Rozmaitość gładka

Rozmaitość gładka (o wymiarze ) – podzbiór o tej własności, że każdy punkt ma otoczenie które jest dyfeomorficzne z otwartym podzbiorem [1]. Na ogół w literaturze przez rozmaitość gładką rozumie się rozmaitość różniczkowalną klasy [2][3]. Wtedy przez dyfeomorfizm rozumie się dyfeomorfizm klasy Czasami autorzy zakładają, że klasa gładkości jest taka, jaka jest potrzebna do przeprowadzenia rozumowań, tzn. zawsze co najmniej ale jeśli to jest potrzebne (przy badaniu punktów krytycznych), to co najmniej itd.[4]

Pojęcie rozmaitości gładkiej

edytuj

Powyższa definicja dotyczy tak zwanej rozmaitości bez brzegu lub inaczej rozmaitości zamkniętej. W topologii rozpatruje się także rozmaitości z brzegiem, której niektóre punkty są dyfeomorficzne z półprzestrzeniami przestrzeni  

Twierdzenie o funkcji uwikłanej jako źródło przykładów rozmaitości gładkich

edytuj

Twierdzenie o funkcji uwikłanej jest źródłem wielu przykładów rozmaitości gładkich. Niech w przestrzeni   będzie dany zbiór   punktów   których współrzędne   spełniają układ równań

 

Wtedy jeśli rząd macierzy Jacobiego

 

tego układu jest wszędzie na zbiorze   równy   to zbiór ten jest rozmaitością gładką wymiaru  [5].

Przykłady rozmaitości gładkich

edytuj
 
Torus deformujący się do sfery dwuwymiarowej.
  • Sfera  -wymiarowa w przestrzeni   jest rozmaitością gładką.
  • Torus jest 2-wymiarową rozmaitością gładką.
  • Przestrzeń rzutowa   jest  -wymiarową rozmaitością gładką.

Przypisy

edytuj
  1. John Milnor: Topologia z różniczkowego punktu widzenia. PWN, 1969, s. 11.
  2. Milnor, op. cit., s. 11.
  3. Andrew H. Wallace: Wstęp do topologii różniczkowej. PWN, 1979, s. 137.
  4. Б.А. Дубровин, С.П. Новиков, А.Т. Фоменко: Современная Геометрия. Методы и приложения. Москва: Наука, 1986, s. 412.
  5. В.В. Трофимов: Введение в геометрию многообразий с симметриями. Москва: Наука, 1989, s. 9.