Wikipedia

Odra Opole

polski klub piłki nożnej
(Przekierowano z Budowlani Opole (piłka nożna))

Odra Opole – polski klub piłkarski z siedzibą w Opolu, założony 16 czerwca 1945 roku jako Opolski Klub Sportowy Odra. Obecnie występuje w I lidze.

OKS Odra Opole
Ilustracja
stadion klubu
Pełna nazwa

OKS Odra Opole Spółka Akcyjna

Przydomek

Niebiesko-Czerwoni
Oderka
Wikingowie Południa

Barwy

       
niebiesko-czerwone

Data założenia

16 czerwca 1945; ponad 78 lat temu, jako Opolski Klub Sportowy „Odra”

Debiut w najwyższej lidze

15 marca 1953
Budowlani Opole – Gwardia Warszawa 1:2 (0:0)

Data rozwiązania

maj 2009

Data reaktywacji

16 czerwca 2009; ponad 14 lat temu, jako Stowarzyszenie Kultury Fizycznej „Oderka” Opole

Liga

I liga

Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Siedziba

Opole

Adres

ul. Oleska 51, 45-231 Opole

Stadion

Stadion Miejski w Opolu

Prezes

Tomasz Lisiński

Trener

Adam Nocoń

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Trzeci
strój
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Dawniej był klubem wielosekcyjnym: boks, gimnastyka, hokej na lodzie, narciarstwo alpejskie, piłka ręczna, podnoszenie ciężarów, siatkówka[1].

Historia klubu edytuj

Nazwy klubu
  • 1945–1949: Odra Opole
  • 1949–1958: Budowlani Opole
  • 1958–1999: Odra Opole
  • 1999–2000: Odra/Varta Opole (po fuzji z Vartą Alkaline Namysłów)
  • 2000–2001: Ryan Odra Opole (głównym sponsorem był namysłowski browar Ryan)
  • 2001–2002: Odra Opole
  • 2002–2004: Odra/Unia Opole (po fuzji z Unią Opole)
  • 2004–2009: Odra Opole
  • 2009–2011: Oderka Opole
  • 2011–: Odra Opole[2].

Lata 1945–1959: Początki klubu edytuj

 
Leonard Olejnik, pierwszy prezes Odry Opole

Dnia 16 czerwca 1945 roku w opolskim ratuszu odbyło się zebranie organizacyjne założycieli pierwszego powojennego polskiego klubu sportowego (pierwsze kluby, m.in. Polski Klub Sportowy w Opolu, powstały w okresie międzywojennym)[3]. Przyjął on nazwę Opolski Klub Sportowy „Odra”, a pomysłodawcą założenia klubu był mecenas Leonard Olejnik, który został zarówno pierwszym prezesem nowo powstałego klubu[4]. Pierwszą imprezą zorganizowaną przez klub był bieg uliczny w lipcu tego samego roku. Odra była organizatorem pierwszego błyskawicznego turnieju piłkarskiego w Opolu z udziałem: Chrobrego Groszowice, Rodło Gosławice, KKS Kluczbork oraz miejscowych: Trójki, ZZK, MKS i Lwowianki. Zespoły rywalizowały o puchar przechodni starosty opolskiego. W finale Lwowianka pokonała KKS 1:0[5]. Poza piłkarską, powstały również sekcje lekkiej atletyki oraz tenisowa, a w 1946 roku: bokserska, hokeja na lodzie i siatkówki. W roku 1947 kierownikiem sekcji wybrano Romana Dąbrowskiego, a jego zastępcą został mgr Kowalski. Podczas walnego zebrania sekcji podsumowano rok 1946, informując, że Odra rozegrała 36 spotkań (17 zwycięstw, 4 remisy i 15 porażek)[6]. W 1948 roku nastąpiła fuzja Odry z Klubem Sportowym Chrobry Groszowice. W latach 1948–1958 po połączeniu z Lwowianką Opole klub występował pod nazwą Budowlani Opole.

W 1951 roku pod wodzą Mieczysława Bieńka Budowlani awansowali do II ligi, gdzie po dwóch sezonach po dwumeczu z Włókniarzem Kraków (3:2 oraz 1:1) osiągnęli historyczny awans do ekstraklasy. Pierwszy mecz w najwyższej rozgrywce ligowej „Odra” rozegrała 15 marca 1953 roku w Opolu przeciwko Gwardii Warszawa, który zakończył się dla Odry porażką 1:2. Honorowego gola zdobył Augustyn Poćwa, a Niebiesko-Czerwoni wystąpili w następującym składzie: Rybczyk, Wojtkiewicz, Kania, Skronkiewicz, Trojanowski, Mruczyński, Mielniczek, Poćwa, Klik, Żabicki, Adamiec. Klub z Opola po zaledwie jednym sezonie spadł do II ligi.

W 1954 roku, kiedy Odrze nie udało się awansować do ekstraklasy, w miejsce trenera Czesława Bartolika powrócił Mieczysław Bieniek, a działaczom udaje się pozyskać z Polonii Nysa napastnika Engelberta Jarka i Franciszka Stemplowskiego[7], który okazuje się później ogromnym wzmocnieniem drużyny prowadzonej przez Mieczysława Bieńka. W sezonie 1955 Odra awansowała I ligi, a Engelbert Jarek z 19 golami został królem strzelców drugiego poziomu rozgrywek oraz dotarła półfinału Pucharu Polski w którym Odra przegrała na wyjeździe z Lechią Gdańsk 0:2.

Kolejne trzy sezony były średnio udane dla drużyny Niebiesko-Czerwonych. Sezon 1956 Odra zakończyła na 7. miejscu. Dnia 26 września 1956 roku w Opolu doszło do bezprecedensowego wydarzenia. Odra Opole rozegrała towarzyski mecz z brazylijskim zespołem AFC America Belo Horizonte. Opolanie przegrali ten mecz 0:3[8]. W sezonie 1957, kiedy to trenerem Odry został Teodor Wieczorek[9], drużyna z Opola zajęła 10. miejsce w tabeli. W następnym sezonie Odra zajęła 11. miejsce w lidze i spadła do II ligi, by po roku gry znów awansować do ekstraklasy. Najwięcej bramek dla klubu strzelił wówczas Engelbert Jarek – 17 trafień[10].

