Flerow
Flerow[1] (Fl, łac. flerovium) – pierwiastek chemiczny leżący w układzie okresowym w bloku p bezpośrednio pod ołowiem. Wszystkie znane izotopy są bardzo nietrwałe i nie występują na Ziemi.
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| nihon ← flerow → moskow | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Nazwa, symbol, l.a. | flerow, Fl, 114 (łac. flerovium) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Grupa, okres, blok | 14, 7, p | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Masa atomowa | 289 u | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Spis treści
HistoriaEdytuj
Pierwiastek ten został odkryty w styczniu 1999 przez rosyjskich naukowców w Zjednoczonym Instytucie Badań Jądrowych w Dubnej, w reakcji syntezy:
- 24494Pu + 4820Ca → 292114Fl* → 289114Fl + 310n
Wyniki tych badań zostały potwierdzone przez zespoły badaczy z Berkeley[2] i GSI[3][4] w 2009. Odkrycie zostało uznane przez IUPAC 1 czerwca 2011[5].
W latach 1969–1972 naukowcy z Berkeley i Dubnej poszukiwali bezskutecznie śladów flerowu w naturalnie występujących minerałach. Pierwszą próbę syntezy metodą gorącej fuzji podjęto w Berkeley w 1969 r. W 1977 roku rosyjscy uczeni próbowali wytworzyć ten pierwiastek w reakcji plutonu z wapniem; nie uzyskali wówczas pozytywnego wyniku. Te wczesne próby były motywowane hipotezą występowania pierwiastków superciężkich w środowisku naturalnym oraz publikacją z 1966 sugerującą, że czas połowicznego rozpadu jednego z izotopów flerowu może być rzędu stu milionów lat[6].
NazwaEdytuj
Ze względu na położenie w układzie okresowym pod ołowiem bywał nazywany zwyczajowo eka-ołowiem. Wstępna nazwa ununquadium (symbol Uuq) pochodziła od liczby atomowej tego pierwiastka zgodnie z systematyczną terminologią IUPAC dla transuranowców.
1 grudnia 2011 IUPAC zaproponowała ostateczną łacińską i angielską nazwę pierwiastka 114 jako flerovium (symbol Fl)[7]. Gieorgij Florow (1913–1990) był dyrektorem Laboratorium Reakcji Jądrowych Zjednoczonego Instytutu Badań Jądrowych w Dubnej. 30 maja 2012 roku IUPAC oficjalnie zatwierdziła tę nazwę[8]. Polska nazwa pierwiastka, ustalona przez Komisję Terminologii Chemicznej PTChem, brzmi flerow[1].
WłaściwościEdytuj
Właściwości chemiczne flerowu są słabo zbadane. Położenie w układzie okresowym sugeruje, że będzie on zachowywał się jak metal ciężki, przyjmując stopnie utlenienia II i IV. Tymczasem pierwsi badacze podali, że niechętnie reaguje z innymi pierwiastkami, zachowując się raczej jak gaz szlachetny[6][9], ze względu na relatywistyczne przesunięcie energii stanów[9]. W 2012 przeprowadzono badania z wyższą czułością, których wyniki były sprzeczne z tymi rezultatami. Flerow jest pierwiastkiem lotnym, najmniej reaktywnym wśród węglowców, ale pomiary wskazywały, że jest bardziej reaktywny niż kopernik i jest metalem[10][11][12]. Sprzeczność wyników, ich mała liczba i duża niepewność pomiaru wciąż nie pozwalają na definitywne stwierdzenie charakteru metalicznego flerowu[13].
Interesujący jest nieodkryty dotąd (2009) izotop 298Fl ze 184 neutronami w jądrze. Model powłokowy budowy jądra atomowego przewiduje, że takie jądro będzie miało wyjątkowo długi czas życia.
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b O nazwach pierwiastków 114 i 116 w języku polskim oraz o nazw tych odmianie. W: Opinie Komisji Terminologii Chemicznej [on-line]. Polskie Towarzystwo Chemiczne, 2014-02-06. [dostęp 2014-02-07].
- ↑ Superheavy Element 114 Confirmed: A Stepping Stone to the Island of Stability. PhysOrg.com, 2009-09-24.
- ↑ News Archive: Element 114 – Heaviest Element at GSI Observed at TASCA. GSI Helmholtzzentrum für Schwerionenforschung GmbH, 2009-07-27–2009-08-02. [dostęp 2013-08-26].
- ↑ News Archive: Chemical Element 114: a first at GSI. One of the heaviest elements. GSI Helmholtzzentrum für Schwerionenforschung GmbH, 2010-06-22. [dostęp 2013-08-26].
- ↑ Discovery of the Elements with Atomic Number 114 and 116. International Union of Pure and Applied Chemistry, 2011-06-01. [dostęp 2011-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ a b John Emsley: Nature’s Building Blocks: An A-Z Guide to the Elements. Oxford University Press, 2011, s. 580. ISBN 0-19-960563-7.
- ↑ Start of the Name Approval Process for the Elements of Atomic Number 114 and 116. International Union of Pure and Applied Chemistry, 2011-12-01. [dostęp 2011-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ Element 114 is Named Flerovium and Element 116 is Named Livermorium (ang.). Międzynarodowa Unia Chemii Czystej i Stosowanej, 2012-05-30. [dostęp 2012-06-01]. [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ a b Flerov Laboratory of Nuclear Reactions (ang.). 2009. s. 86–96. [dostęp 2014-05-13].
- ↑ Alexander Yakushev i inni: Superheavy element 114 is a volatile metal. W: NRC-8, EuCheMS International Conference on Nuclear and Radiochemistry [on-line]. 2012-09-20. [dostęp 2015-08-03].
- ↑ Alexander Yakushev et el.. Superheavy Element Flerovium (Element 114) Is a Volatile Metal. „Inorganic Chemistry”. 53 (3), s. 1624–1629, 2014. DOI: 10.1021/ic4026766. PMID: 24456007.
- ↑ Jens Volker Kratz. The impact of the properties of the heaviest elements on the chemical and physical sciences. „Radiochimica Acta”. 100 (8–9), s. 569–578, kwiecień 2014. DOI: 10.1524/ract.2012.1963.
- ↑ Alexander Yakushev, Robert Eichler. Gas-phase chemistry of element 114, flerovium. „EPJ Web of Conferences”. 131 (07003), 2016. Nobel Symposium NS160 – Chemistry and Physics of Heavy and Superheavy Elements. DOI: 10.1051/epjconf/201613107003.