Wikipedia

Martin Schmitt

niemiecki skoczek narciarski
Martin Schmitt
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 stycznia 1978
Villingen-Schwenningen

Klub

SC Furtwangen

Wzrost

182 cm

Debiut w PŚ

4 stycznia 1997 w Innsbrucku (25. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

4 stycznia 1997 w Innsbrucku (25. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

28 listopada 1998 w Lillehammer (1. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

28 listopada 1998 w Lillehammer

Rekord życiowy

224,0 m na Velikance w Planicy (23 marca 2002)[1]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy
Igrzyska olimpijskie
złoto Salt Lake City 2002 duża druż.
srebro Nagano 1998 duża druż.
srebro Vancouver 2010 duża druż.
Mistrzostwa świata
złoto Ramsau 1999 duża
złoto Ramsau 1999 duża druż.
złoto Lahti 2001 duża
złoto Lahti 2001 duża druż.
srebro Lahti 2001 normalna
srebro Oberstdorf 2005 normalna druż.
srebro Liberec 2009 duża
brąz Trondheim 1997 duża druż.
brąz Lahti 2001 normalna druż.
brąz Oslo 2011 normalna druż.
Mistrzostwa świata w lotach
srebro Harrachov 2002 indywidualnie
Puchar świata w skokach
Kryształowa kula
1998/1999
Kryształowa kula
1999/2000
2. miejsce
2000/2001
Puchar Świata w lotach narciarskich
Mała Kryształowa Kula
1998/1999
Mała Kryształowa Kula
2000/2001
Turniej Czterech Skoczni
brąz 3. miejsce
1999/2000
brąz 3. miejsce
2000/2001
Turniej Nordycki
brąz 3. miejsce
2001
brąz 3. miejsce
2002
Letnie Grand Prix
brąz 3. miejsce
1998
Puchar KOP
złoto 1. miejsce
1998/1999
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Martin Schmitt (ur. 29 stycznia 1978 w Villingen-Schwenningen) – niemiecki skoczek narciarski, trzykrotny medalista olimpijski, dziesięciokrotny medalista mistrzostw świata, wicemistrz świata w lotach narciarskich, dwukrotny zdobywca Pucharu Świata w skokach oraz w lotach, a także zdobywca Pucharu KOP. 31 stycznia 2014 ogłosił zakończenie sportowej kariery.

Obecnie ekspert niemieckiej sekcji Eurosportu podczas zawodów PŚ i Turnieju Czterech Skoczni.

Przebieg kariery edytuj

Zaczął trenować skoki narciarskie w szóstym roku życia. Przez całą karierę reprezentował klub SC Furtwangen. W Pucharze Świata zadebiutował 4 stycznia 1997 w Innsbruck w trzecim konkursie 45. edycji Turnieju Czterech Skoczni, zajmując 25. miejsce. Oprócz tego wystartował jeszcze w trzech konkursach sezonu 1996/1997, za każdym razem zdobywając punkty. Dało mu to 55. miejsce w klasyfikacji generalnej. Najlepszy wynik osiągnął 2 lutego 1997 w Willingen, gdzie był dwunasty. Na przełomie lutego i marca 1997 wystąpił na mistrzostwach świata w Trondheim, gdzie indywidualnie zajął 33. miejsce na normalnej skoczni, a na dużej był piętnasty. Na tych samych mistrzostwach był także członkiem niemieckiej drużyny, która zdobyła brązowy medal.

Najważniejszą imprezą sezonu 1997/1998 były igrzyska olimpijskie w Nagano. Do tego czasu najwyższą pozycją uzyskaną przez Schmitta było ósme miejsce (17 stycznia 1998 w Zakopanem). Na igrzyskach był czternasty na dużej skoczni, a na normalnym obiekcie zajął 19. miejsce. Natomiast w konkursie drużynowym wspólnie ze Svenem Hannawaldem, Hansjörgiem Jäkle i Dieterem Thomą wywalczył srebrny medal olimpijski. Równe wyniki uzyskiwane w drugiej części tego sezonu pozwoliły mu zająć 27. miejsce w klasyfikacji generalnej. W lecie 1998 zajął trzecie miejsce w klasyfikacji piątej edycji Letniego Grand Prix w skokach narciarskich, za dwoma Japończykami: Masahiko Haradą i Kazuyoshim Funakim.

Rywalizację w sezonie 1998/1999 zaczął od wywalczenia swego pierwszego podium i zarazem zwycięstwa w Lillehammer (28 listopada 1998). Łącznie w tym sezonie osiemnastokrotnie stawał na podium, wygrywając przy tym 10 konkursów. Wygrał między innymi w Oberstdorfie i Garmisch-Partenkirchen, jednak w pozostałych konkursach 47. Turnieju Czterech Skoczni, w Innsbrucku i Bischofshofen zajął odpowiednio trzynaste i czternaste miejsce. Były to dwa jedyne starty Schmitta w tym sezonie, w których nie znalazł się w czołowej dziesiątce zawodów. W klasyfikacji końcowej tego turnieju zajął ostatecznie czwarte miejsce, tracąc do trzeciego Hideharu Miyahiry tylko 1,2 punktu. Znakomita postawa na skoczniach w trakcie tego sezonu dała mu zwycięstwo w klasyfikacji generalnej oraz Małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej sezonu 1998/1999 Pucharu Świata w lotach. Na mistrzostwach świata w Ramsau w 1999 w konkursie indywidualnym na dużej skoczni skoki na 126,0 m i 129,5 m dały mu złoty medal, przed Hannawaldem i Miyahirą. Po pierwszej serii konkursu indywidualnego na normalnym obiekcie zajmował trzecie miejsce z odległością 96,0 m. Na czwartym miejscu znajdował się Harada, który tracił do Niemca tylko 0,5 punktu. W drugiej kolejce Schmitt uzyskał 92,0 m, a Harada dwa metry więcej. Sprawiło to, że Japończyk go wyprzedził, podobnie jak i trzech kolejnych zawodników, wobec czego Niemiec zakończył ten konkurs na siódmej pozycji. W konkursie drużynowym razem z Hannawaldem, Christofem Duffnerem i Thomą zdobył kolejny złoty medal, wyprzedzając Japończyków o zaledwie 1,9 punktu. W sezonie tym został także zdobywcą Pucharu KOP.

Schmitt w 2004

Sezon 1999/2000 zaczął od zwycięstwa w Kuopio (27 listopada 1999). W całym cyklu siedemnaście razy stawał na podium, wygrywając jedenaście konkursów, cztery razy był drugi i dwa razy trzeci. Wygrał po dwa konkursy w Zakopanem (19 i 20 grudnia 1999), Engelbergu (8 i 9 stycznia 2000), Sapporo (22 i 23 stycznia 2000) oraz Iron Mountain (26 i 27 lutego 2000). W konkursach 48. Turnieju Czterech Skoczni zajął pierwsze miejsce w Oberstdorfie, jedenaste w Ga-Pa, drugie w Innsbrucku i trzecie w Bischofshofen. W klasyfikacji końcowej był trzeci, za Andreasem Widhölzlem i Janne Ahonenem. Wyniki te dały mu drugą z rzędu Kryształową Kulę. W lutym 2000 Schmitt był szósty podczas mistrzostw świata w lotach w Vikersund.

Także sezon 2000/2001 zaczął od zwycięstwa – 24 listopada 2000 w Kuopio. Wygrał również między innymi zawody w Oberstdorfie, będące pierwszym etapem 49. Turnieju Czterech Skoczni. W drugiej kolejce tego konkursu ustanowił rekord skoczni Schattenbergschanze, osiągając 133,0 m. W kolejnych w Ga-Pa i Innsbrucku Schmitt był ósmy, a w Bischofshofen czwarty. Dwa ostatnie konkursy wygrał Adam Małysz, który ostatecznie triumfował w całym turnieju. Zaraz za Polakiem znalazł się Janne Ahonen, a Schmitt był trzeci. Mimo to Niemiec wciąż pozostawał liderem PŚ. Prowadzenie w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata stracił na rzecz Małysza po konkursach w Harrachovie (13 i 14 stycznia 2001), które wygrał Polak, a Schmitt zajął drugie i trzecie miejsce. Odzyskał je już w następnym konkursie, 24 stycznia w Hakubie, w którym wygrał, a Małysz po upadku w jednym ze skoków zajął ósme miejsce. Polak po konkursach w Sapporo (27 i 28 stycznia) znowu objął prowadzenie. Schmitt w pierwszym z tych konkursów był siódmy, a w drugim, po skoku na zaledwie 72 m zajął ostatnie, 49. miejsce. 2 lutego 2001 w Willingen uzyskał 97 m i zajął 44. miejsce. Następnego dnia był szósty. W drugiej połowie lutego 2001 odbywały się mistrzostwa świata w Lahti, gdzie jego największym rywalem ponownie był Małysz. Po pierwszej serii konkursu indywidualnego na dużej skoczni na prowadzeniu znajdował się Polak (128 m), drugi był Ahonen (124,5 m), a Schmitt był trzeci ze stratą 2,7 punktu do Małysza i 0,3 punktu do Fina. W drugiej serii Niemiec oddał najdłuższy skok konkursu – 131,0 m i zdobył złoty medal. Małysz uzyskał 128,5 m i ze startą 2,8 punktu zajął drugie miejsce, a Ahonen był trzeci. W konkursie indywidualnym na normalnym obiekcie sytuacja wyglądała odwrotnie. Po pierwszej serii prowadził Niemiec (91,5 m) z przewagą sześciu punktów nad Polakiem i siedmiu nad trzecim Martinem Höllwarthem. W drugiej kolejce najdalej skoczył Adam Małysz – 98 m, wyrównując tym samym rekord obiektu. Schmitt uzyskał 91,0 m i z wyraźną stratą zajął drugie miejsce, brązowy medal wywalczył Höllwarth. Także w obu konkursach drużynowych Schmitt zdobywał medale: na dużym obiekcie złoty, a na normalnym brązowy. W końcówce sezonu Niemiec wywalczył jeszcze trzecie miejsce w piątej edycji Turnieju Nordyckiego, za Małyszem i Andreasem Goldbergerem oraz zapewnił sobie triumf w sezonie 2000/2001 Pucharu Świata w lotach wygrywając ostatni konkurs cyklu, 18 marca 2001 w Planicy. W klasyfikacji generalnej PŚ zajął drugą pozycję.

