Newag
Newag – polskie przedsiębiorstwo produkcyjne (spółka akcyjna) specjalizujące się w produkcji oraz modernizacji taboru szynowego, zarówno spalinowego, jak i elektrycznego, oraz wagonów pasażerskich. Główna siedziba spółki znajduje się w Nowym Sączu, a w Gliwicach znajdował się Zamiejscowy Wydział Produkcji Lokomotyw Elektrycznych. Pojazdy wyprodukowane przez Newag eksploatowane są w Polsce i we Włoszech. Zakłady wywodziły się z warsztatów kolejowych założonych w 1876 roku, a w latach 1952–2005 funkcjonowały jako Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego (ZNTK) Nowy Sącz.
| ||
![]() | ||
Państwo | ![]() | |
Województwo | ![]() | |
Adres | ul. St. Wyspiańskiego 3 33-300 Nowy Sącz | |
Data założenia | 1876 | |
Forma prawna | spółka akcyjna | |
Prezes | Zbigniew Konieczek[1] | |
Przewodniczący Rady Nadzorczej | Zbigniew Jakubas[1] | |
Udziałowcy | Porozumienie Akcjonariuszy Newag (53,1634%)[a][2] | |
Nr KRS | 0000066315 | |
Zatrudnienie | 1650 (kwiecień 2020)[3] | |
Giełda | GPW Warszawa | |
ISIN | PLNEWAG00020 | |
Symbol akcji | NEWAG (NWG) | |
Dane finansowe | ||
Wynik netto | 38,49 mln PLN(2016) | |
Kapitał zakładowy | 11 250 000 zł[4] | |
Położenie na mapie Nowego Sącza ![]() | ||
Położenie na mapie Polski ![]() | ||
Położenie na mapie województwa małopolskiego ![]() | ||
![]() | ||
Strona internetowa |
HistoriaEdytuj
Lata 1876–1952Edytuj
W 1876 w Nowym Sączu powstały Cesarsko-Królewskie Warsztaty Kolei stanowiące zaplecze techniczno-remontowe dla nowo wybudowanej tarnowsko-leluchowskiej linii kolejowej, która przebiegała przez to miasto[5].
W latach 1880–1912 zakłady były stopniowo rozbudowywane[6]. W czasie I wojny światowej warsztaty nie uległy zniszczeniu oraz uzyskały nową specjalność związaną z naprawą i produkcją pociągów pancernych na potrzeby armii austro-węgierskiej[6].
W 1918 zakłady wyremontowały pierwszą w niepodległej Polsce lokomotywę parową serii 308[6]. Do 1920 działalność warsztatów została rozszerzona o remonty i naprawy taboru dla przewoźników cywilnych[5], a w 1922 zmieniono nazwę na Warsztaty Główne I klasy Nowy Sącz[6]. Przedsiębiorstwo,w którym zatrudnienie sięgało 1800 pracowników, podzielono na trzy wydziały: parowozowy, wagonowy i mechaniczny[5].
W przededniu wybuchu II wojny światowej przeprowadzono ewakuację części personelu i urządzeń warsztatowych do Stanisławowa[6]. Po zajęciu Nowego Sącza przez Niemców zakłady rozbudowano, a w 1944 zatrudnienie w warsztatach wynosiło 6000 pracowników[5]. Kilka miesięcy przed wyzwoleniem Niemcy rozebrali i wywieźli większość maszyn i urządzeń oraz zniszczyli około połowy budynków[5]. Część narzędzi ukrytych przez pracowników na terenie warsztatów udało się uratować, dzięki czemu już w dwa tygodnie po wyzwoleniu było możliwe ich odgruzowywanie i odbudowa oraz uruchomienie profilu naprawczego[5][6].
W 1950 zakłady otrzymały nazwę Przedsiębiorstwo Polskie Koleje Państwowe, Warsztaty Mechaniczne Nr 3 w Nowym Sączu, a rok później zmieniono ją na Zakłady Naprawcze Parowozowo-Wagonowe Nr 3 w Nowym Sączu[6].
Okres ZNTK (1952–2005)Edytuj
W 1952, po wyłączeniu warsztatów ze struktur PKP, przekształcono je w samodzielne przedsiębiorstwo i nadano im nową nazwę Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego Nowy Sącz[6]. W latach 50. na terenie zakładu wybudowano pięć schronów Terenowej Obrony Przeciwlotniczej dla pracowników. Obecnie wszystkie te obiekty zostały wyburzone[7].
W 1963 zakłady zostały uchwałą Rady Ministrów wytypowane do napraw taboru spalinowego[6], w 1966 przystosowano je do napraw spalinowych pojazdów trakcyjnych[8], a rok później rozpoczęły naprawy lokomotyw serii SM30. W czerwcu 1972 miało miejsce uroczyste pożegnanie ostatniego naprawionego parowozu TKt48-166 i w tym samym roku naprawiono pierwszą lokomotywę spalinową serii SM42. W 1977 rozpoczęto przygotowania do uruchomienia napraw lokomotyw serii SP42, SM48 i SM31[6]. Zakłady były w tym okresie monopolistą w kraju w zakresie remontów parowozów wąskotorowych (których liczbę jednak w latach 70. starały się ograniczać z uwagi na małą opłacalność, co prowadziło do przyspieszonej eliminacji trakcji parowej na kolejach wąskotorowych)[9].
W 1982 nastąpiło ponowne wcielenie zakładów do struktur PKP, a w 1991 znów stały się one samodzielnym przedsiębiorstwem państwowym podległym Ministerstwu Transportu[6]. W tym samym roku w ZNTK Nowy Sącz rozpoczęto modernizacje wagonów osobowych, a do 1996 wdrożono do napraw głównych połączonych z modernizacją wszystkie typy wagonów osobowych eksploatowanych wówczas przez PKP[10].
