Wikipedia

Newag

Newag – polskie przedsiębiorstwo produkcyjne (spółka akcyjna) specjalizujące się w produkcji oraz modernizacji taboru szynowego, zarówno spalinowego, jak i elektrycznego, oraz wagonów pasażerskich. Główna siedziba spółki znajduje się w Nowym Sączu, a w Gliwicach znajdował się Zamiejscowy Wydział Produkcji Lokomotyw Elektrycznych. Pojazdy wyprodukowane przez Newag eksploatowane są w Polsce i we Włoszech. Zakłady wywodziły się z warsztatów kolejowych założonych w 1876 roku, a w latach 1952–2005 funkcjonowały jako Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego (ZNTK) Nowy Sącz.

Newag
Ilustracja
Państwo  Polska
Województwo  małopolskie
Adres ul. St. Wyspiańskiego 3
33-300 Nowy Sącz
Data założenia 1876
Forma prawna spółka akcyjna
Prezes Zbigniew Konieczek[1]
Przewodniczący Rady Nadzorczej Zbigniew Jakubas[1]
Udziałowcy Porozumienie Akcjonariuszy Newag (53,1634%)[a][2]
Nr KRS 0000066315
Zatrudnienie 1650 (kwiecień 2020)[3]
Giełda GPW Warszawa
ISIN PLNEWAG00020
Symbol akcji NEWAG (NWG)
Dane finansowe
Wynik netto 57,261 mln PLN (2018)[4]
Kapitał zakładowy 11 250 000 zł[5]
Położenie na mapie Nowego Sącza
Mapa konturowa Nowego Sącza, w centrum znajduje się punkt z opisem „Newag”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Newag”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Newag”
Ziemia49°36′16″N 20°41′54″E/49,604444 20,698333
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Teren i hale Newagu (2016)

HistoriaEdytuj

Lata 1876–1952Edytuj

W 1876 w Nowym Sączu powstały Cesarsko-Królewskie Warsztaty Kolei stanowiące zaplecze techniczno-remontowe dla nowo wybudowanej tarnowsko-leluchowskiej linii kolejowej, która przebiegała przez to miasto[6].

W latach 1880–1912 zakłady były stopniowo rozbudowywane[7]. W czasie I wojny światowej warsztaty nie uległy zniszczeniu oraz uzyskały nową specjalność związaną z naprawą i produkcją pociągów pancernych na potrzeby armii austro-węgierskiej[7].

W 1918 zakłady wyremontowały pierwszą w niepodległej Polsce lokomotywę parową serii 308[7]. Do 1920 działalność warsztatów została rozszerzona o remonty i naprawy taboru dla przewoźników cywilnych[6], a w 1922 zmieniono nazwę na Warsztaty Główne I klasy Nowy Sącz[7]. Przedsiębiorstwo,w którym zatrudnienie sięgało 1800 pracowników, podzielono na trzy wydziały: parowozowy, wagonowy i mechaniczny[6].

W przededniu wybuchu II wojny światowej przeprowadzono ewakuację części personelu i urządzeń warsztatowych do Stanisławowa[7]. Po zajęciu Nowego Sącza przez Niemców zakłady rozbudowano, a w 1944 zatrudnienie w warsztatach wynosiło 6000 pracowników[6]. Kilka miesięcy przed wyzwoleniem Niemcy rozebrali i wywieźli większość maszyn i urządzeń oraz zniszczyli około połowy budynków[6]. Część narzędzi ukrytych przez pracowników na terenie warsztatów udało się uratować, dzięki czemu już w dwa tygodnie po wyzwoleniu było możliwe ich odgruzowywanie i odbudowa oraz uruchomienie profilu naprawczego[6][7].

W 1950 zakłady otrzymały nazwę Przedsiębiorstwo Polskie Koleje Państwowe, Warsztaty Mechaniczne Nr 3 w Nowym Sączu, a rok później zmieniono ją na Zakłady Naprawcze Parowozowo-Wagonowe Nr 3 w Nowym Sączu[7].

Okres ZNTK (1952–2005)Edytuj

W 1952, po wyłączeniu warsztatów ze struktur PKP, przekształcono je w samodzielne przedsiębiorstwo i nadano im nową nazwę Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego Nowy Sącz[7]. W latach 50. na terenie zakładu wybudowano pięć schronów Terenowej Obrony Przeciwlotniczej dla pracowników. Obecnie wszystkie te obiekty zostały wyburzone[8].

W 1963 zakłady zostały uchwałą Rady Ministrów wytypowane do napraw taboru spalinowego[7], w 1966 przystosowano je do napraw spalinowych pojazdów trakcyjnych[9], a rok później rozpoczęły naprawy lokomotyw serii SM30. W czerwcu 1972 miało miejsce uroczyste pożegnanie ostatniego naprawionego parowozu TKt48-166 i w tym samym roku naprawiono pierwszą lokomotywę spalinową serii SM42. W 1977 rozpoczęto przygotowania do uruchomienia napraw lokomotyw serii SP42, SM48 i SM31[7]. Zakłady były w tym okresie monopolistą w kraju w zakresie remontów parowozów wąskotorowych (których liczbę jednak w latach 70. starały się ograniczać z uwagi na małą opłacalność, co prowadziło do przyspieszonej eliminacji trakcji parowej na kolejach wąskotorowych)[10].

W 1982 nastąpiło ponowne wcielenie zakładów do struktur PKP, a w 1991 znów stały się one samodzielnym przedsiębiorstwem państwowym podległym Ministerstwu Transportu[7]. W tym samym roku w ZNTK Nowy Sącz rozpoczęto modernizacje wagonów osobowych, a do 1996 wdrożono do napraw głównych połączonych z modernizacją wszystkie typy wagonów osobowych eksploatowanych wówczas przez PKP[11].