W pierwszych czterech konkursach sezonu 2001/2002 zajmował kolejno drugie, siódme, ponownie drugie i ponownie siódme miejsce. Dwa z tych konkursów wygrał Adam Małysz, w pozostałych był drugi i to on prowadził w Pucharze Świata. W pięciu kolejnych konkursach Schmitt tylko raz znalazł się w czołowej dziesiątce, a 16 grudnia 2001 w Engelbergu zajął dopiero 48. miejsce. W Oberstdorfie był dziewiętnasty, w Ga-Pa ósmy, a w Innsbrucku i Bischofshofen piąty, co dało mu siódme miejsce w klasyfikacji końcowej 50. Turnieju Czterech Skoczni. Ponownie blisko podium był 18 stycznia 2002 w Zakopanem, gdzie był czwarty, a dzień później zajął piąte miejsce. W połowie lutego 2002 wyjechał na igrzyska olimpijskie w Salt Lake City, gdzie indywidualnie plasował się w czołowej dziesiątce. Na normalnej skoczni był siódmy, a na dużej dziesiąty. Wspólnie ze Svenem Hannawaldem, Stephanem Hocke i Michaelem Uhrmannem zdobył mistrzostwo olimpijskie w konkursie drużynowym. Niemcy wyprzedzili wtedy reprezentantów Finlandii o zaledwie 0,1 punktu. Pierwszy konkurs PŚ po igrzyskach, 1 marca 2002 w Lahti wygrał Schmitt, wyprzedzając Małysza i Roberta Kranjca. Było to jego ostatnie zwycięstwo w karierze. Niecały miesiąc po igrzyskach wywalczył srebrny medal na mistrzostwach świata w lotach w Harrachovie, ustępując tylko Hannawaldowi, a wyprzedzając Mattiego Hautamäkiego. Trzy ostatnie konkursy to szósta edycja Turnieju Nordyckiego, w którym Schmitt zajął trzecie miejsce. Łącznie w tym sezonie czterokrotnie stawał na podium, w tym raz wygrał, a trzy razy był drugi. Dało mu to piąte miejsce w klasyfikacji generalnej. Podczas konkursu drużynowych lotów w Planicy, 23 marca 2002 ustanowił swój rekord życiowy, uzyskując 224,0 m.

Po zakończeniu sezonu 2001/2002 Schmitt przechodził kryzys formy. W sezonach 2002/2003, 2003/2004, 2004/2005 oraz 2005/2006 ani razu nie stanął na podium zawodów Pucharu Świata. Jego najlepszym wynikiem było czwarte miejsce wywalczone 29 grudnia 2002 w Oberstdorfie. W tym czasie wystartował jednak na wszystkich dużych imprezach. Na mistrzostwach świata w Val di Fiemme w 2003 wystartował tylko na dużej skoczni, indywidualnie zajął 21. miejsce, a wraz z kolegami z reprezentacji zajął czwarte miejsce w konkursie drużynowym. Czwarte miejsce drużynowo Niemcy zajęli także na mistrzostwach świata w lotach w Planicy w 2004, a indywidualnie Schmitt uplasował się na 33. pozycji. Podczas mistrzostw świata w Oberstdorfie w 2005 wspólnie z Michaelem Neumayerem, Michaelem Uhrmannem i Georgiem Späthem zdobył srebrny medal w konkursie drużynowym na normalnej skoczni. Na dużej skoczni Niemcy zajęli piąte miejsce. Schmitt w obu konkursach indywidualnych plasował się w okolicach połowy drugiej dziesiątki. Kolejną dużą imprezą były igrzyska olimpijskie w Turynie w 2006. Drużynowo Niemcy zajęli czwartą pozycję, a w konkursie indywidualnym na dużym obiekcie Schmitt zajął. 19. miejsce. W zawodach indywidualnych na normalnej skoczni nie wystartował. Z tych czterech sezonów najlepsze wyniki uzyskał w sezonie 2003/2004, kiedy to zajął 20. miejsce.

Na podium zawodów Pucharu Świata wrócił w sezonie 2006/2007. W pierwszej połowie sezonu zajmował przeważnie miejsca w drugiej dziesiątce. Po nieudanych startach 28 stycznia w Oberstdorfie (32. miejsce) i 3 lutego w Titisee-Neustadt (41. miejsce), gdzie doznał niegroźnego upadku i został ranny w głowę, opuścił trzy kolejne konkursy. Pojawił się dopiero podczas jedenastej edycji Turnieju Nordyckiego. W pierwszym konkursie, 11 marca 2007 w Lahti zajął trzecie miejsce, za Małyszem i Andreasem Koflerem. Było to jednak jego jedyne podium w tym sezonie. Następnie był czternasty w Kuopio, w pierwszym konkursie w Oslo nie awansował do drugiej serii zawodów, a drugiego dnia był piąty. Turniej ukończył na 14. pozycji z dorobkiem 650.9 punktu. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata zajął 17. miejsce. Podium w Lahti było pięćdziesiątym w jego karierze. Na przełomie lutego marca 2007 wystartował na mistrzostwach świata w Sapporo. Indywidualnie zajął najpierw 30. miejsce na dużym obiekcie, a na normalnej skoczni uplasował na szesnastej pozycji. Konkurs drużynowy Niemcy zakończyli na 8. miejscu. Jest to najgorszy wynik reprezentacji Niemiec od mistrzostw świata w Falun w 1993.

W sezonie 2007/2008 dwukrotnie znalazł się w czołowej dziesiątce i ani razu nie stanął na podium. Najlepiej wypadł podczas konkursu w Bischofshofen 6 stycznia 2008, gdzie zajął czwarte miejsce. Trzykrotnie odpadał już po pierwszej serii konkursu, w tym 7 marca 2008 w Lillehammer zajął ostatnie 50. miejsce. Wystartował także w dwóch konkursach Pucharu Kontynentalnego w Garmisch-Partenkirchen, z czego pierwszy wygrał, a w drugim zajął czwarte miejsce. Na mistrzostwach świata w lotach w Oberstdorfie Niemcy ze Schmittem w składzie ponownie zajęli czwarte miejsce, a indywidualnie Schmitt był piętnasty. W klasyfikacji generalnej był ostatecznie dziewiętnasty.

W sezonie 2008/2009 zajął szóste miejsce w klasyfikacji generalnej. W pierwszym konkursie cyklu, 29 listopada 2008 w Ruce zajął 39. miejsce, jednak w pozostałych startach nie zajmował miejsca niższego niż dwudzieste. Czternaście razy plasował się w pierwszej dziesiątce zawodów, w tym był piąty w Oberstdorfie i Bischofshofen, ósmy w Ga-Pa i trzeci w Innsbrucku, gdzie wyprzedzili go tylko dwaj Austriacy: Wolfgang Loitzl oraz Gregor Schlierenzauer. W klasyfikacji końcowej 57. Turnieju Czterech Skoczni dało mu to czwarte miejsce. Na podium stanął w tym sezonie jeszcze jeden raz – 16 stycznia 2009 w Zakopanem, gdzie ponownie wyprzedzili go tylko ci sami dwaj Austriacy. Podczas mistrzostw świata w Libercu w 2009 wywalczył srebrny medal w konkursie indywidualnym na dużej skoczni. W pierwszej serii skoczył 133,0 m i stracił 0,4 punktu do prowadzącego Andreasa Küttela, a na trzecim miejscu znalazł się Anders Jacobsen ze stratą 1,4 punktu do Niemca. Z powodu trudnych warunków atmosferycznych druga kolejka była często przerywana, aż w końcu jury zdecydowało o jej odwołaniu. W konkursie indywidualnym na normalnym obiekcie skoki na 100,5 m i 98,0 m dały mu piąte miejsce. W konkursie drużynowym Niemcy zajęli 10. miejsce i skończyli rywalizację na pierwszej serii skoków. Schmitt uzyskał 112,5 m i był to najsłabszy wynik w ekipie niemieckiej.

