Emil Sajfutdinow
Emil Damirowicz Sajfutdinow (ros. Эмиль Дамирович Сайфутдинов, ur. 26 października 1989 w Saławacie[1]) – rosyjski żużlowiec pochodzenia tatarskiego, posiadający również polskie obywatelstwo.
Pełne imię i nazwisko |
Emil Damirowicz Sajfutdinow | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Informacje klubowe | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Klub |
liga polska: KS Toruń | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Trzykrotny zwycięzca Speedway of Nations z reprezentacją Rosji (2018, 2019 i 2020). Brązowy medalista Grand Prix na żużlu w sezonach 2009, 2019 i 2021 – jest jednym z nielicznych zawodników, którzy zdobywali medal IMŚ na żużlu w trzech różnych dekadach.
Jego indywidualny numer startowy to 89[2].
Życiorys
edytujKariera sportowa
edytujDo 2008
edytujWychowanek Triumfu Nowosybirsk. W lidze rosyjskiej zadebiutował w 2005 roku w barwach klubu Mega–Łada Togliatti. Pierwszy sezon startów zakończył ze średnią biegową wynoszącą 2,271[3], a jego drużyna wygrała całe rozgrywki. W lidze polskiej startuje od 2006 r., a do startów w Polonii Bydgoszcz polecił go Andreas Jonsson, który podczas jednego z meczów w lidze rosyjskiej miał poważne trudności, aby wyprzedzić młodego Rosjanina (ostatecznie spowodował jego upadek – za co niesłusznie z biegu wykluczony został Sajfutdinow – i to spowodowało, że zapamiętał jego nazwisko)[4]. Od sezonu 2007 do 2012 w Polonii Bydgoszcz startował na kontrakcie zawodowym, a jego menedżerem był Bogdan Sawarski (były prezes BTŻ Polonia, obecnie niezwiązany z władzami bydgoskiego żużla), a mechanikiem Tomasz Suskiewicz (były mechanik m.in. Tony Rickardssona i Tomasza Golloba). Po przejściu do polskiego klubu nie mógł porozumieć się z macierzystą Mega-Łada Togliatti. Zaowocowało to jego absencją w rozgrywkach międzynarodowych, a także brakiem możliwości obrony tytułu indywidualnego mistrza Rosji juniorów. Do rosyjskiej ligi powrócił po rocznej przerwie w 2007. W tym samym roku pierwszy raz w karierze reprezentował Rosję w drużynowym pucharze świata[5].
9 września 2007 na torze w Ostrowie Wielkopolskim zdobył tytuł Indywidualnego Mistrza Świata Juniorów. W trakcie zawodów dwukrotnie pobił rekord ostrowskiego toru (64,18 s).
5 października 2008 na torze w Pardubicach obronił tytuł Indywidualnego Mistrza Świata Juniorów jako pierwszy w historii.
Lata 2009–2012
edytuj25 kwietnia 2009 w debiucie wygrał turniej Grand Prix w Pradze, zostając drugim w historii żużlowcem (po Tomaszu Gollobie), któremu udało się tego dokonać[6]. Jednocześnie został najmłodszym stałym żużlowcem cyklu GP (mając w chwili pierwszego startu w zawodach 19 lat i 181 dni). W marcu 2009 żużlowiec otrzymał polskie obywatelstwo[7]. Rok później zdobył też polską licencje żużlową. Nie miało to jednak żadnego wpływu na kraj, który reprezentował w zawodach międzynarodowych – cały czas występuje w nich jako Rosjanin.
Z reprezentacją Rosji zajął trzecie miejsce w drużynowym pucharze świata 2012. Sajfutdinow zdobył 17 punktów będąc tym samym niekwestionowanym liderem swojej drużyny[8]. Był to pierwszy medal DMŚ dla tego kraju od czasów Związku Radzieckiego. Po sezonie 2012 po raz pierwszy zmienił klub w polskiej lidze. Po 7 latach reprezentowania drużyny z Bydgoszczy podpisał roczny kontakt z Włókniarzem Częstochowa. Wraz ze swoim rodakiem Grigorijem Łagutą stał się liderem częstochowskiej drużyny. W meczu wyjazdownym w Lesznie i Bydgoszczy zawody zakończył z kompletem 15 punktów prowadząc swoją drużynę do zwycięstw. Miał 5. miejsce w klasyfikacji najlepszych zawodników Ekstraligi według średniej biegowej (Wyniosła ona 2,260). Nie był jednak sklasyfikowany z powodu zbyt małej ilości odjechanych biegów[9].
Sezon 2013
edytujStały uczestnik Grand Prix 2013. Przez długi czas zajmował fotel lidera IMŚ, tracąc go po GP Łotwy na rzecz Taia Woffindena. Z powodu odniesionej kontuzji w Toruniu 31 sierpnia 2013 roku w półfinale Ekstraligi zakończył sezon. Oznaczało to dla niego także rezygnację z medalu Indywidualnych Mistrzostw Świata. Dzięki zdobytym punktom przed odniesieniem kontuzji udało mu się utrzymać w cyklu Grand Prix zajmując 6. miejsce. Otrzymał dziką kartę na uczestnictwo w Indywidualnych Mistrzostwach Europy, które w 2013 roku zostały zupełnie odnowione. W momencie odniesienia kontuzji był liderem klasyfikacji generalnej, dzięki wygranym turniejom w Gdańsku[10] i Togliatti[11]. Z powodu kontuzji nie wystąpił w pozostałych dwóch rundach cyklu. Ostatecznie zajął 9. miejsce. 20 listopada 2013 roku ogłosił, że podpisał roczny kontrakt z Unibaxem Toruń.
Lata 2014–2018
edytujZ powodu skutków kontuzji odniesionej w 2013 wycofał się ze startów w Grand Prix 2014[12]. Występował natomiast w Indywidualnych mistrzostwach Europy 2014, które wygrał z przewagą sześciu punktów nad drugim Peterem Kildemandem[13]. Od sezonu 2015 jeździł tylko w lidze polskiej (w barwach Unii Leszno[14]) oraz szwedzkiej. Zrezygnował ze startów w lidze rosyjskiej (w latach 2005, 2007–2009 i 2011–2012 zdobywał tytuł mistrzowski tej ligi[15]). Zwyciężył również w Indywidualnych mistrzostwach Europy 2015. Jako pierwszy w historii obronił tytuł mistrzowski. W 2016 ukończył ten cykl na 7. miejscu, jednak tylko z trzypunktową stratą do podium.
W 2017 r. po trzech latach przerwy powrócił do cyklu Grand Prix. 24 czerwca 2017 podczas Grand Prix Danii w Horsens pierwszy raz od prawie czterech lat stanął na podium turnieju GP. W tym samym roku wywalczył drugi w karierze brązowy medal DPŚ.
W sezonie 2018 wrócił do startów w lidze rosyjskiej. Podpisał kontrakt z Turbiną Bałakowo. Zrezygnował natomiast z jazdy w Szwecji. Razem z Artiomem Łagutą i rezerwowym Glebem Czugunowem zdobył złoto Speedway Of Nations 2018[16].
Od 2019
edytuj19 maja 2019 w 12. biegu meczu przeciwko Włókniarzowi Częstochowa stał się bohaterem jednej z najbardziej rozpoznawalnych akcji w historii żużla, określonej mianem akcji dekady[17]. Sajfutdinow przez większość wyścigu próbował wyprzedzić prowadzącego przez cały czas Jakuba Miśkowiaka, jadąc po całkowicie zewnętrznej stronie toru, niemal nie prostując motocykla podczas pokonywania łuków. Zwyciężył w tym biegu, na ostatnich metrach przechodząc przed Miśkowiaka[18]. Rosjanin zdobył za to nagrodę najlepszego wyścigu sezonu 2019 w PGE Ekstralidze[19]. Cały mecz zakończył się wynikiem 31:59 dla Unii Leszno, a Sajfutdinow skończył go z dorobkiem 12 punktów (3,3,3,3,-)[20]. 6 lipca 2019 wygrał pierwszą od ponad sześciu lat rundę Grand Prix, a cały cykl ukończył na 3. miejscu. Z reprezentacją Rosji wygrał Speedway of Nations 2019 i obronił tym samym mistrzowski tytuł sprzed roku[21].