6 września 1994 Minister Przekształceń Własnościowych wydał akt notarialny przekształcający zakłady w jednoosobową spółkę akcyjną skarbu państwa[6]. W 1995 akcje spółki wniesiono do narodowych funduszy inwestycyjnych, a pakiet większościowy do X NFI Foksal[6].
Na początku 2001 ZNTK Nowy Sącz znalazły się w trudnej sytuacji finansowej związanej z ograniczoną liczbą zamówień[6]. W czerwcu tego roku, decyzją rady nadzorczej zakładu, zmieniono jego zarząd i rozpoczęto proces restrukturyzacji[6]. W tym samym roku oddano do eksploatacji pierwszą naprawioną lokomotywę elektryczną EU07-379[6]. W 2003 akcje spółki zostały nabyte przez prywatnego inwestora oraz wdrożono system zapewniania jakości ISO 9001:2001[6].
W 2004 nastąpiło oddanie do eksploatacji pierwszego naprawionego i zmodernizowanego w ZNTK Nowy Sącz EZT serii EN57 o numerze 1806[6]. W tym samym roku zakłady nawiązały współpracę z General Electric[11], co wiązało się z wyposażeniem hal produkcyjnych ZNTK w nowe urządzenia[12].
Newag (od 2005)Edytuj
W 2005 nazwa spółki została zmieniona na Newag[6]. Zbiegło się to w czasie z przekazaniem do eksploatacji pierwszego naprawionego w Nowym Sączu EZT serii EN71 oraz nastąpiło uroczyste przekazanie Szybkiej Kolei Miejskiej Sp. z o.o. w Warszawie nowo wyprodukowanego EZT 14WE-01[6]. W 2007 przekazano LHS pierwszą zmodernizowaną lokomotywę 311D[6].
W 2008 Newag nabył pakiet większościowy akcji Zakładów Naprawczych Lokomotyw Elektrycznych Gliwice (spółka później zmieniła nazwą na Newag Gliwice)[13][14].
W 2009 pojazd 19WE otrzymał świadectwo typu[6]. Rok później pierwsza zmodernizowana lokomotywa 16D została przekazana LHS, pierwszą lokomotywę 6Dg dostarczono PKP Cargo, SKM Warszawa otrzymał 4 pojazdy 19WE, a także wyprodukowano i dostarczono pierwsze pojazdy spalinowe serii SA137 i SA138 zamówione przez Urząd Marszałkowski Województwa Pomorskiego[6]. W 2012 wyprodukowano pierwszy niskopodłogowy EZT serii 35WE należący do rodziny Newag Impuls oraz pierwszy tramwaj 126N Nevelo[15]. W 2013 skład 31WE Impuls osiągnął prędkość 211,6 km/h na Centralnej Magistrali Kolejowej, ustanawiając rekord Polski dla pojazdów zaprojektowanych i wyprodukowanych wyłącznie w Polsce[16].
5 grudnia 2013 Newag zadebiutował na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie, przy czym w ramach debiutu sprzedano akcje stanowiące 43,47% kapitału zakładowego spółki[17]. 1 czerwca 2015 spółka Taurus Capital Investments kupiła 53 proc. akcji będących dotychczas własnością Bogdana Borka, Zbigniewa Jakubasa, Zbigniewa Konieczka i Wiesława Piwowara[18].
2 lutego 2015 zakończono proces podziału spółki zależnej – Newagu Gliwice, w ramach którego kluczowa część majątku przedsiębiorstwa, czyli aktywa związane z produkcją, naprawą, modernizacją oraz dzierżawą pojazdów szynowych przeniesione zostały na spółkę matkę – Newag, a w Gliwicach utworzony został Zamiejscowy Wydział Produkcji Lokomotyw Elektrycznych. W spółce zależnej Newag Gliwice pozostawiona została zorganizowana część przedsiębiorstwa prowadząca działalność w zakresie zarządzania majątkiem mieszkaniowym – Gliwice Property Managment[19][20][21].
W styczniu 2016 została oddana do użytku nowa lakiernia[22]. W czerwcu 2016 podjęta została decyzja, że produkcja lokomotyw zostanie przeniesiona z Gliwic do Nowego Sącza[23].
DziałalnośćEdytuj
Elektryczne zespoły trakcyjneEdytuj
Newag (do 2005 ZNTK Nowy Sącz), bazując na doświadczeniach przy modernizacji EZT serii EN57 i EN71, w 2005 podjął się budowy pierwszego EZT własnej produkcji – 14WE – do którego produkcji wykorzystano części ze skasowanych EN57[24]. 8 sztuk zostało zakupionych przez nowo powstałą SKM Warszawa[25], a jeden został wykorzystany jako pociąg papieski[26].
Pierwszym całkowicie nowym składem powstałym w Newagu był czteroczłonowy 19WE, którego 4 sztuki zakupiła SKM Warszawa[27]. Podczas testów skład został próbnie wydłużony do 6 członów i w takiej konfiguracji otrzymał oznaczenie 20WE[28].
