Irena Burke
Irena Burke (ur. 7 grudnia 1922 w Warszawie[1], zm. 1 maja 2000 tamże) – polska scenografka i kostiumografka teatralna.
| Data i miejsce urodzenia |
7 grudnia 1922 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1 maja 2000 |
| Narodowość |
polska |
| Język |
polski |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
W 1955 roku ukończyła ASP w Warszawie[1]. W tym samym czasie, w latach 1952–1954 pracowała jako asystent na ASP. W latach 1955–1957 pracowała jako asystent scenografa w Teatrze Domu Wojska Polskiego w Warszawie. W latach 1957–1970 pracowała jako asystent scenografa w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. Od 1962 do 1967 roku była scenografką Teatru im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim. W latach 1970–1988 ponownie pracowała w Teatrze Dramatycznym w Warszawie na etacie scenografa[2]. Dla tego i wielu innych teatrów zaprojektowała wiele dekoracji i kostiumów w wystawianych tam sztukach. Była również autorką kostiumów do serialu „Modrzejewska” (reż. Jan Łomnicki) (1989)[3].
Niektóre projekty edytuj
Teatr edytuj
- 1951 – dekoracja i kostiumy, Komedia satyryczna Stefanii Grodzieńskiej i Jana Szeląga (Teatr Mały w Łodzi) (jeszcze pod nazwiskiem Irena Piskorska)[4]
- 1953 – kostiumy, Droga do Czarnolasu Aleksandra Maliszewskiego (reż. Tadeusz Byrski, Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach)
- 1954 – scenografia, Stronica życia Wiktora Rozowa (Teatr Nowej Warszawy, Warszawa)
- 1955 – asystent scenografa, Wesele Stanisława Wyspiańskiego (reż. Maryna Broniewska i Jan Świderski, Teatr Domu Wojska Polskiego, Warszawa)
- 1955 – asystent scenografa, Tragedia optymistyczna Wsiewołoda Wiszniewskiego (reż. Lidia Zamkow, Teatr Domu Wojska Polskiego, Warszawa)
- 1956 – projekt kostiumów, Dobry człowiek z Seczuanu Bertolta Brechta (reż. Ludwik René, Teatr Domu Wojska Polskiego, Warszawa)
- 1956 – asystent scenografa, Romeo i Julia Williama Shakespeare’a (reż. Lidia Zamkow, Teatr Domu Wojska Polskiego, Warszawa)
- 1956 – dekoracje, Ruy Blas Wiktora Hugo (reż. Maryna Broniewska, Teatr Domu Wojska Polskiego, Warszawa)
- 1957 – kostiumy, Szwejk Bertolta Brechta (reż. Ludwik René, Teatr Domu Wojska Polskiego, Warszawa)
- 1957 – asystent scenografa, Pamiętnik Anny Frank Francesa Goodricha i Alberta Hacketta (reż. Jan Świderski, Teatr Domu Wojska Polskiego, Warszawa)
- 1957 – scenografia, Damy i huzary Aleksandra Fredry (reż. zespół, Teatr Domu Wojska Polskiego, Warszawa)
- 1957 – asystent reżysera, Imiona władzy Jerzego Broszkiewicza (reż. Lidia Zamkow, Teatr Dramatyczny m.st. Warszawy)
- 1958 – asystent reżysera, Antygona Jeana Anouilh'a (reż. Jerzy Rakowiecki, Teatr Dramatyczny, Warszawa)
- 1958 – kostiumy, Wizyta starszej pani Friedricha Dürrenmatta (reż: Ludwik René, Teatr Dramatyczny, Warszawa)
- 1958 – asystent scenografa, Szkoda tej czarownicy na stos Christophera Fry'a (reż. Ludwik René, Teatr Dramatyczny, Warszawa)
- 1958 – asystent reżysera, Parady Jana Potockiego (reż. Ewa Bonacka, Teatr Dramatyczny, Warszawa)
- 1959 – scenografia, Ożenek Mikołaja Gogola (reż. Zygmunt Chmielewski, Bałtycki Teatr Dramatyczny im. Juliusza Słowackiego w Koszalinie)
- 1959 – kostiumy, Droga do Czarnolasu Aleksandra Maliszewskiego (reż. Tadeusz Byrski, teatry dramatyczne, Poznań)
- 1959 – kostiumy, Proces w Salem Arthura Millera (reż. Ludwik René, Teatr Dramatyczny, Warszawa)
- 1960 – asystent scenografa, Ptaki Andrzeja Jareckiego i Agnieszki Osieckiej (reż. Konrad Swinarski, Teatr Dramatyczny, Warszawa)
- 1960 – asystent scenografa, Kartoteka Tadeusza Różewicza (reż. Wanda Laskowska, Teatr Dramatyczny, Warszawa)
- 1961 – scenografia, Jaskinia filozofów Zbigniewa Herberta (reż. Noemi Korsan-Ekert, Teatr Dramatyczny, Warszawa)
- 1961 – asystent scenografa, Król Edyp Sofoklesa (reż. Ludwik René, Teatr Dramatyczny, Warszawa)
- 1961 – asystent scenografa, Nosorożec Eugène’a Ionesco (reż. Wanda Laskowska, Teatr Dramatyczny, Warszawa)
- 1962 – scenografia, Uciekła mi przepióreczka Stefana Żeromskiego (reż. Irena Byrska, Teatr im. Juliusza Osterwy, Gorzów Wielkopolski)
- 1962 – scenografia, Huzarzy Pierre’a Aristide Breala (reżyseria: Ewa Kołogórska, Teatr im. Juliusza Osterwy, Gorzów Wielkopolski)
- 1962 – scenografia, W małym domku Tadeusza Rittnera (reż. Tadeusz Byrski, Teatr im. Juliusza Osterwy, Gorzów Wielkopolski)
- 1962 – kostiumy, Zygmunt August Stanisława Wyspiańskiego (reż. Tadeusz Byrski, Teatr im. Juliusza Osterwy, Gorzów Wielkopolski)
- 1962 – scenografia, Ucieczka Michaiła Bułchakowa (reż. B. Danowicz i M. Smolarek, Teatr im. Juliusza Osterwy, Gorzów Wielkopolski)
- 1963 – dekoracje i kostiumy, Igraszki trafu i miłości Pierre’a de Marivaux (reż. Irena Byrska, Teatr im. Juliusza Osterwy, Gorzów Wielkopolski)
- 1963 – kostiumy, Wizyta starszej pani Friedricha Dürrenmatta (reż. Ludwik René, Teatr Dramatyczny, Warszawa)
- 1963 – scenografia, Człowiek z głową Janusza Warmińskiego (reż. Irena Byrska, Teatr im. Juliusza Osterwy, Gorzów Wielkopolski)
- 1963 – scenografia, Czerwone pantofelki Paula Kestera (reż. Irena Byrska, Teatr im. Juliusza Osterwy, Gorzów Wielkopolski)
- 1964 – scenografia, Król Edyp Sofoklesa (reż. Irena Byrska, Teatr im. Juliusza Osterwy, Gorzów Wielkopolski)
- 1964 – scenografia, Dalekie Aleksandra Afinogenowa (reż. Irena Byrska, Teatr im. Juliusza Osterwy, Gorzów Wielkopolski)
- 1965 – scenografia, Nowy Don Kiszot czyli Sto szaleństw Aleksandra Fredry (reż. Irena Byrska, Teatr im. Juliusza Osterwy, Gorzów Wielkopolski)
- 1965 – scenografia, Cezar i Kleopatra George’a Bernarda Shawa (reż. Tadeusz Byrski, Teatr im. Juliusza Osterwy, Gorzów Wielkopolski)
- 1965 – scenografia, Dwa teatry Jerzego Szaniawskiego (reż. Władysław Krasnowiecki, Teatr im. Juliusza Osterwy, Gorzów Wielkopolski)
- 1966 – scenografia, Amerykanin Howarda Fasta (reż. Irena Byrska, Teatr im. Juliusza Osterwy, Gorzów Wielkopolski)
- 1966 – scenografia, Lord z walizki Oscara Wilde’a (reż. Irena Byrska, Teatr im. Juliusza Osterwy, Gorzów Wielkopolski)
- 1967 – scenografia, Świerszcz za kominem Karola Dickensa (reż. Tadeusz Byrski, Teatr Nowy, Łódź)
- 1967 – kostiumy, Spaghetti i miecz Tadeusza Różewicza (reż. Witold Skaruch, Teatr Dramatyczny, Warszawa)
- 1967 – scenografia, Eugeniusz Oniegin Piotra Czajkowskiego (reż. Bolesław Jankowski, Państwowa Opera Objazdowa, Warszawa)
- 1968 – scenografia, Taka noc nie powtórzy się więcej Kacpra Stefanowicza (reż. Irma Czaykowska, Teatr Ziemi Opolskiej, Opole)
- 1968 – kostiumy (dekoracje Jan Kosiński), Noc cudów Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego (reż. Piotr Piaskowski, Teatr Dramatyczny, Warszawa)
- 1968 – kostiumy, Wowro Jędrzeja Wowry (reż. Piotr Piaskowski, Teatr Dramatyczny, Warszawa)
- 1969 – kostiumy, Hadrian VII Petera Luke’a (reż. Jan Bratkowski, Teatr Dramatyczny, Warszawa)
- 1970 – kostiumy, Śmieszny staruszek Tadeusza Różewicza (reż. Piotr Piaskowski, Teatr Dramatyczny, Warszawa)
- 1970 – scenografia, Czajka Antona Czechowa (reż. Irena Byrska, Teatr Ludowy w Krakowie, Kraków-Nowa Huta)[5]
- 1970 – scenografia, Eugeniusz Oniegin Piotra Czajkowskiego (reż. Bolesław Jankowski, Opera Śląska, Bytom
- 1971 – scenografia, Niewidzialna kochanka Pedra Calderóna de la Barca (reż. Irena Byrska, Teatr im. Juliusza Osterwy, Gorzów Wielkopolski)
- 1971 – scenografia, Ćwiczenia z Szekspira Williama Shakespeare’a (reż. Aleksander Bardini, PWST, Warszawa)
- 1971 – scenografia, Pigmalion George’a Bernarda Shawa (reż. Irena Byrska,Teatr Ziemi Opolskiej, Opole)
- 1972 – kostiumy, Photo Finish Petera Ustinova (reż. Ludwik René, Teatr Dramatyczny, Warszawa)
- 1973 – scenografia, Diabelstwa Alessandra Fersena (reż. Alessandro Fersen, Teatr Dramatyczny, Warszawa)
- 1973 – scenografia, Nora Henrika Ibsena (reż. Gustaw Holoubek, Teatr Dramatyczny, Warszawa)
- 1973 – scenografia, Szkoda wąsów Ludwika Adama Dmuszewskiego (reż. Irma Czaykowska, Teatr Ziemi Łódzkiej, Łódź)
- 1973 – kostiumy, Bartleby Jerzego Zawieyskiego (reż. Witold Skaruch, Teatr Dramatyczny, Warszawa)
- 1974 – kostiumy, Sułkowski Stefana Żeromskiego (reż. Kazimierz Dejmek, Teatr Dramatyczny, Warszawa)
- 1974 – opracowanie plastyczne, Zabobon, czyli Krakowiacy i Górale Jana Nepomucena Kamińskiego (reż. Aleksander Bardini, PWST, Warszawa)
- 1975 – scenografia, Parady Jana Potockiego (reż. Ewa Bonacka, Teatr im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie)
- 1975 – scenografia, Policja Sławomira Mrożka (reż. Olga Koszutska, Teatr im. Wandy Siemaszkowej, Rzeszów)
- 1976 – scenografia, Czapka błazeńska Luigiego Pirandello (reż. Eugeniusz Aniszczenko, Teatr im. Wilama Horzycy w Toruniu)
- 1976 – scenografia, Śluby panieńskie, czyli Magnetyzm serca Aleksandra Fredry (reż. Tadeusz Byrski, Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi)
- 1976 – scenografia, Motyle są wolne Leonarda Gershego (reż. Noemi Korsan-Ekert, Teatr na Targówku, Warszawa)
- 1976 – scenografia, U mety Karola Huberta Rostworowskiego (reż. Ludwik René, Teatr Dramatyczny, Warszawa)
- 1978 – scenografia, Taka noc nie powtórzy się ... Kacpra Stefanowicza (reż. Irma Czaykowska, Teatr im. Adama Mickiewicza w Częstochowie)
- 1978 – scenografia, Wdowy Ákosa Kertésza (reż. Tadeusz Bartosik, Teatr im. Adama Mickiewicza, Częstochowa)
- 1978 – scenografia, Jaś Maczuga w Ameryce Adama Kujtkowskiego (reż. Marek Tadeusz Nowakowski,Teatr Dramatyczny, Warszawa)
- 1979 – scenografia, Taka noc nie powtórzy się więcej Kacpra Stefanowicza (reż. Irma Czaykowska, Teatr Dramatyczny, Legnica)
- 1979 – scenografia, Ćwiczenia z romantyzmu. Program składany/kabaretowy/rewiowy (reż. Gustaw Holoubek, Teatr Dramatyczny, Warszawa)
- 1979 – scenografia, Gra miłości i przypadku Pierre’a de Marivaux (reż. Irma Czaykowska, Teatr im. Adama Mickiewicza, Częstochowa)
- 1980 – scenografia, Giuditta Franza Lehára (reż. Irma Czaykowska, Operetka Śląska, Gliwice)
- 1981 – scenografia, Księżniczka czardasza Imre Kálmána (reż. Wojciech Boratyński, Operetka Śląska, Gliwice)
- 1981 – scenografia, Gbury Carla Goldoniego (reż. Irma Czaykowska Irma, Teatr im. Adama Mickiewicza, Częstochowa)
- 1981 – scenografia, Przywidzenia i sny, czyli Perykles Williama Shakespeare’a (reż. Ludwik René, PWST, Warszawa)
- 1981 – wykonanie scenografii, Policja Sławomira Mrożka (reż. Jan Świderski, Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza, Warszawa)
- 1982 – scenografia, Król Edyp Sofoklesa (reż. Gustaw Holoubek, Teatr Dramatyczny, Warszawa)
- 1984 – kostiumy (dekoracje Teresa Ponińska), Komedia Apolla Nałęcz-Korzeniowskiego (reż. Ludwik René, Teatr Dramatyczny, Warszawa)
- 1986 – scenografia, Uciekła mi przepióreczka... Stefana Żeromskiego (Teatr Wybrzeże, Gdańsk)
- 1986 – scenografia, Don Juan Moliera (reż. Jan Kulczyński, Teatr Dramatyczny, Warszawa).
Telewizja edytuj
- 1970 – kostiumy, Wowro, świątkarz Beskidzki (reż. Piotr. Piaskowski, spektakl telewizyjny)
- 1982 – scenografia, Intermedia (reż. Irma Czaykowska, spektakl telewizyjny)
- 1983 – scenografia, Gbury Carla Goldoniego (reż. Irma Czaykowska, Teatr Telewizji)
Film edytuj
- 1990 – kostiumy Modrzejewska (reż. Jan Łomnicki, serial telewizyjny)[6].
Życie rodzinne edytuj
Irena była córką Leonarda Piskorskiego i Józefiny z domu Pałki (1896–1980). Była jednym z ich pięciorga dzieci, były to, poza nią:
- Alina (1921–2000), późniejsza żona Zygmunta Cytowskiego, rodzice Ewy i Hanny, zamężnej Raczyńskiej
- Wanda Barbara (1924–2013), późniejsza żona Witolda Tryuka, rodzice Barbary Moniki zamężnej Czapskiej i Małgorzaty zamężnej Tryuk
- Magdalena (1929–2016)
- Wacław Piskorski (1931–2015), ostatni z rodu Piskorskich, męskich potomków Augusta Piskorskiego.
Wyszła za Edmunda Burke[7]. Nie mieli dzieci.
Została pochowana na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 56, grób 68)[8].
Upamiętnienie edytuj
Na elewacji kamienicy przy ul. Mostowej 2 w Warszawie umieszczono tablicę upamiętniającą małżeństwo Burke. W latach 1955–1999 mieszkali przy ul. Mostowej 6[7][9].
Odznaczenia edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b Słownik artystów plastyków. Artyści plastycy Okręgu Warszawskiego ZPAP 1945–1970. Słownik biograficzny. Maria Serafińska (kierownik redakcji). Warszawa: Okręg Warszawski ZPAP, 1972, s. 69.
- ↑ Irena Burke. Internetowa baza filmu polskiego [online], filmpolski.pl [dostęp 2020-08-08].
- ↑ Ulica Mostowa 2 [online], ulicetwojegomiasta.pl [dostęp 2020-08-08].
- ↑ Almanach sceny polskiej 1951/1952, Teatry i premiery 1951–1952 [online], pwst.krakow.pl [dostęp 2020-08-08].
- ↑ Projekt scenografii do sztuki „Czajka" Antona Czechowa [online], Strona Muzeum Historycznego Krakowa [dostęp 2020-08-08].
- ↑ Irena Burke, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2020-08-08].
- ↑ a b Kto jest kim w Polsce 1984, Informator biograficzny, wyd. 1, Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 105–106, ISBN 8222320736.
- ↑ śp. IRENA MARIA BURKE
- ↑ Kto jest kim w Polsce 1989, wyd. 2, Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1989, s. 146–147, ISBN 83-223-2491-X.