W 2020 trzeci raz z rzędu zdobył złoto Speedway of Nations[22]. Równie dobrze nie wiodło mu się jednak w Grand Prix. Cykl GP 2020 ukończył na 8. miejscu pierwszy raz w karierze nie stając na podium żadnej z rund. Rozgrywki ligowe w Polsce zakończył z najwyższą w dotychczasowej karierze oraz najwyższą w całej Ekstralidze 2020 średnią biegową 2,523. Jest pierwszym Rosjaninem w historii z najwyższą średnią w Ekstralidze.
W wyniku konfliktu z rosyjską federacją nie startował w Speedway of Nations 2021. W Grand Prix 2021 wywalczył trzeci w karierze brązowy medal[23].
Po sezonie 2021 odszedł z Unii Leszno. W ciągu siedmiu lat startów wywalczył z nią pięć złotych medali drużynowych mistrzostw Polski. 4 listopada 2021 roku ogłosił, że od sezonu 2022 będzie startował w Apatorze Toruń[24], jednak z powodu inwazji Rosji na Ukrainę rosyjscy zawodnicy zostali zawieszeni przez FIM do odwołania[25]. W sezonie 2023, z powodu posiadania polskiego obywatelstwa, wrócił na polskie tory żużlowe na podstawie polskiej licencji.
Życie prywatne
edytujBrat Dienisa Sajfutdinowa, również żużlowca.
W 2009 roku otrzymał obywatelstwo polskie[26]. Na co dzień mieszka w Bydgoszczy. Od 2014 żonaty z Wiktorią Sajfutdinową. Od 2015 mają syna[27].
Starty w Grand Prix (indywidualnych mistrzostwach świata na żużlu)
edytujZwycięstwa w poszczególnych zawodach Grand Prix
edytujNr | Dzień | Rok | Nazwa | Miejscowość | Tor | Długość toru |
---|---|---|---|---|---|---|
1. | 25 kwietnia | 2009 | Grand Prix Czech | Praga | Stadion Markéta | 353m |
2. | 30 maja | 2009 | Grand Prix Szwecji | Göteborg | Ullevi (sztuczny tor) | 404m |
3. | 12 września | 2009 | Grand Prix Słowenii | Krško | Stadion Matije Gubca | 388m |
4. | 20 kwietnia | 2013 | Grand Prix Europy | Bydgoszcz | Stadion Polonii | 348m |
5. | 4 maja | 2013 | Grand Prix Szwecji | Göteborg | Ullevi (sztuczny tor) | 404m |
6. | 1 czerwca | 2013 | Grand Prix Wielkiej Brytanii | Cardiff | Millennium Stadium (sztuczny tor) | 275m |
7. | 6 lipca | 2019 | Grand Prix Szwecji | Hallstavik | HZ Bygg Arena | 289m |
Miejsca na podium
edytujPunkty w poszczególnych zawodach Grand Prix
edytuj
|
|
Starty w drużynowych mistrzostwach świata
edytujSezon | Dzień | Miejscowość | Miejsce | Punkty | Biegi | Reprezentacja | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
2007 | 16 lipca 19 lipca |
Coventry (Półfinał) Leszno (Baraż) |
6. | 6 1 |
(0,2,2!,w,2) (1,0,0,0,0) |
Rosja | Polska |
2008 | 12 lipca | Leszno (Półfinał) | 6. | 14 | (2,2,2,2,6!) | Rosja | Dania |
2009 | 11 lipca 18 lipca |
Vojens (Półfinał) Leszno (Finał) |