W 2011 rozpoczęła się produkcja trzeciego typu EZT z Newagu: 35WE Impuls. Jest to sześcioczłonowy skład, również przeznaczony dla SKM Warszawa[29]. W grudniu 2012 ukończono produkcję pierwszego egzemplarza czteroczłonowej wersji Impulsa: 31WE. 5 takich składów zakupiły Koleje Dolnośląskie[30]. 15 maja 2013 Newag podpisał z województwem warmińsko-mazurskim na dostawę pierwszego dwuczłonowego impulsa – 37WE[31] – a 3 lipca z województwem podkarpackim na trójczłonowego impulsa: 36WE[32]. W listopadzie podpisano z Kolejami Mazowieckimi pierwszy kontrakt na 5-członowe Impulsy[33]. 10 grudnia 2015 Newag podpisał pierwszy kontrakt na dostawę Impulsów za granicę – do Włoch, dla Ferrovie del Sud Est[34]. Do 11 grudnia 2015 zostało zamówionych 89 Impulsów[35][33][36][37][38][34].
Spalinowe zespoły trakcyjneEdytuj
We wrześniu 2009 samorząd województwa pomorskiego ogłosił przetarg na 2- i 3-członowe spalinowe zespoły trakcyjne[39]. Newag, chcąc wejść na nowy rynek, we współpracy z krakowskim przedsiębiorstwem EC Engineering zaprojektował takie pojazdy – odpowiednio 220M i 221M – i rozpoczął ich produkcję w lutym 2010, jeszcze przed podpisaniem 21 maja umowy z samorządem województwa pomorskiego[39]. Pierwszy z wyprodukowanych 221M wyjechał na tory we wrześniu 2010, na targi InnoTrans w Berlinie[40].
W późniejszym czasie Newag sprzedał jeszcze 2 sztuki 220M województwu opolskiemu, 1 sztukę 220M województwu lubuskiemu, 1 sztukę 221M województwu śląskiemu oraz 4 sztuki 220M Przewozom Regionalnym[39][41][42][43].
18 czerwca 2013 Newag podpisał z Kolejami Mazowieckimi umowę sprzedaży jednego dwuczłonowego SZT 222M, którego od wcześniejszego 220M odróżnia, między innymi, spełnienie czterech scenariuszy zderzeniowych, wynikających z norm TSI[44][45].
3 grudnia 2013 Newag podpisał umowę z przewoźnikiem Ferrovia Circumetnea na dostawę 4 wąskotorowych SZT Vulcano[46], z możliwością rozszerzenie do 10 sztuk[47].
Tabor metraEdytuj
W lutym 2011 Siemens w konsorcjum z Newagiem podpisał umowę na dostawę 35 składów Inspiro dla metra w Warszawie, z których 10 pierwszych zostało całkowicie wyprodukowanych w zakładach Siemensa w Wiedniu, a pozostałe 25 przeszło ostateczny montaż w Nowym Sączu[48]. W latach 2011–2012, specjalnie na potrzeby tego zamówienia, Newag zbudował nową halę. Budynek ten już na etapie projektowania traktowano jako uniwersalny[49], dlatego poza kontraktami na tabor metra w hali tej realizowany jest finalny montaż wszystkich produkowanych pojazdów[22].
28 września 2015 konsorcjum Siemensa i Newagu otrzymało kolejne zamówienie na składy Inspiro, tym razem od metra w Sofii[50].
Lokomotywy elektryczneEdytuj
W 2009 roku w gliwickim oddziale Newagu powstał pierwszy egzemplarz sześcioosiowej lokomotywy Dragon[51], a w 2012 roku pierwszej czteroosiowej Griffin[52]. W 2011 roku STK zakupiło 4 Dragony[53], a w 2012 roku Lotos Kolej 5 sztuk lokomotyw sześcioosiowych[54].
W czerwcu 2016 podjęta została decyzja o przeniesieniu produkcji lokomotyw z Gliwic do Nowego Sącza[23]. Na przełomie 2016 i 2017 na terenie Newagu trwała budowa nowej hali na potrzeby produkcji lokomotyw[55] i równolegle rozpoczęta została produkcja pierwszego nowosądeckiego Dragona[56]. W 2017 zakłady przystąpiły także do budowy pierwszego Griffina[57][58]. W lipcu 2018 roku Newag zaprezentował unowocześnioną wersją Dragona – Dragona 2 będącego pierwszą w Europie 6-osiowa lokomotywa elektryczna zgodna z Technicznymi Specyfikacjami Interoperacyjności (TSI 2014)[59].
Lokomotywy spalinoweEdytuj
W 2007 roku Newag przekazał do użytku pierwsze zmodernizowane lokomotywy spalinowe: 6Dg (modernizacja lokomotywy manewrowej Ls800/6D produkowanej w Fabloku) i 311D (modernizacja lokomotywy liniowej M62 produkowanej w Ługańsku). W 2010 roku przedsiębiorstwo wykonało pierwszą modernizację manewrowo-liniowej lokomotywy TEM2, która po modernizacji otrzymuje typ 15D lub 16D (w zależności od rozstawu szyn)[60]. W okresie od lipca 2014 do maja 2015 producent wykonał dla PKP Intercity po 10 modernizacji lokomotyw typu 6D do typów 6Dl i 18D[61]. W listopadzie 2015 Newag podpisał umową na modernizację lokomotyw M62 eksploatowanych na Ukrainie[62].
Spółka ma również w swojej ofercie spalinową wersję lokomotyw Dragon i Griffin[63][64].
Wagony osoboweEdytuj
Newag modernizuje i remontuje wagony osobowe wszystkich typów[65]. W 2011 w Newagu w ramach modernizacji kuszetki 134Ab (o prędkości maksymalnej 160 km/h) dostosowano ją do prędkości 200 km/h[66]. W 2013 roku w ramach modernizacji przedziałowych wagonów 111A, powstał 168A – bezprzedziałowy wagon przystosowany do przewozu osób niepełnosprawnych na wózkach inwalidzkich[67]. Natomiast w 2017 roku w ramach modernizacji wagonów tego samego typu powstało 16 wagonów 168A dostosowanych do przewozu rowerów[68].
TramwajeEdytuj
Przedsiębiorstwo w czasach ZNTK Nowy Sącz realizowało naprawy główne tramwajów typu 105N dla MPK Kraków[69].
W marcu 2012 Newag ukończył produkcję prototypowego egzemplarza swojego pierwszego tramwaju o nazwie Nevelo[15]. Jedyna dotychczas wybudowana sztuka tego pojazdu odbyła 25 czerwca 2013 pierwszy liniowy kurs z pasażerami na pokładzie[70], a później była użytkowana przez MPK Kraków[71].
Zestawienie wyprodukowanych pojazdówEdytuj
Własna produkcja | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
elektryczne zespoły trakcyjne | ||||||||||
14WE Halny |
19WE |
31WE Impuls |
35WE Impuls |
36WE Impuls |
37WE Impuls |
39WE |
45WE Impuls |
Inspiro[i] |
Inspiro[i] |
Suma |
9 | 4 | 50 | 10 | 65 | 3 | 6 | 38 | 25 | 0+ | 209+ |
spalinowe zespoły trakcyjne | ||||||||||
36WEhd |
220M |
221M |
222M |
226M Vulcano |
Suma | |||||
2+ | 9 | 5 | 6 | 4+ | 26+ | |||||
lokomotywy elektryczne[ii] | ||||||||||
E4MSU Griffin |
E4DCU Griffin |
E4DCU-DP Griffin |
E6ACT Dragon |
E6DCF-DP Dragon |
Suma | |||||
1 | 30 | 5+ | 9 | 33+ | 78+ | |||||
tramwaje | ||||||||||
126N Nevelo |
Suma | |||||||||
1 | 1 | |||||||||
Modernizacje | ||||||||||
elektryczne zespoły trakcyjne[iii] | ||||||||||
EN57 | EN71 | Suma | ||||||||
96 | 3 | 99 | ||||||||
lokomotywy elektryczne[ii] | ||||||||||
EU07 303Eb |
EU07 303Ec |
EP07P 303Eb |
EP09 104Ec |
EM10 405Em |
3E-100 |
ET22 201El |
ET22 201Ek |
ET22 201Em |
EL2 |
Suma |
23 | 1 | 5 | 34+ | 4 | 4+ | 17 | 20 | 28 | 3 | 139+ |
lokomotywy spalinowe | ||||||||||
6Dg | 6Dl | 15D/16D | 18D | 311D | Suma | |||||
159+ | 10 | 30 | 10 | 38+ | 247+ | |||||
+ – produkowane są dalsze pojazdy danego typu / przeprowadzana są dalsze modernizacje danego typu |
Prezentacje na targachEdytuj
Rok | Targi | EZT | SZT | Lokomotywa elektryczna |
Lokomotywa spalinowa |
Wagon | |
---|---|---|---|---|---|---|---|
2005 | Trako | 14WE Halny (14WE-02) |
[72] | ||||
2007 | Trako | 6Dg (6Dg-01) 311D (311D-04) |
[73] | ||||
2008 | InnoTrans | 19WE (19WE-01) |
311D (311D-03) |
[74] | |||
2009 | Trako | EN71AC (EN71AC-045) |
E6ACT Dragon | 6Dg (SM42-1501) |
[51][75] | ||
2010 | InnoTrans | 221M (221M-01) |
E6ACT Dragon | [40] | |||
2011 | Trako | 220M (SA137-001) |
E6ACT Dragon | kuszetka 134Ac (57 51 51-40 001-8) |
[76] | ||
2012 | InnoTrans | 35WE Impuls (35WE-004) |
E4MSU Griffin | 16D (16D-009) |
[77] | ||
2013 | Trako | 31WE Impuls (31WE-005) |
E4MSU Griffin (E4MSU-001) |
15D (ST48-002) |
osobowy 168A | [78][79] | |
2014 | InnoTrans | 36WEa Impuls (36WEa -011) |
222M (222M-001) |
E6ACT Dragon (E6ACT-008) |
[80] | ||
2015 | Trako | 45WE Impuls (45WE-010) |
E6ACT Dragon (E6ACT-008) |
[81] | |||
2016 | InnoTrans | 36WEa Impuls (EN63A-028) |
E6ACTd Dragon (E6ACTd-101) |
[82][83] | |||
2017 | Trako | 36WEb Impuls (36WEb-002) |
E4DCUd Griffin (E4DCUd-002) |
osobowy 168A | [84][85] | ||
2018 | InnoTrans | 36WEd Impuls (36WEb-002) |
E6ACTa Dragon (E6ACTa-001) |
[86] | |||
2019 | Trako | 36WEh Impuls (36WEh-001) |
EU160 Griffin (EU160-003) ET26 Dragon (ET26-001) |
[87][88] |
Współpraca z oświatą i naukąEdytuj
Newag współpracuje z Politechniką Krakowską, w ramach tej współpracy prowadzone są projekty badawczo-rozwojowe i dydaktyczne[89]. W 2017 roku Newag został patronem nowej specjalności na Wydziale Mechanicznym – Inżynieria Pojazdów Szynowych[90].
