Wikipedia

Węgliniec

miasto w województwie dolnośląskim

Węgliniec (niem. Kohlfurt[2]) – miasto w Polsce w województwie dolnośląskim, w powiecie zgorzeleckim. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Węgliniec.

Węgliniec
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Budynek dworca kolejowego w Węglincu
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

zgorzelecki

Gmina

Węgliniec

Prawa miejskie

1967

Burmistrz

Mariusz Wieczorek

Powierzchnia

8,72 km²

Populacja (01.01.2023)
• liczba ludności
• gęstość


2657[1]
304,7 os./km²

Strefa numeracyjna

(+48) 75

Kod pocztowy

59-940

Tablice rejestracyjne

DZG

Położenie na mapie gminy Węgliniec
Mapa konturowa gminy Węgliniec, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Węgliniec”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Węgliniec”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Węgliniec”
Położenie na mapie powiatu zgorzeleckiego
Mapa konturowa powiatu zgorzeleckiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Węgliniec”
Ziemia51°17′18″N 15°13′32″E/51,288333 15,225556
TERC (TERYT)

0225064

SIMC

0936492

Urząd miejski
ul. Sikorskiego 3
59-940 Węgliniec
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku
Strona internetowa

W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa jeleniogórskiego.

Według danych GUS z 1 stycznia 2023 r. miasto miało 2657 mieszkańców[1] (761. miejsce w kraju).

Położenie edytuj

 
Fragment mapy Niziny-Śląsko Łużyckiej. Węgliniec leży na południowym skraju Borów Dolnośląskich.

Węgliniec znajduje się w południowo-zachodniej Polsce, w zachodniej części województwa dolnośląskiego, w południowo-wschodniej części gminy Węgliniec. Miasto położone jest na południowym skraju mezoregionu fizjograficznego Bory Dolnośląskie, części makroregionu Nizina Śląsko-Łużycka, na Równinie Węglinieckiej[3].

Według danych z 1 stycznia 2023 r. powierzchnia miasta wynosi 8,72 km²[1] (604. miejsce w kraju). Rozciągłość granic administracyjnych Węglińca na osi północ–południe wynosi około 2 km, a na osi wschód–zachód około 4 km[4].

Pod względem historycznym Węgliniec leży na Górnych Łużycach[5].

Węgliniec położony jest na obszarze dawnych stawów, rozciągających się w przeszłości między dzisiejszym Starym Węglińcem a Czerwoną Wodą[6].

Bezpośrednio z Węglińcem, od północy, sąsiaduje Stary Węgliniec. Najbliższą miejscowością na południe od miasta jest oddalona 3 kilometry od granicy Czerwona Woda[7].

Środowisko naturalne edytuj

Geologia edytuj

Obszar Węglińca to część pradoliny Kwisy z okresu zlodowacenia środkowopolskiego[8].

Za sprawą niewielkiego spadku terenu od południa na północ od około 190 m n.p.m. do około 180 m n.p.m., w obniżeniach terenu w podmiejskich lasach tworzą się często rozlewiska i lokalne zabagnienia. Tutejsze gleby powstały z piasków luźnych ze znaczną domieszką żwirów oraz w znikomym procencie z glin spiaszczonych[9].

Klimat edytuj

 
Okresy wegetacyjne w Polsce. W Węglińcu okres wegetacyjny trwa 214 dni w roku.

Węgliniec znajduje się w strefie klimatu przejściowego, oceaniczno-kontynentalnego. Odczuwalny jest tutaj wpływ klimatu podgórskiego, związanego z bliskością Sudetów[9].

Według podziału zaproponowanego przez profesora Alojzego Wosia, miasto leży w XXIII regionie klimatycznym Polski, tj. w Regionie Dolnośląskim Zachodnim (R-XXIII), obejmującym zachodnią część Niziny Śląskiej i Przedgórza Sudeckiego. Region ten posiada dużą średnią liczbę dni z pogodą umiarkowanie ciepłą i dużym zachmurzeniem ogólnym – 51. Dni z pogodą umiarkowanie ciepłą, z dużym zachmurzeniem bez opadu jest średnio 14. Dni z pogodą chłodną (temp. od +0,1 do +5,0 °C), z dużym zachmurzeniem jest średnio w roku ponad 37[10].