4. | 14 18 |
(2,3,3,3,3) (2,2,6!,3,2,3) |
Rosja | Polska |
2011 | 14 lipca | Gorzów Wielkopolski (Baraż) | 5. | 19 | (2,3,3,2,6!,3) | Rosja | Polska |
2012 | 7 lipca 14 lipca |
Bydgoszcz (Półfinał) Målilla (Finał) |
3. | 16 17 |
(3,3,3,6!,1) (1,1,3,3,6!,3) |
Rosja | Dania |
2016 | 23 lipca 29 lipca |
Vojens (Półfinał) Manchester (Baraż) |
6. | 18 15 |
(3,0,3,3,6!,3) (2,2,6!,3,2) |
Rosja | Polska |
2017 | 4 lipca 7 lipca 8 lipca |
Västervik (Półfinał) Leszno (Baraż) Leszno (Finał) |
3. | 10 15 11 |
(2,3,1,1,3) (3,3,3,3,3) (2,1,3,2!,1,2) |
Rosja | Polska |
Sezon | Dzień | Miejscowość | Miejsce | Punkty | Biegi | Reprezentacja | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
2018 | 8 czerwca 9 czerwca |
Wrocław | 1. | 6 8+1+1 |
(2,1,0,-,1,2) (2,0,0,2,3,1+1+1) |
Rosja | – |
2019 | 20 lipca 21 lipca |
Togliatti | 1. | 17 14+1+3 |
(3,3,3,2,3,3) (2,1,3,2,3,3+1+3) |
Rosja | – |
2020 | 17 października | Lublin | 1. | 14 | (4,3,3,4) | Rosja | – |
Starty w lidze (szczegółowo)
edytujSezon | Liga | Klub | Miejsce | Mecze | Biegi | Punkty | Bonusy | Razem | Śr. bieg. | Śr. mecz. |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2005 | Liga rosyjska | Mega-Łada Togliatti | 1. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | 2,271 (14.) | b.d. |
2007 | Liga rosyjska | Mega-Łada Togliatti | 1. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | 2,778 (1.) | b.d. |
2008 | Liga rosyjska | Mega-Łada Togliatti | 1. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | 2,829 (2.) | b.d. |
2009 | Liga rosyjska | Turbina Bałakowo | 1. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | 2,871 (1.) | b.d. |
2011 | Liga rosyjska | Turbina Bałakowo | 1. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | 2,613 (3.) | b.d. |
2012 | Liga rosyjska | Turbina Bałakowo | 1. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | 2,655 (3.) | b.d. |
2013 | Liga rosyjska | Saławat Saławat | 4. | 1 | 6 | 16 | 0 | 16 | 2,667 (nsk) | 16,00 |
2014 | Liga rosyjska | Saławat Saławat | 4. | 2 | 7 | 20 | 0 | 20 | 2,857 (2.) | 10,00 |
2018 | Liga rosyjska | Turbina Bałakowo | 2. | 2 | 11 | 33 | 0 | 33 | 3,000 (1.) | 16,50 |
2019 | Liga rosyjska | Turbina Bałakowo | 3. | 4 | 21 | 58 | 1 | 59 | 2,810 (2.) | 14,50 |
Sezon | Liga | Klub | Miejsce | Mecze | Biegi | Punkty | Bonusy | Razem | Śr. bieg. | Śr. mecz. |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2006 | Ekstraliga | Polonia Bydgoszcz | 3. | 16 | 52 | 63 | 6 | 69 | 1,353 (38.) | 3,94 |
2007 | Ekstraliga | Polonia Bydgoszcz | 8. (spadek) | 9 | 41 | 51 | 9 | 60 | 1,463 (36.) | 5,67 |
