Wikipedia

Daniel-André Tande

norweski skoczek narciarski

Daniel-André Tande (ur. 24 stycznia 1994 w Narwiku[1]) – norweski skoczek narciarski, reprezentant Kongsberg IF. Drużynowy złoty medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2018. Indywidualny mistrz świata w lotach narciarskich z 2018, drużynowy złoty medalista z 2016, 2018 i 2020 oraz brązowy z 2022. Drużynowy srebrny medalista Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017, a także brązowy z Mistrzostw Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2014. Trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2016/2017 i Pucharu Świata 2017/2018. Zwycięzca Letniego Pucharu Kontynentalnego 2015. Medalista mistrzostw kraju.

Daniel-André Tande
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 stycznia 1994
Narwik

Klub

Kongsberg IF

Wzrost

182 cm[1]

Debiut w PŚ

11 stycznia 2014 w Tauplitz (31. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

12 stycznia 2014 w Tauplitz (15. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

22 listopada 2015 w Klingenthal (1. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

22 listopada 2015 w Klingenthal

Rekord życiowy

243,5 m na Letalnicy w Planicy (24 marca 2018)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia
Igrzyska olimpijskie
złoto Pjongczang 2018 duża druż.
Mistrzostwa świata
srebro Lahti 2017 duża druż.
Mistrzostwa świata w lotach
złoto Tauplitz 2016 drużynowo
złoto Oberstdorf 2018 indywidualnie
złoto Oberstdorf 2018 drużynowo
złoto Planica 2020 drużynowo
brąz Vikersund 2022 drużynowo
Mistrzostwa świata juniorów
brąz Val di Fiemme 2014 drużynowo
Inne nagrody
Puchar Świata
3. miejsce
2016/2017
3. miejsce
2017/2018
Turniej Czterech Skoczni
brąz 3. miejsce
2016/2017
Letni Puchar Kontynentalny
złoto 1. miejsce
2015
Multimedia w Wikimedia Commons

Przebieg kariery edytuj

Lata 2009–2013 edytuj

W grudniu 2009 zadebiutował na zawodach FIS Cup w norweskim Notodden. Nie udało mu się znaleźć w najlepszej trzydziestce[2]. Rok później w konkursach w tej samej miejscowości był 11. i 7. W lutym 2011 wziął udział w zawodach skoków narciarskich na Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy w Libercu. Zajął 4. miejsce w zawodach indywidualnych i 6. w drużynowych[3].

W sezonie 2011/2012 zadebiutował w zawodach Pucharu Kontynentalnego. 17 lutego w Oslo zajął 20. miejsce[4]. Wziął udział w Mistrzostwach Świata Juniorów 2013 w Libercu. Zajął 32. miejsce w zawodach indywidualnych i 5. w drużynowych[5].

Lata 2013–2015 edytuj

Po zajęciu 2. pozycji w konkursie Pucharu Kontynentalnego w Engelbergu w grudniu 2013, Tande otrzymał szansę debiutu w Pucharze Świata. 11 stycznia 2014 na skoczni mamuciej Kulm w Tauplitz zajął 31. miejsce. Dzień później był 15., zdobywając pierwsze w karierze punkty. 1 lutego tego samego roku zdobył brązowy medal w konkursie drużynowym skoków narciarskich na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2014[6].

Dwukrotnie stanął na podium Letniego Grand Prix 2014: był 2. i 3. w konkursach w Hakubie. Poza tym jeszcze dwukrotnie zajął pozycje w pierwszej dziesiątce cyklu. W pierwszej części sezonu zimowego 2014/2015 występował w Pucharze Świata, zajmując między innymi 8. miejsce w konkursie w Niżnym Tagile 14 grudnia 2014. Od połowy lutego startował w Pucharze Kontynentalnym, w siedmiu startach pięciokrotnie stając na podium[7].

Sezon 2015/2016 edytuj

Zwyciężył w czterech konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego 2015[8].

22 listopada 2015 Tande zwyciężył w otwierającym sezon 2015/2016 Pucharu Świata konkursie w Klingenthal, tym samym po raz pierwszy stając na podium zawodów indywidualnych w tym cyklu. W rozgrywanych w grudniu zawodach Pucharu Świata najwyżej znalazł się na 5. miejscu. W styczniu wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2016, gdzie zajął 18. pozycję indywidualnie, a także zdobył, wraz z Andersem Fannemelem, Johannem André Forfangiem i Kennethem Gangnesem, złoty medal w zawodach drużynowych[8].

W drugiej połowie sezonu regularnie zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce, w lutym 2016 jeszcze trzykrotnie stając na podium zawodów indywidualnych Pucharu Świata: był drugi w Lahti i Kuopio oraz trzeci w Ałmaty[8]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2015/2016 zajął 7. miejsce z 985 punktami[9].

Sezon 2016/2017 edytuj

Wystartował w czterech konkursach Letniego Grand Prix 2016 najwyżej sklasyfikowanym będąc na 4. miejscu w Hakubie[10].

Dobrze rozpoczął sezon 2016/2017 Pucharu Świata, na przełomie listopada i grudnia w Ruce, Klingenthal i Lillehammer trzykrotnie z rzędu zajmując drugie miejsce. Po 4. pozycji w Oberstdorfie oraz zwycięstwach w Garmisch-Partenkirchen i Innsbrucku[10] Tande był liderem 65. Turnieju Czterech Skoczni, jednak nieudany skok w ostatniej serii konkursu w Bischofshofen zepchnął go na 3. miejsce klasyfikacji generalnej[11].