6 września 1994 Minister Przekształceń Własnościowych wydał akt notarialny przekształcający zakłady w jednoosobową spółkę akcyjną skarbu państwa[7]. W 1995 akcje spółki wniesiono do narodowych funduszy inwestycyjnych, a pakiet większościowy do X NFI Foksal[7].

Na początku 2001 ZNTK Nowy Sącz znalazły się w trudnej sytuacji finansowej związanej z ograniczoną liczbą zamówień[7]. W czerwcu tego roku, decyzją rady nadzorczej zakładu, zmieniono jego zarząd i rozpoczęto proces restrukturyzacji[7]. W tym samym roku oddano do eksploatacji pierwszą naprawioną lokomotywę elektryczną EU07-379[7]. W 2003 akcje spółki zostały nabyte przez prywatnego inwestora oraz wdrożono system zapewniania jakości ISO 9001:2001[7].

W 2004 nastąpiło oddanie do eksploatacji pierwszego naprawionego i zmodernizowanego w ZNTK Nowy Sącz EZT serii EN57 o numerze 1806[7]. W tym samym roku zakłady nawiązały współpracę z General Electric[12], co wiązało się z wyposażeniem hal produkcyjnych ZNTK w nowe urządzenia[13].

Newag (od 2005)Edytuj

 
Wnętrze hali Newagu (2007)
 
Lakiernia (2016)

W 2005 nazwa spółki została zmieniona na Newag[7]. Zbiegło się to w czasie z przekazaniem do eksploatacji pierwszego naprawionego w Nowym Sączu EZT serii EN71 oraz nastąpiło uroczyste przekazanie Szybkiej Kolei Miejskiej Sp. z o.o. w Warszawie nowo wyprodukowanego EZT 14WE-01[7]. W 2007 przekazano LHS pierwszą zmodernizowaną lokomotywę 311D[7].

W 2008 Newag nabył pakiet większościowy akcji Zakładów Naprawczych Lokomotyw Elektrycznych Gliwice (spółka później zmieniła nazwą na Newag Gliwice)[14][15].

W 2009 pojazd 19WE otrzymał świadectwo typu[7]. Rok później pierwsza zmodernizowana lokomotywa 16D została przekazana LHS, pierwszą lokomotywę 6Dg dostarczono PKP Cargo, SKM Warszawa otrzymał 4 pojazdy 19WE, a także wyprodukowano i dostarczono pierwsze pojazdy spalinowe serii SA137 i SA138 zamówione przez Urząd Marszałkowski Województwa Pomorskiego[7]. W 2012 wyprodukowano pierwszy niskopodłogowy EZT serii 35WE należący do rodziny Newag Impuls oraz pierwszy tramwaj 126N Nevelo[16]. W 2013 skład 31WE Impuls osiągnął prędkość 211,6 km/h na Centralnej Magistrali Kolejowej, ustanawiając rekord Polski dla pojazdów zaprojektowanych i wyprodukowanych wyłącznie w Polsce[17].

5 grudnia 2013 Newag zadebiutował na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie, przy czym w ramach debiutu sprzedano akcje stanowiące 43,47% kapitału zakładowego spółki[18]. 1 czerwca 2015 spółka Taurus Capital Investments kupiła 53 proc. akcji będących dotychczas własnością Bogdana Borka, Zbigniewa Jakubasa, Zbigniewa Konieczka i Wiesława Piwowara[19].

2 lutego 2015 zakończono proces podziału spółki zależnej – Newagu Gliwice, w ramach którego kluczowa część majątku przedsiębiorstwa, czyli aktywa związane z produkcją, naprawą, modernizacją oraz dzierżawą pojazdów szynowych przeniesione zostały na spółkę matkę – Newag, a w Gliwicach utworzony został Zamiejscowy Wydział Produkcji Lokomotyw Elektrycznych. W spółce zależnej Newag Gliwice pozostawiona została zorganizowana część przedsiębiorstwa prowadząca działalność w zakresie zarządzania majątkiem mieszkaniowym – Gliwice Property Managment[20][21][22].

W styczniu 2016 została oddana do użytku nowa lakiernia[23]. W czerwcu 2016 podjęta została decyzja, że produkcja lokomotyw zostanie przeniesiona z Gliwic do Nowego Sącza[24].

DziałalnośćEdytuj

Elektryczne zespoły trakcyjneEdytuj

EZT
 
14WE
 
19WE
 
20WE
 
31WE Impuls
 
35WE Impuls
 
36WE Impuls
 
37WE Impuls
 
39WE
 
45WE Impuls

Newag (do 2005 ZNTK Nowy Sącz), bazując na doświadczeniach przy modernizacji EZT serii EN57 i EN71, w 2005 podjął się budowy pierwszego EZT własnej produkcji – 14WE – do którego produkcji wykorzystano części ze skasowanych EN57[25]. 8 sztuk zostało zakupionych przez nowo powstałą SKM Warszawa[26], a jeden został wykorzystany jako pociąg papieski[27].

Pierwszym całkowicie nowym składem powstałym w Newagu był czteroczłonowy 19WE, którego 4 sztuki zakupiła SKM Warszawa[28]. Podczas testów skład został próbnie wydłużony do 6 członów i w takiej konfiguracji otrzymał oznaczenie 20WE[29].