Newag współpracuje również z Narodowym Centrum Badań i Rozwoju, które przyznało mu następujące dotacje:
Nazwa projektu | Pojazd | Kwota dotacji | |
---|---|---|---|
Opracowanie tramwaju nowej generacji na potrzeby transportu miejskiego | Nevelo | 5 mln zł | [91] |
Pierwsza na świecie rodzina autonomicznych, rekonfigurowanych, bimodalnych pojazdów trakcyjnych przeznaczonych do realizacji przewozów w ruchu pasażerskim międzyregionalnym, regionalnym i aglomeracyjnym, spełniających wymagania Technicznych Specyfikacji Interoperacyjności TSI | 15 mln zł | [92] | |
Pierwsza na świecie 4-osiowa lokomotywa z zaawansowanymi spalinowo-elektrycznymi wielosystemowymi układami napędowymi zgodna z TSI 2014 | [93][94] |
Wyniki finansoweEdytuj
Nagrody i wyróżnieniaEdytuj
- 2010 – tytuł Firmy 20-lecia przyznany przez Polski Klub Biznesu[6].
- 2012 – tytuł Innowator 2012 przyznany przez tygodnik Wprost[106].
- 2014 – tytuł Diament Forbesa – 2. miejsce w województwie małopolskim i 8. w Polsce pod względem przeciętnego rocznego wzrostu wartości[107].
- 2014 – tytuł Lider Małopolski 2013 przyznany przez Stowarzyszenie Gmin i Powiatów Małopolski[108].
- 2014 – tytuł Inwestor Roku przyznany na VII Forum Inwestycyjnym w Tarnowie[109].
- 2015 – tytuł Diament Forbesa – 3. miejsce w województwie małopolskim i 20. w Polsce pod względem przeciętnego rocznego wzrostu wartości[110].
- 2015 – Małopolska Nagroda Gospodarcza 2015 w kategorii Duży Przedsiębiorca[111].
- 2015 – tytuł Najbardziej innowacyjna firma kolejowa w Europie przyznany w pierwszej edycji konkursu ERCI Innovation Awards[112].
UwagiEdytuj
- ↑ W skład Porozumienia wchodzą: Zbigniew Jakubas wraz z podmiotem zależnym Jakubas Investment sp. z o.o., FIP 11 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Aktywów Niepublicznych, Zbigniew Konieczek wraz z podmiotem zależnym Sestesso sp. z o.o. z siedzibą w Nowym Sączu oraz Bogdan Borek wraz z podmiotem zależnym Immovent sp. z o.o.
- ↑ Newag zrezygnował z projektu i dotacji
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b Oferta Publiczna sprzedaży do 21.800.000 akcji zwykłych na okaziciela serii A, serii B oraz serii C o wartości nominalnej 0,25 zł każda oraz ubieganie się o dopuszczenie i wprowadzenie 45.000.000 akcji zwykłych na okaziciela serii A, serii B oraz serii C do obrotu na rynku regulowanym (rynku podstawowym) prowadzonym przez Giełdę Papierów Wartościowych w Warszawie S.A. newag.pl, 2013-11-08. [dostęp 2013-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-10)].
- ↑ Zbigniew Jakubas, Zawiadomienie o zmianie stanu posiadania ogólnej liczby głosów w spółce, Warszawa , 29 lipca 2020 [dostęp 2020-07-29] (pol.).
- ↑ Produkcja w Newagu w miarę normalnie. inforail.pl, 2020-04-15. [dostęp 2020-04-15].
- ↑ „NEWAG” SPÓŁKA AKCYJNA. iMSiG.pl, 2012-09-06. [dostęp 2012-09-24].
- ↑ a b c d e f Polska firma ze 130 letnią historią Newag – Nowy Sącz. „LindePartner”. 3/2013, s. 14-15. linde-mh.pl. [dostęp 2013-10-19].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x Newag: Historia. newag.pl. [dostęp 2013-10-19].
- ↑ Administrator, Wojny nie będzie, ale popatrzmy, co tam w schronach słychać..., Sądeczanin.info, 16 lipca 2014 [dostęp 2019-04-11] (pol.).
- ↑ Janusz Gośliński: Zaplecze naprawcze spalinowych pojazdów trakcyjnych – dotychczasowy rozwój i zamierzenia. W: Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Komunikacji, Zarząd Główny, Sekcja Główna Kolejowa, Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Mechaników Polskich, Sekcja Pojazdów Szynowych: Sympozjum naukowo-techniczne z okazji 50-lecia kolejowej trakcji spalinowej w Polsce. Poznań: 21–22 września 1984, s. 84. (pol.)
- ↑ Bogdan Pokropiński, Parowóz wąskotorowy typu Ryś w: „Świat Kolei” nr 10/2009, s.38
- ↑ Marek Babeł. Modernizacja wagonów osobowych w ZNTK Nowy Sącz S.A.. „Technika Transportu Szynowego”. 3/1997, s. 32. Łódź: Emi-Press. ISSN 1232-3829 (pol.).
- ↑ Newag: Referencje (pol.). newag.pl. [dostęp 2017-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-17)].
- ↑ Jakub Klimkiewicz, Michał Grobelny. 19WE wkrótce zawalczy o polski rynek. „Rynek Kolejowy”. 3/2008, s. 89. Warszawa: Zespół Doradców Gospodarczych „Tor”. ISSN 1644-1958 (pol.).
- ↑ Inforail: Gliwice: ZNLE S.A. został przejęty przez Newag. inforail.pl, 2008-07-18. [dostęp 2014-02-24].
- ↑ Newag Gliwice S.A. – Historia. [dostęp 2013-07-16].
- ↑ a b Jakub Madrjas. Tramwaj na innowacjach. „Rynek Kolejowy”. 8-9/2013, s. 60-61. Warszawa: Zespół Doradców Gospodarczych „TOR” Spółka z o.o.. ISSN 1644-1958.
