Wikipedia

Brave New World Tour

The Brave New World Tour to trasa koncertowa grupy Iron Maiden, która rozpoczęła się 2 czerwca 2000 r., zaś zakończyła ostatecznie 21 marca 2002 roku. Tournee promowało album Brave New World wydany 29 maja 2000 r. Etap europejski nosił nazwę "Metal 2000" i wiódł przez wielkie areny sportowe, festiwale i stadiony. 19 stycznia 2001, zarejestrowano materiał na album koncertowy oraz film DVD, zatytułowany Rock in Rio, w nawiązaniu do nazwy największego festiwalu muzycznego na świecie „Rock in Rio”. Transmisję telewizyjną z koncertu obejrzało na całym świecie ponad miliard widzów[1].

Brave New World Tour
Ilustracja
Wykonawca trasy koncertowej
Iron Maiden
Promowane albumy

Brave New World

Lokalizacje

Ameryka Północna, Ameryka Południowa, Europa, Azja,

Data rozpoczęcia

2 czerwca 2000

Data zakończenia

21 marca 2002

Liczba koncertów

97
Odwołanych: 8

Widownia

3,2 mln

Iron Maiden
The Ed Hunter Tour
(1999) 		Brave New World Tour
(2000-2002) 		Give Me Ed... 'Til I'm Dead Tour
(2003)

Trasa była również pierwszą ogólnoświatową prezentacją możliwości sześcioosobowego składu grupy, który wykonywał materiał z nowej płyty studyjnej oraz powrotem do koncertowego rozmachu i splendoru z najlepszych lat. Reakcja publiczności okazała się niezwykle entuzjastyczną, Bruce Dickinson oraz Adrian Smith zaprezentowali najlepszą formę od lat a ich powrót na scenę z premierowym materiałem tchnął w zespół nowe życie i możliwości[1]. Po raz pierwszy od 1992 roku średnia frekwencja na koncertach przekroczyła 20 tysięcy widzów. Ostatecznie 96 koncertów zespołu w 33 państwach świata okazało się wielkim sukcesem artystycznym i frekwencyjnym, bowiem trasa zgromadziła około 3,2 mln widzów[2][1].

Supporty edytuj

Setlista edytuj

  • Introdukcja: "Arthur's Farewell" (z filmu First Knight) na wszystkich odcinkach trasy.
  1. "The Wicker Man" (z albumu Brave New World, 2000)
  2. "Ghost of the Navigator" (z albumu Brave New World, 2000)
  3. "Brave New World" (z albumu Brave New World, 2000)
  4. "Wrathchild" (z albumu Killers, 1981)
  5. "2 Minutes to Midnight" (z albumu Powerslave, 1984)
  6. "Blood Brothers" (z albumu Brave New World, 2000)
  7. "Sign of the Cross" (z albumu The X-Factor, 1995)
  8. "The Mercenary" (z albumu Brave New World, 2000)
  9. "The Trooper" (z albumu Piece of Mind, 1983)
  10. "Dream of Mirrors" (z albumu Brave New World, 2000)
  11. "The Clansman" (z albumu Virtual XI, 1998)
  12. "The Evil That Men Do" (z albumu Seventh Son of a Seventh Son, 1988)
  13. "Fear of the Dark" (z albumu Fear of the Dark, 1992)
  14. "Iron Maiden" (z albumu Iron Maiden, 1980)

Bisy:

  1. "The Number of the Beast" (z albumu The Number of the Beast, 1982)
  2. "Hallowed Be Thy Name" (z albumu The Number of the Beast, 1982)
  3. "Sanctuary" (z albumu Iron Maiden, 1980)

Uwagi: Utwory zagrane tylko w trakcie wybranych koncertów:

Oprawa trasy edytuj

Zgodnie z zapowiedziami zamieszczonymi na łamach publikacji prasowych, koncerty promujące album Brave New World miały rozmachem i mnogością efektów specjalnych, przypominać legendarne przedstawienia zespołu z połowy lat 80. XX wieku. Estrada została udekorowana tworzywem z wizerunkami Eddiego wyłaniającego się z chmury burzowej, identycznej jaka widniała na ilustracji okładkowej promowanego albumu. Tradycyjnie w głębi sceny zmieniały się backdropy z ilustracjami nawiązującymi do promowanych kompozycji, cześć z nich było specjalnie podświetlanych[5]. Pojawiły się aż dwie wersje mobilnej maskotki grupy, przemierzającej estradę jako „człowiek z wikliny” lub „Ed Hunter” znany z wydanej w 1999 r. gry komputerowej. Spore wrażenie robił „Wielki Eddie” wyłaniający się zza perkusji podczas utworu „Iron Maiden”. Publiczność oglądała ogromny posąg „Człowieka z wikliny (The Wicker Man)”, we wnętrzu którego znajdowały się tancerki w strojach rytualnych oraz wokalista Bruce Dickinson. Z górnej części korpusu Eddiego wyłaniała się mobilna głowa maskotki, błyskająca w kierunku widzów reflektorami zainstalowanymi w jej oczodołach. Wybiegi sceny, tylne podium oraz pozostałe jej elementy, spajała specjalna kratownica wykonana z rurek duraluminiowych, przywodząca na myśl zbrojenia pod budowę „nowego, wspaniałego świata”. Zamontowano specjalne wysięgniki, dźwignie i stelaże z których korzystał frontman zespołu[5].

Pojawiły się również efekty pirotechniczne, dymy, iskry oraz ognie, najintensywniejsze od 1988 roku. System oświetleniowy składał się z wielkiej ramy w kształcie podkowy otaczającej całą estradę, tradycyjnej rampy przedniej oraz trzech mobilnych modułów zbudowanych z dwóch skrzyżowanych ramp - każdy, wyposażonych w halogeny, szperacze rzutniki oraz baterie reflektorów PAR 64[5]. Cześć oświetlenia zamontowano również na podium estrady. W trakcie utworu „Sign of the Cross” Bruce Dickinson wjechał na szczyt sceny na specjalnym krzyżu wyposażonym w skrzydła i zapalniki. W kulminacyjnym momencie całość stawała w ogniu. Na wybranych koncertach pojawiły się również telebimy. Na potrzeby koncertu na festiwalu „Rock in Rio” wykorzystano największy na świecie system oświetleniowy dostarczony przez organizatorów imprezy. Pamiątką po koncertach trasy „Brave New World Tour” jest album oraz film koncertowy Rock in Rio będących jednym z najbardziej efektownych i zarazem najpopularniejszych wydawnictw audio-wizualnych w karierze formacji[5].

Daty trasy edytuj

UWAGA! w wyniku aktualizacji danych, nazwy obiektów nie muszą się pokrywać ze stanem pierwotnym, znanym z materiałów prasowych grupy.