W 2011 rozpoczęła się produkcja trzeciego typu EZT z Newagu: 35WE Impuls. Jest to sześcioczłonowy skład, również przeznaczony dla SKM Warszawa[30]. W grudniu 2012 ukończono produkcję pierwszego egzemplarza czteroczłonowej wersji Impulsa: 31WE. 5 takich składów zakupiły Koleje Dolnośląskie[31]. 15 maja 2013 Newag podpisał z województwem warmińsko-mazurskim na dostawę pierwszego dwuczłonowego impulsa – 37WE[32] – a 3 lipca z województwem podkarpackim na trójczłonowego impulsa: 36WE[33]. W listopadzie podpisano z Kolejami Mazowieckimi pierwszy kontrakt na 5-członowe Impulsy[34]. 10 grudnia 2015 Newag podpisał pierwszy kontrakt na dostawę Impulsów za granicę – do Włoch, dla Ferrovie del Sud Est[35]. Do 11 grudnia 2015 zostało zamówionych 89 Impulsów[36][34][37][38][39][35].

Spalinowe zespoły trakcyjneEdytuj

SZT
 
220M
 
221M
 
222M
 
226M Vlucano

We wrześniu 2009 samorząd województwa pomorskiego ogłosił przetarg na 2- i 3-członowe spalinowe zespoły trakcyjne[40]. Newag, chcąc wejść na nowy rynek, we współpracy z krakowskim przedsiębiorstwem EC Engineering zaprojektował takie pojazdy – odpowiednio 220M i 221M – i rozpoczął ich produkcję w lutym 2010, jeszcze przed podpisaniem 21 maja umowy z samorządem województwa pomorskiego[40]. Pierwszy z wyprodukowanych 221M wyjechał na tory we wrześniu 2010, na targi InnoTrans w Berlinie[41].

W późniejszym czasie Newag sprzedał jeszcze 2 sztuki 220M województwu opolskiemu, 1 sztukę 220M województwu lubuskiemu, 1 sztukę 221M województwu śląskiemu oraz 4 sztuki 220M Przewozom Regionalnym[40][42][43][44].

18 czerwca 2013 Newag podpisał z Kolejami Mazowieckimi umowę sprzedaży jednego dwuczłonowego SZT 222M, którego od wcześniejszego 220M odróżnia, między innymi, spełnienie czterech scenariuszy zderzeniowych, wynikających z norm TSI[45][46].

3 grudnia 2013 Newag podpisał umowę z przewoźnikiem Ferrovia Circumetnea na dostawę 4 wąskotorowych SZT Vulcano[47], z możliwością rozszerzenie do 10 sztuk[48].

Tabor metraEdytuj

Metro
 
Inspiro

W lutym 2011 Siemens w konsorcjum z Newagiem podpisał umowę na dostawę 35 składów Inspiro dla metra w Warszawie, z których 10 pierwszych zostało całkowicie wyprodukowanych w zakładach Siemensa w Wiedniu, a pozostałe 25 przeszło ostateczny montaż w Nowym Sączu[49]. W latach 2011–2012, specjalnie na potrzeby tego zamówienia, Newag zbudował nową halę. Budynek ten już na etapie projektowania traktowano jako uniwersalny[50], dlatego poza kontraktami na tabor metra w hali tej realizowany jest finalny montaż wszystkich produkowanych pojazdów[23].

28 września 2015 konsorcjum Siemensa i Newagu otrzymało kolejne zamówienie na składy Inspiro, tym razem od metra w Sofii[51].

Lokomotywy elektryczneEdytuj

Elektrowozy
 
E6ACTd Dragon

W 2009 roku w gliwickim oddziale Newagu powstał pierwszy egzemplarz sześcioosiowej lokomotywy Dragon[52], a w 2012 roku pierwszej czteroosiowej Griffin[53]. W 2011 roku STK zakupiło 4 Dragony[54], a w 2012 roku Lotos Kolej 5 sztuk lokomotyw sześcioosiowych[55].

W czerwcu 2016 podjęta została decyzja o przeniesieniu produkcji lokomotyw z Gliwic do Nowego Sącza[24]. Na przełomie 2016 i 2017 na terenie Newagu trwała budowa nowej hali na potrzeby produkcji lokomotyw[56] i równolegle rozpoczęta została produkcja pierwszego nowosądeckiego Dragona[57]. W 2017 zakłady przystąpiły także do budowy pierwszego Griffina[58][59]. W lipcu 2018 roku Newag zaprezentował unowocześnioną wersją Dragona – Dragona 2 będącego pierwszą w Europie 6-osiowa lokomotywa elektryczna zgodna z Technicznymi Specyfikacjami Interoperacyjności (TSI 2014)[60].

Lokomotywy spalinoweEdytuj

Spalinowozy
 
15D/16D
 
18D
 
311D/311Da
 
6Dg
 
6Dl

W 2007 roku Newag przekazał do użytku pierwsze zmodernizowane lokomotywy spalinowe: 6Dg (modernizacja lokomotywy manewrowej Ls800/6D produkowanej w Fabloku) i 311D (modernizacja lokomotywy liniowej M62 produkowanej w Ługańsku). W 2010 roku przedsiębiorstwo wykonało pierwszą modernizację manewrowo-liniowej lokomotywy TEM2, która po modernizacji otrzymuje typ 15D lub 16D (w zależności od rozstawu szyn)[61]. W okresie od lipca 2014 do maja 2015 producent wykonał dla PKP Intercity po 10 modernizacji lokomotyw typu 6D do typów 6Dl i 18D[62]. W listopadzie 2015 Newag podpisał umową na modernizację lokomotyw M62 eksploatowanych na Ukrainie[63].

Spółka ma również w swojej ofercie spalinową wersję lokomotyw Dragon i Griffin[64][65].

Wagony osoboweEdytuj

Wagony osobowe
 
134Ac
 
168A

Newag modernizuje i remontuje wagony osobowe wszystkich typów[66]. W 2011 w Newagu w ramach modernizacji kuszetki 134Ab (o prędkości maksymalnej 160 km/h) dostosowano ją do prędkości 200 km/h[67]. W 2013 roku w ramach modernizacji przedziałowych wagonów 111A, powstał 168A – bezprzedziałowy wagon przystosowany do przewozu osób niepełnosprawnych na wózkach inwalidzkich[68]. Natomiast w 2017 roku w ramach modernizacji wagonów tego samego typu powstało 16 wagonów 168A dostosowanych do przewozu rowerów[69].

TramwajeEdytuj

Tramwaje
 
126N Nevelo

Przedsiębiorstwo w czasach ZNTK Nowy Sącz realizowało naprawy główne tramwajów typu 105N dla MPK Kraków[70].

W marcu 2012 Newag ukończył produkcję prototypowego egzemplarza swojego pierwszego tramwaju o nazwie Nevelo[16]. Jedyna dotychczas wybudowana sztuka tego pojazdu odbyła 25 czerwca 2013 pierwszy liniowy kurs z pasażerami na pokładzie[71], a później była użytkowana przez MPK Kraków[72].

Zestawienie wyprodukowanych pojazdówEdytuj

Własna produkcja
elektryczne zespoły trakcyjne
14WE
Halny 		19WE
  		31WE
Impuls 		35WE
Impuls 		36WE
Impuls 		37WE
Impuls 		39WE
  		45WE
Impuls 		 
Inspiro[i]		  
Inspiro[i]		 Suma
9 4 50 10 65 3 6 38 25 0+ 209+
spalinowe zespoły trakcyjne
36WEhd
  		220M
  		221M
  		222M
  		226M
Vulcano 		Suma
2+ 9 5 6 4+ 26+
lokomotywy elektryczne[ii]
E4MSU
Griffin 		E4DCU
Griffin 		E4DCU-DP
Griffin 		E6ACT
Dragon 		E6DCF-DP
Dragon 		Suma
1 30 5+ 9 33+ 78+
tramwaje
126N
Nevelo 		Suma
1 1
Modernizacje
elektryczne zespoły trakcyjne[iii]
EN57 EN71 Suma
96 3 99
lokomotywy elektryczne[ii]
EU07
303Eb 		EU07
303Ec 		EP07P
303Eb 		EP09
104Ec 		EM10
405Em 		3E-100
  		ET22
201El 		ET22
201Ek 		ET22
201Em 		EL2
  		Suma
23 1 5 34+ 4 4+ 17 20 28 3 139+
lokomotywy spalinowe
6Dg 6Dl 15D/16D 18D 311D Suma
159+ 10 30 10 38+ 247+
+ – produkowane są dalsze pojazdy danego typu / przeprowadzana są dalsze modernizacje danego typu
  1. ↑ a b Produkcja Inspiro prowadzona jest w ramach konsorcjum z Siemensem.
  2. ↑ a b Produkcja i modernizacje lokomotyw elektrycznych odbywają się w zakładzie w Gliwicach.
  3. ↑ Modernizacje elektrycznych zespołów trakcyjnych odbywają się zarówno w zakładzie w Nowym Sączu, jak i w Gliwicach.

Prezentacje na targachEdytuj

 
Stoisko na InnoTrans 2014
 
Stoisko na Trako 2015
 
Stoisko na InnoTrans 2016
Rok Targi EZT SZT Lokomotywa
elektryczna 		Lokomotywa
spalinowa 		Wagon
2005 Trako 14WE Halny
(14WE-02)		 [73]
2007 Trako 6Dg
(6Dg-01)
311D
(311D-04)		 [74]
2008 InnoTrans 19WE
(19WE-01)		 311D
(311D-03)		 [75]
2009 Trako EN71AC
(EN71AC-045)		 E6ACT Dragon 6Dg
(SM42-1501)		 [52][76]
2010 InnoTrans 221M
(221M-01)		 E6ACT Dragon [41]
2011 Trako 220M
(SA137-001)		 E6ACT Dragon kuszetka 134Ac
(57 51 51-40 001-8)		 [77]
2012 InnoTrans 35WE Impuls
(35WE-004)		 E4MSU Griffin 16D
(16D-009)		 [78]
2013 Trako 31WE Impuls
(31WE-005)		 E4MSU Griffin
(E4MSU-001)		 15D
(ST48-002)		 osobowy 168A [79][80]
2014 InnoTrans 36WEa Impuls
(36WEa -011)		 222M
(222M-001)		 E6ACT Dragon
(E6ACT-008)		 [81]
2015 Trako 45WE Impuls
(45WE-010)		 E6ACT Dragon
(E6ACT-008)		 [82]
2016 InnoTrans 36WEa Impuls
(EN63A-028)		 E6ACTd Dragon
(E6ACTd-101)		 [83][84]
2017 Trako 36WEb Impuls
(36WEb-002)		 E4DCUd Griffin
(E4DCUd-002)		 osobowy 168A [85][86]
2018 InnoTrans 36WEd Impuls
(36WEb-002)		 E6ACTa Dragon
(E6ACTa-001)		 [87]
2019 Trako 36WEh Impuls
(36WEh-001)		 EU160 Griffin
(EU160-003)
ET26 Dragon
(ET26-001)		 [88][89]

Współpraca z oświatą i naukąEdytuj

Newag współpracuje z Politechniką Krakowską, w ramach tej współpracy prowadzone są projekty badawczo-rozwojowe i dydaktyczne[90]. W 2017 roku Newag został patronem nowej specjalności na Wydziale Mechanicznym – Inżynieria Pojazdów Szynowych[91].