2008 | 1. liga | Polonia Bydgoszcz | 1. (awans) | 19 | 99 | 231 | 20 | 251 | 2,535 (3.) | 12,16 |
2009 | Ekstraliga | Polonia Bydgoszcz | 6. | 20 | 106 | 220 | 12 | 232 | 2,189 (9.) | 11,00 |
2010 | Ekstraliga | Polonia Bydgoszcz | 8. (spadek) | 6 | 21 | 46 | 2 | 48 | 2,286 (nsk) | 7,67 |
2011 | 1. Liga | Polonia Bydgoszcz | 1. (awans) | 19 | 89 | 216 | 10 | 226 | 2,539 (2.) | 11,37 |
2012 | Ekstraliga | Polonia Bydgoszcz | 6. | 18 | 93 | 198 | 12 | 210 | 2,258 (6.) | 11,00 |
2013 | Ekstraliga | Włókniarz Częstochowa | 4. | 20 | 77 | 166 | 8 | 174 | 2,260 (5.) | 10,38 |
2014 | Ekstraliga | KS Toruń | 5. | 14 | 61 | 127 | 12 | 139 | 2,279 (4.) | 9,77 |
2015 | Ekstraliga | Unia Leszno | 1. | 16 | 78 | 154 | 13 | 167 | 2,141 (12.) | 9,63 |
2016 | Ekstraliga | Unia Leszno | 7. | 7 | 34 | 64 | 5 | 69 | 2,029 (11.) | 9,14 |
2017 | Ekstraliga | Unia Leszno | 1. | 18 | 91 | 167 | 17 | 184 | 2,022 (12.) | 9,28 |
2018 | Ekstraliga | Unia Leszno | 1. | 18 | 88 | 182 | 13 | 195 | 2,216 (6.) | 10,11 |
2019 | Ekstraliga | Unia Leszno | 1. | 18 | 86 | 194 | 9 | 203 | 2,361 (3.) | 10,78 |
2020 | Ekstraliga | Unia Leszno | 1. | 18 | 88 | 206 | 16 | 222 | 2,523 (1.) | 11,44 |
2021 | Ekstraliga | Unia Leszno | 4. | 18 | 87 | 258 | 12 | 170 | 1,954 (14.) | 8,78 |
2023 | Ekstraliga | KS Toruń | 3. | 20 | 106 | 252 | 7 | 259 | 2,443 (2.) | 12,6 |
Sezon | Liga | Klub | Miejsce | Mecze | Biegi | Punkty | Bonusy | Razem | Śr. bieg. | Śr. mecz. |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2007 | Elitserien | Masarna Avesta | 5. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | 1,545 (33.) | b.d. |
2008 | Elitserien | Masarna Avesta | 10. (spadek) | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | 1,837 (22.) | b.d. |
2009 | Elitserien | Piraterna Motala | 7. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | 2,000 (12.) | b.d. |
2010 | Elitserien | Piraterna Motala | 4. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | b.d. | 2,200 (nsk) | b.d. |
2012 | Elitserien | Elit Vetlanda | 1. | 14 | 64 | 108 | 13 | 121 | 1,891 (14.) | 7,71 |
2013 | Elitserien | Indianerna Kumla | 5. | 4 | 18 | 25 | 6 | 31 | 1,722 (nsk) | 6,25 |
2014 | Elitserien | Elit Vetlanda | 1. | 13 | 53 | 92 | 8 | 100 | 1,887 (13.) | 7,08 |
2015 | Elitserien | Elit Vetlanda | 1. | 13 | 58 | 141 | 8 | 149 | 2,569 (1.) | 10,85 |
2016 | Elitserien | Elit Vetlanda | 6. | 3 | 15 | 28 | 1 | 29 | 1,933 (nsk) | 9,33 |
2017 | Elitserien | Piraterna Motala | 8. (spadek) | 14 | 71 | 117 | 10 | 127 | 1,789 (23.) | 8,36 |