15 stycznia 2017 zajął 2. pozycję w konkursie Pucharu Świata w Wiśle. W kolejnych tygodniach regularnie zajmował w Pucharze Świata miejsca w pierwszej dziesiątce indywidualnie, nie stając jednak na podium. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017, indywidualnie zajmując 15. miejsce na skoczni normalnej oraz 10. na skoczni dużej, był też 5. w konkursie drużyn mieszanych, zaś w zawodach drużynowych mężczyzn zdobył, wraz z Andersem Fannemelem, Johannem André Forfangiem i Andreasem Stjernenem, srebrny medal[10]. Puchar Świata 2016/2017 Tande zakończył na 3. miejscu klasyfikacji generalnej, zdobywając 1201 punktów[9].

Sezon 2017/2018 edytuj

W Letnim Grand Prix 2017 dwukrotnie kończył zawody indywidualne w pierwszej dziesiątce[12].

W kilku pierwszych konkursach sezonu 2017/2018 Pucharu Świata zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce. Stawał na podium 2 grudnia 2017 w Niżnym Tagile, gdzie był drugi, a także 10 grudnia w Titisee-Neustadt, gdzie zajął 3. lokatę. Po słabszych występach w dwóch pierwszych konkursach 66. Turnieju Czterech Skoczni zajął 2. miejsce w Innsbrucku. Na tej samej pozycji ukończył konkurs na Kulm. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018. Zdobył na nich złote medale zarówno w konkursie indywidualnym, w którym wyprzedził o 13,3 pkt Kamila Stocha i o 24,3 pkt Richarda Freitaga, jak i w zawodach drużynowych, w których startował w zespole z Robertem Johanssonem, Andreasem Stjernenem i Johannem André Forfangiem[12].

3 lutego 2018 wygrał konkurs Pucharu Świata w ramach Willingen Five. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018. Indywidualnie w zawodach w Pjongczangu zajął 6. miejsce na skoczni normalnej i 4. na skoczni dużej, zaś w konkursie drużynowym wraz z Stjernenem, Forfangiem i Johanssonem zdobył złoty medal. W marcu 2018 wygrał w rozgrywanych w ramach Raw Air 2018 zawodach w Oslo, zajął też 3. miejsce w Vikersund. W kończących sezon Pucharu Świata zawodach w Planicy również zajął 3. pozycję[12]. Zdobyte w trakcie sezonu 985 punktów pozwoliło mu zająć 3. miejsce w klasyfikacji generalnej cyklu[9].

Sezon 2018/2019 edytuj

W maju 2018 Tande był hospitalizowany z powodu zespołu Stevensa-Johnsona, który rozwinął się u niego jako reakcja po antybiotyku[13]. Z tego powodu treningi na skoczni przed kolejnym sezonem rozpoczął dopiero pod koniec sierpnia[14].

Od początku sezonu 2018/2019 Pucharu Świata do końca 67. Turnieju Czterech Skoczni tylko dwukrotnie zajmował miejsca punktowane, najwyżej klasyfikowanym będąc na 21. pozycji w Niżnym Tagile. Po miesięcznej przerwie od startów powrócił na początku lutego 2019 w Oberstdorfie, zajmując miejsca w najlepszej piętnastce, w tym 5. w trzecim konkursie[15]. Na treningu przed kolejnymi konkursami cyklu w Lahti upadł, w efekcie z powodu kontuzji kolana musiał zakończyć sezon[16][17].

Sezon 2019/2020 edytuj

W dwóch występach w Letnim Grand Prix 2019 raz zajął miejsce w pierwszej dziesiątce[18].

Sezon 2019/2020 Pucharu Świata rozpoczął od dwóch zwycięstw, odniesionych 24 listopada 2019 w Wiśle i 30 listopada w Ruce. W grudniowych zawodach cyklu osiągał gorsze wyniki – tylko raz zajął miejsce w pierwszej dziesiątce, a trzykrotnie nie zdobywał punktów. Po konkursie w Klingenthal 15 grudnia 2019 stracił pozycję lidera klasyfikacji generalnej na rzecz Ryōyū Kobayashiego[18].

4 stycznia 2020 w rozgrywanych w ramach 68. Turnieju Czterech Skoczni zawodach w Innsbrucku zajął 3. lokatę. W dalszej części sezonu kończył zawody głównie w pierwszej i drugiej dziesiątce. Raz jeszcze stanął na podium konkursu indywidualnego: 28 lutego był trzeci w Lahti[18]. Sezon zakończył na 9. pozycji w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata z 721 punktami[9].

Sezon 2020/2021 edytuj

W pierwszej połowie sezonu zimowego 2020/2021 w Pucharze Świata zajmował miejsca w drugiej dziesiątce lub niższe, w kilku startach nie zdobywając punktów. W tym czasie wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020. Zawody indywidualne, na których bronił tytułu, zakończył na 13. pozycji, zaś w drużynie, wraz z Johannem André Forfangiem, Robertem Johanssonem i Halvorem Egnerem Granerudem, zdobył złoty medal[19].