Lata 1960–1975: Czołówka w Polsce edytuj

Początki lat 60. były bardzo udane dla klubu. O sile drużyny stanowili m.in.: bramkarz Konrad Kornek, Henryk Szczepański, Norbert Gajda, Henryk Brejza, Engelbert Jarek, którzy również stanowili trzon reprezentacji Polski. W sezonie 1960 Odra Opole prowadzona przez Teodora Wieczorka po zwycięstwie z Ruchem Chorzów 5:2 w 29. kolejce była bliska zdobycia mistrzostwa kraju, ale porażka w ostatniej kolejce z Gwardią Warszawa 0:2 spowodowała, że zespół rozgrywki ligowe zakończył na 4. miejscu.

W latach 1961–1963 Niebiesko-Czerwoni plasowali się w czołówce ekstraklasy. W 1962 roku, Odra Opole po zwycięstwie na Cracovią 3:1 zajęła 3. miejsce w Pucharze Polski. Sezon 1963/1964 był jednym z najlepszych w wykonaniu Niebiesko-Czerwonych. Najpierw drużyna pod wodzą Artura Woźniaka zajęła 3. miejsce w lidze (najwyższe miejsce w historii występów w ekstraklasie) oraz dotarła półfinału Pucharu Intertoto[11].

1963/64 – I liga
Lp. Klub Mecze Bramki Punkty
1. Górnik Zabrze   26 59:24 40
2. Zagłębie Sosnowiec   26 55:41 31
3. Odra Opole   26 42:31 31
4. Legia Warszawa 26 44:36 31
5. Polonia Bytom 26 40:35 27
6. Szombierki Bytom 26 45:42 26
7. Ruch Chorzów 26 34:38 24
8. Unia Racibórz 26 45:51 24
9. Gwardia Warszawa 26 35:41 24
10. ŁKS Łódź 26 27:37 23
11. Stal Rzeszów 26 32:44 23
12. Pogoń Szczecin 26 29:36 21
13. Wisła Kraków 26 29:45 21
14. Arkonia Szczecin 26 30:45 18

Następnie sezony w wykonaniu Odry nie były już takie udane, a w sezonie 1965/1966 zespół spadł do II ligi, ale po znakomitym sezonie 1966/1967 zespół prowadzony przez trenera Tadeusza Forysia powrócił do ekstraklasy[12]. Odra Opole nie była już tak mocną drużyną jak kiedyś. O sile drużyny prowadzonej przez Engelberta Jarka stanowili: bramkarz Andrzej Krupa, Zbigniew Gut, Bogdan Harańczyk, Józef Klose. W 1972/1973 Odra zajęła ostatnie – 14.miejsce w tabeli, ale względu na rozszerzenie ligi do 16 drużyn, Odra została na następny sezon w ekstraklasie, ale mimo tego i tak zajęła 15. miejsce i spadła II ligi. Po sezonie 1974/1975 Jarek zrezygnował z funkcji trenera „Niebiesko-Czerwonych”.

Lata 1975–1979: Era Antoniego Piechniczka edytuj

W 1975 roku, po rezygnacji trenera Engelberta Jarka, jego miejsce zajął przybyły z BKS Stal Bielsko-Biała Antoni Piechniczek, który już po roku pracy w klubie w znakomitym stylu awansował do ekstraklasy, a Wojciech Tyc wraz z Januszem Kupcewiczem z Arki Gdynia z 14 golami został królem strzelców drugiego poziomu rozgrywek[13]. Sezon 1976/1977 był średnio udany dla Odry i zakończyła go na 12. miejscu.

18 czerwca 1977 Odra Opole po zwycięstwie nad wicemistrzem Polski – Widzewem Łódź 3:1 (2:0) (2 bramki dla Odry strzelił Wojciech Tyc, a jedna padła po strzale samobójczym), zdobyła Puchar Ligi, co zapewniło jej start Pucharze UEFA 1977/1978, w którym uległa w pierwszej rundzie drużynie z NRD, 1. FC Magdeburg (1:2, 1:1)[14]. Rozgrywki ligowe w sezonie 1977/1978 drużyna Antoniego Piechniczka zakończyła na dobrym 6. miejscu[15].

Sezon 1978/1979 zaczął się średnio, ale końcówka rundy jesiennej była dla Odry rewelacyjna. Do najbardziej pamiętnych meczów zalicza się: 29 października 1978 roku w Warszawie mecz z Legią Warszawa wygrany przez Odrę 5:3 po hat-tricku Alfreda Bolcka oraz bramkach Wiesława Korka i Wojciecha Tyca, mimo iż przegrywali 1:3 oraz dnia 19 listopada 1978 roku w Opolu z Ruchem Chorzów, który Odra wygrała 3:1 po bramkach Zbigniewa Kwaśniewskiego, Romana Wójcickiego i Wojciecha Tyca i Odra w ten sposób zapewniła sobie tytuł mistrza jesieni. Jednak runda wiosenna nie była już tak udana jak runda jesienna i rozgrywki ligowe Odra zakończyła na 5. miejscu, a trener Antoni Piechniczek podał się do dymisji.

Lata 1980–1999: II i III liga edytuj

Następne sezony dla Odry nie były już takie udane. Sezon 1979/1980 Odra Opole pod wodzą trenera Józefa Zwierzyny zajęła 9. miejsce w tabeli, które jest zasługą świetnej gry obrońców „Niebiesko-Czerwonych”, a najlepszym strzelcem zespołu był Alfred Bolcek – 6 goli[16].

Sezon 1980/1981 jest jak na razie ostatnim sezonem Odry w I lidze. Pod wodzą czechosłowackiego trenera Józefa Stanko, a następnie Grzegorza Polakowa bilans meczów wygląda następująco: 6 zwycięstw – 6 remisów – 18 porażek. Ostatni mecz Odry w ekstraklasie miał miejsce dnia 14 czerwca 1981 roku w Warszawie. Wtedy Odra grała z Legią Warszawa, a mecz zakończył się remisem 1:1, a bramkę zdobył Wojciech Tyc. Najlepszymi strzelcami zespołu okazali się Andrzej Przenniak i Wojciech Tyc – 5 bramek[17].

Następne sezony w wykonaniu Odry były coraz słabsze aż w 1984 roku po raz pierwszy w historii spadła do III ligi. Po roku gry w lidze w sezonie 1984/1985 Odra Opole wróciła w szeregi II ligi, odnosząc m.in. zwycięstwo z drużyną WKS Wieluń 13:0 – najwyższe zwycięstwo Odry w historii[18]. W sezonie 1985/1986 Odra ponownie spadła do III ligi, a trenera Ireneusza Browarskiego zastąpili słynni piłkarze Odry – Antoni Kot i Andrzej Krupa, którzy ponownie wprowadzili Odrę do II ligi, ale już po roku Odra ponownie spadła do III ligi przez dziewięć lat trenerzy: najpierw Wojciech Tyc (1988–1991), potem Wiesław Łucyszyn (1991–1996) nie potrafili awansować z Odrą do II ligi, aż ta sztuka udała się Zygfrydowi Blautowi, który w sezonie 1996/1997 awansował do drugiej ligi.

W sezonie 1997/1998 Odra zajęła 17. miejsce w lidze co oznaczało spadek do niższej ligi. Jednak już po kilku miesiącach dzięki dokonanej przez biznesmena Ryszarda Raczkowskiego fuzji z Vartą Alkaline Namysłów drużyna z Opola powróciła do ligi gdy jeszcze trwał sezon 1998/1999 i występowała w niej pod nazwą Odra/Varta Opole[19]. Niebawem sponsorem klubu został namysłowski browar, funkcjonujący wówczas pod nazwą Ryan. Stąd też występy Odry w sezonie 2000/01 pod nazwą Ryan Odra Opole.

Od 2000 roku edytuj

Na początku XXI wieku prezesem Odry Opole był Ryszard Niedziela, właściciel sklepów Spar w Opolu, którego kierowała zbyt duża ambicja osiągnięcia sukcesu sportowego. Runda jesienna sezonu 2000/2001 była rewelacyjna w wykonaniu Odry (13 zwycięstw, 3 remisy, 3 porażki) i zajmowała 1. miejsce w tabeli. Ale wiosna nie była już tak udana, Odra Opole zajęła 4. miejsce w lidze i nie awansowała do ekstraklasy[20]. Po latach na jaw wyszło, że runda jesienna była udana dzięki współpracy Niedzieli z Ryszardem Forbrichem ps. „Fryzjer”[21], którą Niedziela opisał w książce „Mafia Fryzjera”[21]. W sezonie 2001/2002 drużyna spadła do III ligi. W okresie występów w III lidze najlepszym zawodnikiem Niebiesko-Czerwonych był Józef Żymańczyk, który jest nazywany przez kibiców i działaczy „symbolem” klubu[22].

Na koniec sezonu 2005/2006 zajęła drugie miejsce w trzecioligowej tabeli i po rozegraniu dwumeczu barażowego z Radomiakiem Radom awansowała do II ligi (obydwa spotkania zakończyły się wynikiem 1:1 i o awansie zadecydowały rzuty karne wygrane przez Odrę w stosunku 4:2). W okresie gry Odry w II lidze, jej najlepszym zawodnikiem był Nigeryjczyk Hugo Enyinnaya. W październiku 2006 roku, po raz pierwszy w historii klubu prezesem został obcokrajowiec – Holender Guido Vreuls.

9 stycznia 2008, trenerem Odry został Rob Delahaije, pierwszy holenderski trener polskiego klubu w historii polskiej piłki nożnej[23]. Prowadził zespół w sześciu ligowych meczach, z których 4 zremisował, a 2 przegrał. 16 kwietnia 2008 Guido Vreuls zrezygnował z funkcji prezesa klubu, a wraz z nim trener Delahaije[24][25].

W 2009 roku, ze względu na zadłużenie klubu, które spowodowało cofnięcie licencji na występy w I lidze, oraz brak możliwości spłacenia zaległości, klub został postawiony w stan upadłości[26]. W miejsce upadającego klubu powstało Stowarzyszenie Kultury Fizycznej „Oderka” Opole, zarejestrowane 16 czerwca 2009 w opolskim urzędzie miasta, mające kontynuować tradycje klubu[27]. Prezesem został wówczas Mariusz Gnoiński, właściciel prywatnej przychodni rehabilitacyjnej, trener odnowy biologicznej i piłkarz rezerw Odry[28]. 14 czerwca 2011 walne zebranie zdecydowało o powrocie do nazwy Odra Opole[29].

Nowy zespół przystąpił do rozgrywek IV ligi, gr. opolskiej. W pierwszym sezonie Oderka zdobyła 81 punktów, wygrywając grupę i awansując do III ligi, gr. opolsko-śląskiej[30]. W niej występowała przez 3 następne sezony, wygrywając ostatecznie grupę w sezonie 2012/13 i awansując do II ligi, gr. zachodniej[31]. Na III szczeblu rozgrywkowym zespół spędził tylko sezon, zajmując 12. miejsce w zachodniej grupie II ligi i spadając ponownie do III ligi[32]. Powrót na III szczebel zajął Odrze 2 sezony, zajmując najpierw 2., a potem 1. miejsce w opolsko-śląskiej grupie III ligi. Po zwycięstwie grupy drużyna z Opola pokonała ponadto Vinetę Wolin, co umożliwiło awans do II ligi[33]. W sezonie 2016/17 jako beniaminek II ligi zespół zajął 2. miejsce i awansował do I ligi, gdzie występuje obecnie[34]. W czerwcu 2023 podpisano formalną umowę o współpracy pomiędzy Odrą Opole i Pogonią Prudnik[35].

Klub w rozgrywkach edytuj

Sezon po sezonie edytuj

 
Historia występów Odry Opole w rozgrywkach ligowych
Sezon Rozgrywki ligowe Puchar Polski
(rozgrywki centralne) 		Puchar Ligi Najlepszy strzelec
(rozgrywki ligowe)
Poziom Msc M Z R P GZ GS BG Pkt
1951 II liga gr. 3 5. 14 6 1 7 28 26 +2 13 – –   Rudolf Czech (12 goli)
1952 II liga gr. 3 1. 18 12 2 4 51 22 +29 26 5R –   Franciszek Klik (15)
1953 I liga 11. 22 4 8 10 25 38 –13 16 – –   Franciszek Klik
  Stanisław Mielniczek (po 6)
1954 II liga 8. 20 5 5 10 23 35 –12 15 1/8 –   Marian Kucharski (8)
1955 II liga 1. 26 17 6 3 58 30 +28 40 1/2 –   Engelbert Jarek (19)
1956 I liga 7. 22 8 4 10 34 41 –7 20 1/4 –   Engelbert Jarek (9)
1957 I liga 10. 22 8 2 12 27 48 –21 18 RW –   Wilhelm Spałek (9)
1958 I liga 11. 22 7 4 11 23 36 –13 18 – –   Engelbert Jarek (7)
1959 II liga gr. pn. 1. 22 15 6 1 49 9 +40 36 – –   Engelbert Jarek (17)
1960 I liga 4. 22 10 7 5 43 28 +15 27 – –   Engelbert Jarek (15)
1961 I liga 6. 26 9 10 7 51 35 +16 28 – –   Norbert Gajda (17)
1962 I liga 4. 14 7 2 5 18 12 +6 14 3 –   Norbert Gajda (10)
1962/1963 I liga 5. 26 12 5 9 29 27 +2 29 1/16 –   Norbert Gajda (9)
1963/1964 I liga 3. 26 12 7 7 42 31 +11 31 1/8 –   Engelbert Jarek (11)
1964/1965 I liga 10. 26 8 8 10 26 35 –9 24 1/16 –   Norbert Gajda (6)
1965/1966 I liga 13. 26 7 6 13 26 40 –14 20 1/8 –   Engelbert Jarek (9)
1966/1967 II liga 2. 30 16 9 5 43 17 +26 41 1/2 –   Manfred Urbas (14)
1967/1968 I liga 10. 26 7 9 10 20 33 –13 23 1/8 –   Józef Klose (6)
1968/1969 I liga 9. 26 8 8 10 28 33 –5 24 1/16 –   Manfred Urbas (6)
1969/1970 I liga 13. 26 6 9 11 22 36 –14 21 1/8 –   Manfred Urbas (7)
1970/1971 II liga 1. 30 18 7 5 40 16 +24 43 1/8 –   Józef Klose (7)
1971/1972 I liga 7. 26 9 9 8 25 27 –2 27 1/16 –   Ernest Powieczko (8)
1972/1973 I liga 14. 26 3 12 11 21 36 –15 18 1/16 –   Józef Klose (6)
1973/1974 I liga 15. 30 6 12 12 25 37 –12 24 1/16 –   Wojciech Tyc (6)
1974/1975 II liga gr. płd. 4. 30 11 11 8 39 22 +17 33 – –   Wojciech Tyc (11)
1975/1976 II liga gr. płd. 1. 30 21 7 2 52 8 +44 49 1/4 –   Wojciech Tyc (14)
1976/1977 I liga 12. 30 8 10 12 36 39 –3 26 – Z   Wojciech Tyc (12)
1977/1978 I liga 6. 30 13 4 13 35 31 +4 30 1/8 FG   Wojciech Tyc (8)
1978/1979 I liga 5. 30 14 6 10 42 28 +14 34 1/16 –   Alfred Bolcek (11)
1979/1980 I liga 9. 30 10 11 9 21 26 –5 31 1/4 –   Alfred Bolcek (6)
1980/1981 I liga 16. 30 6 6 18 26 43 –17 18 1/2 –   Andrzej Przenniak
  Wojciech Tyc (po 5)
1981/1982 II liga gr. 1 9. 30 11 9 10 44 35 +9 31 1/16 –   Wiesław Korek (12)
1982/1983 II liga gr. 1 12. 30 11 7 12 36 46 –10 29 2R –   Alfred Bolcek
  Piotr Cyrys (po 7)
1983/1984 II liga gr. 1 13. 30 9 9 12 29 30 –1 18 3R –   Piotr Cyrys (8)
1984/1985 III liga gr. 5 1. 30 18 8 4 71 18 +53 44 2R – b.d.
1985/1986 II liga gr. 1 14. 30 8 12 10 38 35 +3 28 3R – b.d.
1986/1987 III liga gr. 5 1. 30 20 6 4 41 13 +28 46 4R – b.d.
1987/1988 II liga gr. 1
Baraże o II ligę
13.
↓
 30
2
 10
0
 5
0
 15
2
 25
0
 34
3
 –9
–3
 25
–
 – b.d.
1988/1989 III liga gr. 5 3. 26 17 4 5 51 15 +36 38 5R – b.d.
1989/1990 III liga gr. 3 8. 38 16 12 10 57 48 +9 44 3R – b.d.
1990/1991 III liga gr. gn-śl. 10. 30 10 10 10 37 42 –5 30 1R – b.d.
1991/1992 III liga gr. gn-śl. 5. 34 14 10 10 52 45 +7 38 – – b.d.
1992/1993 III liga gr. gn-śl. 2. 34 16 12 6 53 25 +28 44 RW – b.d.
1993/1994 III liga gr. gn-śl. 11. 34 12 8 14 46 44 +2 32 – – b.d.
1994/1995 III liga gr. gn-śl. 12. 34 11 10 13 44 37 +7 32 – – b.d.
1995/1996 III liga gr. gn-śl. 4. 34 15 8 11 42 36 +6 53 – – b.d.
1996/1997 III liga gr. gn-śl. 1. 34 18 11 5 57 31 +26 65 RW – b.d.
1997/1998 II liga 17. 32 8 8 16 27 40 –13 32 3R –   Józef Żymańczyk (16)
1998/1999 II liga 4. 26 12 4 10 37 31 +6 40 2R –   Ferdinand Chi Fon (6)
1999/2000 II liga 8. 46 19 11 16 48 48 0 68 2R –   Marian Kucharski (9)
2000/2001 II liga 4. 38 19 10 9 48 28 +20 67 1/2 2R   Dariusz Solnica (16)
2001/2002 II liga 18. 38 12 5 21 40 61 –21 41 2R 2R   Józef Żymańczyk (6)
2002/2003 III liga gr. 3 5. 30 14 11 5 44 26 +18 53 RW –   Józef Żymańczyk (16)
2003/2004 III liga gr. 3 4. 30 15 4 11 36 30 +6 49 – –   Marcin Rogowski
  Piotr Sobotta (po 7)
2004/2005 III liga gr. 3 12. 30 9 10 11 26 26 0 37 – –   Łukasz Dzierżęga
  Piotr Sobotta (po 5)
2005/2006 III liga gr. 3
Baraże o II ligę
2.
↑
 30
2
 14
0
 12
0
 4
2
 40
2
 20
2
 +20
0
 54
–
 1R –   Wojciech Dzierżenga (11)
2006/2007 II liga 10. 34 10 11 13 29 35 –6 41 – –   Hugo Enyinnaya (9)
2007/2008 II liga 13. 34 8 11 15 28 39 –11 35 1/8 –   Hugo Enyinnaya (8)
2008/2009 I liga[36] 17.[37] 34 6 7 21 22 51 –29 25 1/8 –   Marcin Józefowicz (6)
2009/2010 IV liga gr. op. 1. 30 26 3 1 84 14 +70 81 – –   Wojciech Ścisło (21)
2010/2011 III liga gr. op.-śl. 5. 30 14 9 7 43 25 +18 51 – –   Adam Setla (9)
2011/2012 III liga gr. op.-śl. 6. 30 12 11 7 46 33 +13 47 – –   Tadeusz Tyc (21)
2012/2013 III liga gr. op.-śl. 1. 30 18 8 4 53 23 +30 62 – –   Adam Setla (12)
2013/2014 II liga gr. zach. 12. 34 10 13 11 36 40 –4 43 1/32 –   Marcin Kocur (7)
2014/2015 III liga gr. op.-śl. 2. 38 26 7 5 84 32 +48 85 RW (2T) –   Marek Gładkowski (17)
2015/2016 III liga gr. op.-śl.
Baraże o II ligę
1.
↑
 30
2
 19
2
 9
0
 2
0
 63
4
 17
1
 +46
+3
 66
–
 RW –   Waldemar Gancarczyk (11)
2016/2017 II liga 2. 34 21 8 5 69 34 +35 71 RW –   Marcin Wodecki (15)
2017/2018 I liga 11. 34 12 9 13 37 43 –6 45 RW –   Marcin Wodecki (9)
2018/2019 I liga 12. 34 10 10 14 38 43 –5 40 1/4 –   Szymon Skrzypczak (9)
2019/2020 I liga 13. 34 11 9 14 33 39 –6 42 1/4 –   Arkadiusz Piech (7)
2020/2021 I liga 8. 34 13 10 11 35 41 –6 49 1/32 –   Konrad Nowak (6)
2021/2022 I liga 5.[38] 34 14 9 11 51 46 +5 51 1/32 –   Tomáš Mikinič (10)
2022/2023 I liga 15. 34 10 7 17 39 48 -9 37 1R –
Razem

Odra Opole rozegrała 22 sezony w najwyższej klasie rozgrywkowej. Statystyki w ekstraklasie – 564 mecze: 182 zwycięstwa, 159 remisów i 223 porażki, bramki 645–740. W drugim poziomie rozgrywkowym Odra występowała w 22 sezonach. Bilans występów – 652 mecze: 264 zwycięstwa, 163 remisy i 225 porażek, bramki 834–698.

Najlepszym zawodnikiem Odry w historii jej występów w ekstraklasie jest Engelbert Jarek (92 gole).

Bilans Odry Opole w Ekstraklasie
Mecze Zwycięstwa Remisy Porażki Bramki Punkty
564 182 159 223 645:740 523

Europejskie puchary edytuj

  Legenda do wszystkich tabel:

  • Q – runda eliminacyjna, 1/16, 1/8, 1/4, 1/2 – odpowiednia faza rozgrywek, Grupa – runda grupowa, 1r gr – pierwsza runda grupowa, 2r gr – druga runda grupowa, F – finał, R – runda, PO – play-off
  • k. – rzuty karne, los. – losowanie, Dogr. – dogrywka, w. – zasada bramek strzelonych na wyjeździe
Sezon Rozgrywki Runda Klub Dom Wyjazd Ogólnie
1961/1962 Puchar Intertoto Grupa A1   Slovan Bratysława 1–1 1–8 3. miejsce
  Wiener AC 2–0 1–4
  Vorwärts Berlin 2–1 1–2
1963/1964 Puchar Intertoto Grupa C4   Hajduk Split 1–0 0–1 1. miejsce
  FSV Zwickau 1–0 1–1
  SONP Kladno 4–0 1–1
1/8 finału   IFK Norrköping 3–2 2–0 5–2
1/4 finału   Slovan Bratysława 1–1 1–1 2–2, los.
1/2 finału   Polonia Bytom 0–0 1–2 1–2
1964/1965 Puchar Intertoto Grupa B4   Spartak Plewen 1–0 1–1 3. miejsce
  Tatran Preszów 0–2 1–1
  SC Karl-Marx-Stadt 1–2 2–0
1968 Puchar Intertoto Grupa B6   Jednota Trencin 2–0 0–0 1. miejsce
  FC Magdeburg 1–0 2–0
  Hvidovre IF 2–0 1–2
1969 Puchar Intertoto Grupa 9   FC La Chaux-de-Fonds 3–0 2–3 1. miejsce
  KSK Beveren 2–0 0–0
  B 1913 Odense 2–0 2–1
1972 Puchar Intertoto Grupa 8   Frem Kopenhaga 4–0 1–2 2. miejsce
  Rot-Weiß Oberhausen 4–3 0–1
  VOEST Linz 2–0 0–2
1977/1978 Puchar UEFA Pierwsza runda   FC Magdeburg 1–2 1–1 2–3

Dotychczas Odra rozegrała 44 mecze w europejskich pucharach. Bilans spotkań – z 21 zwycięstwami, 11 remisami i 12 porażkami. Największym sukcesem było dojście do półfinału Pucharu Intertoto 1963/1964 oraz start w Pucharze UEFA 1977/1978[39]. Niebiesko-Czerwoni wygrali również grupę Pucharu Intertoto 1968 i 1969[40][41][42].

Najskuteczniejszym zawodnikiem w europejskich pucharach jest Engelbert Jarek (14 goli).

Bilans Odry Opole w europejskich pucharach
Mecze Zwycięstwa Remisy Porażki Bramki
44 21 11 12 60:43

Sukcesy edytuj

Piłka nożna
Podnoszenie ciężarów

Stadion edytuj

 
Stadion Miejski w Opolu (2012)
Osobny artykuł: Stadion Miejski „Odra”.

W czerwcu 2017 roku prezydent Opola Arkadiusz Wiśniewski ogłosił plany budowy nowego stadionu pod koniec 2019 roku[49].

Kibice edytuj

Odrze Opole kibicują głównie ludzie mieszkający w województwie opolskim. Odra posiada fankluby w Brzegu, Dobrzeniu Wielkim, Głuchołazach, Gogolinie, Grodkowie, Kędzierzynie-Koźlu, Kluczborku, Kolonowskim, Krapkowicach, Lewinie Brzeskim, Łubnianach, Niemodlinie, Nysie, Oleśnie, Oławie, Ozimku, Prudniku, Strzelcach Opolskich, Skorogoszczu, Strzelinie, Turawie, Tułowicach, Tarnowie Opolskim, Zawadzkiem, Zdzieszowicach i Ziębicach[50].

Zgody

Jedna Odra edytuj

 
Kibice Odry na „Młynie”

Stowarzyszenie Sympatyków Odry Opole „Jedna Odra” – stowarzyszenie kibiców Odry Opole, powstałe w 2001 roku, zarejestrowane sądownie dnia 25 sierpnia 2010 roku. Jest oficjalnym reprezentantem kibiców Odry Opole oraz członkiem Ogólnopolskiego Związku Stowarzyszeń Kibiców. Zajmuje się popularyzacją Odry Opole, propagowaniem bezpiecznego uczestnictwa w meczach Odry Opole wśród młodzieży szkolnej, organizacją ruchu kibicowskiego, konsultacje oraz porady marketingowe z władzami Klubu Odra Opole oraz promowanie postaw patriotycznych wśród kibiców Odry Opole i mieszkańców Opolszczyzny. Pierwszym prezesem Stowarzyszenia „Jedna Odra” był Tomasz Szymański, obecnie prezesem jest Grzegorz Lech. Członkowie stowarzyszenia biorą udział w różnych obchodach rocznicowych i akcjach charytatywnych m.in. Marsz Niepodległości, Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”, Międzynarodowy Turniej Kibiców Odry Opole z okazji 65-lecia istnienia klubu (19 czerwca 2010), złożenie kwiatów pod pomnikiem podziemia antykomunistycznego w 65. rocznicę założenia WiN-u (2 września 2010), akcje: „Stadion dla Opolszczyzny” (wrzesień 2010), „Niebiesko-czerwony Mikołaj” (5 grudnia 2010), „Niebiesko-czerwone serce” – zbiórka krwi kibiców Odry Opole (od 2010 roku).

Informacje ogólne edytuj

  • Pełna nazwa: Stowarzyszenie Sympatyków Odry Opole „Jedna Odra”
  • Data założenia: 2010
  • Adres: ul. Oleska 51, 45-222 Opole
  • Numer KRS: 000363788
  • Prezes: Grzegorz Lech

Rekordy i statystyki edytuj

 
Engelbert Jarek, najlepszy strzelec w historii klubu
Jedenastka wszech czasów według Historii polskiej piłki nożnej[51]

Statystyki klubowe edytuj

Rekordy indywidualne edytuj

Najlepsi strzelcy Odry w Ekstraklasie[2]
Lp. Zawodnik Bramki
1. Engelbert Jarek 94
2. Norbert Gajda 56
3. Wojciech Tyc 46
4. Józef Klose 40
5. Zbigniew Bania 29
6. Alfred Bolcek 26
7. Antoni Kot 20
8. Manfred Urbas 19
9. Wilhelm Spałek 17
10. Adam Bonia 16
Wiesław Korek
12. Franciszek Klik 15
Karol Kot
Stanisław Mielniczek
15. Egon Piechaczek 14
Hubert Poplutz
17. Jan Małkiewicz 13
18. Andrzej Przenniak 12
19. Franciszek Stemplowski 10
Najlepsi strzelcy Odry w europejskich pucharach[60]
Lp. Zawodnik Bramki
1. Engelbert Jarek 14
2. Norbert Gajda 6
3. Manfred Urbas 5
Ernest Powieczko
5. Zenon Żaczyński 3
Antoni Kot
Karol Kot
8. Henryk Szczepański 2
Adam Bonia
Manfred Koprek
Wojciech Tyc
Józef Klose
13. Franciszek Stemplowski 1
Egon Piechaczek
Stanisław Juszczak
Zygmunt Droździok
Józef Zwierzyna
Bogdan Harańczyk
Krystian Koźniewski

Zawodnicy edytuj

Z tym tematem związana jest kategoria: Trenerzy piłkarzy Odry Opole.

Piłkarze Odry w reprezentacji Polski edytuj

W reprezentacji Polski grało 14 zawodników w barwach Odry Opole. Łącznie wystąpili w 105 meczach reprezentacji.

Engelbert Jarek
Mecze/gole: 3 mecze/1 gol
Debiut: 08.06.1958 Rostock,   NRD –   Polska 1:1
Ostatni mecz: 15.04.1962 Casablanca,   Maroko –   Polska 1:3
Sukcesy: Uczestnik igrzysk olimpijskich 1960
Bernard Blaut
Mecze/gole: 1 mecz
Debiut: 13.11.1960 Budapeszt,   Węgry –   Polska 4:1
Ostatni mecz:
Sukcesy:
Henryk Szczepański
Mecze/gole: 28 meczów
Debiut: 21.05.1961 Warszawa,   Polska –   ZSRR 1:0
Ostatni mecz: 01.11.1965 Rzym,   Włochy –   Polska 6:1
Sukcesy:
Norbert Gajda
Mecze/gole: 7 meczów/2 gole
Debiut: 22.10.1961 Wrocław,   Polska –   NRD 3:1
Ostatni mecz: 10.10.1962 Chorzów,   Polska –   Irlandia Północna 0:2
Sukcesy:
Konrad Kornek
Mecze/gole: 15 meczów/11 goli straconych
Debiut: 11.04.1962 Paryż,   Francja –   Polska 1:3
Ostatni mecz: 28.07.1967 Wrocław,   Polska –   ZSRR 0:1
Sukcesy:
Henryk Brejza
Mecze/gole: 9 meczów
Debiut: 05.01.1966 Liverpool,   Anglia –   Polska 1:1
Ostatni mecz: 20.10.1968 Szczecin,   Polska –   NRD 1:1
Sukcesy:
Antoni Kot
Mecze/gole: 1 mecz
Debiut: 10.10.1971 Warszawa,   Polska –   RFN 1:3
Ostatni mecz:
Sukcesy:
Zbigniew Gut
Mecze/gole: 11 meczów
Debiut: 01.09.1972 Norymberga,   NRD –   Polska 1:2
Ostatni mecz: 26.06.1974 Stuttgart,   Szwecja –   Polska 0:1
Sukcesy: Mistrz olimpijski 1972, 3.miejsce na mistrzostwach świata 1974
Bohdan Masztaler
Mecze/gole: 10 meczów
Debiut: 16.10.1976 Porto,   Portugalia –   Polska 0:2
Ostatni mecz: 19.06.1977 São Paulo,   Brazylia –   Polska 3:1
Sukcesy:
Wojciech Tyc
Mecze/gole: 1 mecz
Debiut: 12.11.1977 Wrocław,   Polska –   Szwecja 2:1
Ostatni mecz:
Sukcesy:
Zbigniew Kwaśniewski
Mecze/gole: 2 mecze
Debiut: 22.03.1978 Luksemburg,   Luksemburg –   Polska 1:3
Ostatni mecz: 05.04.1978 Poznań,   Polska –   Grecja 5:2
Sukcesy:
Roman Wójcicki
Mecze/gole: 11 meczów
Debiut: 12.04.1978 Łódź,   Polska –   Irlandia 3:0
Ostatni mecz: 13.05.1980 Frankfurt,   RFN –   Polska 3:1
Sukcesy: Uczestnik mistrzostw świata 1978
Józef Młynarczyk
Mecze/gole: 5 meczów
Debiut: 18.02.1979 Tunis,   Tunezja –   Polska 0:2
Ostatni mecz: 13.05.1980 Frankfurt,   RFN –   Polska 3:1
Sukcesy:
Józef Adamiec
Mecze/gole: 1 mecz
Debiut: 25.03.1981 Bukareszt,   Rumunia –   Polska 2:0
Ostatni mecz:
Sukcesy:

Obecny skład edytuj

Stan na 25 lipca 2022 roku.
Nr Poz. Piłkarz
1 BR   Błażej Sapielak
2 OB   Piotr Żemło
3 NA   Marcel Sluga
4 OB   Łukasz Kędziora
5 PO   Rafał Niziołek
6 PO   Mikołaj Łabojko
7 NA   Bartosz Guzdek
8 OB   Stanisław Hrebeń
9 PO   Tomáš Mikinič
10 PO   Michal Klec
11 NA   Dawid Czapliński
12 BR   Dominik Kalinowski
14 PO   Szymon Łapiński
15 OB   Konrad Kostrzycki
Nr Poz. Piłkarz
16 PO   Maciej Urbańczyk
17 PO   Mateusz Marzec
19 OB   Maksymilian Tkocz
20 PO   Oskar Paprzycki
22 OB   Mateusz Spychała
24 OB   Jakub Szrek
27 OB   Mateusz Kamiński (kapitan)
30 BR   Artur Haluch
32 PO   Maciej Wróbel
33 PO   Maksymilian Paszkowski
47 PO   Antoni Klimek
71 OB   Bernard Petrák
94 PO   Konrad Nowak

Sztab szkoleniowy edytuj

Trenerzy edytuj

Z tym tematem związana jest kategoria: Trenerzy piłkarzy Odry Opole.
 
Michał Matyas - trener klubu w 1961
 
Antoni Brzeżańczyk - trener klubu w latach 1965-1966, 1968-69
 
Antoni Piechniczek - trener klubu w latach 1975-1979

Prezesi edytuj

Bibliografia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Historia w pigułce.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k Podstawowe informacje historyczne o klubie.
  3. ↑ a b Sebastian Bergiel: Odra Opole Antoniego Piechniczka w latach 1975–1979, s. 17 Piłka nożna na Opolszczyźnie do czasu powstania OKS Odra Opole.
  4. ↑ Jak „Odra” stała się „Odrą”?
  5. ↑ Turniej piłkarski w Opolu. Lwowianka zdobywa puchar, „Sport Tygodnik”, 10 maja 1946 [dostęp 2020-08-19], Ciekawostką był fakt, że w przypadku remisu w regulaminowym czasie, o wygranej decydowała większa ilość wykonywanych rzutów rożnych.
  6. ↑ Drobiazgi z Opola, „Sport”, 6 lutego 1947 [dostęp 2020-08-23].
  7. ↑ Historia klubu w latach 1945–1963/64 – Od narodzin po brązowy medal mistrzostw Polski [data dostępu: 2010-06-15].
  8. ↑ Brazylijscy czarodzieje na opolskim stadionie [data dostępu: 2009-06-27].
  9. ↑ Teodor Wieczorek – Historia-odry.opole.pl.
  10. ↑ 1959 – II LIGA (Grupa Północna).
  11. ↑ Artur Woźniak szkoleniowcem OKS-u (1962) [data dostępu: 2012-07-09].
  12. ↑ 1966/67: Awans „Odry” Opole do I ligi [data dostępu: 2009-07-18].
  13. ↑ Czado 2022 ↓, s. 164.
  14. ↑ Czado 2022 ↓, s. 181.
  15. ↑ Czado 2022 ↓, s. 184.
  16. ↑ 1979/1980 – I LIGA.
  17. ↑ 1980/1981 – I LIGA.
  18. ↑ 1984/85: Najwyższe zwycięstwo ligowe w historii! [data dostępu: 2009-11-29].
  19. ↑ 1998/1999 – II LIGA (Grupa Zachodnia) [data dostępu: 2012-07-26].
  20. ↑ 2000/2001 – II liga.
  21. ↑ a b Odra Opole – korupcja w opolskiej piłce [data dostępu: 2007-10-17].
  22. ↑ Józef Żymańczyk – Historia-odry.opole.pl.
  23. ↑ Rob Delahaije nowym trenerem Odry Opole. 90minut.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. [data dostępu: 2008-01-08].
  24. ↑ Odra Opole bez prezesa i trenera. Nowa Trybuna Opolska, 2008-04-16. [dostęp 2019-09-27].
  25. ↑ Marcin Sagan: Odra Opole – prezes i trener rezygnują. Nowa Trybuna Opolska, 2008-04-17. [dostęp 2019-09-27].
  26. ↑ MOSiR Opole złożył w sądzie wniosek o upadłość Odry Opole. Nowa Trybuna Opolska, 2009-10-15. [dostęp 2019-09-27].
  27. ↑ Oderka już została zarejestrowana. Nowa Trybuna Opolska, 2009-06-16. [dostęp 2019-09-27].
  28. ↑ Mariusz Gnoiński prezesem Oderki Opole. Nowa Trybuna Opolska, 2009-06-16. [dostęp 2019-09-27].
  29. ↑ Odra Opole zastąpi Oderkę. Nowa Trybuna Opolska, 2011-06-14. [dostęp 2011-06-14].
  30. ↑ IV liga 2009/2010, grupa: opolska [online], www.90minut.pl [dostęp 2022-12-26].
  31. ↑ III liga 2012/2013, grupa: opolsko-śląska [online], www.90minut.pl [dostęp 2022-12-26].
  32. ↑ II liga 2013/2014, grupa: zachodnia [online], www.90minut.pl [dostęp 2022-12-26].
  33. ↑ Baraże o udział w II lidze [online], www.90minut.pl [dostęp 2022-12-26].
  34. ↑ II liga 2016/2017 [online], www.90minut.pl [dostęp 2022-12-26].
  35. ↑ Maciej Dobrzański, Pogoń i Odra razem [online], Prudnik24, 9 czerwca 2023 [dostęp 2023-06-25] (pol.).
  36. ↑ Po reorganizacji lig w 2008 roku I liga została drugim poziomem rozgrywkowym.
  37. ↑ Po sezonie zespół został rozwiązany.
  38. ↑ Przegrane baraże o awans
  39. ↑ Puchar Intertoto 1963/1964.
  40. ↑ Puchar Intertoto 1968.
  41. ↑ Puchar Intertoto 1969.
  42. ↑ Rozgrywano wtedy jedynie fazę grupową.
  43. ↑ Dziewiąte miejsce ciężarowców Sanoczanki. „Nowiny”, s. 2, nr 270 z 26 listopada 1976. 
  44. ↑ Sport. Ciężarowcy Odry Opole mistrzami Polski. Sanoczanka najlepsza w II lidze. „Nowiny”, s. 2, nr 271 z 28 listopada 1978. 
  45. ↑ Wacław Burzmiński. Debiut na „9”. „Nowiny”, s. 5, nr 252 z 20 listopada 1980. 
  46. ↑ Sport. Sztangiści Sanoczanki opuścili ekstraklasę. „Nowiny”, s. 2, nr 255 z 3 listopada 1988. 
  47. ↑ Sport. Z różnych dyscyplin. Sanoczanka wśród najlepszych. Lechia Sędziszów zdegradowana. „Nowiny”, s. 2, nr 291 z 7 grudnia 1984. 
  48. ↑ OKS Odra Opole – Stadion.
  49. ↑ Opole wybuduje nowy stadion, prezydent zdradził szczegóły. Początek w 2019 roku [data dostępu: 2017-06-04].
  50. ↑ Odra Opole [online], Wszystko o kibicach... Wiki [dostęp 2020-10-13] (pol.).
  51. ↑ a b c | tytuł = Opolski Klub Sportowy „Odra” Opole.
  52. ↑ 1965/1966 – I liga.
  53. ↑ 1968/1969 – I liga.
  54. ↑ 1972/1973 – I liga.
  55. ↑ 1976/1977 – I liga.
  56. ↑ Historia spotkań: Odra Opole – Legia Warszawa.
  57. ↑ Historia spotkań (I i II liga): Odra Opole – Ruch Chorzów.
  58. ↑ Historia spotkań (I i II liga): Odra Opole – Wisła Kraków.
  59. ↑ Historia spotkań (I i II liga): Odra Opole – Zagłębie Sosnowiec.
  60. ↑ „Odra” Opole w Pucharze Karla Rappana (Puchar Intertoto).
  61. ↑ Mariusz Gnoiński prezesem Oderki Opole [data dostępu: 2009-06-16].
  62. ↑ Krystian Golec prezesem Odry Opole [data dostępu: 2011-07-20].
  63. ↑ Kolejny etap zmian w OKS Odra Opole [data dostępu: 2019-12-09].

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Odra_Opole&oldid=72925807”