Przestrzeń spójna

typ przestrzeni topologicznej
(Przekierowano z Zbiór spójny)

Przestrzeń spójnaprzestrzeń topologiczna, której nie można rozłożyć na sumę dwóch niepustych, rozłącznych podzbiorów otwartych. Istnieje silniejsze pojęcie przestrzeni spójnej drogowo, w której dowolne dwa punkty dają się połączyć drogą.

Spójne i niespójne podprzestrzenie płaszczyzny euklidesowej: przestrzeń A na górze jest spójna; zacieniowania przestrzeń B na dole nie jest.

Podzbiór przestrzeni topologicznej nazywa się spójnym, jeżeli jest spójny jako podprzestrzeń tej przestrzeni.

Definicja formalna edytuj

Niepustą przestrzeń topologiczną   nazywa się niespójną, jeżeli jest sumą dwóch niepustych, rozłącznych zbiorów otwartych. W przeciwnym przypadku   jest spójna. Podzbiór przestrzeni topologicznej jest spójny, jeśli jest spójny w topologii podprzestrzeni. Dla przestrzeni topologicznej   następujące warunki są równoważne:

  •   jest spójna,
  •   nie może być rozłożona na dwa rozłączne i niepuste zbiory domknięte[1],
  • jedynymi podzbiorami   zarazem otwartymi i domkniętymi (tzw. zbiory otwarto-domknięte) są   i zbiór pusty,
  •   nie daje się przedstawić jako suma dwóch niepustych zbiorów oddzielonych,
  • jedynymi funkcjami ciągłymi z   w   są funkcje stałe.

Składowe spójne edytuj

Maksymalne podzbiory spójne dowolnej przestrzeni topologicznej nazywa się składowymi spójnymi lub składowymi spójności tej przestrzeni. Innymi słowy składową zbioru nazywa się taki jego podzbiór spójny, który nie zawiera się w żadnym większym podzbiorze spójnym tego zbioru. Składowe stanowią rozbicie przestrzeni (tzn. są one rozłączne i sumują się do całej przestrzeni). Spójne składowe zbiorów jednopunktowych nazywa się często spójnymi składowymi punktu należącego do takiego zbioru. Każda składowa jest domkniętym podzbiorem oryginalnej przestrzeni. W ogólności składowe nie muszą być otwarte: przykładowo składowymi liczb wymiernych są zbiory jednopunktowe. Jednakże składowe zbiorów otwartych płaszczyzny są otwarte.

Niech   będzie spójną składową punktu   przestrzeni topologicznej   zaś   oznacza przekrój wszystkich zbiorów otwarto-domkniętych zawierających   (nazywa się go quasi-składową tego punktu). Wówczas   Równość zachodzi, jeżeli   jest zwartą przestrzenią Hausdorffa bądź jest lokalnie spójna.

Niespójność edytuj

(1) Przestrzeń, której wszystkie składowe są zbiorami jednopunktowymi, nazywa się całkowicie niespójną.

Np. przestrzeniami całkowicie niespójnymi są: zbiór liczb naturalnych oraz zbiór liczb wymiernych z naturalną topologią metryczną daną jako wartość bezwzględna różnicy dwóch liczb.

(2) Z całkowitą niespójnością związana jest inna własność - całkowite oddzielenie:

Df. Przestrzeń   nazywa się całkowicie oddzieloną, jeżeli dla każdych dwóch elementów   istnieją rozłączne otoczenia   punktu   oraz   punktu   takie, że   jest sumą mnogościową   oraz  

Tw. 1 Każda przestrzeń całkowicie oddzielona jest całkowicie niespójna; jednak wynikanie w drugą stronę nie zachodzi. Niech dane będą przykładowo dwa egzemplarze liczb wymiernych   utożsamione ze sobą w każdym punkcie poza zerem. Otrzymana przestrzeń, z topologią ilorazową, jest całkowicie niespójna. Rozważając jednak dwa egzemplarze zera widać, że przestrzeń nie jest całkowicie oddzielona. Istotnie, nie jest ona nawet Hausdorffa, a warunek całkowitego oddzielenia jest ściśle mocniejszy niż warunek hausdorffowości przestrzeni.

Twierdzenia edytuj

Tw. 2 Ciągłe przekształcenia zachowują spójność przestrzeni.

Np. Ciągła funkcja zmiennej rzeczywistej w liczby rzeczywiste odwzorowuje przedział liczbowy w inny przedział.