Sezon | Liga | Klub | Miejsce | Śr. bieg. |
---|---|---|---|---|
2009 | Dansk Speedway Liga | VSK Vojens | 5. | 2,692 (3.) |
2010 | Dansk Speedway Liga | VSK Vojens | 3. | 2,167 (nsk) |
Sezon | Liga | Klub | Miejsce | Śr. bieg. |
---|---|---|---|---|
2010 | Liga ukraińska | Turbina Bałakowo 1 | 1. | 2,889 (1.) |
1 W 2010 r. Turbina Bałakowo oprócz startów w lidze rosyjskiej, występowała również w lidze Ukraińskiej.
Sezon | Liga | Klub | Miejsce | Śr. bieg. |
---|---|---|---|---|
2011 | Elite League | Coventry Bees | 5. | 2,070 (14.) |
Sezon | Liga | Klub | Miejsce | Śr. bieg. |
---|---|---|---|---|
2011 | Extraliga | AK Slaný | 4. | 2,143 (8.) |
Pozostałe osiągnięcia
edytujSezon | Miejsce | Msc | Pkt | Biegi | |
---|---|---|---|---|---|
2007 | Abensberg | 8 | 3. miejsce w półfinale 12 punktów (3,2,2,2,1,2) |
Sezon | Miejsce | Msc | Pkt | Biegi | |
---|---|---|---|---|---|
2005 | Mšeno | awans do finału (wykluczony z udziału z uwagi na zbyt młody wiek) |
Mistrzostwa Rosji Par
edytuj- 2005 (z Mega-Ładą Togliatti) – 1. miejsce
- 2007 (z Mega-Ładą Togliatti) – 3. miejsce
Indywidualne Mistrzostwa Rosji Juniorów
edytuj- 2005 – 1. miejsce
- 2007 – 2. miejsce
- 2008 – 2. miejsce
- 2011 – 1. miejsce
- 2014 – 1. miejsce
- 2015 – 5. miejsce
- 2017 – 7. miejsce
- 2018 – 4. miejsce
- 2019 – 7. miejsce
- 2020 – 10. miejsce
- 2021 – 10. miejsce
- 2016 – 1. miejsce
Uwagi
edytuj- ↑ W związku z decyzją Sportowego Sądu Arbitrażowego, wykluczającą Rosję z imprez sportowych o randze mistrzostw świata w latach 2021–2022, zawodnicy rosyjscy startowali jako reprezentanci Rosyjskiej Federacji Motocyklowej (MFR).
Przypisy
edytuj- ↑ Emil Sajfutdinow [online], Magazyn Żużel [dostęp 2022-02-14] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media , Emil Sajfutdinow z numerem 89 również w Grand Prix - WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 14 stycznia 2014 [dostęp 2022-03-09] (pol.).
- ↑ SPEEDWAY HISTORY INFO - HISTORIA ŻUŻLA [online], www.historyspeedway.nstrefa.pl [dostęp 2022-02-14] .
- ↑ Tomasz Suskiewicz: Każdy zawodnik posłucha Tomka Golloba
- ↑ [tabela wyników] [online], www.internationalspeedway.co.uk [dostęp 2022-02-14] .
- ↑ Po Grand Prix Czech: Zwycięzcy mają głos. [dostęp 2009-04-26].
- ↑ Emil Sajfutdinow otrzymał polskie obywatelstwo. [dostęp 2009-04-25].
- ↑ Super User , DPŚ 2012 - Terminarz/Wyniki - Żużel - PoKredzie.pl [online], pokredzie.pl [dostęp 2022-02-14] (pol.).
- ↑ Lista klasyfikacyjna [online], PGE Ekstraliga [dostęp 2022-02-14] (pol.).