Średnia roczna temperatura powietrza waha się w przedziale od +7 do +8 °C, a średnia roczna z obserwacji wieloletnich wynosi około +8 °C. W lipcu, który jest najcieplejszym miesiącem, średnia temperatura wynosi od +17,0 do +17,5 °C, a w najzimniejszym, styczniu od -1,5 do +2 °C[11].

Okres wegetacyjny trwa 214 dni[9], a średnia temperatura z wielolecia dla tego okresu wynosi +14 °C[11].

Średnie usłonecznienie miasta w ciągu roku to około 1400–1450 godzin. Pokrywa śnieżna zalega w Węglińcu przeciętnie 50 dni, a średnia maksymalna grubość pokrywy śnieżnej wynosi 10–15 cm. Przeważający kierunek wiatru to zachodni. Średnie prędkości wiatrów wahają się między 3 a 3,5 m/s[11].

Wody edytuj

Układ hydrograficzny bezpośrednich okolic Węglińca jest stosunkowo bogaty. Wody powierzchniowe reprezentowane są przez nieduże cieki oraz liczne stawy. W granicach miasta, w południowo-wschodniej części przepływa rzeka Ziębina. Bezpośrednio przy północno-zachodnim narożniku tworzonym przez granice Węglińca płynie Czerna Mała. Rzeki te należą do zlewni Bobru i Nysy Łużyckiej. W zachodniej części miasta, nieopodal ogródków działkowych, znajduje się staw[7].

Przyroda edytuj

 
Sosna błotna

Blisko 82% całkowitej powierzchni miasta zajmują lasy Borów Dolnośląskich[4]. W okolicy, przeważającymi typami siedliskowymi lasu są bór mieszany świeży i wilgotny. W lasach dominuje sosna zwyczajna[9].

Charakterystycznym elementem krajobrazu wokół Węglińca są położone wśród lasów stawy hodowlane, a szczególnie opuszczone stawy i oczka wodne. Można na nich spotkać stanowiska unikatowych roślin torfowiskowych. Stawy te są również ostoją ptactwa wodnego m.in. bociana białego, bielika, cietrzewia oraz głuszca[12].

Bory Dolnośląskie stanowią Obszar specjalnej ochrony ptaków programu Natura 2000[13].

W odległości około 500 metrów na północ od węzła kolejowego, na obszarze lasu o powierzchni 1,35 ha w leśnictwie Krucze Gniazdo Nadleśnictwa Węgliniec, utworzono w 1959 roku rezerwat Torfowisko pod Węglińcem. Celem ustanowienia rezerwatu było zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych torfowiska przejściowego z pierwotną roślinnością oraz reliktowym stanowiskiem sosny błotnej – osobliwości na skalę europejską[14].

14,36 ha, czyli około 9 procent powierzchni Węglińca, zajmuje zieleń urządzona – ogródki działkowe w zachodniej części miejscowości[4].

Historia edytuj

 
Kościół parafialny Najświętszego Serca Pana Jezusa (1930 r.)
 
Budynek byłej remizy OSP, Węgliniec

Osada Kohlfurt została założona w głębi Borów Dolnośląskich prawdopodobnie pod koniec XVI w. jako jedna z tzw. osad kurzackich, wypalających drewno na węgiel drzewny i wytwarzających potaż, sprzedawane następnie w pobliskim Zgorzelcu[15].

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1502 roku i mówi o powstaniu kuźni nad zbiornikiem na rzece Czerna Mała przy już istniejącej osadzie, w której zaczęło odtąd przybywać coraz więcej domostw[15].

W 1554 powstać miała w Węglińcu pierwsza kaplica o konstrukcji szachulcowej[15].

Podczas III wojny śląskiej (w latach 1756–1763) przez Węgliniec przetaczały się oddziały zwalczających się stron, rabujące i nękające miejscową ludność[15].

Od roku 1742 osada Węgliniec należała do Królestwa Prus[15].

Przełom w dziejach miejscowości nastąpił w latach 1844–1846, po wybraniu przez spółkę Kolej Dolnośląsko-Marchijska osady Węgliniec na miejsce rozgałęzienia linii kolejowej z Wrocławia w kierunku Berlina przez Żary i Drezno (przez Zgorzelec).