Data Miasto Kraj Obiekt
Europa
2 czerwca 2000[a] Strasburg   Francja Parc du Rhin
3 czerwca 2000[b] Nijmegen   Holandia Goffertpark
5 czerwca 2000 Praga   Czechy Paegas Arena
6 czerwca 2000 Bańska Bystrzyca   Słowacja Bystrica Amphitheatre
7 czerwca 2000 Budapeszt   Węgry Kisstadion
9 czerwca 2000 Izola   Słowenia Izola Stadium
10 czerwca 2000[c] Monza   Włochy Stadio Brianteo
11 czerwca 2000[d] Kijów   Ukraina City Square
13 czerwca 2000 Saint-Étienne   Francja Palais des Spectacles
14 czerwca 2000 Paryż Omnisports de Bercy
16 czerwca 2000 Londyn   Anglia Earls Court
20 czerwca 2000 Katowice   Polska Spodek
21 czerwca 2000 Warszawa Hala Torwar
23 czerwca 2000[e] Lipsk   Niemcy Flugplatz Löbnitz-Roitzschjora
24 czerwca 2000[f] Dessel   Belgia Kastelsedijk
26 czerwca 2000 Oslo   Norwegia Oslo Spektrum
27 czerwca 2000 Sztokholm   Szwecja Olympic Stadium
29 czerwca 2000[g] Roskilde   Dania Dyrskuepladsen
30 czerwca 2000[h] Turku   Finlandia Ruissalo
2 lipca 2000[i] Tallinn   Estonia Song Festival Grounds
4 lipca 2000 Wiedeń   Austria Libro Music Hall
5 lipca 2000 Monachium   Niemcy Zenith
6 lipca 2000 Zurych   Szwajcaria Hallenstadion
8 lipca 2000[j] Mannheim   Niemcy Maimarkt-Gelände
9 lipca 2000[j] Essen Georg Melches Stadion
12 lipca 2000[j] Sofia   Bułgaria Akademik Stadium
12 lipca 2000[k] Ateny   Grecja Antonis Tritsis Park
16 lipca 2000[l] Vilar de Mouros   Portugalia Vilar de Mouros Parc
18 lipca 2000[j] San Sebastián   Hiszpania Estadio Anoeta
19 lipca 2000[j] Madryt Las Ventas Bullring
21 lipca 2000[j] Mijas Mijas Parc
22 lipca 2000[j] Murcia Campo Futbol Los Alcazares
23 lipca 2000[j] Barcelona Palau Sant Jordi
Ameryka Północna
1 sierpnia 2000[j] Toronto, Ontario   Kanada Air Canada Centre
2 sierpnia 2000[j] Montreal, Quebec Molson Centre
3 sierpnia 2000[j] Quebec City, Quebec Colisée Pepsi
5 sierpnia 2000[j] Nowy Jork, Nowy Jork   Stany Zjednoczone Madison Square Garden
6 sierpnia 2000[j] Mansfield, Massachusetts Tweeter Center Boston
8 sierpnia 2000[j] Hartford, Connecticut Dodge Music Center
9 sierpnia 2000[j] Portland, Maine Cumberland County Center
11 sierpnia 2000[j] Burgettstown, Pensylwania Post-Gazette Pavilion
12 sierpnia 2000[j] Camden, New Jersey E Center
13 sierpnia 2000[j] Scranton, Pensylwania Coors Light Amphitheatre
15 sierpnia 2000[j] Clarkston, Michigan Pine Knob Music Theatre
16 sierpnia 2000[j] Corfu, Nowy Jork Darien Lake Amphitheatre
17 sierpnia 2000[j] Holmdel, New Jersey Arts Center
19 sierpnia 2000[j] Maryland Heights, Missouri Riverport Amphitheater