- ↑ Emil Sayfutdinov wygrywa w Gdańsku http://www.sportowefakty.pl/zuzel/373634/sajfutdinow-zgarnal-pelna-pule-relacja-z-1-finalu-sec-w-gdansku
- ↑ Emil Sajfutdinow wygrał w Togliatti! - WP SportoweFakty [online], www.sportowefakty.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media , Oficjalnie: Sajfutdinow poza Grand Prix! Batchelor w jego miejsce! - WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 4 marca 2014 [dostęp 2022-02-14] (pol.).
- ↑ SEC - Speedway Euro Championship [online], SEC - Speedway Euro Championship [dostęp 2022-02-14] .
- ↑ Martyna Wolnik , Fogo Unia Leszno 2015 [online], SPEEDWAY.info.pl [dostęp 2022-02-14] (pol.).
- ↑ SPEEDWAY HISTORY INFO - HISTORIA ŻUŻLA [online], www.historyspeedway.nstrefa.pl [dostęp 2022-02-14] .
- ↑ Alexey, Eisspeedway Journal: ALL OFFICIAL RESULTS -2018 FIM Speedway of Nations Final - Wroclaw (POL) - 08 and 09.06.2018. [online], Eisspeedway Journal, 11 czerwca 2018 [dostęp 2022-02-14] .
- ↑ Po Bandzie Top 5 #5: Sajfutdinow dzięki akcji dekady zwyciężył w głosowaniu [online], PoBandzie - Portal Sportowy, 19 czerwca 2019 [dostęp 2022-02-14] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media , Wyścig dekady?! Sajfutdinow jak w beczce śmierci! Zobacz skrót meczu forBET Włókniarz Częstochowa - Fogo Unia Leszno - WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 23 maja 2019 [dostęp 2022-02-14] (pol.).
- ↑ Bohaterowie sezonu 2019 na Gali żużlowej PGE Ekstraligi (wyniki) [online], PGE Ekstraliga, 7 października 2019 [dostęp 2022-02-14] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media , Eltrox Włókniarz Częstochowa - Fogo Unia Leszno – 31 : 59 – Wynik i Relacja na żywo - PGE Ekstraliga - 19.05.2019 - WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl [dostęp 2022-02-14] (pol.).
- ↑ II Finał SoN. Srebrni Polacy, złoci Rosjanie. Sborna pewnie wygrała finał [na żywo] [online], Przegląd Sportowy, 21 lipca 2019 [dostęp 2022-02-14] (pol.).
- ↑ Telewizja Polska S.A , SoN: Polacy na podium. Kolejny triumf Rosjan [online], sport.tvp.pl, 17 października 2020 [dostęp 2022-02-14] (pol.).
- ↑ Results [online], FIM Speedway [dostęp 2022-02-14] (ang.).
- ↑ Wirtualna Polska Media , Żużel. Oficjalne potwierdzenie w Toruniu. Medalista cyklu Grand Prix zasilił eWinner Apatora! - WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 4 listopada 2021 [dostęp 2021-11-04] (pol.).
- ↑ Żużel. Sportowe sankcje dla Rosji i Białorusi. To decyzja federacji polskiej oraz międzynarodowej [online], Sport Wprost, 5 marca 2022 [dostęp 2022-03-09] (pol.).
- ↑ Michał Młodzikowski , Sajfutdinow z polskim obywatelstwem! [online], Bydgoszcz Nasze Miasto, 10 marca 2009 [dostęp 2022-02-14] (pol.).
- ↑ Apator Toruń. Od tej strony może go nie znaliście. Mąż, tata i... bydgoszczanin [online], Sportowy Toruń, 2 listopada 2021 [dostęp 2022-02-14] (pol.).
Bibliografia
edytujLinki zewnętrzne
edytuj- Oficjalna strona internetowa zawodnika. emilracing.eu. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-06)].
- Oficjalna strona Emila i Denisa Sajfutdinowa
- Profil zawodnika na stronie Polonii Bydgoszcz. polonia.bydgoszcz.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-27)].