- ↑ Film z przejazdu 31WE na CMK z V=211 km/h. kurier-kolejowy.pl, 2013-03-04. [dostęp 2013-03-06].
- ↑ Newag po debiucie giełdowym. inforail.pl, 2013-12-10. [dostęp 2013-12-11].
- ↑ Taurus Capital Investments przejęła 53% akcji Newagu. 2015-06-02. [dostęp 2020-07-23].
- ↑ Newag wchłonął majątek produkcyjny Newagu Gliwice. kurier-kolejowy.pl, 2015-02-03. [dostęp 2015-02-04].
- ↑ Podział Spółki zależnej NEWAG Gliwice S.A. zakończony. newag.pl, 2015-02-02. [dostęp 2015-12-23].
- ↑ SKONSOLIDOWANY RAPORT PÓŁROCZNY ZA I PÓŁROCZE 2015 ZAKOŃCZONE DNIA 30.06.2015. newag.pl, 2015-08-31. [dostęp 2015-12-23].
- ↑ a b Roman Czubiński. Zakłady Newagu po kolejnych inwestycjach. „Rynek Kolejowy”. 10/2017, s. 158–159. Warszawa: Zespół Doradców Gospodarczych „Tor”. ISSN 1644-1958 (pol.).
- ↑ a b Radio Kraków: Koniec Gliwic (pol.). inforail.pl, 2016-06-28. [dostęp 2017-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-03)].
- ↑ EZT 14 WE. skm.warszawa.pl. [dostęp 2014-02-24].
- ↑ Karol Trammer. Numery z SKM. „Z Biegiem Szyn”. nr 5 (32) wrzesień-październik 2007. s. 2. [dostęp 2012-08-12].
- ↑ Paweł Terczyński. Elektryczny zespół trakcyjny EN61-001. „Świat Kolei”. 9/2006, s. 17-19. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962.
- ↑ Marek Graff. Jednostki 19WE z Newagu dla Warszawskiej SKM. „Świat Kolei”. 5/2010, s. 3. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962.
- ↑ D. Szarek. EZT typu 20WE z Newagu. „Świat Kolei”. 9/2009, s. 4. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962.
- ↑ Marek Graff. Zespoły trakcyjne SKM 35WE z Newagu. „Świat Kolei”. 7/2012, s. 12-13. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962.
- ↑ Nowy pociąg Newagu dla Kolei Dolnośląskich gotowy. rynek-kolejowy.pl, 2012-12-21. [dostęp 2012-12-21].
- ↑ Impuls 37WE dla warmińsko-mazurskiego. inforail.pl, 2013-05-15. [dostęp 2013-05-15].
- ↑ Ogłoszenie o udzieleniu zamówienia. ted.europa.eu, 2013-07-10. [dostęp 2013-07-10].
- ↑ a b Największy kontrakt Newagu w 2014 roku podpisany – Impulsy dla Kolei Mazowieckich. rynek-kolejowy.pl, 2014-11-28. [dostęp 2014-11-29].
- ↑ a b Newag sprzedał pierwsze ezety do Włoch. Pięć Impulsów II dla Bari. rynek-kolejowy.pl, 2015-12-10. [dostęp 2015-12-11].
- ↑ Marek Graff. Nowoczesne elektryczne zespoły trakcyjne w Polsce. „Technika Transportu Szynowego”. 5-6/2014, s. 34-47. Emi-press. ISSN 1232-3829.
- ↑ Koleje Dolnośląskie podpisały umowę na 5 Impulsów. kurier-kolejowy.pl, 2015-03-10. [dostęp 2015-03-10].
- ↑ Już za rok nowe Impulsy na torach SKM Trójmiasto. rynek-kolejowy.pl, 2015-03-23. [dostęp 2015-03-23].
- ↑ Umowa na opolskie Impulsy podpisana. inforail.pl, 2015-10-29. [dostęp 2015-10-29].
- ↑ a b c Michał Augustyn. Pierwsze zespoły trakcyjne z Newagu typu 220M i 221M. „Świat Kolei”. 5/2011, s. 30-35. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962.
- ↑ a b Arkadiusz Lubka. InnoTrans 2010. „Świat Kolei”. 10/2010, s. 3. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962.
- ↑ Koniec epopei- Lubuskie kupiło pociąg spalinowy. rynek-kolejowy.pl, 2012-04-17. [dostęp 2012-09-10].
- ↑ Dostawa 1 sztuki nowego spalinowego zespołu trakcyjnego. bip.slaskie.pl, 2010-10-12. [dostęp 2012-11-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-13)].
- ↑ Polska-Warszawa: Tabor kolejowy 2013/S 131-227386 Ogłoszenie o udzieleniu zamówienia – zamówienia sektorowe. ted.europa.eu, 2013-07-08. [dostęp 2013-09-19].
- ↑ Koleje Mazowieckie będą miały nowy szynobus. ekonomia.rp.pl, 2013-06-18. [dostęp 2013-06-19].
- ↑ 222M dla Kolei Mazowieckich (prawie) gotowy. inforail.pl, 2013-10-01. [dostęp 2013-10-01].
- ↑ jm: Newag zdobył zamówienie we Włoszech. rynek-kolejowy.pl, 2013-12-03. [dostęp 2013-12-03].
- ↑ Newag potwierdza kontrakt we Włoszech. InfoRail, 2013-12-04. [dostęp 2013-12-04].
- ↑ Podziemna warszawska „Inspiracja”. infotram.pl, 2011-02-06. [dostęp 2012-10-17].