W rozgrywanym 10 stycznia 2021 drugim konkursie w Titisee-Neustadt zajął 2. miejsce. Od tego momentu zaczął osiągać w Pucharze Świata lepsze wyniki, większość konkursów indywidualnych kończąc w pierwszej dziesiątce. W dalszej części sezonu jeszcze raz stanął na podium, 30 stycznia w Willingen zajmując 2. lokatę. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021 indywidualnie zajął 9. miejsce na skoczni normalnej i 12. na dużej, był też 6. w drużynie męskiej[19]. Sezon 2020/2021 Pucharu Świata zakończył na 14. pozycji w klasyfikacji generalnej z 543 punktami[9].

25 marca 2021 Tande upadł podczas serii próbnej przed konkursem Pucharu Świata na mamuciej skoczni w Planicy. Norweg stracił równowagę podczas lotu i z dużą siłą uderzył o zeskok. W wyniku upadku doznał złamania obojczyka oraz przebicia płuca[20]. Został po nim wprowadzony w stan śpiączki farmakologicznej, z której wybudzony został po kilku dniach[21]. W kwietniu 2021 przeprowadzono u niego operację obojczyka[22].

Sezon 2021/2022 edytuj

Do treningów na skoczni po kontuzji powrócił w siepniu 2021[23]. We wrześniu wystąpił w Letnim Pucharze Kontynentalnym w Oslo, a w październiku w Letnim Grand Prix w Klingenthal, gdzie zajął 12. miejsce[24].

W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata najczęściej zajmował miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. 12 grudnia 2021 zawody cyklu w Klingenthal ukończył na 2. pozycji. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022. Indywidualnie był 31. na skoczni dużej, a w drużynie męskiej zajął 4. pozycję. 6 marca 2022 zwyciężył w zawodach Pucharu Świata w Oslo rozgrywanych w ramach Raw Air 2022. Następnie wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022. Zajął na nich 20. miejsce indywidualnie, a w drużynie, wraz z Johannem André Forfangiem, Halvorem Egnerem Granerudem i Mariusem Lindvikiem, zdobył brązowy medal[24]. Po tych zawodach zakończył sezon[25]. Puchar Świata 2021/2022 ukończył na 21. miejscu w klasyfikacji generalnej z 339 punktami[9].

Sezon 2022/2023 edytuj

2 października 2022 zajął 3. miejsce w konkursie Letniego Grand Prix 2022 w Klingenthal. W sezonie 2022/2023 Pucharu Świata regularnie zdobywał punkty. Łącznie siedmiokrotnie ukończył zawody indywidualne cyklu w pierwszej dziesiątce, a na podium stanął raz – 5 lutego 2023 w Willingen zajął 3. pozycję[26]. Został powołany na Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023, ale nie znalazł się w składzie na żaden z konkursów[27]. Sezon Pucharu Świata ukończył na 18. miejscu w klasyfikacji generalnej z 449 punktami[9].

Sezon 2023/2024 edytuj

W sezonie 2023/2024 Pucharu Świata zajmował głównie pozycje w trzeciej dziesiątce. Najwyżej sklasyfikowany był na 12. miejscu, w grudniu 2023 w Klingenthal. W styczniu wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2024, na których zajął 22. lokatę indywidualnie i 4. w drużynie[28]. Po tych zawodach wycofał się z dalszych startów. Powrócił w marcu 2024 na otwierający Raw Air 2024 konkurs w Oslo[29]. Zajął w nim 29. miejsce, nie znalazł się w składzie na kolejne zawody i w efekcie zakończył sezon[28]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata znalazł się na 38. pozycji z 90 punktami[9].

Mistrzostwa Norwegii edytuj

Tande zdobywał medale mistrzostw Norwegii. Indywidualnie zwyciężył w 2017[30], a w letnich mistrzostwach kraju zdobył złoto w 2015 (na skoczni normalnej i dużej)[31][32], 2016[33], 2017[34], 2020[35] i 2022[36] oraz brąz w 2014 na skoczni dużej[37] i w 2019[38]. W drużynie męskiej, reprezentując okręg Buskerud, zdobył złoty medal latem 2021[39], srebrny latem 2020[40], 2022[41] i 2023[42], a także brązowy zimą 2012[43] i 2013[44] oraz latem 2019[38]. W drużynie mieszanej zdobył złoto latem 2020[40], 2021[39], 2022[41] i 2023[45].

Igrzyska olimpijskie edytuj

Indywidualnie edytuj

2018   Pjongczang – 6. miejsce (K-98), 4. miejsce (K-125)
2022   Pekin/Zhangjiakou – 31. miejsce (K-125)

Drużynowo edytuj

2018   Pjongczang – złoty medal[a]
2022   Pekin/Zhangjiakou – 4. miejsce[b]

Starty D. A. Tande na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
6. 10 lutego 2018   Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 indywid. 103,5 m 111,5 m 242,3 pkt 17,0 pkt Andreas Wellinger
4. 17 lutego 2018   Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 indywid. 131,0 m 138,5 m 273,1 pkt 12,6 pkt Kamil Stoch
1.  19 lutego 2018   Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 druż.[a] 136,0 m 140,5 m 1098,5 pkt (287,3 pkt) —
31. 12 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 indywid. 128,0 m – 120,2 pkt 175,9 pkt Marius Lindvik
4. 14 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 druż.[b] 130,5 m 124,0 m 922,1 pkt (231,9 pkt) 20,6 pkt Austria