Newag współpracuje również z Narodowym Centrum Badań i Rozwoju, które przyznało mu następujące dotacje:

Nazwa projektu Pojazd Kwota dotacji
Opracowanie tramwaju nowej generacji na potrzeby transportu miejskiego Nevelo 5 mln zł [92]
Pierwsza na świecie rodzina autonomicznych, rekonfigurowanych, bimodalnych pojazdów trakcyjnych przeznaczonych do realizacji przewozów w ruchu pasażerskim międzyregionalnym, regionalnym i aglomeracyjnym, spełniających wymagania Technicznych Specyfikacji Interoperacyjności TSI 15 mln zł [93]
Pierwsza na świecie 4-osiowa lokomotywa z zaawansowanymi spalinowo-elektrycznymi wielosystemowymi układami napędowymi zgodna z TSI 2014 12,5 mln zł 0 zł[b] [94][95]

Wyniki finansoweEdytuj

Źródła: [96][97][98][99][100][101][102][103][104][105][106].

Nagrody i wyróżnieniaEdytuj

  • 2010 – tytuł Firmy 20-lecia przyznany przez Polski Klub Biznesu[7].
  • 2012 – tytuł Innowator 2012 przyznany przez tygodnik Wprost[107].
  • 2014 – tytuł Diament Forbesa – 2. miejsce w województwie małopolskim i 8. w Polsce pod względem przeciętnego rocznego wzrostu wartości[108].
  • 2014 – tytuł Lider Małopolski 2013 przyznany przez Stowarzyszenie Gmin i Powiatów Małopolski[109].
  • 2014 – tytuł Inwestor Roku przyznany na VII Forum Inwestycyjnym w Tarnowie[110].
  • 2015 – tytuł Diament Forbesa – 3. miejsce w województwie małopolskim i 20. w Polsce pod względem przeciętnego rocznego wzrostu wartości[111].
  • 2015 – Małopolska Nagroda Gospodarcza 2015 w kategorii Duży Przedsiębiorca[112].
  • 2015 – tytuł Najbardziej innowacyjna firma kolejowa w Europie przyznany w pierwszej edycji konkursu ERCI Innovation Awards[113].

UwagiEdytuj

  1. ↑ W skład Porozumienia wchodzą: Zbi­gniew Jaku­bas wraz z pod­mio­tem zależ­nym Jaku­bas Inve­st­ment sp. z o.o., FIP 11 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Aktywów Niepublicznych, Zbi­gniew Konieczek wraz z pod­mio­tem zależ­nym Sestesso sp. z o.o. z sie­dzibą w Nowym Sączu oraz Bog­dan Borek wraz z pod­mio­tem zależ­nym Immo­vent sp. z o.o.
  2. ↑ Newag zrezygnował z projektu i dotacji

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ a b Oferta Publiczna sprzedaży do 21.800.000 akcji zwykłych na okaziciela serii A, serii B oraz serii C o wartości nominalnej 0,25 zł każda oraz ubieganie się o dopuszczenie i wprowadzenie 45.000.000 akcji zwykłych na okaziciela serii A, serii B oraz serii C do obrotu na rynku regulowanym (rynku podstawowym) prowadzonym przez Giełdę Papierów Wartościowych w Warszawie S.A. newag.pl, 2013-11-08. [dostęp 2013-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-10)].
  2. ↑ Zbigniew Jakubas, Zawiadomienie o zmianie stanu posiadania ogólnej liczby głosów w spółce, Warszawa , 29 lipca 2020 [dostęp 2020-07-29] (pol.).
  3. ↑ Produkcja w Newagu w miarę normalnie. inforail.pl, 2020-04-15. [dostęp 2020-04-15].
  4. ↑ Wstępne wyniki Newagu za 2018 rok. Jest zysk. inforail.pl, 2019-04-06. [dostęp 2021-05-09].
  5. ↑ „NEWAG” SPÓŁKA AKCYJNA. iMSiG.pl, 2012-09-06. [dostęp 2012-09-24].
  6. ↑ a b c d e f Polska firma ze 130 letnią historią Newag – Nowy Sącz. „LindePartner”. 3/2013, s. 14-15. linde-mh.pl. [dostęp 2013-10-19]. 
  7. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x Newag: Historia. newag.pl. [dostęp 2013-10-19].
  8. ↑ Administrator, Wojny nie będzie, ale popatrzmy, co tam w schronach słychać..., Sądeczanin.info, 16 lipca 2014 [dostęp 2019-04-11] (pol.).
  9. ↑ Janusz Gośliński: Zaplecze naprawcze spalinowych pojazdów trakcyjnych – dotychczasowy rozwój i zamierzenia. W: Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Komunikacji, Zarząd Główny, Sekcja Główna Kolejowa, Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Mechaników Polskich, Sekcja Pojazdów Szynowych: Sympozjum naukowo-techniczne z okazji 50-lecia kolejowej trakcji spalinowej w Polsce. Poznań: 21–22 września 1984, s. 84. (pol.)
  10. ↑ Bogdan Pokropiński, Parowóz wąskotorowy typu Ryś w: „Świat Kolei” nr 10/2009, s.38
  11. ↑ Marek Babeł. Modernizacja wagonów osobowych w ZNTK Nowy Sącz S.A.. „Technika Transportu Szynowego”. 3/1997, s. 32. Łódź: Emi-Press. ISSN 1232-3829 (pol.). 
  12. ↑ Newag: Referencje (pol.). newag.pl. [dostęp 2017-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-17)].
  13. ↑ Jakub Klimkiewicz, Michał Grobelny. 19WE wkrótce zawalczy o polski rynek. „Rynek Kolejowy”. 3/2008, s. 89. Warszawa: Zespół Doradców Gospodarczych „Tor”. ISSN 1644-1958 (pol.). 
  14. ↑ Inforail: Gliwice: ZNLE S.A. został przejęty przez Newag. inforail.pl, 2008-07-18. [dostęp 2014-02-24].
  15. ↑ Newag Gliwice S.A. – Historia. [dostęp 2013-07-16].
  16. ↑ a b Jakub Madrjas. Tramwaj na innowacjach. „Rynek Kolejowy”. 8-9/2013, s. 60-61. Warszawa: Zespół Doradców Gospodarczych „TOR” Spółka z o.o.. ISSN 1644-1958. 
  17. ↑ Film z przejazdu 31WE na CMK z V=211 km/h. kurier-kolejowy.pl, 2013-03-04. [dostęp 2013-03-06].
  18. ↑ Newag po debiucie giełdowym. inforail.pl, 2013-12-10. [dostęp 2013-12-11].
  19. ↑ Taurus Capital Investments przejęła 53% akcji Newagu. 2015-06-02. [dostęp 2020-07-23].
  20. ↑ Newag wchłonął majątek produkcyjny Newagu Gliwice. kurier-kolejowy.pl, 2015-02-03. [dostęp 2015-02-04].
  21. ↑ Podział Spółki zależnej NEWAG Gliwice S.A. zakończony. newag.pl, 2015-02-02. [dostęp 2015-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-24)].
  22. ↑ SKONSOLIDOWANY RAPORT PÓŁROCZNY ZA I PÓŁROCZE 2015 ZAKOŃCZONE DNIA 30.06.2015. newag.pl, 2015-08-31. [dostęp 2015-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-24)].
  23. ↑ a b Roman Czubiński. Zakłady Newagu po kolejnych inwestycjach. „Rynek Kolejowy”. 10/2017, s. 158–159. Warszawa: Zespół Doradców Gospodarczych „Tor”. ISSN 1644-1958 (pol.). 
  24. ↑ a b Radio Kraków: Koniec Gliwic (pol.). inforail.pl, 2016-06-28. [dostęp 2017-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-03)].
  25. ↑ EZT 14 WE. skm.warszawa.pl. [dostęp 2014-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-01)].
  26. ↑ Karol Trammer. Numery z SKM. „Z Biegiem Szyn”. nr 5 (32) wrzesień-październik 2007. s. 2. [dostęp 2012-08-12]. 
  27. ↑ Paweł Terczyński. Elektryczny zespół trakcyjny EN61-001. „Świat Kolei”. 9/2006, s. 17-19. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962. 
  28. ↑ Marek Graff. Jednostki 19WE z Newagu dla Warszawskiej SKM. „Świat Kolei”. 5/2010, s. 3. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962. 
  29. ↑ D. Szarek. EZT typu 20WE z Newagu. „Świat Kolei”. 9/2009, s. 4. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962. 
  30. ↑ Marek Graff. Zespoły trakcyjne SKM 35WE z Newagu. „Świat Kolei”. 7/2012, s. 12-13. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962. 
  31. ↑ Nowy pociąg Newagu dla Kolei Dolnośląskich gotowy. rynek-kolejowy.pl, 2012-12-21. [dostęp 2012-12-21].
  32. ↑ Impuls 37WE dla warmińsko-mazurskiego. inforail.pl, 2013-05-15. [dostęp 2013-05-15].
  33. ↑ Ogłoszenie o udzieleniu zamówienia. ted.europa.eu, 2013-07-10. [dostęp 2013-07-10].
  34. ↑ a b Największy kontrakt Newagu w 2014 roku podpisany – Impulsy dla Kolei Mazowieckich. rynek-kolejowy.pl, 2014-11-28. [dostęp 2014-11-29].
  35. ↑ a b Newag sprzedał pierwsze ezety do Włoch. Pięć Impulsów II dla Bari. rynek-kolejowy.pl, 2015-12-10. [dostęp 2015-12-11].
  36. ↑ Marek Graff. Nowoczesne elektryczne zespoły trakcyjne w Polsce. „Technika Transportu Szynowego”. 5-6/2014, s. 34-47. Emi-press. ISSN 1232-3829. 
  37. ↑ Koleje Dolnośląskie podpisały umowę na 5 Impulsów. kurier-kolejowy.pl, 2015-03-10. [dostęp 2015-03-10].
  38. ↑ Już za rok nowe Impulsy na torach SKM Trójmiasto. rynek-kolejowy.pl, 2015-03-23. [dostęp 2015-03-23].
  39. ↑ Umowa na opolskie Impulsy podpisana. inforail.pl, 2015-10-29. [dostęp 2015-10-29].
  40. ↑ a b c Michał Augustyn. Pierwsze zespoły trakcyjne z Newagu typu 220M i 221M. „Świat Kolei”. 5/2011, s. 30-35. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962. 
  41. ↑ a b Arkadiusz Lubka. InnoTrans 2010. „Świat Kolei”. 10/2010, s. 3. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962. 
  42. ↑ Koniec epopei- Lubuskie kupiło pociąg spalinowy. rynek-kolejowy.pl, 2012-04-17. [dostęp 2012-09-10].
  43. ↑ Dostawa 1 sztuki nowego spalinowego zespołu trakcyjnego. bip.slaskie.pl, 2010-10-12. [dostęp 2012-11-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-13)].
  44. ↑ Polska-Warszawa: Tabor kolejowy 2013/S 131-227386 Ogłoszenie o udzieleniu zamówienia – zamówienia sektorowe. ted.europa.eu, 2013-07-08. [dostęp 2013-09-19].
  45. ↑ Koleje Mazowieckie będą miały nowy szynobus. ekonomia.rp.pl, 2013-06-18. [dostęp 2013-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-21)].
  46. ↑ 222M dla Kolei Mazowieckich (prawie) gotowy. inforail.pl, 2013-10-01. [dostęp 2013-10-01].
  47. ↑ jm: Newag zdobył zamówienie we Włoszech. rynek-kolejowy.pl, 2013-12-03. [dostęp 2013-12-03].
  48. ↑ Newag potwierdza kontrakt we Włoszech. InfoRail, 2013-12-04. [dostęp 2013-12-04].
  49. ↑ Podziemna warszawska „Inspiracja”. infotram.pl, 2011-02-06. [dostęp 2012-10-17].
  50. ↑ Jakub Madrjas. Tak robią Inspiro w Nowym Sączu. „Rynek Kolejowy”. 6/2013, s. 56–57. Warszawa: Zespół Doradców Gospodarczych „Tor”. ISSN 1644-1958 (pol.). 
  51. ↑ Newag: 20 nowych pojazdów dla sofijskiego metra. newag.pl, 2015-09-29. [dostęp 2015-09-30].
  52. ↑ a b Paweł Korcz. TRAKO 2009. „Świat Kolei”. 11/2009, s. 4. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962. 
  53. ↑ Pierwsza odsłona E4MSU Griffin [zdjęcia]. kurier-kolejowy.pl. [dostęp 2012-09-18].
  54. ↑ STK Wrocław kupiło 4 Dragony. rynek-kolejowy.pl, 2011-10-12. [dostęp 2012-09-19].
  55. ↑ InnoTrans 2012: 5 Dragonów dla Lotos Kolej. kurier-kolejowy.pl, 2012-09-19. [dostęp 2012-09-19].
  56. ↑ Jakub Madrjas: Newag buduje nową halę dla lokomotyw (pol.). rynek-kolejowy.pl, 2017-01-07. [dostęp 2017-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-08)].
  57. ↑ Jakub Madrjas: Newag buduje tajemniczego Dragona. rynek-kolejowy.pl, 2017-01-20. [dostęp 2017-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-20)].
  58. ↑ Jakub Madrjas: Griffin Newagu w barwach producenta… i z nowymi zadaniami (pol.). rynek-kolejowy.pl, 2017-03-13. [dostęp 2017-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-13)].
  59. ↑ Michał Szymajda: Pierwszy Griffin dla Lotos Kolej już gotowy [zdjęcia] (pol.). rynek-kolejowy.pl, 2017-05-22. [dostęp 2017-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-05-22)].
  60. ↑ Dragon 2: Pierwsza lokomotywa z przetwornicą w technologii SiC od Medcom - Wszystko na temat branży kolejowej: PKP, Intercity, przewozy regionalne, koleje mazowieckie, rozkłady jazdy PKP, Kolej, www.rynek-kolejowy.pl [dostęp 2018-12-13].
  61. ↑ Potencjał modernizacyjny lokomotyw spalinowych NEWAG S.A.. exposilesia.pl, 2012-04-17. [dostęp 2013-11-11].
  62. ↑ Paweł Terczyński. Lokomotywy typów 18D i 6Dl PKP Intercity. „Świat Kolei”. 9/2015, s. 12-17. Łódź: Emi-Press. ISSN 1234-5962. 
  63. ↑ Nowy rynek dla Newagu. Zmodernizuje ukraińskie lokomotywy. rynek-kolejowy.pl, 2015-11-26. [dostęp 2015-11-29].
  64. ↑ DRAGON. newag.pl. [dostęp 2014-02-24].
  65. ↑ Newag: Platforma lokomotyw czteroosiowych Griffin. newag.pl. [dostęp 2013-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-11)].
  66. ↑ OFERTA > WAGONY. newag.pl. [dostęp 2013-12-27].
  67. ↑ Trako 2011: Przełomowa kuszetka Newagu. inforail.pl, 2011-10-18. [dostęp 2013-12-27].
  68. ↑ OFERTA > 168A. newag.pl. [dostęp 2013-12-27].
  69. ↑ Newag pokazuje zmodernizowane wagony 168A. Rowerzyści się ucieszą (pol.). rynek-kolejowy.pl, 2017-07-16. [dostęp 2017-07-17].
  70. ↑ Roman Chochorowski. Nevelo 126N z Nowego Sącza. „Technika Transportu Szynowego”. 7–8/2013, s. 46. Łódź: Emi-Press. ISSN 1232-3829 (pol.). 
  71. ↑ ggł: Oszczędny tramwaj Nevelo na testach w Krakowie [ZDJĘCIA]. krakow.gazeta.pl, 2013-08-24. [dostęp 2013-09-15].
  72. ↑ Nevelo zostaje w Krakowie do końca 2013 roku. [dostęp 2015-11-04].
  73. ↑ Jacek Gożdziewicz. Trako 2005. „Świat Kolei”. 11/2005, s. 16-19. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962. 
  74. ↑ Jacek Goździewicz. Tabor na Trako 2007. „Świat Kolei”. 11/2007, s. 12-13. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962. 
  75. ↑ Światowa premiera 19WE podczas targów InnoTrans 2008. inforail.pl, 2008-10-07. [dostęp 2012-06-13].
  76. ↑ Modernizacja elektrycznych zespołów trakcyjnych Spółki PKP SKM w Trójmieście Sp. z o.o.. 2011-02-08. [dostęp 2012-08-30].
  77. ↑ Paweł Terczyński. Międzynarodowe Targi Kolejowe TRAKO 2011. „Świat Kolei”. 11/2011, s. 12-15. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962. 
  78. ↑ Dariusz Kalinowski, Ryszard Rusak. Targi InnoTrans 2012. „Świat Kolei”. 10/2012, s. 12-15. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962. 
  79. ↑ Targi TRAKO już jutro. Zobacz wystawę taboru. rynek-kolejowy.pl, 2013-09-23. [dostęp 2013-09-24].
  80. ↑ Lokomotywy manewrowe na targach TRAKO. kurier-kolejowy.pl, 2013-09-24. [dostęp 2013-09-24].
  81. ↑ InnoTrans: Newag pokazał trzy pojazdy. inforail.pl, 2014-09-26. [dostęp 2014-09-26].
  82. ↑ TRAKO 2015. newag.pl, 2015-09-06. [dostęp 2015-09-29].
  83. ↑ Ruszają targi InnoTrans – pierwsze zdjęcia taboru. inforail.pl, 2016-09-19. [dostęp 2016-09-21].
  84. ↑ Startuje rekordowy InnoTrans 2016. Cały kolejowy świat w Berlinie (zdjęcia) (pol.). rynek-kolejowy.pl, 2016-09-19. [dostęp 2016-09-21].
  85. ↑ Tabor kolejowy na targach TRAKO 2017 (pol.). kurier-kolejowy.pl, 2017-09-26. [dostęp 2017-10-01].
  86. ↑ PKP Intercity pokazały na Trako zmodernizowane wagony (pol.). rynek-kolejowy.pl, 2017-09-26. [dostęp 2017-10-01].
  87. ↑ InnoTrans 2018: Tak wygląda przyszłość kolei (pol.). rynek-kolejowy.pl, 2018-09-17. [dostęp 2018-09-19].
  88. ↑ Takie pojazdy zobaczymy na Trako 2019. Oto pierwsze zdjęcia! (pol.). rynek-kolejowy.pl, 2019-09-23. [dostęp 2019-12-16].
  89. ↑ Newag pokazuje hybrydowego Impulsa 2 (pol.). rynek-kolejowy.pl, 2019-09-24. [dostęp 2019-12-16].
  90. ↑ Newag zacieśnia współpracę z uczelniami wyższymi. kurier-kolejowy.pl, 2015-08-11. [dostęp 2015-08-16].
  91. ↑ Newag patronem nowej specjalności na Politechnice Krakowskiej. kurier-kolejowy.pl, 2017-04-29. [dostęp 2017-04-29].
  92. ↑ Newag: „Nevelo” – pierwszy tramwaj z Newagu. 2013-06-25. [dostęp 2014-02-24].
  93. ↑ Newag zawarł umowę z NCBiR. inforail.pl, 2016-05-06. [dostęp 2016-05-07].
  94. ↑ Newag Newag rozpoczyna prace nad swoją innowacyjną lokomotywą (pol.). rynek-kolejowy.pl, 2017-06-24. [dostęp 2017-08-07].
  95. ↑ Newag rezygnuje z budowy czteroosiowej hybrydy (pol.). kurier-kolejowy.pl, 2018-12-31. [dostęp 2019-01-13].
  96. ↑ Newag. Sprawozdanie finansowe za 2005 rok. „Monitor Polski B”. 1131/2007, s. 72323–72334, 2007-06-26. Warszawa: Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. ISSN 1233-4502 (pol.). 
  97. ↑ Newag. Sprawozdanie finansowe za 2006 rok. „Monitor Polski B”. 486/2008, s. 36143–36153, 2008-03-27. Warszawa: Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. ISSN 1233-4502 (pol.). 
  98. ↑ Newag. Sprawozdanie finansowe za 2007 rok. „Monitor Polski B”. 386/2009, s. 25085–25095, 2009-03-12. Warszawa: Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. ISSN 1233-4502 (pol.). 
  99. ↑ Newag. Sprawozdanie finansowe za 2008 rok. „Monitor Polski B”. 755/2010, s. 46641–46652, 2010-04-27. Warszawa: Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. ISSN 1233-4502 (pol.). 
  100. ↑ Newag. Sprawozdanie finansowe za 2009 rok. „Monitor Polski B”. 535/2011, s. 34661–34673, 2011-03-02. Warszawa: Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. ISSN 1233-4502 (pol.). 
  101. ↑ Newag. Sprawozdanie finansowe za 2010 rok. „Monitor Polski B”. 754/2012, s. 48683–48694, 2012-03-05. Warszawa: Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. ISSN 1233-4502 (pol.). 
  102. ↑ Newag. Sprawozdanie finansowe za 2011 rok. „Monitor Polski B”. 3030/2012, s. 197230–197240, 2012-11-21. Warszawa: Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. ISSN 1233-4502 (pol.). 
  103. ↑ Newag: Jednostkowe roczne sprawozdanie finansowe za okres od 01.01.2013 do 31.12.2013 sporządzone wg ustawy o rachunkowości (pol.). newag.pl, 2014-02-28. s. 14. [dostęp 2017-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-03)].
  104. ↑ Newag: Jednostkowe roczne sprawozdanie finansowe za rok 2014 sporządzone wg Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej (pol.). newag.pl, 2015-02-26. s. 7. [dostęp 2017-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-03)].
  105. ↑ Newag: Jednostkowe sprawozdanie finansowe za rok 2015 (pol.). newag.pl, 2016-03-18. s. 2. [dostęp 2017-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-03)].
  106. ↑ Newag: Jednostkowe sprawozdanie finansowe za rok 2016 (pol.). newag.pl, 2017-04-24. s. 5. [dostęp 2017-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-03)].
  107. ↑ Newag Innowatorem Wprost 2012. kurier-kolejowy.pl, 2012-10-22. [dostęp 2012-10-22].
  108. ↑ Newag wyróżniony Diamentem Forbesa 2014. kurier-kolejowy.pl, 2014-02-04. [dostęp 2014-02-05].
  109. ↑ Newag z tytułem „Lider Małopolski 2013”. kurier-kolejowy.pl, 2014-03-27. [dostęp 2014-03-28].
  110. ↑ Newag Inwestorem Roku. inforail.pl, 2014-09-02. [dostęp 2014-09-02].
  111. ↑ NEWAG S.A. wyróżniony Diamentem Forbesa 2015. inforail.pl, 2015-01-30. [dostęp 2015-01-30].
  112. ↑ Newag laureatem Małopolskiej Nagrody Gospodarczej. kurier-kolejowy.pl, 2015-10-25. [dostęp 2015-10-27].
  113. ↑ Newag uznany za najbardziej innowacyjną firmę kolejową w Europie!. bankier.pl, 2015-11-20. [dostęp 2015-11-20].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Newag&oldid=64719561”