- ↑ Jakub Madrjas. Tak robią Inspiro w Nowym Sączu. „Rynek Kolejowy”. 6/2013, s. 56–57. Warszawa: Zespół Doradców Gospodarczych „Tor”. ISSN 1644-1958 (pol.).
- ↑ Newag: 20 nowych pojazdów dla sofijskiego metra. newag.pl, 2015-09-29. [dostęp 2015-09-30].
- ↑ a b Paweł Korcz. TRAKO 2009. „Świat Kolei”. 11/2009, s. 4. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962.
- ↑ Pierwsza odsłona E4MSU Griffin [zdjęcia]. kurier-kolejowy.pl. [dostęp 2012-09-18].
- ↑ STK Wrocław kupiło 4 Dragony. rynek-kolejowy.pl, 2011-10-12. [dostęp 2012-09-19].
- ↑ InnoTrans 2012: 5 Dragonów dla Lotos Kolej. kurier-kolejowy.pl, 2012-09-19. [dostęp 2012-09-19].
- ↑ Jakub Madrjas: Newag buduje nową halę dla lokomotyw (pol.). rynek-kolejowy.pl, 2017-01-07. [dostęp 2017-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-08)].
- ↑ Jakub Madrjas: Newag buduje tajemniczego Dragona. rynek-kolejowy.pl, 2017-01-20. [dostęp 2017-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-20)].
- ↑ Jakub Madrjas: Griffin Newagu w barwach producenta… i z nowymi zadaniami (pol.). rynek-kolejowy.pl, 2017-03-13. [dostęp 2017-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-13)].
- ↑ Michał Szymajda: Pierwszy Griffin dla Lotos Kolej już gotowy [zdjęcia] (pol.). rynek-kolejowy.pl, 2017-05-22. [dostęp 2017-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-05-22)].
- ↑ Dragon 2: Pierwsza lokomotywa z przetwornicą w technologii SiC od Medcom - Wszystko na temat branży kolejowej: PKP, Intercity, przewozy regionalne, koleje mazowieckie, rozkłady jazdy PKP, Kolej, www.rynek-kolejowy.pl [dostęp 2018-12-13] .
- ↑ Potencjał modernizacyjny lokomotyw spalinowych NEWAG S.A.. exposilesia.pl, 2012-04-17. [dostęp 2013-11-11].
- ↑ Paweł Terczyński. Lokomotywy typów 18D i 6Dl PKP Intercity. „Świat Kolei”. 9/2015, s. 12-17. Łódź: Emi-Press. ISSN 1234-5962.
- ↑ Nowy rynek dla Newagu. Zmodernizuje ukraińskie lokomotywy. rynek-kolejowy.pl, 2015-11-26. [dostęp 2015-11-29].
- ↑ DRAGON. newag.pl. [dostęp 2014-02-24].
- ↑ Newag: Platforma lokomotyw czteroosiowych Griffin. newag.pl. [dostęp 2013-11-10].
- ↑ OFERTA > WAGONY. newag.pl. [dostęp 2013-12-27].
- ↑ Trako 2011: Przełomowa kuszetka Newagu. inforail.pl, 2011-10-18. [dostęp 2013-12-27].
- ↑ OFERTA > 168A. newag.pl. [dostęp 2013-12-27].
- ↑ Newag pokazuje zmodernizowane wagony 168A. Rowerzyści się ucieszą (pol.). rynek-kolejowy.pl, 2017-07-16. [dostęp 2017-07-17].
- ↑ Roman Chochorowski. Nevelo 126N z Nowego Sącza. „Technika Transportu Szynowego”. 7–8/2013, s. 46. Łódź: Emi-Press. ISSN 1232-3829 (pol.).
- ↑ ggł: Oszczędny tramwaj Nevelo na testach w Krakowie [ZDJĘCIA]. krakow.gazeta.pl, 2013-08-24. [dostęp 2013-09-15].
- ↑ Nevelo zostaje w Krakowie do końca 2013 roku. [dostęp 2015-11-04].
- ↑ Jacek Gożdziewicz. Trako 2005. „Świat Kolei”. 11/2005, s. 16-19. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962.
- ↑ Jacek Goździewicz. Tabor na Trako 2007. „Świat Kolei”. 11/2007, s. 12-13. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962.
- ↑ Światowa premiera 19WE podczas targów InnoTrans 2008. inforail.pl, 2008-10-07. [dostęp 2012-06-13].
- ↑ Modernizacja elektrycznych zespołów trakcyjnych Spółki PKP SKM w Trójmieście Sp. z o.o.. 2011-02-08. [dostęp 2012-08-30].
- ↑ Paweł Terczyński. Międzynarodowe Targi Kolejowe TRAKO 2011. „Świat Kolei”. 11/2011, s. 12-15. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962.
- ↑ Dariusz Kalinowski, Ryszard Rusak. Targi InnoTrans 2012. „Świat Kolei”. 10/2012, s. 12-15. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962.
- ↑ Targi TRAKO już jutro. Zobacz wystawę taboru. rynek-kolejowy.pl, 2013-09-23. [dostęp 2013-09-24].
- ↑ Lokomotywy manewrowe na targach TRAKO. kurier-kolejowy.pl, 2013-09-24. [dostęp 2013-09-24].
- ↑ InnoTrans: Newag pokazał trzy pojazdy. inforail.pl, 2014-09-26. [dostęp 2014-09-26].
- ↑ TRAKO 2015. newag.pl, 2015-09-06. [dostęp 2015-09-29].
- ↑ Ruszają targi InnoTrans – pierwsze zdjęcia taboru. inforail.pl, 2016-09-19. [dostęp 2016-09-21].
- ↑ Startuje rekordowy InnoTrans 2016. Cały kolejowy świat w Berlinie (zdjęcia) (pol.). rynek-kolejowy.pl, 2016-09-19. [dostęp 2016-09-21].
- ↑ Tabor kolejowy na targach TRAKO 2017 (pol.). kurier-kolejowy.pl, 2017-09-26. [dostęp 2017-10-01].
- ↑ PKP Intercity pokazały na Trako zmodernizowane wagony (pol.). rynek-kolejowy.pl, 2017-09-26. [dostęp 2017-10-01].
- ↑ InnoTrans 2018: Tak wygląda przyszłość kolei (pol.). rynek-kolejowy.pl, 2018-09-17. [dostęp 2018-09-19].
- ↑ Takie pojazdy zobaczymy na Trako 2019. Oto pierwsze zdjęcia! (pol.). rynek-kolejowy.pl, 2019-09-23. [dostęp 2019-12-16].
- ↑ Newag pokazuje hybrydowego Impulsa 2 (pol.). rynek-kolejowy.pl, 2019-09-24. [dostęp 2019-12-16].
- ↑ Newag zacieśnia współpracę z uczelniami wyższymi. kurier-kolejowy.pl, 2015-08-11. [dostęp 2015-08-16].
- ↑ Newag patronem nowej specjalności na Politechnice Krakowskiej. kurier-kolejowy.pl, 2017-04-29. [dostęp 2017-04-29].
- ↑ Newag: „Nevelo” – pierwszy tramwaj z Newagu. 2013-06-25. [dostęp 2014-02-24].
- ↑ Newag zawarł umowę z NCBiR. inforail.pl, 2016-05-06. [dostęp 2016-05-07].
- ↑ Newag Newag rozpoczyna prace nad swoją innowacyjną lokomotywą (pol.). rynek-kolejowy.pl, 2017-06-24. [dostęp 2017-08-07].
- ↑ Newag rezygnuje z budowy czteroosiowej hybrydy (pol.). kurier-kolejowy.pl, 2018-12-31. [dostęp 2019-01-13].
- ↑ Newag. Sprawozdanie finansowe za 2005 rok. „Monitor Polski B”. 1131/2007, s. 72323–72334, 2007-06-26. Warszawa: Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. ISSN 1233-4502 (pol.).
- ↑ Newag. Sprawozdanie finansowe za 2006 rok. „Monitor Polski B”. 486/2008, s. 36143–36153, 2008-03-27. Warszawa: Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. ISSN 1233-4502 (pol.).
- ↑ Newag. Sprawozdanie finansowe za 2007 rok. „Monitor Polski B”. 386/2009, s. 25085–25095, 2009-03-12. Warszawa: Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. ISSN 1233-4502 (pol.).
- ↑ Newag. Sprawozdanie finansowe za 2008 rok. „Monitor Polski B”. 755/2010, s. 46641–46652, 2010-04-27. Warszawa: Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. ISSN 1233-4502 (pol.).
- ↑ Newag. Sprawozdanie finansowe za 2009 rok. „Monitor Polski B”. 535/2011, s. 34661–34673, 2011-03-02. Warszawa: Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. ISSN 1233-4502 (pol.).
- ↑ Newag. Sprawozdanie finansowe za 2010 rok. „Monitor Polski B”. 754/2012, s. 48683–48694, 2012-03-05. Warszawa: Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. ISSN 1233-4502 (pol.).
- ↑ Newag. Sprawozdanie finansowe za 2011 rok. „Monitor Polski B”. 3030/2012, s. 197230–197240, 2012-11-21. Warszawa: Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. ISSN 1233-4502 (pol.).
- ↑ Newag: Jednostkowe roczne sprawozdanie finansowe za okres od 01.01.2013 do 31.12.2013 sporządzone wg ustawy o rachunkowości (pol.). newag.pl, 2014-02-28. s. 14. [dostęp 2017-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-03)].
- ↑ Newag: Jednostkowe roczne sprawozdanie finansowe za rok 2014 sporządzone wg Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej (pol.). newag.pl, 2015-02-26. s. 7. [dostęp 2017-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-03)].
- ↑ Newag: Jednostkowe sprawozdanie finansowe za rok 2015 (pol.). newag.pl, 2016-03-18. s. 2. [dostęp 2017-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-03)].
- ↑ Newag: Jednostkowe sprawozdanie finansowe za rok 2016 (pol.). newag.pl, 2017-04-24. s. 5. [dostęp 2017-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-03)].
- ↑ Newag Innowatorem Wprost 2012. kurier-kolejowy.pl, 2012-10-22. [dostęp 2012-10-22].
- ↑ Newag wyróżniony Diamentem Forbesa 2014. kurier-kolejowy.pl, 2014-02-04. [dostęp 2014-02-05].
- ↑ Newag z tytułem „Lider Małopolski 2013”. kurier-kolejowy.pl, 2014-03-27. [dostęp 2014-03-28].
- ↑ Newag Inwestorem Roku. inforail.pl, 2014-09-02. [dostęp 2014-09-02].
- ↑ NEWAG S.A. wyróżniony Diamentem Forbesa 2015. inforail.pl, 2015-01-30. [dostęp 2015-01-30].
- ↑ Newag laureatem Małopolskiej Nagrody Gospodarczej. kurier-kolejowy.pl, 2015-10-25. [dostęp 2015-10-27].
- ↑ Newag uznany za najbardziej innowacyjną firmę kolejową w Europie!. bankier.pl, 2015-11-20. [dostęp 2015-11-20].