O wyborze Węglińca przy trasowaniu linii na lokalizację stacji węzłowej zadecydowały prawdopodobnie warunki terenowe (nieco podmokły obszar na północ od położonej na wyniesieniu osady) lub łatwiejsze pozyskanie gruntów leśnych, niż uprawnych, w najbliższej wówczas uprzemysłowionej osadzie o charakterze miejskim – Czerwonej Wodzie. Połączenia do Berlina i Drezna zrealizowano, odpowiednio, w latach 1845 i 1846. W 1865 kontrolowana przez państwo pruskie Kolej Górnośląska wybudowała jedną z wielu odnóg Śląskiej Kolei Górskiej – linię kolejową do Lubania, natomiast w 1874 r. prywatne towarzystwo kolejowe połączyło węzeł węgliniecki z Hoyerswerdą przez Horkę. W 1920 dotychczasowe pruskie koleje państwowe, podobnie jak wszystkie koleje landowe, zostały połączone w przedsiębiorstwo Deutsche Reichsbahn.

Dogodne połączenie komunikacyjne sprawiło, że od końca XIX wieku w pobliżu Węglińca rozpoczęto eksploatację złóż węgla brunatnego. W 1905 uruchomiono pierwszą kopalnię, a przy niej w 1911 pierwszą elektrownię na węgiel brunatny[15]. W latach 80. XIX w. ze Starego Węglińca przeniesiono tu siedzibę nadleśnictwa[16].

W 1913 lokalni przemysłowcy, gmina i państwo pruskie założyły spółkę, która na mocy ustawy o kolejkach z 1892 r. doprowadziła do Węglińca linię kolejowa z Czerwonej Wody. Kolejka funkcjonowała do 1945 jako odrębny podmiot od niemieckiej kolei, posiadając swój oddzielny mały dworzec. W 1929 w granice Węglińca włączono niewielką osadę górniczą Zielonka, która była położona przy szosie do Dłużyny[16].

W okresie II wojny światowej Niemcy zlokalizowali w Węglińcu dwa jenieckie oddziały robocze i obóz pracy przymusowej.

21 lutego 1945 Węgliniec został opanowany przez 278. Korpus gen.-lejtnanta Akimowa wchodzącego w skład radzieckiej 52. Armii. Do tego czasu, z 5000 mieszkańców Kohlfurt w miejscowości pozostało nie więcej niż 30, w większości starsze osoby w tym ksiądz Willibald Fruntke na plebanii kościoła „parafialnego”[15].

W 1946 miejscowość została włączona administracyjnie do nowo powstałego województwa wrocławskiego. Początkowo funkcjonowała pod nazwą Kaławsk, a następnie Węgliniec.

Podczas reformy administracyjnej Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w 1954 roku, wprowadzono wzorem radzieckim nową jednostkę podziału terytorialnego, oficjalnie nazwaną „osiedle” (z rozróżnieniem na „osiedla robotnicze”, „osiedla uzdrowiskowe” i „osiedla rybackie”). Jej status był pośredni między wsią a miastem. Do tej kategorii zaliczano miejscowości przyfabryczne (np. Sitkówka-Nowiny, Jelcz), większe ośrodki wypoczynkowe (Dziwnów), i inne miejscowości, które posiadały pewne cechy miejskie, a nie zdecydowano się na nadanie im praw miejskich. Kategorię taką wprowadziła Ustawa z dnia 25 września 1954 r. o osiedlach i radach narodowych osiedli. Na mocy wspomnianej ustawy, 13 listopada 1954 roku Węgliniec stał się osiedlem typu miejskiego[17].

1 stycznia 1967 r. Węgliniec otrzymał prawa miejskie[18].

Demografia edytuj

Liczba ludności Węglińca od lat wykazuje tendencję spadkową. Poniższy wykres obrazuje zmianę liczbę ludności miasta w wybranych punktach przed 1939 r. według danych historycznych[15], oraz w latach 1995–2023 według danych GUS[1][19]. Jednocześnie daje się zauważyć głęboki spadek liczby mieszkańców Węglińca – obecnie (2023 r.) jest ich nawet mniej niż 85 lat temu, tuż przed wybuchem II wojny światowej.

Gęstość zaludnienia w 2012 r. wynosiła 349 mieszkańców/1 km², natomiast w 2023 r. już tylko 305 osób/1 km²[1]. Na 3049 mieszkańców Węglińca w 2012 r., nieco ponad połowę – 1535 osób – stanowiły kobiety (101,4 kobiet na 100 mężczyzn)[19].

Pod względem ekonomicznej klasyfikacji grup wiekowych przeważa grupa produkcyjna, która w 2012 r. liczyła 2007 osób i stanowiła 66% ogółu mieszkańców. Liczba ludności w wieku przedprodukcyjnym wyniosła 512 osób, a w wieku poprodukcyjnym – 527 osób (po około 17% ogółu)[19].

Mieszkańcy Węglińca stanowią około 3% populacji powiatu zgorzeleckiego, co stanowi promil (0,1%) populacji województwa dolnośląskiego[19].

Piramida wieku mieszkańców Węglińca w 2014 roku[20].
 

Wspólnoty wyznaniowe edytuj

Symbole edytuj

 
 

Węgliniec posiada herb oraz flagę, wspólne dla gminy i miasta[22].

Symbolika herbu Węglińca nawiązuje do historii miasta:

  • koło kolejowe – budowa w latach 1845–1846 stacji węzłowej Węgliniec na rozwidleniu szlaków kolejowych z Wrocławia do Berlina i Drezna stanowiła przełomowy moment w dziejach miejscowości[23],
  • sosny – osada Węgliniec została założona pod koniec XVI w. w głębi Borów Dolnośląskich, jako jedna z tzw. osad kurzackich, wypalających drewno na węgiel drzewny[15].

Polityka edytuj

 
Położenie Węglińca na mapie dolnośląskich miast.

Węgliniec znajduje się w okręgu wyborczym nr 1 do Sejmu oraz okręgu nr 3 do Senatu[24].

Granice administracyjne edytuj

Obecne granice administracyjne Węglińca zostały ustalone w roku 1967, wraz z nadaniem praw miejskich:

Granica miasta Węgliniec biegnie od linii drogowej oddziału nr 185 Nadleśnictwa Lasów Państwowych Węgliniec w kierunku wschodnim wzdłuż torów linii kolejowej od granicy Państwa do Węglińca i drogą leśną do drogi poprzecznej oddziału nr 180, skręca na południe i biegnie drogą leśną wzdłuż oddziałów leśnych nr 180, 201, 223 do drogi poprzecznej oddziału nr 223, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie wzdłuż oddziałowej drogi leśnej do jej zetknięcia się z torem linii kolejowej Czerwona Woda-Zgorzelec; po przecięciu linii toru kolejowego w kierunku zachodnim granica skręca na północ i drogą leśną w oddziałach nr 232, 207 i 185 dobiega – przecinając linię toru kolejowego granica Państwa-Węgliniec – do punktu zetknięcia się z drogą w oddziale leśnym nr 185 Nadleśnictwa Węgliniec.

Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 9 grudnia 1966 r. w sprawie utworzenia niektórych miast. Dz.U. z 1966 r. nr 52, poz. 318

Samorząd terytorialny edytuj

Węgliniec ma status gminy miejsko-wiejskiej[22].

Organem uchwałodawczym i kontrolnym gminy jest Rada Miejska, w skład której wchodzi 15 radnych[25].

Organem wykonawczym samorządu jest burmistrz, którym nieprzerwanie od 7 lutego 1992 r. do 30 listopada 2014 r. był Andrzej Kutrowski. Po zmianie ordynacji wyborczej do samorządów, w latach 2002[26], 2006[27] i 2010[28] burmistrz Kutrowski był wybierany na urząd bezpośrednio przez mieszkańców. Obecnym burmistrzem jest Mariusz Wieczorek

Współpraca międzynarodowa edytuj

Miasta i gminy partnerskie:

Gospodarka edytuj

Przemysł edytuj

W przeszłości, w pobliżu Węglińca funkcjonowała kopalnia głębinowa węgla brunatnego (kopalnia Stadt Gorlitz, po 1945 r. Kaławsk), zamknięta po katastrofie górniczej, w 1973 roku[29]. W bezpośrednim sąsiedztwie miasta nadal znajdują się nadające się do eksploatacji złoża węgla brunatnego z dużą zawartością substancji bitumicznych i aromatycznych oraz piaski szklarskie i formierskie[12][30].

Lasy Węglińca i okolic dostarczają surowca dla przemysłu drzewnego, przetwórstwa runa leśnego i gospodarki łowieckiej[12]. Miasto jest siedzibą Nadleśnictwa Węgliniec[9].

Usługi edytuj

W Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, stanowiącej rejestr osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, na dzień 15 stycznia 2014 r. było zarejestrowanych 90 przedsiębiorców z Węglińca[31].

Krajowy Rejestr Sądowy, w części II, tj. rejestrze przedsiębiorców (będących osobami prawnymi), wykazywał na dzień 15 stycznia 2014 r. 7 zarejestrowanych przedsiębiorstw[32].

Są to głównie zakłady świadczące usługi dla społeczności lokalnej i placówki handlowe oraz firmy transportowe[8][31][32].

Kolejnictwo edytuj

 
Lokomotywownia przy stacji Węgliniec

Istotnym pracodawcą w Węglińcu są nadal zaliczające się do sektora usług spółki Grupy PKP, posiadające przy węźle kolejowym swoje placówki terenowe:

Ponadto swoich pracowników na terenie Węglińca zatrudniają Koleje Dolnośląskie oraz prywatni przewoźnicy towarowi.

Rolnictwo edytuj

Grunty rolne stanowią znikomą część gruntów miasta. Są one zagospodarowane jedynie na ogródki działkowe.

Transport edytuj

 
Widok na stację kolejową od strony torów

Transport drogowy edytuj

Miejscowość jest położona przy drodze wojewódzkiej nr 296, którą można dojechać do oddalonej od Węglińca o 10 km autostrady A4 (E40).

Transport kolejowy edytuj

Osobny artykuł: Węgliniec (stacja kolejowa).
Zobacz też: Węgliniec Dworzec Mały.

Znaczny węzeł kolejowy. Linie kolejowe łączą Węgliniec bezpośrednio z wieloma miastami (połączenia bezpośrednie pasażerskie):

Architektura edytuj

 
Kościół filialny Matki Bożej Królowej Polski w Węglińcu (1878 r.– XIX w.)

Zabytki edytuj

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[38]:

  • kościół ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki, filia pw. Matki Bożej Królowej Polski, tzw. kolejowy, z 1878 r. – XIX w., wieża z 1934 r. – XX w. Do 1945 r. służył jako świątynia ewangelicka. Obecnie pełni funkcję kościoła pomocniczego tutejszej parafii, ul. Kolejowa 6

inne zabytki:

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e GUS, Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2023 roku [online], stat.gov.pl [dostęp 2023-08-15] (pol.).
  2. ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262).
  3. ↑ Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: PWN, 2002. ISBN 83-01-13897-1.
  4. ↑ a b c Dane odczytane za pomocą Geoportalu Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii.
  5. ↑ Wojciech Święs. Edward Pasek (1915–1983). Zaangażowany nauczyciel, regionalista i społecznik. „Pamiętnik Cieszyński”. 22, s. 127, 2017. Cieszyn: Polskie Towarzystwo Historyczne Oddział w Cieszynie. ISSN 0137-558X. [dostęp 2023-01-14]. Cytat: […] trafił na żywicowanie do Kohlfurtu (Węgliniec) na Górnych Łużycach […]. (pol.). 
  6. ↑ www.starywegliniec.pl – Staw Tartaczny i inne zbiorniki wodne. www.starywegliniec.pl, 2008-05-16. [dostęp 2014-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-06)].
  7. ↑ a b Geoportal. Mapa topograficzna. Skala 1:10 000. [dostęp 2014-01-04]. (pol.).
  8. ↑ a b Plan Odnowy Miejscowości Węgliniec na lata 2009–2015 (Załącznik do uchwały nr 300/XLI/10 Rady Miejskiej Węglińca z dnia 23 lipca 2010 r.). Węgliniec: Urząd Miasta i Gminy Węgliniec, 2009.
  9. ↑ a b c d e Nadleśnictwo Węgliniec. Informacje ogólne. RDLP we Wrocławiu. [dostęp 2014-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-07)].
  10. ↑ Regiony klimatyczne Polski. W: Alojzy Woś: Klimat Polski. Warszawa: PWN, 1999, s. 179–224. ISBN 83-01-12780-5.
  11. ↑ a b c Władysław Pawlak: Atlas Śląska Dolnego i Opolskiego. Wrocław: Pracownia Atlasu Dolnego Śląska, Uniwersytet Wrocławski, 1997.
  12. ↑ a b c Urząd Gminy i Miasta w Węglińcu: Ogólny zarys Gminy Węgliniec. Serwis Urzędu Gminy i Miasta w Węglińcu. [dostęp 2014-01-06].
  13. ↑ Natura 2000 a turystyka. Katalog obszarów Natura 2000. Opis Obszaru Bory Dolnośląskie. obszary.natura2000.org.pl. [dostęp 2014-01-06].
  14. ↑ Urząd Gminy i Miasta w Węglińcu: Rezerwaty przyrody. Serwis Urzędu Gminy i Miasta w Węglińcu. [dostęp 2014-01-06].
  15. ↑ a b c d e f g h i Krzysztod Mazurski. Z przeszłości Węglińca. „Wędrowiec. Wrocławskie zeszyty krajoznawcze”, s. 56–61, 1996. Wrocław: Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze. 
  16. ↑ a b Waldemar Bena opis do mapy „Bory Dolnośląskie, Przemkowski Park Krajobrazowy” Wydawnictwo Turystyczne Plan, Jelenia Góra 2004 ISBN 83-88049-83-6.
  17. ↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 października 1954 r. w sprawie utworzenia osiedli. Dz.U. z 1954 r. nr 49, poz. 253.
  18. ↑ Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 9 grudnia 1966 r. w sprawie utworzenia niektórych miast. Dz.U. z 1966 r. nr 52, poz. 318.
  19. ↑ a b c d Rejestr TERYT. Jednostki podziału terytorialnego (TERC). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2023-10-01].
  20. ↑ Węgliniec w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-06], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  21. ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2014-06-02].
  22. ↑ a b Uchwała Nr 35/VI/03 Rady Gminy i Miasta Węgliniec z dnia 12 marca 2003 r. w sprawie Statutu Gminy i Miasta Węgliniec. Dziennik Urzędowy Województwa Dolnośląskiego nr 50, 2003-04-30. [dostęp 2014-01-04].
  23. ↑ Historia parafii. Parafia pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Węglińcu. [dostęp 2014-01-06].
  24. ↑ Ustawa z dnia 5 stycznia 2011 r. – Kodeks wyborczy (Dz.U. z 2011 r. nr 21, poz. 113 z późn. zm.).
  25. ↑ Zarządzenie Nr 78 Wojewody Dolnośląskiego z dnia 29 marca 2010 r. ws. ustalenia liczby radnych. Dziennik Urzędowy Województwa Dolnośląskiego z 2010 r. Nr 63, poz. 966, 2010-03-29. [dostęp 2014-01-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-12)].}
  26. ↑ Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2014-01-12].
  27. ↑ Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 2014-01-12].
  28. ↑ Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2014-01-12].
  29. ↑ Janusz Skowroński, Andrzej Kuźniar: Brunatny skarb na Łużycach. odkrywcy.pl, 2013-11-04. [dostęp 2014-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-15)].
  30. ↑ Rejestr złóż. Kaławsk-Południe WB 5100. Dokumenty do złoża. Infogeoskarb. [dostęp 2014-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-16)].
  31. ↑ a b Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej. [dostęp 2014-01-15]., wyszukiwanie na hasło „miejscowość: Węgliniec”.
  32. ↑ a b Krajowy Rejestr Sądowy: rejestr przedsiębiorców. [dostęp 2014-01-15]., wyszukiwanie na hasło „miejscowość: Węgliniec”.
  33. ↑ Wykaz odległości taryfowych PKP CARGO S.A.. PKP CARGO SA, 2013-12-15. [dostęp 2014-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-16)]., s. 105.
  34. ↑ Informacja Prasowa PKP Energetyka – Spółka wchodzi na nowy rynek. PKP SA, 2010-05-07. [dostęp 2014-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-16)].
  35. ↑ ST43-128 podczas tankowania na niedawno oddanej do użytku stacji paliw, należącej do PKP Energetyka. Phototrans.eu, 2013-07-09. [dostęp 2014-01-15].
  36. ↑ Wykaz płatników Grupy PKP i miejsce dostaw. PKP SA, 2013-05-24. [dostęp 2014-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-16)]., s. 4.
  37. ↑ Mapa Interaktywna Linii Kolejowych. Warstwa: „Obszary działania PLK”. Podwarstwa: Sekcje eksploatacji – ISE. PKP Polskie Linie Kolejowe SA. [dostęp 2014-01-15].
  38. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 258. [dostęp 2012-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Węgliniec&oldid=73458935”