Twierdzenie to jest równoważne twierdzeniu o wartości pośredniej (tzw. własności Darboux):

Tw. 3 Jeżeli ciągła funkcja rzeczywista przyjmuje jako wartości liczby   to przyjmuje także wartość   leżącą między nimi.

Tw. 3 Każda ciągła funkcja rzeczywista na przestrzeni spójnej ma własność Darboux.

Tw. 4 Suma dwóch zbiorów spójnych o niepustym przekroju jest zbiorem spójnym.

Tw. 5 Iloczyn kartezjański dowolnej rodziny przestrzeni spójnych jest spójny.

Spójność drogowa i łukowa edytuj

 
Drogowo spójny podzbiór płaszczyzny.

Niech dana będzie przestrzeń topologiczna   Przestrzeń   nazywa się drogowo spójną (0-spójną), jeżeli dwa dowolne jej punkty można połączyć drogą, tzn. dla każdych dwóch punktów   istnieje funkcja ciągła   taka, że   oraz  

Przestrzeń   nazywa się łukowo spójną, jeżeli dwa dowolne jej punkty można połączyć łukiem[2], tzn. istnieje droga   będąca homeomorfizmem przedziału jednostkowego   oraz jego obrazu  

Zachodzą następujące związki między różnymi rodzajami spójności:

łukowa spójność   drogowa spójność   spójność;

Przykładem pokazującym, że nie można odwrócić pierwszego wynikania jest przestrzeń Sierpińskiego, a drugiego – sinusoida zagęszczona. Mimo wszystko, jeżeli rozpatrywana przestrzeń jest Hausdorffa, to pojęcia drogowej i łukowej spójności pokrywają się. Podobnie dla otwartych podzbiorów przestrzeni euklidesowej pokrywają się pojęcia łukowej spójności i spójności.

Spójność lokalna edytuj

Przestrzeń topologiczną nazywa się lokalnie spójną w punkcie, jeżeli każde otoczenie tego punktu zawiera otwarte otoczenie spójne. Jest ona lokalnie spójna, gdy ma bazę składającą się ze zbiorów spójnych. Można pokazać, że przestrzeń jest lokalnie spójna wtedy i tylko wtedy, gdy każda składowa dowolnego zbioru otwartego tej przestrzeni jest otwarta. Przykładem przestrzeni spójnej, która nie jest lokalnie spójna jest sinusoida zagęszczona.

Podobnie o przestrzeni topologicznej mówi się, że jest lokalnie drogowo spójna, jeżeli jej bazę stanowią zbiory drogowo spójne. Otwarty podzbiór przestrzeni lokalnie drogowo spójnej jest spójny wtedy i tylko wtedy, gdy jest drogowo spójny. Uogólnia to wcześniejsze stwierdzenie o   oraz   które obie są lokalnie drogowo spójne. Ogólniej: dowolna rozmaitość topologiczna jest lokalnie drogowo spójna.

Dla przestrzeni lokalnie spójnej (np. płaszczyzny) rozbicie podzbiorów otwartych na składowe jest identyczne z rozbiciem na obszary.

Continuum edytuj

Osobny artykuł: continuum (topologia).

Continuum to spójna przestrzeń zwarta[3]. Przykładami continuów są: odcinek domknięty, koło, okrąg, kwadrat, sześcian (wszystkie z brzegiem) oraz pseudołuk.

Ponieważ przekształcenia ciągłe zachowują zwartość, jak i spójność, więc obrazem continuum przez dowolną funkcję ciągłą jest continuum.

Każde continuum będące przestrzenią metryczną lokalnie łukowo spójną jest obrazem odcinka   w pewnej funkcji ciągłej. Wynika stąd, że istnieje funkcja ciągła z odcinka   której obrazem jest dowolny kwadrat na płaszczyźnie (wraz z brzegiem); funkcję taką można skonstruować nie korzystając z tego twierdzenia – zob. krzywa Peana.

Przykłady edytuj

Każda przestrzeń, zatem także przestrzenie liczb rzeczywistych   zespolonych   czy przestrzeń euklidesowa   dowolnego wymiaru   jest spójna. Każdy przedział liczbowy jest przestrzenią spójną. Torus oraz sfera są zbiorami spójnymi.

Przestrzeń otrzymana z usunięcia prostej z płaszczyzny nie jest spójna. Niespójne są również płaszczyzna z usuniętym pierścieniem kołowym, czy suma dwóch rozłącznych kół dwuwymiarowej przestrzeni euklidesowej.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj