Ferrari 375 F1

(Przekierowano z Ferrari 375)

Ferrari 375 F1 – samochód Formuły 1, zaprojektowany w 1950 roku przez Aurelio Lamprediego i skonstruowany przez Ferrari[1]. Powstała również wersja 375S, przystosowana do wyścigów Indianapolis 500[2].

Ferrari 375 F1
Ilustracja
Ferrari 375 F1
Kategoria

Formuła 1
Indianapolis 500

Konstruktor

Ferrari

Projektant

Aurelio Lampredi

Dane techniczne
Nadwozie

aluminiowa karoseria osadzona na kratownicy przestrzennej

Zawieszenie
przednie

podwójne wahacze, odwrócone niższe resory piórowe, hydrauliczne ramiona amortyzatorów Houdaille

Zawieszenie
tylne

oś De Dion, odwrócone niższe resory piórowe, dwa drążki reakcyjne, hydrauliczne ramiona amortyzatorów Houdaille

Silnik

Ferrari 4.5 V12 (375)
Ferrari 4.4 V12 (375S)

Skrzynia biegów

manualna, 4 biegi + wsteczny

Paliwo

Shell

Opony

Pirelli
Firestone

Historia
Debiut

Grand Prix Włoch 1950

Kierowcy

Alberto Ascari
José Froilán González
Dorino Serafini
Piero Taruffi
Luigi Villoresi

Używany

19501956

Wyścigi

9

Wygrane

3

Pole position

3

Najszybsze okrążenie

0

Ferrari 125 Ferrari 553

Historia

edytuj

W 1950 roku rozpoczął się pierwszy sezon Mistrzostw Świata Formuły 1. Regulamin dopuszczał dwa różne typy silników: doładowany półtoralitrowy bądź wolnossący o pojemności 4,5 litra. Dwaj najpoważniejsi konkurenci: Alfa Romeo z modelem 158 oraz Ferrari z modelem 125 F1, stosowali jednostki doładowane. Model 125 nie spełnił jednak oczekiwań Ferrari, dlatego też rozpoczęto prace nad samochodem, który byłby napędzany silnikiem wolnossącym. Ferrari uznało, że zużywające dużo paliwa silniki Alfa Romeo mogłyby być pokonane przez słabsze, ale bardziej oszczędne jednostki Ferrari.

Silniki te dysponowały pojemnością skokową 4494 cm³ i mocą 350 KM. Umieszczone wzdłużnie z przodu, posiadały blok i głowicę z alpaksu. Na nadwozie składała się aluminiowa karoseria osadzona na kratownicy przestrzennej. Przednie zawieszenie stanowiły podwójne wahacze, odwrócone niższe resory piórowe i hydrauliczne ramiona amortyzatorów Houdaille, a tylne – oś De Dion, odwrócone niższe resory piórowe, dwa drążki reakcyjne oraz hydrauliczne ramiona amortyzatorów Houdaille. Samochód ważył 720 kg i osiągał maksymalną prędkość 278 km/h.

Pierwsze zwycięstwo modelem 375 odniósł José Froilán González podczas Grand Prix Wielkiej Brytanii 1951. Alberto Ascari wygrał dwa wyścigi i przed ostatnim Grand Prix był poważnym kandydatem do tytułu mistrzowskiego. Podczas Grand Prix Hiszpanii Ascari dokonał jednak złego wyboru opon, przez co finiszował czwarty, a sezon zakończył na drugim miejscu, za Juanem Manuelem Fangio.

Po sezonie 1951 Alfa Romeo wycofała się z Formuły 1, co powodowało, że kierowcy Ferrari byli jedynymi poważnymi kandydatami do tytułu mistrzowskiego. W związku z tym ciało zarządzające Formułą 1 zmieniło regulamin i sezony 1952 oraz 1953 odbywały się według regulaminu Formuły 2, by wyrównać szanse konkurentów.

Po zmniejszeniu pojemności silnika i wydłużeniu rozstawu osi model 375 pod nazwą 375S wziął udział w Indianapolis 500, ówcześnie eliminacji Mistrzostw Świata Formuły 1[3]. Tylko jeden z czterech wystawionych samochodów w eliminacji w 1952 roku zdołał zakwalifikować się do wyścigu, ale go nie ukończył. Danny Oakes i Johnny Baldwin bezskutecznie próbowali zakwalifikować się nim do rund w odpowiednio 1954 i 1956 roku.

Wyniki w Formule 1

edytuj
Sezon Zespół Silnik Kierowcy Wyniki w poszczególnych eliminacjach Wyniki
kierowców
Wyniki
konstruktora
1950               Pkt. Msc. Pkt. Msc.
Scuderia Ferrari Ferrari   Alberto Ascari 2[a] 3 (11) 5 [b] [b]
  Dorino Serafini 2[a] 3 13
1951                 Pkt. Msc. Pkt. Msc.
Scuderia Ferrari Ferrari   Luigi Villoresi NU 3 3 3 4 4 NU 15 5 [b] [b]
  Alberto Ascari 6 2 2[a] NU 1 1 4 25 2
  Piero Taruffi 2 NU 5 5 NU 10 6
  José Froilán González 2[a] 1 3 2 2 24 3
Francisco Landi   Chico Landi NU 0 NS
1952                 Pkt. Msc. Pkt. Msc.
Grant Piston Ring/Agajanian Ferrari   Walt Faulkner NZ 0 NS [b] [b]
Scuderia Ferrari   Alberto Ascari NU 0 (36) 1
Kennedy Tank   Johnny Mauro NZ 0 NS
Howard Keck   Bobby Ball NZ 0 NS
1954                   Pkt. Msc. Pkt. Msc.
Danny Oakes Ferrari   Danny Oakes NZ 0 NS [b] [b]
1956                 Pkt. Msc. Pkt. Msc.
Bardahl-Ferrari Ferrari   Johnny Baldwin NZ 0 NS [b] [b]


  1. a b c d Samochód współdzielony.
  2. a b c d e f g h i j Do sezonu 1957 włącznie nie przyznawano punktów w klasyfikacji konstruktorów.

Przypisy

edytuj
  1. Ferrari 375. chicanef1.com. [dostęp 2013-04-09]. (ang.).
  2. Ferrari 375S. statsf1.com. [dostęp 2013-04-09]. (fr.).
  3. Wouter Melissen: Ferrari 375 Indy. ultimatecarpage.com. [dostęp 2013-04-09]. (ang.).

Bibliografia

edytuj
  • Wouter Melissen: Ferrari 375 F1. ultimatecarpage.com. [dostęp 2013-04-09]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj