Wikipedia

Sławomir Peszko

polski piłkarz

ⓘSławomir Konrad Peszko (ur. 19 lutego 1985 w Jaśle) – polski piłkarz i trener piłkarski. Występował na pozycji pomocnika. W latach 2008–2018 reprezentant Polski. Uczestnik Mistrzostw Europy 2016 oraz Mistrzostw Świata 2018. Od 18 września 2023 trener Wieczystej Kraków.

Sławomir Peszko
Ilustracja
Sławomir Peszko podczas MŚ 2018
Pełne imię i nazwisko

Sławomir Konrad Peszko

Data i miejsce urodzenia

19 lutego 1985
Jasło

Wzrost

173 cm

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Wieczysta Kraków (trener)

Kariera juniorska
Lata Klub
1996–2000 Nafta Jedlicze
2000–2002 Orlen Płock
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2002–2008 Wisła Płock 112 (21)
2008–2011 Lech Poznań 68 (11)
2011–2013 1. FC Köln 43 (2)
2012–2013 → Wolverhampton Wanderers (wyp.) 13 (0)
2013–2014 Parma 0 (0)
2013–2014 → 1. FC Köln (wyp.) 24 (3)
2014–2015 1. FC Köln 18 (0)
2015–2020 Lechia Gdańsk 100 (12)
2019 → Wisła Kraków (wyp.) 14 (3)
2020–2023 Wieczysta Kraków 63 (70)
W sumie: 455 (122)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2004–2005  Polska U-21 4 (0)
2008–2018  Polska 44 (2)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2023– Wieczysta Kraków
  1. ↑ Aktualne na: 7 października 2022. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Kariera klubowa edytuj

Początki kariery edytuj

Sławomir Peszko swoją karierę piłkarską rozpoczynał w wieku 11 lat w Nafcie Jedlicze, skąd w 2000 przeniósł się do Wisły Płock. W 2002 został włączony do składu pierwszej drużyny Wisły, która ówcześnie funkcjonowała pod nazwą „Orlen Płock”. W Ekstraklasie zadebiutował 5 kwietnia 2003 w przegranym 0:1 wyjazdowym spotkaniu z Widzewem Łódź. W swoim pierwszym sezonie w Wiśle wystąpił w czterech spotkaniach Ekstraklasy. Od następnego sezonu pojawiał się na boisku regularnie. W rozgrywkach 2005/06, 26 kwietnia 2006, po wyeliminowaniu w finale Zagłębia Lubin (w dwumeczu 6:3) zdobył z Wisłą Puchar Polski – pierwsze trofeum w swojej zawodowej karierze, a 22 lipca tego samego roku również Superpuchar Polski. W sezonie 2006/07 spadł z Wisłą do II ligi, zaś w sezonie 2007/2008 zdobył 16 goli i został najskuteczniejszym zawodnikiem „Nafciarzy”[1]. W ciągu 6 sezonów w Wiśle Płock zagrał w 112 ligowych meczach, strzelając 21 goli oraz zdobył Puchar i Superpuchar Polski.

Lech Poznań edytuj

 
Peszko w barwach Lecha Poznań

Przed sezonem 2008/2009 trafił do Lecha Poznań[2]. W ekipie „Kolejorza” już w pierwszych trzech sparingach zdobył 4 gole[3]. W Ekstraklasie, w barwach Lecha zadebiutował 8 sierpnia 2008 w meczu z GKS-em Bełchatów (2:3). Odegrał dużą rolę w sukcesach „Kolejorza” w meczach Pucharu UEFA w 2008 oraz 2009. W decydującym o awansie Lecha do fazy grupowej pucharu, spotkaniu z Austrią Wiedeń strzelił bramkę w 85 minucie (na 2:1).19 maja 2009 w finale Pucharu Polski z Ruchem Chorzów na Stadionie Śląskim w 51. minucie meczu zdobył zwycięską bramkę dla Lecha. Mecz zakończył się zwycięstwem Lecha Poznań 1:0 i zdobyciem przez niego trofeum Pucharu Polski. 25 lipca 2009 po wygranej w konkursie rzutów karnych 4:3 (Peszko wykorzystał rzut karny) z ówczesnym Mistrzem Polski – Wisłą Kraków sięgnął z ekipą z Poznania po Superpuchar Polski. 2 sierpnia 2009 zdobył swoją pierwszą ligową bramkę dla Kolejorza. Miało to miejsce w wygranym 3:1 wyjazdowym meczu I kolejki Ekstraklasy z Piastem Gliwice (było to zarazem pierwsze trafienie ekipy z Poznania w sezonie 2009/2010). W sezonie 2009/10 zdobył wraz z Lechem Mistrzostwo Polski. Lech z 19 zwycięstwami, 8 remisami, 3 porażkami i bilansem bramkowym +31 zajął 1.miejsce w tabeli Ekstraklasy, a królem strzelców został wtedy napastnik „Kolejorza”, Robert Lewandowski. Peszko w mistrzowskim dla swojego zespołu sezonie zdobył 8 ligowych bramek.

Wyjazd za granicę edytuj

2 stycznia 2011 podpisał kontrakt z niemieckim 1. FC Köln obowiązujący do 30 czerwca 2011 (z opcją przedłużenia)[4]. W Bundeslidze zadebiutował 16 stycznia 2011 przeciwko 1. FC Kaiserslautern. Na wiosnę 2011 rozegrał 11 meczów i zaliczył 5 asyst. Pierwszego gola w Bundeslidze zdobył 30 października 2011, w meczu przeciwko FC Augsburg.

9 sierpnia 2012 został wypożyczony na rok z opcją pierwokupu do angielskiego Wolverhampton Wanderers. W Championship zadebiutował 18 sierpnia 2012 w meczu z Leeds (0:1)[5].

31 lipca 2013 podpisał 3-letni kontakt z występującą w Serie A, Parmą. Nie zdołał jednak zadebiutować na włoskich boiskach, gdyż od razu po podpisaniu kontraktu został wypożyczony do występującego wówczas w 2. Bundeslidze, swojego poprzedniego klubu – 1. FC Köln[6]. W 2. Bundeslidze zadebiutował 1 września 2013 w wygranym 4:1 meczu z Erzgebirge Aue. W meczu tym strzelił również gola i zaliczył asystę. W sezonie 2013/14 „Peszkin” wystąpił w 24 ligowych meczach zespołu z Kolonii, w których strzelił 3 gole i zaliczył pięć asyst czym przyczynił się do awansu swojej drużyny do Bundesligi[7]. 1 lipca 2014 po udanym, zwieńczonym awansem do Bundesligi sezonie, niemiecki klub 1. FC Köln podjął decyzję o wykupieniu Peszki z Parmy. Kwota transferu polskiego skrzydłowego wyniosła 500 tys. euro[8][9]. W sezonie 2014/15 wystąpił w 18 ligowych meczach swojej drużyny.

Powrót do Polski edytuj

31 sierpnia 2015, po 5 latach gry za granicą, powrócił do Polski i podpisał 3-letni kontrakt z występującą w Ekstraklasie, Lechią Gdańsk[10]. W nowym zespole zadebiutował 11 września 2015 w ligowym meczu z Koroną Kielce (0:0), zaś pierwszego gola zdobył 13 lutego 2016, ustalając na 5:0 wynik domowego spotkania z Podbeskidziem Bielsko-Biała[11][12]. 17 listopada 2016 przedłużył kontrakt z Lechią do 2020[13]. 25 lutego 2017, przeciwko Cracovii (4:2), rozegrał swoje 200. spotkanie w Ekstraklasie. 20 lipca 2018 w 92. minucie meczu 1. kolejki sezonu 2018/2019, pomiędzy Jagiellonią Białystok a Lechią Gdańsk (0:1) otrzymał bezpośrednią czerwoną kartkę za faul na Arvydasie Novikovasie[14]. W konsekwencji tego czynu, kilka dni później został ukarany dotkliwą karą finansową przez klub Lechia Gdańsk[15], a następnie decyzją Komisji Ligi Ekstraklasy został ukarany bezwzględną dyskwalifikacją na okres trzech miesięcy oraz karę finansową w wysokości 30 tys. zł[16]. Tuż po zakończeniu kary został przeniesiony do czwartoligowych rezerw zespołu za naganne zachowanie, po tym wydarzeniu w Lechii już nie zagrał. Zimą 2019 roku przeniósł się do Wisły Kraków na zasadzie wypożyczenia półrocznego. 15 czerwca 2020 roku podpisał kontrakt z KS Wieczysta Kraków – klubem grającym w lidze okręgowej[17]. 5 czerwca 2023 poinformował o nieprzedłużeniu umowy z KS Wieczysta Kraków i zakończeniu piłkarskiej kariery z końcem sezonu[18].

Kariera reprezentacyjna edytuj

Peszko grał w reprezentacji młodzieżowej U-21. W kadrze A zadebiutował 19 listopada 2008 wchodząc na boisko w 69. minucie wygranego 3:2 towarzyskiego meczu z Irlandią. Pierwszą bramkę strzelił 17 stycznia 2010 w spotkaniu z Danią, które rozegrane zostało w ramach Pucharu Króla Tajlandii. We wrześniu 2010 został wyrzucony z kadry narodowej przez selekcjonera Franciszka Smudę po tym, jak spożywał alkohol podczas zgrupowania. W marcu 2011 został przywrócony do kadry. W 2012, w Kolonii, będąc pod wpływem alkoholu wdał się w awanturę z taksówkarzem w wyniku czego został zatrzymany przez policję i umieszczony w izbie wytrzeźwień. W konsekwencji został skreślony przez trenera Smudę z kadry na Euro 2012 i zawieszony w prawach reprezentanta[19]. We wrześniu 2013 został ponownie powołany przez selekcjonera Waldemara Fornalika na mecze eliminacji do Mistrzostw Świata z Ukrainą i Anglią[20]. 29 marca 2015 strzelił jedynego gola dla reprezentacji Polski w zremisowanym 1:1 meczu z Irlandią w ramach eliminacji Mistrzostw Europy 2016[21]. 30 maja 2016 został powołany przez selekcjonera Adama Nawałkę na Mistrzostwa Europy 2016 we Francji[22][23]. 4 czerwca został powołany przez selekcjonera Adama Nawałkę na Mistrzostwa Świata 2018 w Rosji, zagrał w meczu fazy grupowej przeciwko Japonii[24].

8 stycznia 2019 ogłosił zakończenie kariery reprezentacyjnej[25].

Kariera trenerska edytuj

18 września 2023 został trenerem trzecioligowej Wieczystej Kraków[26]. 22 września 2023 poprowadził swój klub w pierwszym meczu, który zakończył się wygraną 1:0 nad KSZO Ostrowiec Świętokrzyski i wskoczeniem na pozycję lidera III ligi, grupy IV[27]. Rok 2023 Peszko zakończył na pozycji lidera, z zadowalającym bilansem 8 zwycięstw i 2 remisów[28].

Statystyki edytuj

Klubowe edytuj

(aktualne na dzień 7 października 2022)[29]
Klub Sezon Liga Liga Puchar kraju[a] Puchar ligi[b] Europa[c] Suma
Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki
Wisła Płock 2002/03 I liga 4 0 4 0 – – 8 0
2003/04 20 1 – – – 20 1
2004/05 20 1 6 0 – – 26 1
2005/06 21 1 9 2 – 2 0 32 3
2006/07 21 2 4 3 4 1 – 29 6
2007/08 II Liga 26 16 1 0 – – 27 16
Ogólnie 112 21 24 5 4 1 2 0 142 27
Lech Poznań 2008/09 Ekstraklasa 25 0 5 1 2 1 10 3 42 5
2009/10 28 8 2 0 – 2 2 32 10
2010/11 15 3 2 1 – 10 1 27 5
Ogólnie 68 11 9 2 2 1 22 6 101 20
1. FC Köln 2010/11 Bundesliga 11 0 – – – 11 0
2011/12 32 2 2 0 – – 34 2
Ogólnie 43 2 2 0 0 0 0 0 45 2
Wolverhampton Wanderers (wyp.) 2012/13 Championship 13 0 1 0 2 0 – 16 0
Ogólnie 13 0 1 0 2 0 0 0 16 0
1. FC Köln (wyp.) 2013/14 2. Bundesliga 24 3 2 0 – – 26 3
Ogólnie 24 3 2 0 0 0 0 0 26 3
1. FC Köln 2014/15 Bundesliga 18 0 1 0 – – 19 0
Ogólnie 18 0 1 0 0 0 0 0 19 0
Lechia Gdańsk 2015/16 Ekstraklasa 27 2 1 0 – – 28 2
2016/17 29 3 – – – 29 3
2017/18 25 4 1 0 – – 26 4
2018/19 1 0 – – – 1 0
Ogólnie 82 9 2 0 0 0 0 0 84 9
Wisła Kraków (wyp.) 2018/19 Ekstraklasa 14 3 – – – 14 3
Ogólnie 14 3 0 0 0 0 0 0 14 3
Lechia Gdańsk 2019/20 Ekstraklasa 15 3 3 0 – 2 0 20 3
Ogólnie 15 3 3 0 0 0 2 0 20 3
Wieczysta Kraków 2020/21 Liga okręgowa 24 40 9 15 – – 33 55
2021/22 IV liga 29 30 6 2 2 0 – 37 32
2022/23 III liga 6 1 1 0 – – 7 1
Ogólnie 59 71 16 17 2 0 0 0 77 88
Ogólnie w karierze 448 123 60 24 10 2 26 6 544 155

Reprezentacyjne edytuj

(aktualne na dzień 1 grudnia 2019)
Reprezentacja Rok Mecze Bramki
  Polska 2008 1 0
2009 6 0
2010 9 1
2011 8 0
2012 1 0
2013 2 0
2014 2 0
2015 6 1
2016 7 0
2017 1 0
2018 1 0
Ogólnie 44 2

Sukcesy edytuj

Wisła Płock edytuj

Lech Poznań edytuj

1. FC Köln edytuj

Lechia Gdańsk edytuj

Życie prywatne edytuj

Kiedy miał 11 lat, podczas rutynowych badań, wykryto, że posiada on cztery nerki[30]. Z tego powodu przeszedł operację (istniało niebezpieczeństwo, że będzie musiał zakończyć karierę piłkarską) podczas której przeszczepiono mu moczowody w inne miejsce nerki[30]. Ukończył technikum mechaniczne. Ma żonę Annę, którą poznał w Płocku, za czasów gry w miejscowej Wiśle. Ślub odbył się 18 stycznia 2009 w kościele w Płocku – rodzinnej miejscowości jego żony[30]. Mają córkę Wiktorię (ur. 5 października 2009) oraz syna Marcela (ur. 26 czerwca 2014). Był świadkiem na ślubie Roberta Lewandowskiego.

Biznes edytuj

16 października 2016, w Krasnem otworzył własną akademię piłkarską pod nazwą „Akademia Piłkarska Sławomira Peszko”[31]. W 2020 roku otworzył restaurację w Sopocie, w której serwowana jest wódka o nazwie „Peszko”[32]. Poza piłką nożną zajmuje się reklamowaniem różnych treści z m.in. branży alkoholowej i bukmacherskiej[33]. Od czerwca 2023 Peszko pełni rolę ambasadora federacji typu freak show fight – Clout MMA[34].

Uwagi edytuj

  1. ↑ Uwzględniono: Superpuchar Polski – 3 (0).
  2. ↑ Uwzględniono: Puchar Ekstraklasy – 6 (2), EFL Cup – 2 (0), baraże o III ligę – 2 (0).
  3. ↑ Uwzględniono: Eliminacje Pucharu UEFA – 6 (1), Puchar UEFA – 6 (2), Kwalifikacje do Ligi Europy – 4 (2), Kwalifikacje do Ligi Mistrzów – 4 (0), Liga Europy – 6 (1).

Przypisy edytuj

  1. ↑ Strzelcy według drużyn: (sezon 2007/2008). 90minut.pl. [dostęp 2010-01-22]. (pol.).
  2. ↑ Peszko już w Poznaniu. lechpoznan.pl. [dostęp 2010-01-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (1 lutego 2010)]. (pol.).
  3. ↑ Udany początek – Sławomir Peszko. lechpoznan.pl. [dostęp 2010-01-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 września 2008)]. (pol.).
  4. ↑ Sławomir Peszko w 1. FC Köln. 90minut.pl. [dostęp 2011-02-07]. (pol.).
  5. ↑ Slawomir Peszko, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–podsumowanie występów : 2012/2013) [dostęp 2016-02-04].
  6. ↑ Grupa Wirtualna Polska, Oficjalnie: Sławomir Peszko w Parmie! – WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 31 lipca 2013 [dostęp 2016-02-04] (pol.).
  7. ↑ Awans zespołu Matuszczyka i Peszki do Bundesligi [online], Portal Piłki Nożnej – PolskaPilka.net – wchodzisz i wiesz. [dostęp 2016-02-04].
  8. ↑ FC Koeln wykupi Sławomira Peszko [online], www.canalplus.pl [dostęp 2016-02-04] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-04].
  9. ↑ Slawomir Peszko, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2016-02-04].
  10. ↑ Sławomir Peszko w Lechii Gdańsk – Lechia Gdańsk – Lechia.pl [online], www.lechia.pl [dostęp 2016-02-04] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-03].
  11. ↑ Slawomir Peszko, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–podsumowanie występów : 2015/2016) [dostęp 2016-02-04].
  12. ↑ Peszko dobija Podbeskidzie! Pierwszy gol reprezentanta Polski po powrocie [online], PrzegladSportowy.pl [dostęp 2016-02-13].
  13. ↑ Strona oficjalna – Lechia Gdańsk – Lechia.pl [online], www.lechia.pl [dostęp 2016-11-17] [zarchiwizowane z adresu 2016-11-18].
  14. ↑ Raport meczowy: Jagiellonia Białystok – Lechia Gdańsk 0:1. ekstraklasa.org. [dostęp 2018-07-26].
  15. ↑ Informacja w sprawie Sławomira Peszki. lechia.pl, 2018-07-24. [dostęp 2018-07-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-26)].
  16. ↑ Decyzje Komisji Ligi z dnia 25.07.2018. ekstraklasa.org, 2018-07-25. [dostęp 2018-07-26].
  17. ↑ Telewizja Polska S.A, Szalony ruch Peszki! Podpisał kontrakt w lidze okręgowej [online], sport.tvp.pl, 15 czerwca 2020 [dostęp 2020-06-16] (pol.).
  18. ↑ Sławomir Peszko ogłosił zakończenie kariery piłkarskiej [online], weszlo.com, 5 czerwca 2023 [dostęp 2023-11-26] (pol.).
  19. ↑ Peszko na izbie wytrzeźwień. Polak zawieszony! [online], sport.tvp.pl [dostęp 2016-06-15].
  20. ↑ Lewandowski, Peszko i Wasilewski wracają do reprezentacji!. pilkanozna.pl. [dostęp 2013-09-27]. (pol.).
  21. ↑ Irlandia – Polska: zwycięstwo uciekło w końcówce, kolejny kroczek w stronę ME.
  22. ↑ Szeroka kadra Polski na Euro 2016. 90minut.pl. [dostęp 2016-06-15]. (pol.).
  23. ↑ Kadra Polski na Euro 2016. 90minut.pl. [dostęp 2016-06-15]. (pol.).
  24. ↑ Peszko jednak wszedł na boisko! Adam Nawałka dał mu 10 minut z Japonią [online], naTemat.pl [dostęp 2023-11-26] (pol.).
  25. ↑ Sławomir Peszko zakończył reprezentacyjną karierę [online], Sport.pl, 8 stycznia 2019 [dostęp 2023-11-26] (pol.).
  26. ↑ Wieczysta zwalnia trenera, a jego miejsce zajmuje… Sławomir Peszko [online], weszlo.com, 18 września 2023 [dostęp 2023-09-19] (pol.).
  27. ↑ Peszko zadebiutował jako trener Wieczystej. Męczarnie [online], Sport.pl, 22 września 2023 [dostęp 2023-11-26] (pol.).
  28. ↑ Peszko stworzył potwora. Armagedon w meczu Wieczystej! [online], Sport.pl, 25 listopada 2023 [dostęp 2023-11-26] (pol.).
  29. ↑ Statystyki. 90minut.pl. [dostęp 2010-11-18]. (pol.).
  30. ↑ a b c Sławomir Peszko – Cewczenko z Jedlicza [online], przegladsportowy.pl, 18 lutego 2010 [dostęp 2018-08-31] (pol.).
  31. ↑ Otwarcie Akademii Piłkarskiej Sławomira Peszko [online], rzeszow.tvp.pl [dostęp 2016-10-16].
  32. ↑ Telewizja Polska S.A, Nowy biznes Sławomira Peszki. Będzie miał swoją wódkę! [online], sport.tvp.pl, 2 lipca 2020 [dostęp 2020-07-03] (pol.).
  33. ↑ Krystian Kwiecień, Sławomir Peszko: "Staram się wykorzystywać swoją przeszłość, to z czego ludzie mnie często kojarzą." [WYWIAD] [online], MagiaPilki.pl, 27 sierpnia 2021 [dostęp 2022-09-21] (pol.).
  34. ↑ Telewizja Polska S.A, Nie tylko ambasador. Peszko zawalczy w oktagonie! [online], sport.tvp.pl, 12 czerwca 2023 [dostęp 2023-06-13] (pol.).

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sławomir_Peszko&oldid=73361655”