W sezonie 2009/2010 jego najlepszym wynikiem indywidualnym było 10. miejsce 19 grudnia 2009 w Engelbergu. Pięciokrotnie zakończył rywalizację na pierwszej serii konkursu. W klasyfikacji generalnej zajął 29. miejsce. W lutym 2010 wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Vancouver, gdzie indywidualnie był dziesiąty na normalnej skoczni, a na dużym obiekcie zajął 30. miejsce. W konkursie drużynowym Niemcy w składzie: Michael Neumayer, Andreas Wank, Martin Schmitt i Michael Uhrmann wywalczyli srebrny medal.

Schmitt po losowaniu odległości podczas benefisu Adama Małysza

W trzech pierwszych konkursach sezonu 2010/2011 nie wszedł do drugiej serii. W czwartym konkursie cyklu, 5 grudnia 2010 w Lillehammer zajął 23. miejsce. Opuścił trzy konkursy w Engelbergu i do rywalizacji wrócił na 59. Turniej Czterech Skoczni. W Oberstdorfie był osiemnasty, w Ga-Pa siódmy (co było jego najlepszym wynikiem w sezonie), do konkursu w Innsbrucku się nie zakwalifikował, a w Bischofshofen zajął 24. miejsce. W klasyfikacji końcowej turnieju zajął 29. miejsce. Punktował także w Harrachovie i Zakopanem, a w Sapporo nie wystartował. Po nieudanym konkursie w Klingenthal, gdzie zajął 43. miejsce odpuścił wszystkie starty, aż do mistrzostw świata w Oslo na przełomie lutego i marca 2011. W konkursach indywidualnych zajął czternaste miejsce na normalnej skoczni, a na dużej był szesnasty. W konkursie drużynowym na normalnej skoczni razem z Neumayerem, Uhrmannem i Severinem Freundem zdobył brązowy medal, a na dużej skoczni wspólnie z Richardem Freitagiem, Freundem i Uhrmannem zajął czwarte miejsce, przegrywając walkę o brązowy medal ze Słoweńcami o zaledwie 0,7 punktu. Po mistrzostwach wystartował tylko w jednym konkursie Pucharu Świata – 13 marca 2011 w Lahti, gdzie zajął 29. miejsce. Zakwalifikował się także do ostatniego konkursu sezonu, 20 marca 2011 w Planicy, jednak ostatecznie w nim nie wystartował. W klasyfikacji generalnej zajął 30. miejsce.

Schmitt jest ponadto mistrzem Niemiec z 2001 (indywidualnie) i z 2009 (drużynowo). Srebrne medale zdobył w 1999 (indywidualnie) oraz w 2011 (drużynowo). Ponadto w latach 1997, 2007 i 2010 był trzeci indywidualnie, a w 2005 i 2010 zdobywał brązowy medal w drużynie. Schmitt założył także fundację na rzecz walki z rakiem; na chorobę tę cierpiał jego starszy brat, Thorsten, reprezentant Niemiec w kombinacji norweskiej.

1 lutego 2014 zakończył oficjalnie karierę. Pożegnał się z kibicami w przerwie między seriami konkursu w Willingen.

Igrzyska olimpijskie edytuj

Indywidualnie edytuj

1998 Japonia Nagano/Hakuba – 19. miejsce (K-90), 14. miejsce (K-120)
2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City/Park City – 7. miejsce (K-90), 10. miejsce (K-120)
2006 Włochy Turyn/Pragelato – 19. miejsce (K-125)
2010 Kanada Vancouver/Whistler – 10. miejsce (K-95), 30. miejsce (K-125)

Drużynowo edytuj

1998 Japonia Nagano/Hakuba – srebrny medal[i]
2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City/Park City – złoty medal[ii]
2006 Włochy Turyn/Pragelato – 4. miejsce[iii]
2010 Kanada Vancouver/Whistler – srebrny medal[iv]

Starty M. Schmitta na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
19. 11 lutego 1998 Japonia Nagano Olimpijska K-90 — indywid. 82,0 m 82,0 m 199,5 pkt 35,0 pkt Jani Soininen
14. 15 lutego 1998 Japonia Nagano Olimpijska K-120 — indywid. 118,5 m 123,0 m 233,7 pkt 38,6 pkt Kazuyoshi Funaki
2. 17 lutego 1998 Japonia Nagano Olimpijska K-120 — druż.[i] 98,0 m 126,5 m 897,4 pkt (200,1 pkt) 35,6 pkt Japonia
7. 10 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Utah Olympic Park K-90 — indywid. 94,5 m 94,5 m 250,0 pkt 19,0 pkt Simon Ammann
10. 13 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Utah Olympic Park K-120 — indywid. 126,0 m 119,5 m 240,4 pkt 41,0 pkt Simon Ammann
1. 18 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Utah Olympic Park K-120 — druż.[ii] 131,5 m 123,5 m 974,1 pkt (259,0 pkt) —
19. 18 lutego 2006 Włochy Turyn Trampolino a Monte K-125 HS-140 indywid. 116,5 m 125,5 m 212,6 pkt 64,3 pkt Thomas Morgenstern
4. 20 lutego 2006 Włochy Turyn Trampolino a Monte K-125 HS-140 druż.[iii] 125,5 m 118,0 m 922,6 pkt (217,3 pkt) 61,4 pkt Austria
10. 13 lutego 2010 Kanada Vancouver Whistler Olympic Park K-95 HS-106 indywid. 99,5 m 103,5 m 256,0 pkt 20,5 pkt Simon Ammann
30. 20 lutego 2010 Kanada Vancouver Whistler Olympic Park K-125 HS-140 indywid. 122,5 m 108,0 m 182,4 pkt 101,2 pkt Simon Ammann
2. 22 lutego 2010 Kanada Vancouver Whistler Olympic Park K-125 HS-140 druż.[iv] 128,0 m 122,0 m 1035,8 pkt (226,5 pkt) 72,1 pkt Austria

Mistrzostwa świata edytuj

Indywidualnie edytuj

1997 Norwegia Trondheim – 33. miejsce (K-90), 15. miejsce (K-120)
1999 Austria Ramsau – złoty medal (K-120), 7. miejsce (K-90)
2001 Finlandia Lahti – złoty medal (K-116), srebrny medal (K-90)
2003 Włochy Val di Fiemme/Predazzo – 21. miejsce (K-120)
2005 Niemcy Oberstdorf – 12. miejsce (K-90), 16. miejsce (K-120)
2007 Japonia Sapporo – 30. miejsce (K-120), 16. miejsce (K-90)
2009 Czechy Liberec – 5. miejsce (K-90), srebrny medal (K-120)
2011 Norwegia Oslo – 14. miejsce (K-95), 16. miejsce (K-120)

Drużynowo edytuj

1997 Norwegia Trondheim – brązowy medal[v]
1999 Austria Ramsau – złoty medal[vi]
2001 Finlandia Lahti – złoty medal (K-116)[vii], brązowy medal (K-90)[vii]
2003 Włochy Val di Fiemme/Predazzo – 4. miejsce[viii]
2005 Niemcy Oberstdorf – srebrny medal (K-90)[ix], 5. miejsce (K-120)[x]
2007 Japonia Sapporo – 8. miejsce[xi]
2009 Czechy Liberec – 10. miejsce[xii]
2011 Norwegia Oslo – brązowy medal (K-95)[xiii],4. miejsce (K-120)[xiv]

Starty M. Schmitta na mistrzostwach świata – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
33. 22 lutego 1997 Norwegia Trondheim Granåsen K-90 — indywid. 88,5 m — 112,5 pkt 151,5 pkt Janne Ahonen
3. 27 lutego 1997 Norwegia Trondheim Granåsen K-120 — druż.[v] 116,5 m 111,0 m 845,6 pkt (208,0 pkt) 109,9 pkt Finlandia
15. 1 marca 1997 Norwegia Trondheim Granåsen K-120 — indywid. 107,5 m 119,5 m 208,6 pkt 43,5 pkt Masahiko Harada
1. 21 lutego 1999 Austria Bischofshofen Paul-Ausserleitner-Schanze K-120 — indywid. 126,0 m 129,5 m 263,4 pkt —
1. 23 lutego 1999 Austria Bischofshofen Paul-Ausserleitner-Schanze K-120 — druż.[vi] 122,0 m 124,5 m 988,9 pkt (246,2 pkt) —
7. 26 lutego 1999 Austria Ramsau Mattensprunganlage K-90 — indywid. 96,0 m 92,0 m 247,0 pkt 8,0 pkt Kazuyoshi Funaki
1. 19 lutego 2001 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 — indywid. 124,5 m 131,0 m 276,3 pkt —
1. 21 lutego 2001 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 — druż.[vii] 117,0 m 122,5 m 939,8 pkt (243,5 pkt) —
2. 23 lutego 2001 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 — indywid. 91,5 m 90,0 m 233,0 pkt 13,0 pkt Adam Małysz
3. 25 lutego 2001 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 — druż.[vii] 90,5 m 94,0 m 911,5 pkt (235,0 pkt) 42,0 pkt Austria
21. 22 lutego 2003 Włochy Val di Fiemme Trampolino Dal Ben K-120 — indywid. 118,0 m 123,0 m 227,8 pkt 61,2 pkt Adam Małysz
4. 23 lutego 2003 Włochy Val di Fiemme Trampolino Dal Ben K-120 — druż.[viii] 117,5 m 121,5 m 963,3 pkt (225,2 pkt) 83,3 pkt Finlandia
12. 19 lutego 2005 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-90 HS-100 indywid. 93,5 m 93,0 m 244,0 pkt 11,0 pkt Rok Benkovič
2. 20 lutego 2005 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-90 HS-100 druż.[ix] 91,5 m 95,5 m 964,0 pkt (246,5 pkt) 6,5 pkt Austria
16. 25 lutego 2005 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 132,0 m 125,0 m 261,1 pkt 52,1 pkt Janne Ahonen
5. 26 lutego 2005 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 druż.[x] 121,5 m 128,0 m 985,6 pkt (245,1 pkt) 151,7 pkt Austria
30. 24 lutego 2007 Japonia Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 indywid. 113,0 m 103,0 m 171,3 pkt 94,8 pkt Simon Ammann
8. 25 lutego 2007 Japonia Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 druż.[xi] 129,0 m 119,5 m 837,6 pkt (240,3 pkt) 162,6 pkt Austria
16. 3 marca 2007 Japonia Sapporo Miyanomori K-90 HS-98 indywid. 94,5 m 89,5 m 235,0 pkt 42,0 pkt Adam Małysz
5. 21 lutego 2009 Czechy Liberec Ještěd K-90 HS-100 indywid. 100,5 m 98,0 m 269,0 pkt 13,0 pkt Wolfgang Loitzl
2. 27 lutego 2009 Czechy Liberec Ještěd K-120 HS-134 indywid. 133,0 m —[a] 140,9 pkt 0,4 pkt Andreas Küttel
10. 28 lutego 2009 Czechy Liberec Ještěd K-120 HS-134 druż.[xii] 112,5 m — 427,4 pkt (98,0 pkt) 606,9 pkt Austria
14. 26 lutego 2011 Norwegia Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 indywid. 93,5 m 97,5 m 229,4 pkt 39,8 pkt Thomas Morgenstern
3. 27 lutego 2011 Norwegia Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 druż.[xiii] 104,5 m 104,0 m 968,2 pkt (249,3 pkt) 57,3 pkt Austria
16. 3 marca 2011 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 indywid. 116,0 m 128,5 m 242,8 pkt 34,7 pkt Gregor Schlierenzauer
4. 5 marca 2011 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 druż.[xiv] 124,5 m — 451,9 pkt (108,2 pkt) 48,1 pkt Austria

Mistrzostwa świata w lotach narciarskich edytuj

Indywidualnie edytuj

2000 Norwegia Vikersund – 6. miejsce
2002 Czechy Harrachov – srebrny medal
2004 Słowenia Planica – 33. miejsce
2008 Niemcy Oberstdorf – 15. miejsce
2010 Słowenia Planica – 21. miejsce

Drużynowo edytuj

2004 Słowenia Planica – 4. miejsce[viii]
2008 Niemcy Oberstdorf – 4. miejsce[iii]
2010 Słowenia Planica – 7. miejsce[xv]

Starty M. Schmitta na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
6. 12-14 lutego 2000 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-185 — indywid. 151,5 m 177,5 m 181,5 m —[a] 462,1 pkt 74,7 pkt Niemcy Sven Hannawald
2. 9-10 marca 2002 Czechy Harrachov Čerťák K-185 — indywid. 182,0 m 202,0 m —[a] —[a] 368,3 pkt 33,0 pkt Niemcy Sven Hannawald
33. 20-21 lutego 2004 Słowenia Planica Velikanka K-185 — indywid. 147,5 m — — – 119,0 pkt 713,1 pkt Norwegia Roar Ljøkelsøy
4. 22 lutego 2004 Słowenia Planica Velikanka K-185 — druż.[viii] 193,0 m 194,5 m 1606,4 pkt (369,5 pkt) 105,4 pkt Norwegia Norwegia
15. 22-23 lutego 2008 Niemcy Oberstdorf Im. Heiniego Klopfera K-185 HS-213 indywid. 201,0 m 200,0 m 192,5 m 187,0 m 747,6 pkt 87,8 pkt Austria Gregor Schlierenzauer
4. 24 lutego 2008 Niemcy Oberstdorf Im. Heiniego Klopfera K-185 HS-213 druż.[iii] 183,5 m 203,0 m 1361,7 pkt (368,3 pkt) 191,6 pkt Austria Austria
21. 19-20 marca 2010 Słowenia Planica Letalnica K-185 HS-215 indywid. 194,0 m 200,0 m 186,5 m 193,5 m 721,8 pkt 214,0 pkt Szwajcaria Simon Ammann
7. 21 marca 2010 Słowenia Planica Letalnica K-185 HS-215 druż.[xv] 178,5 m 182,5 m 1332,9 pkt (327,1 pkt) 308,5 pkt Austria Austria

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[2]
1996/1997 55.
1997/1998 27.
1998/1999 1.
1999/2000 1.
2000/2001 2.
2001/2002 5.
2002/2003 23.
2003/2004 20.
2004/2005 37.
2005/2006 39.
2006/2007 17.
2007/2008 19.
2008/2009 6.
2009/2010 29.
2010/2011 30.
2011/2012 65.
2012/2013 39.
2013/2014 78.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 28 listopada 1998 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-120 127,5 m 136,0 m 268,8 pkt —
2. 29 listopada 1998 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-120 122,5 m 133,0 m 239,9 pkt —
3. 5 grudnia 1998 Francja Chamonix Tremplin aux Bossons K-95 101,5 m 94,5 m 242,5 pkt —
4. 8 grudnia 1998 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 126,5 m 125,0 m 253,7 pkt —
5. 30 grudnia 1998 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-115 120,5 m 115,5 m 242,5 pkt * TCS 1998/1999
6. 1 stycznia 1999 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-115 118,0 m 123,0 m 247,8 pkt * TCS 1998/1999
7. 23 stycznia 1999 Japonia Sapporo Ōkurayama K-120 127,5 m 130,5 m 261,9 pkt —
8. 4 marca 1999 Finlandia Kuopio Puijo K-120 128,5 m 124,5 m 250,9 pkt —
9. 11 marca 1999 Szwecja Falun Lugnet K-115 124,0 m 124,0 m 261,4 pkt —
10. 19 marca 1999 Słowenia Planica Velikanka K-185 219,0 m 214,5 m 389,7 pkt * Loty 1998/1999
11. 27 listopada 1999 Finlandia Kuopio Puijo K-120 125,5 m — 123,9 pkt —
12. 18 grudnia 1999 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-116 123,5 m 123,5 m 260,0 pkt —
13. 19 grudnia 1999 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-116 124,5 m 126,5 m 268,7 pkt —
14. 29 grudnia 1999 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-115 114,0 m 121,0 m 243,0 pkt * TCS 1999/2000
15. 8 stycznia 2000 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-120 127,0 m 125,0 m 258,1 pkt —
16. 9 stycznia 2000 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-120 122,0 m 124,0 m 247,3 pkt —
17. 22 stycznia 2000 Japonia Sapporo Ōkurayama K-120 125,5 m 118,0 m 238,8 pkt —
18. 23 stycznia 2000 Japonia Sapporo Ōkurayama K-120 133,5 m 130,5 m 277,2 pkt —
19. 26 lutego 2000 Stany Zjednoczone Iron Mountain Pine Mountain K-120 128,5 m 132,5 m 270,8 pkt —
20. 27 lutego 2000 Stany Zjednoczone Iron Mountain Pine Mountain K-120 129,0 m — 131,2 pkt —
21. 5 marca 2000 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 121,5 m 124,5 m 258,2 pkt —
22. 24 listopada 2000 Finlandia Kuopio Puijo K-120 128,0 m 118,5 m 244,2 pkt —
23. 3 grudnia 2000 Finlandia Kuopio Puijo K-120 120,0 m 125,0 m 238,5 pkt —
24. 29 grudnia 2000 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-115 119,0 m 133,0 m 268,6 pkt * TCS 2000/2001
25. 24 stycznia 2001 Japonia Hakuba Olimpijska K-120 128,0 m 130,5 m 267,8 pkt —
26. 4 marca 2001 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-185 200,0 m 202,5 m 395,0 pkt * Loty 2000/2001
27. 18 marca 2001 Słowenia Planica Velikanka K-185 218,0 m — 217,6 pkt * Loty 2000/2001
28. 1 marca 2002 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 125,5 m 125,5 m 266,8 pkt —

Miejsca na podium edytuj

Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce razem
1996/1997 - - - -
1997/1998 - - - -
1998/1999 10 5 3 18
1999/2000 11 4 2 17
2000/2001 6 2 2 10
2001/2002 1 3 - 4
2002/2003 - - - -
2003/2004 - - - -
2004/2005 - - - -
2005/2006 - - - -
2006/2007 - - 1 1
2007/2008 - - - -
2008/2009 - - 2 2
2009/2010 - - - -
2010/2011 - - - -
2011/2012 - - - -
2012/2013 - - - -
2013/2014 - - - -
suma 28 14 10 52

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 28 listopada 1998 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-120 — 127,5 m 136,0 m 268,8 pkt 1. —
2. 29 listopada 1998 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-120 — 122,5 m 123,0 m 239,9 pkt 1. —
3. 5 grudnia 1998 Francja Chamonix-Mont-Blanc Tremplin aux Bossons K-95 — 101,5 m 94,0 m 242,5 pkt 1. —
4. 6 grudnia 1998 Francja Chamonix-Mont-Blanc Tremplin aux Bossons K-95 — 99,5 m 95,0 m 240,5 pkt 3. 7,5 pkt Janne Ahonen
5. 8 grudnia 1998 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 — 126,5 m 125,0 m 253,7 pkt 1. —
6. 12 grudnia 1998 Niemcy Oberhof Hans-Renner-Schanze K-120 — 122,0 m — 120,6 pkt 2. 9,9 pkt Andreas Widhölzl
7. 30 grudnia 1998 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-115 — 120,5 m 115,5 m 244,8 pkt 1. —
8. 1 stycznia 1999 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-115 — 118,0 m 123,0 m 247,8 pkt 1. —
9. 9 stycznia 1999 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-120 — 121,0 m 124,5 m 239,4 pkt 3. 15,9 pkt Janne Ahonen
10. 23 stycznia 1999 Japonia Sapporo Ōkurayama K-120 — 127,5 m 130,5 m 261,9 pkt 1. —
11. 24 stycznia 1999 Japonia Sapporo Ōkurayama K-120 — 125,5 m 139,0 m 272,1 pkt 2. 2,3 pkt Kazuyoshi Funaki
12. 29 stycznia 1999 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-120 — 127,5 m 129,0 m 265,2 pkt 2. 0,9 pkt Noriaki Kasai
13. 4 marca 1999 Finlandia Kuopio Puijo K-120 — 128,5 m 124,5 m 250,9 pkt 1. —
14. 11 marca 1999 Szwecja Falun Lugnets K-115 — 124,0 m 124,0 m 261,4 pkt 1. —
15. 14 marca 1999 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-115 — 114,0 m 123,5 m 245,0 pkt 2. 8,4 pkt Noriaki Kasai
16. 19 marca 1999 Słowenia Planica Velikanka K-185 — 219,0 m 214,5 m 389,7 pkt 1. —
17. 20 marca 1999 Słowenia Planica Velikanka K-185 — 203,5 m 202,0 m 387,6 pkt 2. 0,3 pkt Hideharu Miyahira
18. 21 marca 1999 Słowenia Planica Velikanka K-185 — 196,0 m 203,5 m 386,9 pkt 3. 11,2 pkt Noriaki Kasai
19. 27 listopada 1999 Finlandia Kuopio Puijo K-120 — 125,5 m — 123,9 pkt 1. —
20. 4 grudnia 1999 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 — 123,0 m 126,0 m 246,7 pkt 2. 7,2 pkt Andreas Widhölzl
21. 12 grudnia 1999 Austria Villach Villacher Alpenarena K-90 — 92,5 m 93,0 m 245,0 pkt 2. 6,0 pkt Janne Ahonen
22. 18 grudnia 1999 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-116 — 123,5 m 123,5 m 260,0 pkt 1. —
23. 19 grudnia 1999 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-116 — 124,5 m 126,5 m 268,7 pkt 1. —
24. 29 grudnia 1999 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-115 — 114,0 m 121,0 m 243,0 pkt 1. —
25. 3 stycznia 2000 Austria Innsbruck Bergisel K-108 — 112,0 m 110,0 m 240,1 pkt 2. 6,6 pkt Andreas Widhölzl
26. 6 stycznia 2000 Austria Bischofshofen im. P.Ausserleitnera K-120 — 127,0 m 125,5 m 259,0 pkt 3. 12,9 pkt Andreas Widhölzl
27. 8 stycznia 2000 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-120 — 127,0 m 125,0 m 258,1 pkt 1. —
28. 9 stycznia 2000 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-120 — 122,0 m 124,0 m 247,3 pkt 1. —
29. 22 stycznia 2000 Japonia Sapporo Ōkurayama K-120 — 125,5 m 118,0 m 238,8 pkt 1. —
30. 23 stycznia 2000 Japonia Sapporo Ōkurayama K-120 — 133,5 m 130,5 m 277,2 pkt 1. —
31. 5 lutego 2000 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-120 — 114,5 m 126,0 m 234,4 pkt 3. 25,2 pkt Andreas Widhölzl
32. 6 lutego 2000 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-120 — 117,0 m 128,0 m 243,5 pkt 2. 5,2 pkt Andreas Widhölzl
33. 26 lutego 2000 Stany Zjednoczone Iron Mountain Pine Mountain K-120 — 128,5 m 132,5 m 270,8 pkt 1. —
34. 27 lutego 2000 Stany Zjednoczone Iron Mountain Pine Mountain K-120 — 129,0 m — 131,2 pkt 1. —
35. 5 marca 2000 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 — 121,5 m 124,5 m 258,2 pkt 1. —
36. 24 listopada 2000 Finlandia Kuopio Puijo K-120 — 128,0 m 118,5 m 244,2 pkt 1. —
37. 3 grudnia 2000 Finlandia Kuopio Puijo K-120 — 120,0 m 125,0 m 238,5 pkt 1. —
38. 29 grudnia 2000 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-115 — 119,0 m 133,0 m 268,6 pkt 1. —
39. 13 stycznia 2001 Czechy Harrachov Čertak K-185 — 195,5 m 188,0 m 365,2 pkt 2. 27,5 pkt Adam Małysz
40. 14 stycznia 2001 Czechy Harrachov Čertak K-185 — 189,0 m 198,5 m 371,5 pkt 3. 26,3 pkt Adam Małysz
41. 24 stycznia 2001 Japonia Hakuba Olimpijska K-120 — 128,0 m 130,5 m 267,8 pkt 1. —
42. 4 marca 2001 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-185 — 200,0 m 202,5 m 395,0 pkt 1. —
43. 7 marca 2001 Szwecja Falun Lugnets K-115 — 118,0 m 123,5 m 255,2 pkt 2. 4,6 pkt Adam Małysz
44. 11 marca 2001 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-115 — 117,0 m — 120,1 pkt 3. 14,0 pkt Adam Małysz
45. 18 marca 2001 Słowenia Planica Velikanka K-185 — 218,0 m — 217,6 pkt 1. —
46. 23 listopada 2001 Finlandia Kuopio Puijo K-120 — 126,5 m 125,0 m 253,2 pkt 2. 0,8 pkt Adam Małysz
47. 1 grudnia 2001 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-120 — 134,5 m 121,5 m 258,8 pkt 2. 38,8 pkt Adam Małysz
48. 1 marca 2002 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 — 125,5 m 125,0 m 266,8 pkt 1. —
49. 13 marca 2002 Szwecja Falun Lugnets K-115 — 127,0 m 123,5 m 270,4 pkt 2. 4,1 pkt Matti Hautamäki
50. 11 marca 2007 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 121,5 m 124,5 m 255,7 pkt 3. 10,1 pkt Adam Małysz
51. 4 stycznia 2009 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 128,5 m 125,5 m 257,7 pkt 3. 3,3 pkt Wolfgang Loitzl
52. 16 stycznia 2009 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 121,0 m 129,5 m 249,4 pkt 3. 23,3 pkt Wolfgang Loitzl

