↑ Skład drużyny: Andreas Bauer, Josef Heumann, Thomas Klauser, Dieter Thoma
  7. ↑ Skład drużyny: Heiko Hunger, André Kiesewetter, Dieter Thoma, Jens Weißflog
  8. ↑ Skład drużyny: Gerd Siegmund, Dieter Thoma, Christof Duffner, Jens Weißflog
  9. ↑ Skład drużyny: Hansjörg Jäkle, Dieter Thoma, Gerd Siegmund, Jens Weißflog
  10. ↑ Skład drużyny: Christof Duffner, Martin Schmitt, Hansjörg Jäkle, Dieter Thoma
  11. ↑ Skład drużyny: Sven Hannawald, Christof Duffner, Dieter Thoma, Martin Schmitt
  12. ↑ Skład drużyny: F. Brau, Robert Leonhard, Ch. Rimmel i Dieter Thoma
  13. ↑ Skład drużyny: Steffen Bartschat, Robert Leonhard, Dieter Thoma i L. Biller

Przypisy edytuj

  1. ↑ Personal best. skisprungschanzen.com, 2008-02-27. [dostęp 2012-02-24]. (ang.).
  2. ↑ 200m0405. skisprungschanzen.com. [dostęp 2018-03-21].
  3. ↑ a b Biografia Dietera Thomy na stronie skokinarciarskie.pl (pol.)
  4. ↑ Adrian Dworakowski: Moje trzy grosze czyli jeszcze o Turnieju Czterech Skoczni. Skijumping.pl, 2011-12-29. [dostęp 2011-12-29]. (pol.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dieter_Thoma&oldid=72717906”