Mistrzostwa świata edytuj

Indywidualnie edytuj

2017   Lahti – 15. miejsce (K-90), 10. miejsce (K-116)
2021   Oberstdorf – 9. miejsce (K-95), 12. miejsce (K-120)

Drużynowo edytuj

2017   Lahti – 5. miejsce (drużyna mieszana/K-90)[c], srebrny medal (K-116)[d]
2021   Oberstdorf – 6. miejsce (K-120)[e]

Starty D. A. Tande na mistrzostwach świata – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
15. 25 lutego 2017   Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 indywid. 92,5 m 94,5 m 243,5 pkt 27,3 pkt Stefan Kraft
5. 26 lutego 2017   Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 druż. mix.[c] 91,0 m 95,0 m 877,8 pkt (239,5 pkt) 157,7 pkt Niemcy
10. 2 marca 2017   Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 indywid. 121,5 m 129,5 m 261,3 pkt 18,0 pkt Stefan Kraft
2.  4 marca 2017   Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 druż.[d] 126,0 m 126,0 m 1078,5 pkt (270,9 pkt) 25,7 pkt Polska
9. 27 lutego 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 indywid. 101,0 m 98,0 m 251,6 pkt 17,2 pkt Piotr Żyła
12. 5 marca 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 131,0 m 120,5 m 237,4 pkt 39,1 pkt Stefan Kraft
6. 6 marca 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 druż.[e] 119,5 m 124,5 m 974,1 pkt (218,4 pkt) 72,5 pkt Niemcy

Mistrzostwa świata w lotach edytuj

Indywidualnie edytuj

2016   Tauplitz – 18. miejsce
2018   Oberstdorf – złoty medal
2020   Planica – 13. miejsce
2022   Vikersund – 20. miejsce
2024   Tauplitz – 22. miejsce

Drużynowo edytuj

2016   Tauplitz – złoty medal[f]
2018   Oberstdorf – złoty medal[g]
2020   Planica – złoty medal[h]
2022   Vikersund – brązowy medal[i]
2024   Tauplitz – 4. miejsce[j]

Starty D. A. Tande na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
18. 15–16 stycznia 2016   Tauplitz Kulm K-200 HS-225 indywid. 209,5 m 180,5 m 192,5 m –[k] 497,5 pkt 142,6 pkt Peter Prevc
1.  17 stycznia 2016   Tauplitz Kulm K-200 HS-225 druż.[f] 206,5 m 215,5 m 1467,7 pkt (361,7 pkt) –
1.  19–20 stycznia 2018   Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 indywid. 212,0 m 227,0 m 200,0 m –[k] 651,9 pkt –
1.  21 stycznia 2018   Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 druż.[g] 224,0 m 202,5 m 1662,2 pkt (430,0 pkt) –
13. 11–12 grudnia 2020   Planica Letalnica K-200 HS-240 indywid. 203,0 m 218,5 m 224,0 m 218,0 m 777,1 pkt 100,1 pkt Karl Geiger
1.  13 grudnia 2020   Planica Letalnica K-200 HS-240 druż.[h] 227,5 m 225,5 m 1727,7 pkt (425,9 pkt) –
20. 11–12 marca 2022   Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 indywid. 197,5 m 201,5 m 207,5 m 215,0 m 706,6 pkt 147,6 pkt Marius Lindvik
3.  13 marca 2022   Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 druż.[i] 201,5 m 192,5 m 1559,6 pkt (342,2 pkt) 151,9 pkt Słowenia
22. 26–27 stycznia 2024   Tauplitz Kulm K-200 HS-235 indywid. 203,0 m 190,0 m 205,5 m –[k] 541,8 pkt 105,6 pkt Stefan Kraft
4. 28 stycznia 2024   Tauplitz Kulm K-200 HS-235 druż.[j] 194,0 m 183,5 m 1502,9 pkt (336,1 pkt) 112,5 pkt Słowenia

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Indywidualnie edytuj

2013   Liberec – 32. miejsce
2014   Val di Fiemme/Predazzo – 14. miejsce

Drużynowo edytuj

2013   Liberec – 5. miejsce[l]
2014   Val di Fiemme/Predazzo – brązowy medal[m]

Starty D. A. Tande na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
32. 24 stycznia 2013   Liberec Ještěd K-90 HS-100 indywid. 90,0 m — 112,0 pkt 171,5 pkt Jaka Hvala
5. 26 stycznia 2013   Liberec Ještěd K-90 HS-100 druż.[l] 95,5 m 100,0 m 967,0 pkt (259,5 pkt) 119,5 pkt Słowenia
14. 31 stycznia 2014   Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 indywid. 84,5 m 94,5 m 211,2 pkt 20,3 pkt Jakub Wolny
3.  1 lutego 2014   Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 druż.[m] 97,0 m 98,5 m 1011,4 pkt (255,4 pkt) 15,6 pkt Polska

Zimowy olimpijski festiwal młodzieży Europy edytuj

Indywidualnie edytuj

2011   Liberec – 4. miejsce

Drużynowo edytuj

2011   Liberec – 6. miejsce[n]

Starty D. A. Tande na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
4. 15 lutego 2011   Liberec Ještěd K-90 HS-100 indywid. 101,5 m 91,5 m 256,0 pkt 38,5 pkt Jarkko Määttä
6. 17 lutego 2011   Liberec Ještěd K-90 HS-100 druż.[n] 96,0 m 84,0 m 779,0 pkt (225,5 pkt) 134,5 pkt Polska