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata edytuj

Źródło[3]
Sezon 1995/1996
Lillehammer Lillehammer Villach Planica Predazzo Chamonix Chamonix Oberhof Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Engelberg Engelberg Sapporo Sapporo Zakopane Zakopane MŚL – Bad Mitterndorf MŚL – Bad Mitterndorf Iron Mountain Iron Mountain Kuopio Lahti Lahti Harrachov Falun Oslo punkty
- - - - - - - - q q - - - - - - - - ? ? - - - - - - ? ? 0
Sezon 1996/1997
Lillehammer Lillehammer Ruka Ruka Harrachov Harrachov Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Engelberg Engelberg Sapporo Sapporo Hakuba Willingen Willingen Bad Mitterndorf Bad Mitterndorf Lahti Kuopio Falun Oslo Planica Planica punkty
- - - ? q q q q 25 25 - - - - - 20 12 - - - - - - - - 45
Sezon 1997/1998
Lillehammer Lillehammer Predazzo Villach Harrachov Engelberg Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Ramsau Zakopane Zakopane MŚL – Oberstdorf MŚL – Oberstdorf Sapporo Vikersund Vikersund Kuopio Lahti Lahti Falun Trondheim Oslo Planica Planica punkty
26 26 - - 39 19 16 32 32 33 11 27 8 30 - - 41 29 22 17 22 24 9 26 20 17 13 218
Sezon 1998/1999
Lillehammer Lillehammer Chamonix Chamonix Predazzo Oberhof Harrachov Harrachov Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Engelberg Engelberg Zakopane Zakopane Sapporo Sapporo Willingen Willingen Harrachov Kuopio Lahti Trondheim Falun Oslo Planica Planica Planica punkty
1 1 1 3 1 2 - - 1 1 13 14 3 6 - - 1 2 2 4 - 1 - 5 1 2 1 2 3 1753
Sezon 1999/2000
Kuopio Kuopio Predazzo Predazzo Villach Zakopane Zakopane Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Engelberg Engelberg Sapporo Sapporo Hakuba Willingen Willingen Bad Mitterndorf Iron Mountain Iron Mountain Lahti Lahti Trondheim Oslo Planica punkty
1 4 2 4 2 1 1 1 11 2 3 1 1 1 1 5 3 2 18 1 1 13 1 19 4 9 1833
Sezon 2000/2001
Kuopio Kuopio Kuopio Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Harrachov Harrachov Park City Hakuba Sapporo Sapporo Willingen Willingen Oberstdorf Oberstdorf Falun Trondheim Oslo Planica punkty
1 5 1 1 8 8 4 2 3 - 1 7 49 44 6 5 1 2 18 3 1 1173
Sezon 2001/2002
Kuopio Kuopio Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Villach Engelberg Engelberg Predazzo Predazzo Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Willingen Zakopane Zakopane Hakuba Sapporo Lahti Falun Trondheim Oslo punkty
2 7 2 7 - 11 48 10 16 19 8 5 5 18 4 5 - - 1 2 6 7 795
Sezon 2002/2003
Ruka Ruka Trondheim Trondheim Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Engelberg Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Liberec Zakopane Zakopane Hakuba Sapporo Sapporo Bad Mitterndorf Bad Mitterndorf Willingen Willingen Oslo Lahti Lahti Planica Planica punkty
- - - - - - 16 33 4 33 9 21 - 12 18 - - - 12 20 22 45 27 8 7 - - 253
Sezon 2003/2004
Ruka Ruka Trondheim Titisee-Neustadt Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Liberec Liberec Zakopane Zakopane Hakuba Sapporo Sapporo Oberstdorf Willingen Park City Lahti Kuopio Lillehammer Oslo punkty
20 9 23 22 31 27 22 20 15 - - 16 29 23 6 9 11 24 29 q 15 9 24 276
Sezon 2004/2005
Ruka Ruka Trondheim Trondheim Harrachov Harrachov Engelberg Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Willingen Bad Mitterndorf Bad Mitterndorf Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Zakopane Zakopane Sapporo Sapporo Pragelato Lahti Kuopio Lillehammer Oslo Planica Planica punkty
40 40 44 q - - 41 46 49 27 7 q - - - 46 42 - - - - 33 29 14 19 14 q - 90
Sezon 2005/2006
Ruka Ruka Lillehammer Lillehammer Harrachov Harrachov Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Sapporo Sapporo Zakopane Zakopane Willingen Lahti Kuopio Lillehammer Oslo Planica Planica punkty
15 14 24 32 q 41 - 24 q q - - - 50 40 - 25 22 30 39 q - 64
Sezon 2006/2007
Ruka Lillehammer Lillehammer Engelberg Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Vikersund Zakopane Oberstdorf Oberstdorf Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Klingenthal Willingen Lahti Kuopio Oslo Oslo Planica Planica Planica punkty
13 11 36 15 12 18 8 17 18 36 6 20 32 41 - - - 3 14 38 5 25 16 25 355
Sezon 2007/2008
Ruka Trondheim Trondheim Villach Villach Engelberg Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Bischofshofen Bischofshofen Predazzo Predazzo Harrachov Zakopane Zakopane Sapporo Sapporo Liberec Liberec Willingen Kuopio Kuopio Lillehammer Oslo Planica Planica punkty
28 q 29 - - - - 11 19 11 4 14 15 26 17 q 22 39 - - 37 31 6 50 16 16 10 273
Sezon 2008/2009
Ruka Trondheim Trondheim Pragelato Pragelato Engelberg Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Bad Mitterndorf Bad Mitterndorf Zakopane Zakopane Whistler Whistler Sapporo Willingen Klingenthal Oberstdorf Lahti Kuopio Lillehammer Vikersund Planica Planica punkty
39 14 13 4 9 7 4 5 8 3 5 13 12 3 5 7 14 - 16 4 15 14 6 5 12 20 10 829
Sezon 2009/2010
Ruka Lillehammer Lillehammer Engelberg Engelberg Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Bad Mitterndorf Bad Mitterndorf Sapporo Sapporo Zakopane Zakopane Oberstdorf Klingenthal Willingen Lahti Kuopio Lillehammer Oslo punkty
13 36 27 35 10 21 23 25 34 21 - - - - - - - 13 11 32 29 13 40 150
Sezon 2010/2011
Ruka Kuopio Lillehammer Lillehammer Engelberg Engelberg Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Harrachov Harrachov Sapporo Sapporo Zakopane Zakopane Zakopane Willingen Klingenthal Oberstdorf Vikersund Vikersund Lahti Planica Planica punkty
49 37 34 23 - - - 18 7 q 24 30 19 - - 18 21 11 20 43 - - - 29 - - 137
Sezon 2011/2012
Ruka Lillehammer Lillehammer Harrachov Harrachov Engelberg Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Bad Mitterndorf Bad Mitterndorf Zakopane Zakopane Sapporo Sapporo Predazzo Predazzo Willingen Oberstdorf Lahti Trondheim Oslo Planica Planica punkty
- 50 25 29 36 - - 46 38 - - - - - - - - - - - - - - - - - 8
Sezon 2012/2013
Lillehammer Lillehammer Ruka Krasnaja Polana Krasnaja Polana Engelberg Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Wisła Zakopane Sapporo Sapporo Vikersund Vikersund Harrachov Harrachov Klingenthal Oberstdorf Lahti Kuopio Trondheim Oslo Planica Planica punkty
- - - - - - - 16 14 12 24 48 - 21 10 35 35 - - 49 - - - - - - - 98
Sezon 2013/2014
Klingenthal Ruka Lillehammer Lillehammer Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Engelberg Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Bad Mitterndorf Bad Mitterndorf Wisła Zakopane Sapporo Sapporo Willingen Willingen Falun Lahti Lahti Kuopio Trondheim Oslo Planica Planica punkty
- - - - - - - - 36 27 - - - - - - - - - - - - - - - - - - 4
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował
 ?  – brak startu lub nie zakwalifikował się

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata edytuj

Sezon
1998/1999 		Willingen K120
3
Sezon
1999/2000 		Hakuba K120 Lahti K116 Planica K185
2 3 1
Sezon
2000/2001 		Kuopio K120 Park City K120 Willingen K120 Planica K185
4 - 4 -
Legenda (w sezonach
1993/1994–2000/2001)
1 2 3 4-6 poniżej 6

 -  – zawodnik nie wystartował

Sezon
2001/2002 		Villach K90 Willingen K120 Sapporo K120 Lahti K116 Planica K185
- 3 - 3 2
Sezon
2002/2003 		Oslo K115 Planica K185
3 -
Sezon
2003/2004 		Willingen K130 Lahti K116
3 4
Sezon
2004/2005 		Willingen HS145 Pragelato HS140 Lahti HS130
- 3 4
Sezon
2005/2006 		Willingen HS145 Lahti HS130
- 5
Sezon
2006/2007 		Willingen HS145 Lahti HS130
- 5
Sezon
2007/2008 		Ruka HS142 Willingen HS145 Planica HS215
5 5 6
Sezon
2008/2009 		Ruka HS142 Willingen HS145 Oberstdorf HS213 Lahti HS130 Vikersund HS207 Planica HS215
3 4 6 4 5 6
Sezon
2009/2010 		Ruka HS142 Oberstdorf HS213 Willingen HS145 Lahti HS130
2 - 1 3
Sezon
2010/2011 		Ruka HS142 Willingen HS145 Oberstdorf HS213 Lahti HS130 Planica HS215
7 2 - 4 -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[2]
1996/1997 35.
1997/1998 27.
1998/1999 4.
1999/2000 3.
2000/2001 3.
2001/2002 7.
2002/2003 20.
2003/2004 16.
2004/2005 33.
2005/2006 50.
2006/2007 14.
2007/2008 8.
2008/2009 4.
2009/2010 21.
2010/2011 29.
2011/2012 52.
2012/2013 10.
2013/2014 42.

Turniej Nordycki edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce Źr.
1998 12. [4]
1999 12. [5]
2000 7. [6]
2001 3. [7]
2002 3. [2]
2003 12.
2004 30.
2005 15.
2006 23.
2007 14.
2008 24.
2009 6.
2010 30.

Puchar Świata w lotach edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[2]
1997/1998 37.
1998/1999 1.
1999/2000 14.
2000/2001 1.
2008/2009 13.
2010/2011 45.

Letnie Grand Prix edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[8]
1994 70.
1997 13.
1998 3.
1999 6.
2000 17.
2001 9.
2003 19.
2005 54.
2006 22.
2007 13.
2008 10.
2009 43.
2011 52.
2012 52.
2013 49.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Skok 1 Skok 2 Nota
1. 22 sierpnia 1999 Austria Stams Brunnentalschanzen K-105 112,0 m 114,0 m 265,3 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 9 sierpnia 1998 Austria Stams Brunnentalschanzen K-105 113,0 m 109,5 m 253,0 pkt 2. 4,5 pkt Masahiko Harada
2. 14 sierpnia 1998 Francja Courchevel Tremplin Le Praz K-120 123,5 m 121,0 m 241,6 pkt 3. 10,8 pkt Nicolas Dessum
3. 12 września 1998 Japonia Hakuba Olimpijska K-120 117,0 m 122,5 m 231,1 pkt 3. 24,6 pkt Kazuyoshi Funaki
4. 13 września 1998 Japonia Hakuba Olimpijska K-120 110,5 m 112,5 m 200,4 pkt 3.[b] 37,6 pkt Masahiko Harada
5. 22 sierpnia 1999 Austria Stams Brunnentalschanzen K-105 112,0 m 114,0 m 265,3 pkt 1. —
6. 14 sierpnia 2000 Francja Courchevel Tremplin Le Praz K-120 124,5 m — 117,7 pkt 3. 2,3 pkt Hideharu Miyahira i Janne Ahonen
7. 11 sierpnia 2001 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 104,5 m 103,0 m 268,0 pkt 2. 4,5 pkt Adam Małysz
8. 12 sierpnia 2001 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 106,5 m 98,5 m 257,5 pkt 3. 9,0 pkt Martin Höllwarth

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP edytuj

Źródło[3]
1994
Hinterzarten Predazzo Stams punkty
49 - - 46,0
1996
Trondheim Oberhof Hinterzarten Predazzo Stams punkty
- - q - - 0
1997
Courchevel Trondheim Hinterzarten Predazzo Stams punkty
10 4 9 34 29 107
1998
Stams Predazzo Courchevel Hinterzarten Hakuba Hakuba punkty
2 4 3 8 3 3 342
1999
Hinterzarten Courchevel Stams Hakuba Sapporo punkty
7 7 1 12 6 234
2000
Hinterzarten Kuopio Villach Courchevel Hakuba Hakuba Sapporo Sapporo punkty
28 ? - 3 7 7 - - 135
2001
Hinterzarten Hinterzarten Courchevel Stams Sapporo Hakuba Hakuba punkty
2 3 9 48 - - - 169
2003
Hinterzarten Courchevel Predazzo Innsbruck punkty
20 6 - 43 51
2004
Hinterzarten Courchevel Zakopane Predazzo Innsbruck Hakuba Hakuba punkty
- - 46 - - - - 0
2005
Hinterzarten Einsiedeln Courchevel Zakopane Predazzo Bischofshofen Hakuba Hakuba punkty
22 29 31 - - q - - 11
2006
Hinterzarten Predazzo Einsiedeln Courchevel Zakopane Kranj Hakuba Hakuba Klingenthal Oberhof punkty
37 5 27 10 27 - - - 21 19 101
2007
Hinterzarten Courchevel Pragelato Einsiedeln Zakopane Zakopane Hakuba Hakuba Oberhof Klingenthal punkty
10 15 4 11 19 15 - - - 12 166
2008
Hinterzarten Einsiedeln Courchevel Pragelato Zakopane Zakopane Hakuba Hakuba Klingenthal Liberec punkty
8 22 37 8 9 10 - - 9 10 183
2009
Hinterzarten Pragelato Courchevel Einsiedeln Zakopane Zakopane Hakuba Hakuba Klingenthal punkty
42 12 23 24 - - - - - 37
2010
Hinterzarten Courchevel Einsiedeln Wisła Wisła Hakuba Hakuba Liberec Klingenthal punkty
q - 39 - - - - - 39 0
2011
Wisła Szczyrk Zakopane Hinterzarten Courchevel Einsiedeln Hakuba Hakuba Ałmaty Hinzenbach Klingenthal punkty
28 17 22 - - - - - - 31 27 30
2012
Wisła Courchevel Hinterzarten Hakuba Hakuba Ałmaty Ałmaty Hinzenbach Klingenthal punkty
- - - - - 24 23 - 20 26
2013
Hinterzarten Wisła Courchevel Einsiedeln Hakuba Hakuba Niżny Tagił Niżny Tagił Ałmaty Ałmaty Klingenthal punkty
- - - - - - 31 15 14 16 q 49
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował
 ?  – brak startu lub nie zakwalifikował się

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP edytuj

1999 Hinterzarten K95 Hakuba K120
1 3
2000 Hinterzarten K95
3
Legenda
(do sezonu 2000)
1 2 3 4-6 poniżej 6

 -  – brak startu

2006 Hinterzarten HS108
3
2007 Hinterzarten HS108
4
2008 Hinterzarten HS108
2
2009 Hinterzarten HS108
2
2011 Zakopane HS134 Hinterzarten HS108
2 -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Turniej Czterech Narodów edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce Źr.
2006 12. [9]
2007 7. [10]
2008 16. [11]
2009 20. [12]
2010 58. [13]

Lotos Poland Tour edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce Źr.
2011 17. [14]

Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[3]
1995/1996 106.
1996/1997 22.
1997/1998 40.
1998/1999 81.
2007/2008 40.
2012/2013 41.
2013/2014 41.

Zwycięstwa w konkursach PK chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 13 września 1997 Niemcy Oberhof Hans-Renner-Schanze K-120 — 124,5 m 125,0 m 253,1 pkt
2. 14 września 1997 Niemcy Oberhof Hans-Renner-Schanze K-120 — 126,5 m 129,0 m 259,4 pkt
3. 26 grudnia 1997 Szwajcaria Sankt Moritz Olympiaschanze K-95 — 95,0 m 95,0 m 233,5 pkt
4. 2 sierpnia 1998 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-90 — 93,5 m 93,0 m 244,0 pkt
5. 21 grudnia 2007 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-140 135,5 m 130,0 m 255,9 pkt
6. 28 grudnia 2012 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 135 m 133,5 m 263,8 pkt

Miejsca na podium w konkursach PK edytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Miejsce Strata Zwycięzca
1. 26 grudnia 1996 Szwajcaria Sankt Moritz Olympiaschanze K-95 — 95,0 m 95,5 m 232,5 pkt 3. 5,5 pkt Martin Höllwarth
2. 11 stycznia 1997 Austria Villach Villacher Alpenarena K-90 — 90,5 m 92,0 m 238,0 pkt 2. 15,0 pkt Hein-Arne Mathiesen
3. 19 stycznia 1997 Niemcy Oberhof Hans-Renner-Schanze K-120 — 125,0 m 131,0 m 256,8 pkt 2. 2,2 pkt Roman Křenek
4. 13 września 1997 Niemcy Oberhof Hans-Renner-Schanze K-120 — 124,5 m 125,0 m 253,1 pkt 1. —
5. 14 września 1997 Niemcy Oberhof Hans-Renner-Schanze K-120 — 126,5 m 129,0 m 259,4 pkt 1. —
6. 26 grudnia 1997 Szwajcaria Sankt Moritz Olympiaschanze K-95 — 95,0 m 95,0 m 233,5 pkt 1. —
7. 2 sierpnia 1998 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-90 — 93,5 m 93,0 m 244,0 pkt 1. —
8. 21 grudnia 2007 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-140 135,5 m 130,0 m 255,9 pkt 1. —
9. 28 grudnia 2012 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 135,0 m 133,5 m 263,8 pkt 1. —

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego edytuj

Źródło[3]
Sezon 1993/1994
Lillehammer Lillehammer Oberwiesenthal Lauscha Wörgl Sankt Moritz Sankt Aegyd Gallio Sapporo Sapporo Willingen Willingen Ironwood Ironwood Ruhpolding Saalfelden Planica Iron Mountain Iron Mountain Ishpeming Schönwald Titisee-Neustadt Calgary Calgary Zaō Zakopane Zakopane Szczyrbskie Jezioro Szczyrbskie Jezioro Sprova Sprova Ruka Rovaniemi punkty
- - - - - - - - - - 80 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 1994/1995
Lillehammer Lillehammer Jyväskylä Lahti Lahti Sankt Moritz Lake Placid Lake Placid Planica Planica Sapporo Sapporo Sapporo Courchevel Courchevel Szczyrbskie Jezioro Zakopane Zakopane Gallio Gallio Liberec Liberec Reit im Winkl Saalfelden Ruhpolding Westby Iron Mountain Ishpeming Sapporo Zaō Zaō Schönwald Schönwald Sprova Sprova Ruka Gällivare Rovaniemi Rovaniemi punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 36 50 - - - - - - 0
Sezon 1995/1996
Lauscha Brotterode Lahti Lahti Kuopio Sankt Moritz Lake Placid Lake Placid Bad Goisern Reit im Winkl Sapporo Sapporo Sapporo Saalfelden Berchtesgaden Willingen Liberec Liberec Seefeld Westby Westby Gallio Gallio Örnsköldsvik Örnsköldsvik Schönwald Titisee-Neustadt Bollnäs Sapporo Beuil Beuil Falun Zaō Zaō Planica Planica Voss Voss Rovaniemi Ruka punkty
25 17 67 22 8 - - - 65 - - - - - - - - - - - - 36 15 - - - - - - - - - - - 35 44 - - - - 77
Sezon 1996/1997
Courchevel Zakopane Frenštát pod Radhoštěm Hakuba Hakuba Muju Muju Chaux-Neuve Chaux-Neuve Brotterode Lauscha Sankt Moritz Lake Placid Lake Placid Ramsau Villach Planica Sapporo Sapporo Sapporo Oberhof Oberhof Szczyrbskie Jezioro Zakopane Reit im Winkl Westby Westby Saalfelden Ruhpolding Iron Mountain Iron Mountain Ishpeming Ishpeming Sapporo Braunlage Braunlage Zaō Zaō Vikersund Vikersund Courchevel Courchevel Harrachov Harrachov Ruka Rovaniemi punkty
16 25 30 - - - - - - - - 3 - - 10 2 10 - - - 5 2 6 37 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 379
Sezon 1997/1998
Velenje Rælingen Zakopane Zakopane Frenštát pod Radhoštěm Frenštát pod Radhoštěm Oberhof Oberhof Hakuba Hakuba Chamonix Chamonix Lahti Lahti Lahti Oberwiesenthal Oberwiesenthal Sankt Moritz Sapporo Sapporo Sapporo Garmisch-Partenkirchen Garmisch-Partenkirchen Liberec Liberec Villach Westby Westby Planica Planica Reit im Winkl Iron Mountain Iron Mountain Saalfelden Ruhpolding Oslo Willingen Willingen Ishpeming Ishpeming Schönwald Schönwald Sapporo Zaō Zaō Courchevel Courchevel Rovaniemi Ruka Ruka punkty
- - - - - - 1 1 - - - - - - - - - 1 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 300
Sezon 1998/1999
Velenje Velenje Berchtesgaden Villach Oberstdorf Oberstdorf Zakopane Zakopane Rælingen Kuopio Lahti Lahti Sankt Moritz Engelberg Bad Goisern Bad Goisern Sapporo Sapporo Sapporo Lauscha Lauscha Gallio Gallio Reit im Winkl Saalfelden Ruhpolding Braunlage Braunlage Westby Westby Planica Planica Titisee-Neustadt Iron Mountain Schönwald Ishpeming Ishpeming Ishpeming Sapporo Zaō Zaō Courchevel Courchevel Vikersund Vikersund Hede Hede Kuopio Rovaniemi Ruka Ruka punkty
- - 13 - 7 1 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 156
Sezon 2007/2008
Pragelato Pragelato Rovaniemi Rovaniemi Rovaniemi Garmisch-Partenkirchen Garmisch-Partenkirchen Engelberg Engelberg Kranj Kranj Sapporo Sapporo Sapporo Brotterode Zakopane Zakopane Hinterzarten Hinterzarten Iron Mountain Ramsau Ramsau Whistler Whistler Trondheim Trondheim Vikersund Vikersund punkty
- - - - - 1 4 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 150
Sezon 2012/2013
Ałmaty Ałmaty Engelberg Engelberg Zakopane Zakopane Sapporo Sapporo Sapporo Bischofshofen Bischofshofen Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Planica Planica Iron Mountain Iron Mountain Iron Mountain Brotterode Brotterode Wisła Wisła Liberec Liberec Vikersund Vikersund Niżny Tagił Niżny Tagił punkty
26 31 6 1 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 145
Sezon 2013/2014
Rena Rena Lahti Lahti Engelberg Engelberg Courchevel Courchevel Sapporo Sapporo Sapporo Sapporo Iron Mountain Iron Mountain Brotterode Brotterode Brotterode Seefeld Seefeld Falun Falun Zakopane Zakopane Niżny Tagił punkty
8 5 10 11 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 127
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce Źr.
2006 9. [15]
2012 33. [16]

Zwycięstwa w konkursach LPK chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 30 lipca 2006 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 132,0 m 132,5 m 278,1 pkt

Miejsca na podium w konkursach LPK edytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 29 lipca 2006 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 125,5 m 126,5 m 251,1 pkt 2. 16,3 pkt Antonín Hájek
2. 30 lipca 2006 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 132,0 m 132,5 m 278,1 pkt 1. — —

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego edytuj

Źródło[3]
2006
Velenje Velenje Villach Villach Oberstdorf Oberstdorf Lillehammer Lillehammer punkty
- - - - 2 1 - - 180
2012
Stams Stams Kranj Kranj Krasnaja Polana Krasnaja Polana Kuopio Kuopio Lillehammer Lillehammer Czajkowskij Czajkowskij Klingenthal Klingenthal punkty
27 34 24 19 12 11 19 21 - - - - - - 91
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi edytuj

  1. ↑ a b c d Seria konkursowa została odwołana.
  2. ↑ Ex aequo z Reinhardem Schwarzenbergerem

Składy drużyn edytuj

  1. ↑ a b Sven Hannawald, Martin Schmitt, Hansjörg Jäkle i Dieter Thoma
  2. ↑ a b Sven Hannawald, Martin Schmitt, Michael Uhrmann i Stephan Hocke
  3. ↑ a b c d Michael Neumayer, Michael Uhrmann, Georg Späth i Martin Schmitt
  4. ↑ a b Michael Neumayer, Andreas Wank, Martin Schmitt i Michael Uhrmann
  5. ↑ a b Christof Duffner, Hansjörg Jäkle, Dieter Thoma, Martin Schmitt
  6. ↑ a b Sven Hannawald, Martin Schmitt, Christof Duffner, Dieter Thoma
  7. ↑ a b c d Sven Hannawald, Michael Uhrmann, Alexander Herr, Martin Schmitt
  8. ↑ a b c d Sven Hannawald, Martin Schmitt, Georg Späth, Michael Uhrmann
  9. ↑ a b Michael Neumayer, Martin Schmitt, Michael Uhrmann i Georg Späth
  10. ↑ a b Jörg Ritzerfeld, Michael Uhrmann, Martin Schmitt i Georg Späth
  11. ↑ a b Stephan Hocke, Tobias Bogner, Jörg Ritzerfeld i Martin Schmitt
  12. ↑ a b Stephan Hocke, Michael Neumayer, Michael Uhrmann i Martin Schmitt
  13. ↑ a b Martin Schmitt, Michael Neumayer, Michael Uhrmann i Severin Freund
  14. ↑ a b Martin Schmitt, Richard Freitag, Severin Freund i Michael Uhrmann
  15. ↑ a b Michael Neumayer, Richard Freitag, Martin Schmitt i Michael Uhrmann

Przypisy edytuj

  1. ↑ 200m0405. skisprungschanzen.com. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-15)].
  2. ↑ a b c d SCHMITT Martin - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-24]. (ang.).
  3. ↑ a b c d e Adam Kwieciński: SCHMITT Martin. [dostęp 2023-12-24].
  4. ↑ 1998 Scandinavia Nordic Tournament. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-05)]. (jap.).
  5. ↑ 1999 Scandinavia Nordic Tournament. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-20)]. (jap.).
  6. ↑ 2000 Scandinavia Nordic Tournament. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-28)]. (ang.).
  7. ↑ 2001 Scandinavia Nordic Tournament. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-30)]. (ang.).
  8. ↑ SCHMITT Martin - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-24]. (ang.).
  9. ↑ FIS Grand Prix Ski-Jumping - 2006 - Four Nations Grand Prix Standings. fis-ski.com, 2006-08-14. [dostęp 2023-12-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
  10. ↑ FIS Grand Prix Ski-Jumping - 2007 - Four Nations Grand Prix Standings. fis-ski.com, 2007-08-18. [dostęp 2023-12-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
  11. ↑ FIS Grand Prix Ski-Jumping - 2008 - Four Nations Grand Prix Standings. fis-ski.com, 2008-08-05. [dostęp 2023-12-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
  12. ↑ FIS Grand Prix Ski-Jumping - 2009 - Four Nations Grand Prix Standings. fis-ski.com, 2009-08-16. [dostęp 2023-12-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
  13. ↑ The Nations Grand Prix. fis-ski.com, 2010-08-15. [dostęp 2023-12-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
  14. ↑ FIS Grand Prix Ski Jumping - 2011 - Lotos Poland Tour. fis-ski.com, 2011-07-23. [dostęp 2023-12-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-11)]. (ang.).
  15. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2006. fis-ski.com, 2006-08-20. [dostęp 2023-12-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-22)]. (ang.).
  16. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2012. fis-ski.com, 2012-09-23. [dostęp 2023-12-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Mistrzowie olimpijscy w skokach narciarskich
  • Mężczyźni
Skocznia normalna
Skocznia duża
Skocznia duża – drużynowo
  • Kobiety
Skocznia normalna
  • Drużyny mieszane
Skocznia normalna
Medaliści olimpijscy w skokach narciarskich (duża skocznia drużynowo)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal


Mistrzowie świata w skokach narciarskich
  • Mężczyźni
Skocznia normalna
Skocznia duża
Skocznia duża
drużynowo
Skocznia normalna
drużynowo
  • Kobiety
Skocznia normalna
Skocznia duża
Skocznia normalna
drużynowo
  • Zawody mieszane
Skocznia normalna
drużynowo
Medaliści mistrzostw świata w skokach narciarskich (normalna skocznia indywidualnie)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Medaliści mistrzostw świata w skokach narciarskich (duża skocznia indywidualnie)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Medaliści mistrzostw świata w lotach narciarskich (mamucia skocznia indywidualnie)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Medaliści mistrzostw świata w skokach narciarskich (duża skocznia drużynowo)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Medaliści mistrzostw świata w skokach narciarskich (normalna skocznia drużynowo)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Zdobywcy Pucharu Świata w skokach narciarskich
Zdobywcy Pucharu Świata w lotach narciarskich
Zdobywcy Pucharu KOP (skoki narciarskie)
Wyróżnienia przyznawane przez Forum Nordicum
Mistrzowie Niemiec w skokach narciarskich
Indywidualnie
Skocznia normalna
indywidualnie
Skocznia duża
indywidualnie
Drużynowo
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Martin_Schmitt&oldid=72308035”