20 sierpnia 2000[j] Bonner Springs, Kansas Sandstone Amphitheater
23 sierpnia 2000[j] Cuyahoga Falls, Ohio Blossom Music Center
25 sierpnia 2000[j] Chicago, Illinois UIC Pavilion
26 sierpnia 2000[j] Milwaukee, Wisconsin Marcus Amphitheater
27 sierpnia 2000[j] Saint Paul, Minnesota Roy Wilkins Auditorium
29 sierpnia 2000 Colorado Springs, Kolorado World Arena
30 sierpnia 2000[j] Morrison, Kolorado Red Rocks Amphitheatre
1 września 2000[j] Dallas, Teksas Starplex Amphitheater
2 września 2000[j] The Woodlands, Teksas Cynthia Woods Mitchell Pavilion
3 września 2000[j] San Antonio, Teksas Sunken Garden Amphitheatre
4 września 2000[j]
6 września 2000 El Paso, Teksas University of Texas Arena
8 września 2000 Albuquerque, Nowy Meksyk Mesa del Sol Event
9 września 2000[j] Phoenix, Arizona Cricket Wireless Pavilion
10 września 2000[j] Irvine, Kalifornia Verizon Wireless Amphitheatre
12 września 2000[j] San Diego, Kalifornia San Diego Sports Arena
13 września 2000 Universal City, Kalifornia Universal Amphitheatre
15 września 2000[j] Bakersfield, Kalifornia Centennial Garden
16 września 2000[j] Mountain View, Kalifornia Shoreline Amphitheatre
17 września 2000[j] Las Vegas, Nevada Performing Arts
18 września 2000 Anchorage, Alaska Sullivan Arena
19 września 2000[j] Tacoma, Washington Tacoma Dome
20 września 2000[j] Vancouver, Kolumbia Brytyjska   Kanada Pacific Coliseum
23 września 2000[j] Edmonton, Alberta Skyreach Centre
24 września 2000[j] Calgary, Alberta Pengrowth Saddledome
Azja
19 października 2000 Sendai   Japonia Sun Plaza
21 października 2000 Tokio Kosei Nenkin Hall
22 października 2000 Jokohama Pacifico Yokohama
23 października 2000 Tokio International Forum
25 października 2000 Osaka Zepp Osaka
26 października 2000 Fukuoka Sun Palace
28 października 2000 Nagoja Shi Kokaido
29 października 2000 Tokio Zepp Tokyo
Europa
2 listopada 2000 Glasgow   Szkocja S.E.C.C.
3 listopada 2000 Manchester   Anglia MEN Arena
4 listopada 2000 Birmingham N.E.C. Arena
6 listopada 2000 Essen   Niemcy Grugahalle
10 listopada 2000[j] Ateny   Grecja Posidonas Stadium
6 stycznia 2001 Londyn   Anglia Shepherd's Bush Empire
7 stycznia 2001
Ameryka Południowa
9 stycznia 2001 Meksyk   Meksyk Foro Sol Stadium
10 stycznia 2001[m]
12 stycznia 2001[n] Buenos Aires   Argentyna Vélez Sarsfield Stadium
13 stycznia 2001[n]
15 stycznia 2001[j] Santiago   Chile Hipódromo Chile
19 stycznia 2001[o] Rio de Janeiro   Brazylia Rock in Rio Festival
Europa
19 marca 2002[p] Londyn   Anglia Brixton Academy
20 marca 2002[p]
21 marca 2002[p]

Uwagi edytuj

  1. ↑ Headliner "Festival des Artéfacts"
  2. ↑ Headliner "Dynamo Open Air Festival"
  3. ↑ Headliner "Gods of Metal"
  4. ↑ Headliner "Kijev Rocks Festival"
  5. ↑ Headliner "With Full Force"
  6. ↑ Headliner "Graspop Metal Meeting"
  7. ↑ Headliner "Roskilde Festival"
  8. ↑ Headliner "Ruisrock Festival"
  9. ↑ Headliner "Estonia 2000 Music Festival"
  10. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq ar Headliner "Metal 2000 Festival"
  11. ↑ Headliner "Rockwave Festival"
  12. ↑ Headliner "Festival Vilar de Mo uros"
  13. ↑ Headliner "Headbangers' Fest"
  14. ↑ a b Headliner "Monsters of Rock Festival"
  15. ↑ Headliner "Rock in Rio Festival"
  16. ↑ a b c Headliner "Clive Burr's MS Trust Found - Special Gigs"
  • Tournee "Brave New World Tour" reprezentowało formację w szczytowej formie, ciesząc się ogromnym powodzeniem porównywalnym z trasami lat '80-tych XX-ego wieku[1].
  • Koncert w Mannheim zakończył się wypadkiem, którego ofiarą był gitarzysta Janick Gers. Muzyk spadł z kilkumetrowej platformy scenicznej, doznając wstrząśnienia mózgu, pęknięcia łuku brwiowego i ogólnych potłuczeń. Rehabilitacja zajęła kilka dni, w związku z incydentem koncerty w Essen, Atenach oraz Sofii zostały odwołane, pomimo dobrej sprzedaży biletów[6].
  • Ogromny festiwal w Kijowie został odwołany z powodu niedopełnienia przez organizatora wymogów zabezpieczenia imprezy[3].
  • Koncerty na Alasce w Edmonton i Calgary odwołano z powodu choroby Bruce'a Dickinsona[6].
  • Koncert w roli headlinera „Roskilde Festival” zgromadził ponad 100 tys. widzów[6].
  • Koncerty w Earls Court i Madison Square Garden wyprzedano w kilkadziesiąt minut[6].
  • Koncerty w USA i Kanadzie przyciągnęły kilkaset tysięcy widzów, co było największym osiągnięciem od czasów trasy "No Prayer on the Road"[6].
  • Koncerty w Argentynie odbywały się na Velez Sarsfield Stadium (50 tys.), gdzie zespół wystąpił z indywidualnym repertuarem, jak i jako headliner „Monsters of Rock Festival”[6].
  • Koncert na hipodromie w Santiago de Chile zgromadził około 50 tys. widzów. Było to pierwsze tak wielkie osiągnięcie grupy w tym kraju[7]
  • Koncerty festiwalowe gromadziły od 25 tys. do 280 tys. widzów[6].
  • Koncerty w Katowicach i Warszawie zostały całkowicie wyprzedane[6].
  • Koncerty, które odbyły się w okresie czerwiec - lipiec 2000 roku, zgromadziły ponad 1,5 mln fanów[6].
  • Koncerty w Brixton Academy sprzedano w rekordowym czasie. Dochód z imprez posłużył zebraniu funduszy na poczet pomocy byłemu perkusiście grupy Clive’owi Burrowi w walce ze stwardnieniem rozsianym. Patronat nad akcją przejęła fundacja „Clive Aid”. Koncert był transmitowany drogą internetową w czasie rzeczywistym[6].
  • Koncert w roli headlinera największego festiwalu na świecie „Rock in Rio”, był drugim co do wielkości, jaki zespół dał w Rio de Janeiro. Według różnych statystyk uczestniczyło w nim od 250 tys. do 300 tys. widzów. Po raz pierwszy zespół wystąpił na tej samej imprezie w 1985 roku, jako co-headliner wraz z Queen przed audytorium szacowanym na 350 tys. – 500 tys. fanów[6].
  • Koncerty stadionowe gromadziły od 15 tys. do około 60 tys. widzów[7][6].
  • Koncerty festiwalowe (62) zagrane na całej trasie, zgromadziły ponad 2,5 miliona widzów[6].
  • Koncerty festiwalowe w Niemczech, Grecji, Hiszpanii oraz obu Amerykach odbywały się pod autorską nazwą "Metal 2000 Festivals".
  • Grupa dała dodatkowy, wcześniej nieplanowany koncert w Meksyku na stadionie Foro Sol[6].
  • 6 koncertów w Ameryce Łacińskiej zgromadziło 550 tys. widzów w czterech krajach[1].
  • Zespół zagrał również kilka kameralnych sztuk w Londynie oraz w Japonii, traktowanych jako urozmaicenie trasy[6].
  • Trasa "Brave New World Tour" stanowiła powrót grupy do ekstraligi ciężkiego rocka[6].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e Mick Wall, Iron Maiden: Run to the Hills, the Authorised Biography, wyd. 3, Sanctuary Publishing, 2004, s. 349, ISBN 1-86074-542-3.
  2. ↑ Classic Rock #12., "Donington's a goner"., 2000.
  3. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w Supporty 2000. maidenfrance.fr, 23 marca 2008. (fr.).
  4. ↑ a b c d Setlist 00. maidenfrance.fr, 23 marca 2007. (fr.).
  5. ↑ a b c d BNW Tour. ironmaidencommentary.com, 12 września 2004. [dostęp 2006-10-20]. (ang.).
  6. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Iron Maiden Tour 2000–2001, Iron Maiden Official Website [zarchiwizowane z adresu 2001-06-09].
  7. ↑ a b Luis Mariano Rodríguez Rojas, Detailed Discography of the Beast [ebook], wyd. 2, Run Hard Publication, 28 grudnia 2020, 66, 98, 144, 265, 293, 320 – 321, 454, 564 – 565;.

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Brave_New_World_Tour&oldid=72367025”