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[9]
2013/2014 64.
2014/2015 45.
2015/2016 7.
2016/2017 3.
2017/2018 3.
2018/2019 35.
2019/2020 9.
2020/2021 14.
2021/2022 21.
2022/2023 18.
2023/2024 38.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 22 listopada 2015   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 142,0 m 140,5 m 268,7 pkt —
2. 1 stycznia 2017   Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-140 138,0 m 142,0 m 289,2 pkt * TCS 2016/2017
3. 4 stycznia 2017   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 128,5 m — 125,7 pkt * TCS 2016/2017
4. 3 lutego 2018   Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 148,0 m 146,5 m 261,3 pkt * WF 2018
5. 11 marca 2018   Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 125,0 m 132,0 m 258,1 pkt * RA 2018
6. 24 listopada 2019   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 127,0 m 129,0 m 241,4 pkt —
7. 30 listopada 2019   Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 131,0 m 142,0 m 282,5 pkt —
8. 6 marca 2022   Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 128,5 m 133,5 m 271,2 pkt * RA 2022

Miejsca na podium edytuj

Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem
2013/2014 – – – –
2014/2015 – – – –
2015/2016 1 2 1 4
2016/2017 2 4 – 6
2017/2018 2 3 3 8
2018/2019 – – – –
2019/2020 2 – 2 4
2020/2021 – 2 – 2
2021/2022 1 1 – 2
2022/2023 – – 1 1
2023/2024 – – – –
Suma 8 12 7 27

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 22 listopada 2015   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 142,0 m 140,5 m 268,7 pkt 1. —
2. 19 lutego 2016   Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 126,5 m 127,0 m 263,0 pkt 2. 2,4 pkt Michael Hayböck
3. 23 lutego 2016   Kuopio Puijo K-120 HS-127 131,5 m 127,0 m 257,2 pkt 2. 7,3 pkt Michael Hayböck
4. 27 lutego 2016   Ałmaty Gornyj Gigant K-125 HS-140 140,5 m 139,5 m 310,9 pkt 3. 15,0 pkt Peter Prevc
5. 26 listopada 2016   Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 131,5 m 139,0 m 279,0 pkt 2. 11,6 pkt Severin Freund
6. 4 grudnia 2016   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 136,5 m 143,0 m 286,7 pkt 2. 0,2 pkt Domen Prevc
7. 10 grudnia 2016   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 136,0 m 137,5 m 290,8 pkt 2. 10,4 pkt Domen Prevc
8. 1 stycznia 2017   Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-140 138,0 m 142,0 m 289,2 pkt 1. —
9. 4 stycznia 2017   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 128,5 m — 125,7 pkt 1. —
10. 15 stycznia 2017   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 128,5 m 134,5 m 270,5 pkt 2. 1,2 pkt Kamil Stoch
11. 2 grudnia 2017   Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 141,0 m 134,0 m 266,9 pkt 2. 0,6 pkt Richard Freitag
12. 10 grudnia 2017   Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 135,5 m — 122,5 pkt 3. 5,9 pkt Richard Freitag
13. 4 stycznia 2018   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 129,5 m 125,0 m 255,6 pkt 2. 14,5 pkt Kamil Stoch
14. 13 stycznia 2018   Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-200 HS-235 210,5 m 240,5 m 405,1 pkt 2. 2,5 pkt Andreas Stjernen
15. 3 lutego 2018   Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 148,0 m 146,5 m 261,3 pkt 1. —
16. 11 marca 2018   Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 125,0 m 132,0 m 258,1 pkt 1. —
17. 18 marca 2018   Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 231,5 m 243,0 m 436,6 pkt 3. 7,7 pkt Robert Johansson
18. 25 marca 2018   Planica Letalnica K-200 HS-240 243,5 m 234,5 m 439,6 pkt 3. 16,0 pkt Kamil Stoch
19. 24 listopada 2019   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 127,0 m 129,0 m 241,4 pkt 1. —
20. 30 listopada 2019   Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 131,0 m 142,0 m 282,5 pkt 1. —
21. 4 stycznia 2020   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 126,0 m 131,0 m 249,3 pkt 3. 4,0 pkt Marius Lindvik
22. 28 lutego 2020   Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 124,5 m 128,0 m 273,3 pkt 3. 10,8 pkt Stefan Kraft
23. 10 stycznia 2021   Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 138,5 m 138,0 m 297,0 pkt 2. 2,4 pkt Halvor Egner Granerud
24. 30 stycznia 2021   Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 145,0 m 140,5 m 276,6 pkt 2. 8,9 pkt Halvor Egner Granerud
25. 12 grudnia 2021   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 130,5 m 141,5 m 260,2 pkt 2. 2,6 pkt Ryōyū Kobayashi
26. 6 marca 2022   Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 128,5 m 133,5 m 271,2 pkt 1. —
27. 5 lutego 2023   Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 141,5 m 137,0 m 249,2 pkt 3. 23,8 pkt Halvor Egner Granerud

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Sezon 2013/2014
                                                        punkty
- - q q - - - - - - - - 31 15 17 48 - - - - - - - - - - - - 30
Sezon 2014/2015
                                                              punkty
- - - 25 - 19 8 30 48 q 34 47 14 q 46 35 - - q 37 - - 19 - - - - - - - - 81
Sezon 2015/2016
                                                          punkty
1 6 13 6 5 25 16 10 30 46 21 6 11 35 9 7 9 9 5 2 7 2 4 3 7 8 12 8 12 985
Sezon 2016/2017
                                                    punkty
14 2 2 2 4 4 11 4 1 1 26 4 2 7 4 4 4 7 5 6 5 7 10 32 13 dq 1201
Sezon 2017/2018
                                            punkty
5 4 2 5 3 4 10 20 15 2 12 2 - 1 5 18 1 10 15 3 q 3 985
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
36 33 24 46 21 - - 44 34 43 36 - - - - - 10 14 5 - - - - - - - - - 106
Sezon 2019/2020
                                                      punkty
1 1 21 4 18 33 58 43 30 3 6 23 16 7 17 13 9 13 - 14 17 18 5 3 9 13 25 721
Sezon 2020/2021
                                                  punkty
36 48 14 18 27 45 19 22 15 14 11 44 2 10 6 2 5 13 12 6 7 6 - - - 543
Sezon 2021/2022
                                                        punkty
24 23 29 26 38 18 2 40 q 18 17 38 33 18 18 - - - - 25 q 16 4 1 - - - - 339
Sezon 2022/2023
                                                                punkty
38 7 7 17 18 22 - - 27 q 19 24 28 9 q 45 12 11 42 3 17 39 23 8 4 9 19 19 16 24 33 30 449
Sezon 2023/2024
                                                                punkty
22 22 43 28 27 12 27 22 23 27 27 20 - 30 - - - - - - - - - - 29 - - - - - - - 90
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Sezon
2013/2014 		         
- - 5 - -
Sezon
2015/2016 		           
- 2 1 2 1 1
Sezon
2016/2017 		           
4 5 5 4 1 -
Sezon
2017/2018 		               
1 1 1 - 3 1 1 1
Sezon
2018/2019 		             
10 - - - - - -
Sezon
2019/2020 		         
2 - 2 4 1
Sezon
2020/2021 		         
4 3 1 1 -
Sezon
2021/2022 		             
6 3 5 - 4 - -
Sezon
2022/2023 		             
- - - - 4 4 -
Sezon
2023/2024 		           
- 5 - - - -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

(Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)
 -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[9]
2014/2015 40.
2015/2016 24.
2016/2017 3.
2017/2018 8.
2018/2019 37.
2019/2020 24.
2020/2021 12.
2021/2022 27.
2022/2023 27.
2023/2024 16.

Raw Air edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[9]
2017 19.
2018 5.
2020 18.
2022 9.
2023 10.
2024 52.

Willingen Six edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce Źr.
2018 3. [46]
2021 2. [47]

Planica 7 edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce Źr.
2018 19. [48]
2023 31. [49]

Titisee-Neustadt Five edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce Źr.
2020 10. [50]

Puchar Świata w lotach edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[9]
2013/2014 22.
2014/2015 42.
2015/2016 9.
2016/2017 11.
2017/2018 5.
2018/2019 16.
2019/2020 14.
2022/2023 21.

Letnie Grand Prix edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[51]
2014 10.
2015 79.
2016 19.
2017 19.
2019 38.
2021 56.
2022 21.
2023 59.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 23 sierpnia 2014   Hakuba Olimpijska K-120 HS-131 128,5 m 127,5 m 269,4 pkt 3. 8,1 pkt Phillip Sjøen
2. 24 sierpnia 2014   Hakuba Olimpijska K-120 HS-131 129,0 m 135,0 m 249,2 pkt 2. 14,3 pkt Phillip Sjøen
3. 2 października 2022   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 144,0 m 126,0 m 256,0 pkt 3. 15,8 pkt Dawid Kubacki

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP edytuj

stan po zakończeniu LGP 2023

2014
                  punkty
- 8 10 3 2 dq dq - - 198
2015
                      punkty
35 23 - - - - - - - - - 8
2016
                    punkty
- - - - 9 4 - - 35 9 108
2017
                  punkty
4 - 11 - - - - - 4 124
2019
                punkty
14 - 10 - - - - - 44
2021
                punkty
- - - - - - - 12 22
2022
            punkty
- - - - - 3 60
2023
                  punkty
- - - - - - - - 13 20
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP edytuj

stan po zakończeniu LGP 2023

2017  
2
2019      
3 - -
2022      
- - 1
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[52]
2011/2012 105.
2012/2013 131.
2013/2014 43.
2014/2015 14.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie edytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 28 lutego 2015   Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 143,5 m 130,5 m 260,5 pkt
2. 8 marca 2015   Seefeld in Tirol Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 104,0 m 103,0 m 254,1 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie edytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 28 grudnia 2013   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 130,0 m 131,5 m 280,1 pkt 2. 0,8 pkt Manuel Poppinger
2. 28 lutego 2015   Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 130,5 m 135,5 m 247,8 pkt 3. 6,6 pkt Kenneth Gangnes
3. 28 lutego 2015   Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 143,5 m 130,5 m 260,5 pkt 1. —
4. 7 marca 2015   Seefeld in Tirol Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 98,5 m 104,0 m 240,0 pkt 3. 5,3 pkt Dawid Kubacki
5. 8 marca 2015   Seefeld in Tirol Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 104,0 m 103,0 m 254,1 pkt 1. —
6. 14 marca 2015   Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 121,5 m 133,0 m 235,3 pkt 3. 12,1 pkt Anže Semenič

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2011/2012
                                                      punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - 20 dq 34 - - - - - - 11
Sezon 2012/2013
                                                        punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 32 26 - - 5
Sezon 2013/2014
                                                punkty
42 25 - - 13 2 - - - - - - - - - - - - - - - 15 36 - 122
Sezon 2014/2015
                                                    punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - 3 1 9 3 1 3 34 409
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[52]
2013 73.
2014 81.
2015 1.
2021 37.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie edytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 12 września 2015   Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 113,0 m 117,0 m 275,5 pkt 1. —
2. 13 września 2015   Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 112,5 m 111,5 m 261,2 pkt 1. —
3. 20 września 2015   Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 104,0 m 102,0 m 247,7 pkt 1. —
4. 3 października 2015   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 134,0 m 146,0 m 290,1 pkt 1. —

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego edytuj

stan po zakończeniu LPK 2022

2013
                    punkty
- - - - - - 61 18 - - 13
2014
                            punkty
- - 17 22 - - - - - - - - - - 23
2015
                            punkty
26 4 - - - - - - 1 1 4 1 1 dq 505
2021
                        punkty
- - - - - - - - 9 4 - - 79
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

FIS Cup edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[53]
2010/2011 104.
2011/2012 258.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2009/2010
                                                    punkty
- - - - - - - - - - - 52 47 - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2010/2011
                                                punkty
- - - - - - - - - - 11 7 - - - - - - - - - - - - 60
Sezon 2011/2012
                                              punkty
- - - - - - - - 30 35 - - - - - - - - - - - - - 1
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi edytuj

  1. ↑ a b Skład zespołu: Daniel-André Tande, Andreas Stjernen, Johann André Forfang, Robert Johansson
  2. ↑ a b Skład zespołu: Halvor Egner Granerud, Daniel-André Tande, Robert Johansson, Marius Lindvik
  3. ↑ a b Skład zespołu: Silje Opseth, Daniel-André Tande, Maren Lundby, Andreas Stjernen
  4. ↑ a b Skład zespołu: Anders Fannemel, Johann André Forfang, Daniel-André Tande, Andreas Stjernen
  5. ↑ a b Skład zespołu: Marius Lindvik, Daniel-André Tande, Johann André Forfang, Robert Johansson
  6. ↑ a b Skład zespołu: Anders Fannemel, Johann André Forfang, Daniel-André Tande i Kenneth Gangnes
  7. ↑ a b Skład zespołu: Robert Johansson, Andreas Stjernen, Johann André Forfang i Daniel-André Tande
  8. ↑ a b Skład zespołu: Daniel-André Tande, Johann André Forfang, Robert Johansson i Halvor Egner Granerud
  9. ↑ a b Skład zespołu: Johann André Forfang, Daniel-André Tande, Halvor Egner Granerud i Marius Lindvik
  10. ↑ a b Skład zespołu: Robin Pedersen, Daniel-André Tande, Marius Lindvik i Johann André Forfang
  11. ↑ a b c Seria konkursowa została odwołana.
  12. ↑ a b Skład zespołu: Daniel-André Tande, Jonas Gropen Søgård, Sigurd Nymoen Søberg, Mats Søhagen Berggaard
  13. ↑ a b Skład zespołu: Daniel-André Tande, Johann André Forfang, Hans Petter Bergquist, Mats Søhagen Berggaard
  14. ↑ a b Skład zespołu: Daniel-André Tande, Alexander Henningsen, Hans Petter Bergquist, Mats Søhagen Berggaard

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Dominik Formela: Andre TANDE Daniel - sylwetka. skijumping.pl, 2019-04-01. [dostęp 2019-04-07].
  2. ↑ TANDE Daniel-Andre - Athlete Information; Season 2010. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  3. ↑ TANDE Daniel-Andre - Athlete Information; Season 2011. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  4. ↑ TANDE Daniel-Andre - Athlete Information; Season 2012. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  5. ↑ TANDE Daniel-Andre - Athlete Information; Season 2013. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  6. ↑ TANDE Daniel-Andre - Athlete Information; Season 2014. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  7. ↑ TANDE Daniel-Andre - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  8. ↑ a b c TANDE Daniel-Andre - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  9. ↑ a b c d e f g h i j k l TANDE Daniel-Andre - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-04-13]. (ang.).
  10. ↑ a b c TANDE Daniel-Andre - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  11. ↑ Adam Bucholz, Marcin Hetnał: TCS w Bischofshofen: Kamil Stoch nokautuje i wygrywa TCS! Piotr Żyła trzeci w konkursie i drugi w turnieju!. skijumping.pl, 2017-01-06. [dostęp 2020-03-07].
  12. ↑ a b c TANDE Daniel-Andre - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  13. ↑ Dominik Formela: Problemy zdrowotne mistrza świata w lotach narciarskich. skijumping.pl, 2018-05-30. [dostęp 2019-04-07].
  14. ↑ Piotr Bąk: Daniel-Andre Tande powrócił na skocznię. skijumping.pl, 2018-08-29. [dostęp 2019-04-07].
  15. ↑ TANDE Daniel-Andre - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  16. ↑ Piotr Bąk: Norwegowie bez Stjernena i Tandego w Willingen. skijumping.pl, 2019-02-13. [dostęp 2019-04-07].
  17. ↑ Adam Bucholz: Tande, Schlierenzauer i D. Prevc nie pojadą do Seefeld. skijumping.pl, 2019-02-17. [dostęp 2019-04-07].
  18. ↑ a b c TANDE Daniel-Andre - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-04-15]. (ang.).
  19. ↑ a b TANDE Daniel-Andre - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-05-09]. (ang.).
  20. ↑ Adam Bucholz: Daniel Andre Tande w śpiączce po upadku w Planicy. Nie ma zagrożenia życia. skijumping.pl, 2021-03-25. [dostęp 2021-03-27].
  21. ↑ Dominik Formela: Daniel Andre Tande wybudzony ze śpiączki farmakologicznej. skijumping.pl, 2021-03-29. [dostęp 2021-05-09].
  22. ↑ Adrian Dworakowski: Tande przeszedł operację obojczyka. skijumping.pl, 2021-04-09. [dostęp 2021-05-09].
  23. ↑ Tadeusz Mieczyński: Daniel-Andre Tande wrócił na skocznię!. skijumping.pl, 2021-08-24. [dostęp 2022-04-07].
  24. ↑ a b TANDE Daniel-Andre - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-07]. (ang.).
  25. ↑ Dominik Formela: Tande zakończył sezon. "Potrzebuję czasu przed kolejnymi lotami". skijumping.pl, 2022-03-15. [dostęp 2022-04-07].
  26. ↑ TANDE Daniel-Andre - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-05-06]. (ang.).
  27. ↑ Planica (SLO) FIS Nordic World Ski Championships. fis-ski.com. [dostęp 2023-05-06]. (ang.).
  28. ↑ a b TANDE Daniel-Andre - Athlete Information; Season 2024. fis-ski.com. [dostęp 2024-04-13]. (ang.).
  29. ↑ Dominik Formela: Tande wraca na Raw Air, Stoeckl potwierdza propozycję zmiany miejsca pracy. skijumping.pl, 2024-03-06. [dostęp 2024-04-13].
  30. ↑ Piotr Bąk: Daniel–Andre Tande mistrzem Norwegii. skijumping.pl, 2017-01-25. [dostęp 2018-04-30].
  31. ↑ Martyna Szydłowska: Tande i Lundby mistrzami Norwegii na K-90. skokinarciarskie.pl, 2015-10-10. [dostęp 2018-04-30].
  32. ↑ Martyna Szydłowska: Tande i Jahr mistrzami na dużej skoczni. skokinarciarskie.pl, 2015-10-11. [dostęp 2018-04-30].
  33. ↑ Dominik Formela: Tande i Lundby najlepsi w Norwegii. skijumping.pl, 2016-10-29. [dostęp 2018-04-30].
  34. ↑ Dominik Formela: Tande i Lundby letnimi mistrzami Norwegii. skijumping.pl, 2017-10-28. [dostęp 2020-03-07].
  35. ↑ Dominik Formela: Tande i Opseth indywidualnymi mistrzami Norwegii. skijumping.pl, 2020-10-30. [dostęp 2021-05-09].
  36. ↑ Adam Bucholz: Mistrzostwa Norwegii w Oslo: Bjoerseth i Tande górą na Midtstubakken. skijumping.pl, 2022-10-29. [dostęp 2023-05-06].
  37. ↑ Martyna Szydłowska: Sjøen lepszy od Bardala w mistrzostwach Norwegii. skokinarciarskie.pl, 2014-09-04. [dostęp 2018-04-30].
  38. ↑ a b Dominik Formela: Lundby i Johansson letnimi mistrzami Norwegii, Oppland najlepszym okręgiem. skijumping.pl, 2019-10-26. [dostęp 2020-04-15].
  39. ↑ a b Dominik Formela: Skok Tandego na wagę złota. skijumping.pl, 2021-10-31. [dostęp 2022-04-07].
  40. ↑ a b Dominik Formela: Za nami konkursy drużynowe Mistrzostw Norwegii. skijumping.pl, 2020-10-31. [dostęp 2021-05-09].
  41. ↑ a b Adam Bucholz: Mistrzostwa Norwegii w Oslo: Zwycięstwo drużyny Lindvika i Graneruda, Tande ze złotem w mikście. skijumping.pl, 2022-10-30. [dostęp 2023-05-06].
  42. ↑ Adam Bucholz: Mistrzostwa Norwegii w Oslo: Zespół Graneruda i Lindvika z drużynowym złotem. skijumping.pl, 2023-10-29. [dostęp 2024-04-13].
  43. ↑ Adrian Dworakowski: Oppland drużynowym Mistrzem Norwegii. skijumping.pl, 2012-03-25. [dostęp 2018-04-30].
  44. ↑ Sølv og bronse til Jenny og Gyda. nrk.no, 2012-11-17. [dostęp 2018-04-30]. (norw.).
  45. ↑ Adam Bucholz: Mistrzostwa Norwegii w Oslo: Złote medale dla Kvandal i Graneruda. skijumping.pl, 2023-10-28. [dostęp 2024-04-13].
  46. ↑ Season 2017/2018 - WILLINGEN 5 STANDINGS. fis-ski.com, 2018-02-04. [dostęp 2023-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-25)]. (ang.).
  47. ↑ Season 2020/2021 - WILLINGEN 6. fis-ski.com, 2021-01-31. [dostęp 2023-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-20)]. (ang.).
  48. ↑ Season 2017/2018 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2018-03-25. [dostęp 2023-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-26)]. (ang.).
  49. ↑ Season 2022/2023 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2023-04-02. [dostęp 2023-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-02)]. (ang.).
  50. ↑ Season 2019/2020 - Titisee - Neustadt 5. fis-ski.com, 2020-01-19. [dostęp 2023-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-04)]. (ang.).
  51. ↑ TANDE Daniel Andre - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-08]. (ang.).
  52. ↑ a b TANDE Daniel Andre 1994.01.24 NOR. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2023-05-06].
  53. ↑ TANDE Daniel Andre - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-14]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Daniel-André_Tande&oldid=73604282”